Het was den tijd dat ik als kleine snotter in mijn korte broek door de straten liep. Het verkeer was niet zoals vandaag, en het ging er ook anders aan toe. Op vaste dagen kwam de visboer luidkeels aangereden. Luidsprekers boven op het dak kondigden zijn komst aan. Wat hij juist riep was bijna onverstaanbaar, maar iedereen wist dat het de visboer was. Dit was ook het geval met de groentenboer en de voddenmarchand. De crémekar, dat was een ander verhaal. Een klein karretje getrokken door een paard. Het had geen luidspreker, maar een bel. Meestal op hetzelfde uur kwam ze langs. Mensen stonden voor de deur te wachten, en op de kruispunten troepten soms een paar man met kinderen samen. Als men in huis de bel hoorde, was het dat de kar al dichtbij was. Het was dan rap lopen bij mémé of pépé om ne cent te krijgen uit de zwarte portemené:-)) Hijgend kwamen we dan aan het karretje om nen toeter (hoorntje) of een galet (wafeltje) te vragen. Het was nog den tijd dat we niet gulzig mochten zijn, en dat we ons tevreden stelden met één of twee bollen. Al lekken liepen we dan naar huis, en onder de stralende zon smolt het ijs en liep het tot aan onze ellebogen. Thuis kregen we dan te horen dat we weer de grootste hadden uitgekozen en dat we de volgende keer een bolleke minder mochten nemen, omdat het ijs toch maar langs onze armen liep. Hoewel we niet vrij waren van deugenietenstreken, was het ijsje aanzien als beloning. En de dag dat er geen ijsje aan onze lippen kon worden gezet, en we de ijskar in de verte zagen verdwijnen was het een straf voor menige snotter. Maar niet alleen de kinderen stonden aan te schuiven, ook mémé en pépé hielden van een ijsje. Als zij stonden aan te schuiven, stonden de kinderen bij het paard. Vandaag is paard en kar verdwenen, maar komt er een moderne camionette voorbij. Met op het dak een luidspreker, waar steeds hetzelde deuntje de straten wordt ingestuurd. Hoewel de mensen nog een ijsje gaan kopen, is het toch anders. Het modernisme is in de plaats gekomen van paard en kar. En wie weet moet ik ook maar eens de camionette doen stoppen voor een ijsje, al was het maar om te proeven of de smaak van vroeger dezelfde is gebleven. Ja, soms kijk ik met heimwee terug naar mijn plakkende ellebogen en naar die smaak van vroeger.
Groetjes chauffeurke
Reacties op bericht (2)
02-04-2010
proficiat
fijne herinneringen, goed geschreven ! bedankt !
02-04-2010, 20:47 geschreven door sepia
11-08-2005
Hr.blogmeester
Chauffeurke terug een andere verteltrant fijn jou zo ook eens te lezen groetjes rocofort-hugo
