HOU VAN DE MENSEN ZOALS ZE ZIJN , ER ZIJN GEEN ANDERE
20-03-2006
eee
Wanneer je een beetje anders bent, krijg je van de mensen al gauw een stempel, ze steken je in een gekooide tempel. Maar wat is goed en wat is slecht, die vraag houd me bezig echt. Je bent te dik, te dun, te groot, te oud, alles in dit wereldje loopt grondig fout. Een zichtbare handicap, die mensen krijgen het nog harder te verduren, de meeste verschuilen zich dan ook tussen hun vier muren. Een beetje begrip en respect was hier wel op zijn plaats, Die plagerijen zijn zo ondermaats. mensen kunnen elkaar hard raken, botten laten kraken. Leer toch aanvaarden, de persoon zoals ze zijn, kan alles zo veel beter zijn. als de mens dat eens zou willen, beseffen, zonder elkaar steeds, te kwetsen.
Er waren twee kabouters , At en 0t ,zo klein dat zij niet in de mens geloofden , alleen een beetje in god .
0p een dag naar het leek als altijd kwam een prinsesje voorbij .
Ze zij kijk dat is aardig , bukte en alsof ze bloemetjes plukte , pakte ze Ot en At en stak zoals alle prinsesjes de hele zaak in haar zak . Zo kwamen ze in het paleis , de avond viel , dat hou je niet tegen , maar terstond ontstak het prinsesje opnieuw de zon , zodat Ot en At ineens wisten dat ze waren in het paradijs en god bestond . Dat was de eerste dag .
Zij sliepen die nacht in lucifersdoosjes van de koning onder zacht geurende zakdoekjes van de koningin .
En de volgende dag vroeg het prinsesje , wat zal ik eens voor jullie kopen , waarin hebben jullie nu de meeste zin .
En Ot en At wilden natuurlijk dat het kermis was met chocola , een reuzenrad , draaimolens en heel veel limonade .
Toen ging het prinsesje naar de stad en wat bracht ze mee ?
Vliegtuigjes , botsautotjes , geweertjes een draaiorgeltje met jesterdee , slagroomijs en mooie rode kleertjes .
En het werd alle dagen kermis in t paleis want At en Ot konden de trappen eerst niet op of af en nooit alleen naar de w.c. maar met het vliegtuig ging het één twee drie en was het prinsesje van de wijs dan draaiden zij het orgeltje van jesterdee .
Maar ook moesten de kabouters leren en Ot telde op en At trok af . Ze kregen boeken met gouden woorden , zo groot dat ze uren langs de bladzijden moesten lopen en ze zere voeten kregen van het leren begrijpen wat er stond , en de potloden waren zo zwaar dat ze alleen maar samen en dan nog heel korte brieven konden schrijven , bijvoorbeeld alleen hun namen .
En toen de dagen voorbij waren in het paleis gingen ze weer weg , het was een lange reis terug naar het bos en hun huisje stond er als altijd . Hoe het prinsesje dat wel vond ? Ze huilde zoals ze nog nooit had gehuild , tot ze op een dag aan het paleisraam stond en uit de bomen van het park een duif verscheen met een klein briefje in zijn mond , zo klein dat zij het haast niet lezen kon . Er stond ; Dag prinses (god) een zoen van At en Ot .
voor mensen die mij niet kennen ben ik normaal voor mensen die me lief hebben ben ik speciaal voor mensen die mij niet mogen ben ik asociaal maar voor mensen die mij goed kennen, mijn vrienden, familie ben ik bijzonder en dat komt doordat hun dat ook voor mij zijn
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lojoke .
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 14/08/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Klassieke muziek beluisteren .
Vroeger speelde ik piano , klarinette en accordeon .Sinds kort bespeel ik het Keyboard en accordeon
Kom vul de glazen en denk langer niet eraan hoe snel de onhoudbare tijd ontvliedt . gisteren is dood , morgen nog niet geboren . wat zou ‘t , als ons vandaag genieten liet ?J.C.Bloem
E-mail
heb je een persoonlijke vraag of boodshap aan mij , mail dan gerust een antwoord krijg je .
Wanneer je een beetje anders bent, 
Ik ben louke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lojoke .
