Hello evrybody,
De school is ondertussen bijna een maand bezig.
Ik zie de schoolgaande jeugd voorbij mijn deur fietsen, en vaak denk ik terug aan die periode.
Ja, waar is den tijd dat ik mijn studie's begon in de universitaire kleuterschool van Deftinge.
Vanachter op de fiets bij mijn bomma,reden we tot voor de kleine kleuterschool.
Ze hadden mij al moed ingesproken,door te zeggen dat ik nu eindelijk bij de grote jongens mocht gaan zitten en dat ik een schoon juffrouw zou krijgen die mij veel zou leren.
De mensen konden toch nogal liegen in den tijd hé.
Dat juffrouw Magda een schoon juffrouw was, daar hadden ze gelijk in, maar al den overschot was wreed gelogen.
Die andere snotters waren niet groter dan mezelf, en dat de juffrouw mij toen veel bijgeleerd heeft weet ik ook zo niet.
In de kleuterklas van Gemeldorp, stond een zandbak in de klas en daar wou ik mijn studies van architekt aanvangen.
Maar de jaren vlogen zo vlug voorbij, dat mijn zandkasteel verre van af was.
Na de kleuterschool in Gemeldorp verhuisde ik met al mijn schoolmateriaal naar Brussel.
Ik mocht mijn intrede doen in het St-Denijsinstituut.
Amai mijne frak, dat ging er daar nogal wat serieuzer aan toe dan op den boerenbuiten zenne.
We werden ontvangen door broeders,gekleed in een lang zwart kleed.
De zachte stem van juffrouw Magda was verdwenen, en de harde hand van de broeders deden hun intrede.
Op zes jarige leeftijd, was ik nog niet te groot voor mijnen ouderdom, en daarom hielpen de broeders mij een beetje met het groeien.
Ze trokken aan mijn haar en aan mijn oren,en af en toe kreeg ik ne schup tegen mijn g.t.
Ja, ik ben daar in die school afgezwaaid met lang haar en grote oren, maar of ik er veel slimmer ben geworden betwijfel ik.
Mijne pa had mij verwittigd, dat als ik niet beter zou studeren, dat ik dan in de koolmijnen,aan de vuilkar of aan de staat zou moeten gaan werken.
Awel ik had geluk, de koolmijnen gingen dicht, en ze deden containerparken open,zodat de mensen zelf met hunnen brol konden sleuren.
Dus ben ik maar aan de staat begonnen.
Maar onlangs stelde ik mij zoveel vragen over vroeger, en ik was nieuwsgierig hoe het er nu zou aan toegaan in 't school.
Ik ging naar de St-vincentius school in Deftinge, en vroeg of ik er een paar foto's mocht nemen, en tevens een kijkje nemen hoe de klassen er nu uitzien.
Awel merci, ik kan zeggen dat de leerlingen met hun g.t in de boter gevallen zijn.
Daar waar ik vroeger nen directeur had, waar iedereen blauw van schrik van was, daar stond nu een directrice met zachte stem achter een bureel.
Toen ik de kleuterklas binnenstapte,stond ik plots meer dan 40j terug in de tijd.
Tekeningen hingen er aan de muur,en kleine stoeltjes sierden de klas.
Daar waar we vroeger een kleine kruiwagen en zandbak hadden, stond nu een kleine pc op een tafeltje.
De kleuters konden zo de tijd van ons modernisme binnen stappen.
De klas ernaast was het 2e studiejaar.
Ik stapte binnen en de leerlingen zaten schoon en braaf achter hun lessennaar.
Een knapogende en zeer jonge juffrouw ontfermde zich over de leerlingen.
Over hun schouder keek ze mee of ze de oefeningen van op het bord goed in hun schrift aan het uitvoeren waren.
Af en toe keek er een leerling in mijn richting, en dat zou ik vroeger ook wel gedaan hebben.
Ik stond er als volwassen loebas, en de meesten zullen zich wel afgevraagd hebben wat ik daar kwam zoeken.
Maar ze zullen er waarschijnlijk niet bij stil gestaan hebben dat ik ook ooit op die banken heb gezeten.
Soms haalt een mens herinneringen boven, maar het beste kan je het doen door naar de plaatsen van vroeger terug te keren.
Je kan dan beter de tijd van vroeger vergelijken met deze van nu.
Daar, waar vroeger de hoeken volzet waren met gestrafte leerlingen, daar waren ze nu leeg.
De ezelsoren die we op onze kop kregen waren ook verdwenen.
En de broeders met zwarte lange rokken hadden hun jaren gedaan, en knapogende juffrouwen in modern tenue stonden er in de plaats.
Potverdekke, ne mens zou weer goesting hebben om naar school te gaan.
Ik denk dat ik mijn boekentas nog ergens moet liggen hebben.
Een zwarte boekentas, in echt ezelsleder.
Ja, naar het schijnt heb ik er iets van overgehouden van die boekentas.
Maar ook deze zou hier niet meer passen tussen het kleurig schoolmateriaal.
Ja, waar is den tijd?
Hij is vervlogen en voorbij, en we kunnen maar terugdenken aan onze jeugd, door naar de jeugd van vandaag te kijken.
We stellen ons even in de plaats van de schoolgaande jeugd van vandaag, en hopen dat ook zij vroeg of laat even terugdenken aan vroeger.
Binnen 40j zullen ze misschien ook ouder zijn, en zullen hun kinderen ook achter een lessenaar zitten.
Hoewel?
Zouden er dan nog wel lessenaars en boekentassen bestaan?
Zouden er nog scholen en juffrouwen zijn?
Wie weet volgen ze wel les achter een pc scherm bij hun thuis.
Mensen, we kunnen maar hopen dat de tijden niet te snel veranderen, dat ook de ouders en grootouders nog kunnen volgen bij de opvoeding van hun kinderen.
Dat ook de kinderen van de toekomst nog enig gevoel hebben, om met heimwee en nostalgie terug te denken aan de tijd van vroeger.
Groetjes chauffeurke
|
