Vraag 134 
Waarom laten we onze ellendes niet los?

Bomen zijn gelukkig, dieren en vogels zijn gelukkig. Het hele bestaan is gelukkig behalve de mens.
Ellende voedt je ego, geluk is een staat van egoloosheid. Dat is de hele kern van het probleem.
Telkens wanneer je je ellendig voelt, krijg je aandacht, voelt men met je mee, wordt er van je gehouden. Wanneer je ziek bent, depressief, in de miserie bent, komen vrienden je bezoeken, opbeuren, troosten. Wanneer je echt gelukkig bent, ontdek je dat de hele wereld zich tegen je heeft gekeerd. Niemand vindt een gelukkig mens prettig, want de gelukkige mens kwetst de ego's van anderen. De anderen gaan voelen: "Dus jij bent gelukkig geworden en wij kruipen nog altijd in het duister, in ellende, in de hel rond. Hoe durf je gelukkig te zijn wanneer we allemaal zo in de miserie zitten". Je hebt iets dat voor hen niet beschikbaar is.

Het ego leeft van het negatieve, omdat het ego een negatief verschijnsel is. Het ego kan alleen bestaan als het vecht, als het strijd voert. Overal waar conflict is, ontstaat spanning en bestaat het ego, waar geen conflict is, verdwijnt de spanning en verdwijnt het ego.

Aan de ene kant blijf je zeggen: "Nee, ik wil die ellende niet", en aan de andere kant blijf je eraan vasthouden. Wanneer iemand zegt: "Laat dit ellendig leven los dat je onnodig met je meedraagt", ontstaat er een belangrijk probleem. "Dit is alles wat we hebben!", als we het loslaten zijn we niemand, we verliezen onze identiteit. Als je dit allemaal loslaat is de vraag dan: "Wie ben ik. Ik ken de weg terug naar huis niet".

Iedereen heeft het gevoel dat anderen verantwoordelijk zijn voor hun ellende. Je wilt geen verantwoordelijkheid nemen voor je eigen zijn, iemand anders moet het doen. Het is totaal onmogelijk dat iemand anders je gelukzalig kan maken.
Als je iets verkeerd doet, ondervind je de ellende en accepteer je de gevolgen van je verkeerde daad. Misschien is dat de manier waarop je leert - door vallen en opstaan. Mensen willen de oorzaak van hun ellende niet wegnemen.

Ellende wordt veroorzaakt door je fouten en je gelukzaligheid wordt veroorzaakt door je vertrouwen, door je liefde. Accepteer je verantwoordelijkheid en dan ontdek je dat alle oorzaken van gelukzaligheid, vrijheid, vreugde, verlichting, ontsterfelijkheid, gewoon binnenin je verborgen liggen.

Je moet het hele mechanisme laten vallen. Leer hoe je gelukkig kunt zijn, leer gelukkige mensen te respecteren en besteed er aandacht aan. Dit is een geweldige dienst aan de mensheid. Sympathiseer niet te veel met mensen die ellendig zijn. Geef hen niet het idee dat ellende iets waardevol is. Laat hen duidelijk weten dat je hen helpt maar dat ellende verfoeilijk is en niet iets deugdelijks.
Omdat we de verantwoordelijkheid voor onze ellende op anderen gooien hebben we het logisch gevolg geaccepteerd dat gelukzaligheid ook door anderen komt. Als je van anderen afhankelijk bent, verlies je je ziel.

Het allereenvoudigste in je bestaan is jezelf te zijn. Het kost geen inspanning, je bent het al. Gewoon een herinnering.... alleen maar ontsnappen aan al die dwaze ideeën die de maatschappij je heeft opgelegd.
Op gelukzalige momenten verdwijnt het ego totaal, en als het ego verdwijnt; daalt de gelukzaligheid op je neer. Het leven kent geen ego, het kent enkel leven en nog eens leven. Geniet van de wereld, geniet van de zon, de maan, de sterren, de bloemen, de aarde. Leef in vreugde en vrede, zonder bezitterig te zijn. Gelukzaligheid is afhankeleijk van jezelf; van je stilte, je liefde, je vredigheid, je vertrouwen.

Kijk dus eens naar je problemen. Hoe dieper je kijkt hoe kleiner ze lijken. Blijf naar ze kijken en langzaamaan verdwijnen ze. Blijf staren en plotseling ontdek je dat er leegte is - een prachtige leegheid omgeeft je. Niets om te doen, niets om te worden, want je bent het al. Het ego kan niet bestaan in leegte.

Op het moment dat je niets bent, word je een toegang - een toegang tot het goddelijke, een toegang tot jezelf, een toegang die je naar thuis leidt, een toegang die je weer verbindt met je wezen. De wezenlijke aard van de mens is gelukzaligheid. Gelukzaligheid is niet iets om te bereiken. Het is er al. We zijn ermee geboren. We zijn het niet kwijtgeraakt, we zijn er eenvoudig verder vandaan gegaan. Op het moment dat er niets is, sta je plotseling van aangezicht tot aangezicht met jezelf en verdwijnt alle ellende.
Help mensen te begrijpen dat gelukkig zijn het doel van het leven is. Telkens wanneer je een gelukzalig mens ziet, respecteer hem dan; hij is heilig.

V