Kwispel, kwispel hallo!
Eerst het ALLERBELANGRIJKSTE NIEUWS: mijn vrouwtje heeft een zak Hillskorrels
Voor pups gekocht met LAM EN RIJST!!!!!!! Mjammiemjammie.... Als ze de zak nog maar pakt, zit ik al zo braaf als maar wat in de keuken te wachten. Ik hoop dat mijn vrouwtje mijn telepathische boodschap opvangt: 'Doe er gerust nog een schepje bij, jaja, houd je vooral niet in. Ik verzet dat wel, geen probleem!'
Voorlopig eet ik mijn buikje rond en dat mag je letterlijk nemen.
't Is ook nodig dat ik goed eet, want op de foto's die ik gestuurd heb, kan je zien hoe hard ik hier moet werken. Ik doe de tuin (zie foto), ik help bij het dekken van het bed, ik draag kousen en pantoffels aan als iemand ze nodig heeft (en anders ook!). Ik lik het regenwater uit de bloembakken, enfin 't is kinderarbeid dat het niet meer netjes is!
Mijn vrouwtje rijdt met een kleine jeep en ik moet achteraan 'in den bak' zitten. Dat is dus dik tegen mijn goesting. En ik heb een lepe truuk bedacht: Ik begin stilletjes en zielig te piepen, wacht tot mijn vrouwtje gestart is en begint te rijden. En als we dan op de baan zijn, kruip ik stiekem op de achterste zetel met mijn kopje (en mijn liefste verontschuldigende smoeltje) tussen de twee voorste stoelen. Mijn vrouwtje kan dan niks doen, want die moet rijden en IK kan me ECHT niet herinneren waar ik EIGENLIJK zou moeten zitten. Ik heb ze hier al achter mijn rugje horen praten van een hek tussen mij (in mijn bak) en de achterste zetel, maar daar zal ik wel een stokje voorsteken. Ik ben zoals Jean-Luc Dehaene: ik los de problemen pas op als ze er zijn.
Verder heb ik nog hard gewerkt aan mijn plasrecord! Ik ben niet alleen helemaal zindelijk, ik kan het ook UUUUUUUREN ophouden! Bij mijn laatste avonduitje plas ik NOOIT (sterk karakter, hè?) en 's morgens bij het opstaan wacht ik altijd tot een uur of tien. Ik plas uit principe ook alléén in de tuin, niet op de wandeling.
Wel heeft mijn baasje me al de hemel ingeprezen omdat ik het altijd op hetzelfde plekje doe en niet in ZIJN gras... Maar hij weet niet dat ik soms toch stukjes van zijn gras bijt, kwestie van duidelijk te maken dat het binnenkort MIJN gras zal zijn.
Gisteren heb ik op de wandeling kennisgemaakt met RAMBO, een petieterig klein en oud hondje (13 jaar) hier uit de straat. En toen ik met mijn lieve kleine voorpootjes bovenop hem sprong, was meneer met zijn machonaam daar niet van gediend en gromde!!!!!!!!!! In plaats van blij te zijn dat er nog groene blaadjes naar hem keken! Als hij mij nu nog maar van ver ziet komen , maakt hij zich al uit de voeten, de lafaard!
In het weekend ga ik niet alleen voor het eerst naar de puppyklas, ook de twee andere honden uit de familie komen kennismaken met hun nieuwe nichtje Lissa.
Ja, want zo heet ik nu. Vroeger heette ik Monchou, volgens mijn pleegmama Rita een kaassoort. Zouden jullie een kaasnaam willen? Meneer Brie? Mevrouw Camenbert? Nee, dan Lissa!!! Dat heeft stijl, daaraan hoor je meteen: dat is niet zomaar de eerste de beste! Dat beest heeft klasse!
Zo, nu ga ik nog wat op mijn speelgoed kauwen. Ik moet dringend van die kleine melktandjes af! Ik wil grote gevaarlijke tanden! Daarom bijt ik op mijn speelgoed en mijn botten, want met die verdomde kleine tanden kan ik de grote koeken die ik hier van een mevrouw in de buurt op straat krijg, niet kapotbijten. En dan moet mijn vrouwtje die in stukjes breken: zoooo vernederend!
O ja, die mevrouw strooit in de winter ook altijd spekblokjes voor de vogels op haar stoep. En gisteren vertelde ze aan mijn vrouwtje dat de vogels zeker veel last van kou moesten hebben, want dat die blokjes nog nooit zo rap weg geweest waren. Hm, hm!.... Da's lekker,joh, spek! Maar mondje toe hoor, ik verkleed me de volgende keer wel in vogel!
Dikke knuffels, pootjes en alles wat ik maar kan bedenken, van de pup die van plan is een REUS te worden!
De enige echte LISSAAAAAAAAA!!!!!!!(applaus!)
