xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

 Hello evrybody

Toen ik de eerste keer met mijne vélo tegen ne boom was gereden hier in de gemeente, was het mij opgevallen dat er daar een klein kapelletje tegen hing.

Ik lag aan de voet van de boom tussen het oud ijzer van mijne fiets, terwijl een Mariabeeld op mij neerkeek.

Ge staat er als jonge snotter niet bij stil, hoeveel geloof er boven uwe kop hangt.

Maar als ge daar als kleine gast vol met builen en blauw plekken ligt, zijt ge content van gezelschap te hebben om niet direct te beginnen bleiten.

Heiligen beelden, stonden op uitkijk in een mooi geschilderd kapelletje die ze tegen een boom gehangen hadden, maar ook in nissen in één of andere muur van huis of boerderij.

Regelmatig werden ze versierd met een bloem of een palm takje.

Sommige nissen hadden beelden als bewoners, en anderen dan weer een muurschildering.

Maar men had ook de grotere kapellen, waar er stoelen instonden .

Sommigen hadden vooraan een klein altaar en in vroegere tijden werd er “ gebeevoard”.

Als kleine snotter vond ik zo’n kapel iets mysterieus.

We gingen er alleen binnen, als ook pa en ma er binnen gingen.

Soms waren de deuren van de kapel gesloten, en uit nieuwsgierigheid gingen we op onze tippen staan om door het kleine venster naar binnen te gluren.

Het was er stil, en het heiligenbeeld leek je wel aan te kijken.

Telkens we in of rond een kapelletje kwamen, leek het stil te worden.

In sommige kapellen hoorden we zelfs de vlammen op het ritme van het sissend kaarsvet dansen.

Geknield of zittend in gebedshouding genoten we van de rust.

De kapellen lagen er proper en versierd bij.

Het was nog de tijd waar men het geloof onderhield.

Vandaag zijn de poetsengelen verdwenen, en kapelletjes hangen scheef aan hun boom.

Sommige van de grotere modellen zijn nog onderhouden, zoals in Hemelveerdegem, Gemeldorp, St-Martens-Lierde.

Maar anderen staan dan weer op invallen.

De nissen zijn overwoekerd, en het onkruid sluipt tot aan de voet van het heiligenbeeld.

De kaarsen zijn gedoofd, en het is een mirakel dat sommige beelden nog blijven rechtstaan in plaatsen die op instorten staan.

De muurschilderingen pelden af, en het eens zo heilig tafereel lag als schilfers op de grond.

Daar waar de kapel vroeger de gids op onze weg was, moet men nu al eens zoeken.

Maar af en toe kom ik er op mijn weg nog eentje tegen.

Ik moet vandaag niet meer van mijne vélo vallen om er even bij stil te staan.

En hoewel ze vaak in vervallen staat zijn, geniet ik van de tijd die ze overbrugd hebben.

Even stilstaan, en kijken naar de erosie die de tijd heeft nagelaten als aandenken.

De voegen zijn uitgesleten, de verf afgeschilderd en ruiten gebroken.

Maar sommige heiligenbeelden staan er nog maagdelijk bij.

De tijd tikt verder, en het geloof brokkelt verder af.

We mogen niet blijven stilstaan bij het verleden, maar we kunnen het wel in ere houden.

Ik las onlangs, dat Lierde in voorbije eeuwen een arm volk was.

De mensen gingen al bedelen door de straat, en met het geloof zijn hier ook de eerste scholen opgedoken.

Ja, door de weelde en de rijkdom schijnen we het verleden wel te vergeten.

Maar wie weet bouwde één van onze voorouders wel mee aan één of ander kapelletje.

Wie weet, bouwden ze wel aan dat geloof waar ze hun aan vasthielden in moeilijke tijden.

Wie weet gingen ze wel op bedevaart, of stapten ze in processies uit dank.

Het is een verleden uit boeken en horen vertellen.

En vandaag houden de laatste gebinten kranig stand om het Mariabeeld te vrijwaren.

Maar wat zal er morgen staan?

Hopelijk zien we vroeg of laat terug een fietser onder nen boom liggen.

Een fietser die de kapelletjesroute aan het rijden is.

Ja, waarom niet?

Het zou een prachtig parcours zijn, ook voor niet gelovigen.

Op het blinkend ros door het verleden fietsen.

De zweetdruppels als wijwater over het voorhoofd laten druppelen.

Ik weet dat in elke tekst, veel fantasie te vinden is.

Maar als je ooit op wandel gaat door onze gemeente, kijk dan goed in het rond, en je zal verstelt staan hoeveel realiteit er in de vorm van een kapelletje te vinden is.

Groetjes chauffeurke