07-01-2012 om 16:36 geschreven door lucky  

Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën

        4, 12

Levend en  krachtig is het woord van God,

en scherper dan een tweesnijdend zwaard:

het dringt diep door tot waar ziel en geest,

been en merg elkaar raken, en het is in

staat de opvattingen en gedachten van het

hart te ontleden.

07-01-2012 om 08:20 geschreven door lucky  

Uit de  brief van Paulus aan de Hebreeën

        13, 20-21

Moge de God  van de vrede, die onze Heer Jezus,

        de machtige herder van de schapen, door het bloed

        van het eeuwig verbond uit de wereld van de doden

        heeft weggeleid, u toerusten met al het goede, zodat

        u zijn wil kunt doen. Moge Hij in ons datgene tot stand

        brengen wat Hem welgevallig is, door Jezus Christus,

        aan wie de eer toekomt, tot in alle eeuwigheid.

        Amen.

06-01-2012 om 08:24 geschreven door lucky  

05-01-2012 om 14:13 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Johannes
3, 11-21

Dit is wat u vanaf het begin hebt horen verkondigen: dat we elkaar moeten liefhebben en niet moeten doen zoals Kaïn, die voortkwam uit hem die het kwaad zelf is, en zijn broer doodsloeg. En waarom sloeg hij hem dood? Omdat zijn eigen daden slecht waren en die van zijn broer rechtvaardig.
Wees niet verbaasd, broeders en zusters, als de wereld u haat. Wij weten dat we van de dood zijn overgegaan naar het leven omdat we elkaar liefhebben. Wie niet liefheeft blijft in de dood.
Iedereen die zijn broeder of zuster haat, is een moordenaar, en u weet dat een moordenaar het eeuwige leven niet blijvend in zich heeft.
Wat liefde is, hebben we geleerd van Hem die zijn leven voor ons gegeven heeft. Daarom horen ook wij ons leven te geven voor onze broeders en zusters.
Hoe kan Gods liefde in iemand blijven die meer dan genoeg heeft om van te bestaan, maar zijn hart sluit voor een broeder of zuster die hij gebrek ziet lijden?
Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden. Dan weten we dat we voortkomen uit de waarheid en kunnen we met een gerust hart voor God staan.
En zelfs als ons hart ons aanklaagt: God is groter dan ons hart, Hij weet alles.
Geliefde broeders en zusters, als ons hart ons niet aanklaagt, kunnen we ons vol vertrouwen tot God wenden.

Liefde is echt goddelijk leven, dat zich uit in concrete menselijke goedheid en genegenheid. Voor de christen is liefde een levensprogramma. Zij doet mensen naar God en naar elkaar toegroeien

. 'Iedereen die zijn broeder of zuster haat, is een moordenaar.'

Straffe uitspraak. En toch...

We kennen de tien geboden. Het zesde gebod luidt: 'Gij zult niet doden'. Dat mogen we gerust letterlijk verstaan. Niemand heeft het recht het leven van een ander zomaar te beëindigen. Een mens doden mag niet, punt.

Maar 'gij zult niet doden' mogen we ook in een meer geestelijke betekenis verstaan.
Wanneer God de mogelijkheid schenkt om lief te hebben en we slaan die mogelijkheid in de wind, dan doden we eigenlijk de kans om lief te hebben, zowel voor onszelf als voor de ander. We ontnemen onszelf en die ander niet enkel de mogelijkheid om lief te hebben, maar we ontnemen ons en de ander ook een groei in het beminnen, want wie liefheeft (of dit tracht te doen) groeit. We ontnemen ons en de ander in zekere zin ook het 'leven', want wie bemint geeft leven, en ontvangt zelfs eeuwig leven.

Dus de woorden uit de brief van Johannes van vandaag 'Iedereen die zijn broeder of zuster haat, is een moordenaar.', mogen we in zekere zin heel letterlijk verstaan. Wie haat ontneemt zichzelf en de ander de mogelijkheid om te beminnen. In zekere zin is hij een moordenaar, want hij ontneemt het leven.

05-01-2012 om 08:24 geschreven door lucky  

Uit het  boek der psalmen

        27, 4

Ik vraag  aan de Heer één ding,

        het enige wat ik verlang:

        wonen in het huis van de Heer

        alle dagen van mijn leven,

        om de liefde van de Heer te aanschouwen,

        Hem te ontmoeten in zijn tempel

04-01-2012 om 07:20 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
1, 29-34

Johannes zag Jezus naar zich toe komen, en hij zei: ‘Daar is het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt. Hij is het over wie ik zei: “Na mij komt iemand die meer is dan ik, want Hij was er vóór mij.” Ook ik wist niet wie Hij was, maar ik kwam met water dopen opdat Hij aan Israël geopenbaard zou worden.’
En Johannes getuigde: ‘Ik heb de Geest als een duif uit de hemel zien neerdalen, en Hij bleef op Hem rusten. Nog wist ik niet wie Hij was, maar Hij die mij gezonden heeft om met water te dopen, zei tegen mij: “Wanneer je ziet dat de Geest op iemand neerdaalt en blijft rusten, dan is dat degene die doopt met de heilige Geest.” En dat heb ik gezien, en ik getuig dat Hij de Zoon van God is.’

Johannes de Doper is een wegwijzer van Oud- naar Nieuw Testament. Als laatste profeet kondigt hij niet alleen de komst van de Messias aan, maar hij mag Hem ook letterlijk aanwijzen. Zijn zending bestaat erin te getuigen, en dan zelf te verdwijnen naar de achtergrond. Hij moet het heilsinitiatief aan Jezus overlaten.
Johannes droeg zijn zending, hij had zijn roeping, en beantwoordde daaraan.
Hij verwees naar Christus, naar het hart van ons bestaan.

Moeten wij zijn zoals Johannes de Doper ?
Ja en nee.

Nee, opdat we Johannes niet zijn, en omdat de Heer niet moet worden aangewezen zoals toen aan de oevers van de Jordaan.

Maar ook ja. Wij mogen zijn zoals Johannes. Want, zoals we gisteren zeiden, is Jezus op onnoembare vele en verschillende wijzen onder ons terwijl velen Hem niet zien, wat jammer is.
Moest Hij meer gezien worden, ontvangen en bemind,... de wereld zou dikwijls bespaard zijn van veel leed waarmee het vandaag te kampen heeft. En dan gaat het hier niet over het lijden dat ook liefde kan zijn, maar over het leed als gevolg van de zonde.
De wereld van vandaag heeft meer dan ooit mensen nodig als Johannes; mensen die Jezus aanwijzen, die Hem aanduiden waar Hij onder ons komt, en op welke manier Hij dat doet. Velen zijn blind en hebben een vingerwijzing nodig naar het hart van ons bestaan, naar Jezus.

Hoe dit moet gebeuren... da's niet makkelijk, zeker niet in deze tijd hier in onze streken.
En toch smacht onze samenleving naar mensen als Johannes de Doper die de vinger durven leggen op wonden als gevolg van de zonde, én naar Hem verwijzen.

Laat ons nadenken en bidden om erachter te komen hoe wij Jezus' aanwezigheid kunnen duidelijk maken aan deze wereld

03-01-2012 om 06:43 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
1, 19-28

Dit is het getuigenis van Johannes. De Joden hadden vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar hem toe gestuurd om hem te vragen: ‘Wie bent u?’
Hij gaf zonder aarzelen antwoord en verklaarde ronduit: ‘Ik ben niet de messias.’
Toen vroegen ze hem: ‘Wie dan? Bent u Elia?’
Hij zei: ‘Die ben ik ook niet.’
‘Bent u de profeet?’ ‘Nee’, antwoordde hij.
‘Maar wie bent u dan?’ vroegen ze hem. ‘Wij moeten antwoord kunnen geven aan degenen die ons gestuurd hebben–wie zegt u zelf dat u bent?’
Hij zei: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer”, zoals de profeet Jesaja gezegd heeft.’
De afgevaardigden die uit de kring van de Farizeeën kwamen, vroegen verder: ‘Waarom doopt u dan, als u niet de Messias bent, en ook niet Elia of de profeet?’
‘Ik doop met water’, antwoordde Johannes. ‘Maar in uw midden is iemand die u niet kent, Hij die na mij komt; ik ben het niet eens waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.’
Dit gebeurde in Betanië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes doopte.

Johannes de Doper wordt ondervraagd over zijn zending. Men vermoedde immers dat hij de Messias was. Maar Johannes blijft zichzelf en zijn roeping trouw. Hij wil geen populariteit en wijst bewust naar Hem die als onbekende reeds onder de mensen aanwezig is: Jezus, de ware MessiasVandaag hoorden we Johannes de Doper zeggen tot de Levieten en de priesters: 'In uw midden is iemand die u niet kent'.

Het zijn woorden van toen, maar langs de andere kant zijn ze ook meer dan actueel.
We hebben immers amper een vermoeden van de vele wijzen waarop de Heer onder ons aanwezig is en komt.

Voortdurend biedt Hij dingen, mensen en situaties aan waarin Hij tot ons komt en ons uitnodigt onze eigen wil los te laten en ons op Hem te verlaten.
Daarvoor moeten we kijken met de ogen van de geest, met de ogen van het geloof. Wie dit klaarspeelt zal Hem daadwerkelijk in alles zien.
Hem zien is één ding, Hem ontvangen is nog een ander ding.
Wie Hem ziet én ontvangt, zal zich laten raken door Hem én de genade ontvangen in te kunnen gaan op zijn uitnodiging. Dat is leven mét de Heer, dat is 'ja' zeggen op de Blijde Boodschap

02-01-2012 om 07:34 geschreven door lucky  

Uit het  boek Numeri

        6, 24-26

Moge de Heer u zegenen en u beschermen,

        moge de Heer het licht van zijn gelaat

        over u doen schijnen en u genadig zijn,

        moge de Heer u zijn gelaat toewenden

        en u vrede geven.

Een Vrede-vol 2012

01-01-2012 om 08:52 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Johannes
1, 1-18

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat.
In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.
Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht: het ware licht, dat ieder mens verlicht en naar de wereld kwam.
Het Woord was in de wereld, de wereld is door Hem ontstaan en toch kende de wereld Hem niet. Hij kwam naar wat van Hem was, maar wie van Hem waren hebben Hem niet ontvangen. Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft Hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden. Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God.
Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.
Van Hem getuigde Johannes toen hij uitriep: ‘Hij is het over wie ik zei: “Die na mij komt is meer dan ik, want Hij was er vóór mij!”’
Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt. De wet is door Mozes gegeven, maar goedheid en waarheid zijn met Jezus Christus gekomen.
Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die aan het hart van de Vader rust, heeft Hem doen kennen.

Het evangelie dat je net las is een mooi evangelie voor deze laatste dag van het jaar.
De laatste dag, die we vandaag beleven en straks dankbaar gaan uitwuiven, is de laatste dag van een jaar in een geschiedenis van een doorlopende tijd. Maar deze laatste dag is ook de eerste dag, het laatste uur het eerste uur, en wel van een nieuwe geschiedenis, van een nieuwe tijd. Het is zoals Johannes de Doper het zei: 'Hij is het over wie ik zei: “Die na mij komt is meer dan ik, want Hij was er vóór mij!”’

In Christus is er geen vóór en na meer. In elk uur is de volheid der tijden aangebroken. Elk ogenblik is de volheid van de tijd, en wel in de zin van 'beslissend'. Het is geen voorbereidingstijd meer in de zin van voorbereiding op dat wat nog moet gebeuren. Nee, dat eigenlijke is al gebeurd. We kunnen nu al, op dit moment "vrijmoedig naderen tot de troon van Gods genade” (Hebr 4,16).

Maar ook in deze nieuwe geschiedenis kun je inwendig, geestelijk, volgens je hart, nog behoren tot de oude geschiedenis, de geschiedenis van het vlees, van de zelfzucht, van de zonde. Je kunt leven in het nu, en toch in het oude. Daarom is elk uur een uur van 'beslissing', de beslissing om uit jezelf te treden, uit de oude geschiedenis en te kiezen voor Christus: ik wil leven voor Hem, in Hem, door Hem. En steeds opnieuw deze beslissing nemen... dat is leven in de nieuwe geschiedenis.

Dat elke dag in 2012 een beslissing mag zijn voor de Heer.

31-12-2011 om 08:26 geschreven door lucky  

Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen
3, 12-21.

Broeders en zusters,
omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en Hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.
Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven.
En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt.
Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam.
Wees ook dankbaar.
Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft.
Doe alles wat u zegt of doet in de naam van de Heer Jezus, terwijl u God, de Vader, dankt door Hem.
Vrouwen, erken het gezag van uw man, zoals past bij uw verbondenheid met de Heer.
Mannen, heb uw vrouw lief en wees niet bitter tegen haar.
Kinderen, gehoorzaam je ouders in alles, want dat is de wil van de Heer.
Vaders, vit niet op uw kinderen, want dat maakt ze moedeloos.

Wij kunnen Paulus niet verwijten dat hij een man van zijn tijd was. Hij heeft dan ook de verhoudingen tussen man en vrouw, ouders en kinderen anders voorgesteld, dan wij het vandaag doen. Wij moeten echter op de eerste plaats opmerken, hoe hij aandringt op de noodzakelijke wederzijdse vergeving, die pas mogelijk is in nederigheid en respect voor elkaar. Voor de tijdgenoten van Paulus was dit een verrassende taal. Maar het is zeker: waar vergeven wordt, daar ontstaat vrede en waar vrede heerst daar leeft er vreugde.

30-12-2011 om 07:27 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Johannes
2, 3-11

Vrienden,
dat wij God kennen weten we doordat we ons aan zijn geboden houden. Wie zegt: 'Ik ken Hem', maar zich niet aan zijn geboden houdt, is een leugenaar; de waarheid is niet in hem. In wie zich aan Gods woord houdt, is zijn liefde ten volle werkelijkheid geworden; hierdoor weten we dat we in Hem zijn. Wie zegt in Hem te blijven, behoort in de voetsporen van Jezus te treden.
Geliefde broeders en zusters, ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor maar een oud, dat u vanaf het begin bekend is. Dat oude gebod is de boodschap die u gehoord hebt. Toch is het ook een nieuw gebod, omdat de duisternis wijkt en het ware licht al schijnt, en dit is werkelijkheid in Jezus’ leven en in uw leven.
Wie zegt in het licht te zijn maar zijn broeder of zuster haat, bevindt zich nog altijd in de duisternis. Wie de ander liefheeft, blijft in het licht en komt niet ten val, maar wie de ander haat, bevindt zich in de duisternis. Hij gaat zijn weg in het duister, zonder te weten waarheen die weg voert, want de duisternis heeft hem blind gemaakt.

Niemand kan zeggen dat hij in God gelooft en van God houdt, als hij Gods geboden niet onderhoudt. Het eerste en voornaamste gebod is de liefde. Het is een oud gebod, en toch ook nieuw in zoverre Jezus het radikaal stelt als voorwaarde en als kenmerk van zijn navolgingVandaag schrijft Johannes in de eerste lezing: Geliefde broeders en zusters, ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor maar een oud, dat u vanaf het begin bekend is. Dat oude gebod is de boodschap die u gehoord hebt. Toch is het ook een nieuw gebod, omdat de duisternis wijkt en het ware licht al schijnt, en dit is werkelijkheid in Jezus’ leven en in uw leven.

Johannes heeft het hier over het gebod van de liefde; een gebod dat inderdaad geen nieuw gebod was, het was al eeuwen oud. Maar tegelijkertijd was het ook een nieuw gebod. En dat had natuurlijk alles te maken met de komst van Jezus. Hij, mensgeworden God, de Liefde zelf, zal de mensheid een genade schenken die zij voordien nooit op zo'n manier gekregen heeft. Die genade was en is namelijk Hijzelf. Wat zich daar afspeelde in die grot te Bethlehem, speelt zich sindsdien af in ieders mensenhart. Buiten het fysisch karakter wordt op geen andere wijze dan toen Jezus steeds opnieuw geboren in elke mens.

Maar er bestaat geen liefde zonder vrijheid. Dus als een nederige dienaar klopt Jezus aan de deur van ons hart en wacht tot wij opendoen om dan samen met ons maaltijd te houden: Hij met ons, wij met Hem - zo lezen we in de Apocalyps. Hij vraagt bij wijze van spreken toestemming om in ons leven in te treden. Maar Hij wil dat wij die beslissing nemen, ieder van ons, heel persoonlijk, én wij als gemeenschap.
Ons ja-woord wil Hij vervullen met zijn ja-woord tot de Vader, opdat zijn liefde in ons werkelijkheid mag worden.

Ja, kerstmis is meer dan kalkoen eten en glaasjes heffen.

29-12-2011 om 07:29 geschreven door lucky  

Uit de eerste brief van Johannes
1, 5 - 2,2

Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van elke zonde.

Vrienden,
dit is wat wij Jezus hebben horen verkondigen en wat we u verkondigen: God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis.
Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl we onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid.
Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, zijn Zoon, ons van alle zonde.
Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. Belijden we onze zonden, dan zal Hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad.
Als we zeggen dat we nooit gezondigd hebben, maken we Hem tot een leugenaar en is zijn woord niet in ons.
Kinderen, ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Mocht een van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.

28-12-2011 om 07:27 geschreven door lucky  

Uit het   evangelie volgens Johannes

        1, 14

Het Woord  is mens geworden

        en heeft bij ons gewoond,

        vol van goedheid en waarheid,

        en wij hebben zijn grootheid gezien,

        de grootheid van de enige Zoon van de Vader

27-12-2011 om 07:31 geschreven door lucky  

Psalm 31, 3cd + 4 + 6 + 8 + 16 + 17

Refr.: In uw hand, Heer, leg ik mijn leven.

Heer, wees voor mij een rots, een toevlucht,
een vesting die mij redding biedt.

U bent mijn rots, mijn vesting,
U zult mijn gids zijn, mij leiden, tot eer van uw Naam.

In uw hand leg ik mijn leven,
Heer, trouwe God, U verlost mij.

Ik zal mij verblijden, juichen over uw trouw,
want U ziet mijn ellende, U kent de nood van mijn ziel.

In uw hand liggen mijn lot en mijn leven,
bevrijd mij uit de greep van mijn vijanden en vervolgers.

Laat het licht van uw gelaat over mij schijnen,
toon uw trouw en red uw dienaar.

26-12-2011 om 07:39 geschreven door lucky  

25-12-2011 om 08:10 geschreven door lucky  

Uit de brief van Titus
3, 4-7

Dierbaren, de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, zijn openbaar geworden en Hij heeft ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, die Hij door Jezus Christus, onze redder, rijkelijk over ons heeft uitgegoten.
Zo zijn wij door zijn genade als rechtvaardigen aangenomen en krijgen we deel aan het eeuwige leven waarop we hopen.

De geschiedenis van de mensheid en de heilsgeschiedenis getuigen ervan: uit zichzelf alleen konden de mensen het nooit verdienen, dat hen een verlosser geboren werd. Het heil kon slechts dagen, toen de God van tederheid en erbarmen de eerste stap zette

Uit het evangelie volgen Lucas
2, 15-20

Toen de engelen waren teruggegaan naar de hemel, zeiden de herders tegen elkaar: ‘Laten we naar Betlehem gaan om met eigen ogen te zien wat er gebeurd is en wat de Heer ons bekend heeft gemaakt.’
Ze gingen meteen op weg, en troffen Maria aan en Jozef en het kind dat in de voederbak lag.
Toen ze het kind zagen, vertelden ze wat hun over dat kind was gezegd.
Allen die het hoorden stonden verbaasd over wat de herders tegen hen zeiden, maar Maria bewaarde al deze woorden in haar hart en bleef erover nadenken.
De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden, precies zoals het hun was gezegd

De verschijning van de engelen was maar kort. Nu is het de taak van de nederigen, de armen en de kleinen om aan hun broeders en zusters de Blijde Boodschap te verkondigen, die hen werd toevertrouwd. En het geloof van Maria gaat dat van de Kerk vooraf, bij het overbrengen van het mysterie van haar Zoon.

Dezer dagen voelen wij ons allemaal uitgenodigd mee op te stappen in de stoet van de kleinen en de eenvoudigen, naar de plaats waar de Liefde weer onder ons komt wonen.

En voor wie goed toekijkt, gebeuren er dan wondere dingen: Licht wordt ontstoken in onze koude duisternis, een kind wordt geboren in ons oude mensenwereld en over onze aarde, die al die oorlogen moe is, weerklinkt uit Gods genadevolle hemel een vredeslied. Gods Liefde komt weer wonen in ons mensenhart.

Het wondere is dat Hij niet komt als een machtige heerser, maar als een teder kind dat zijn armen uitnodigend open spreidt. Zo is onze God. Met Kerstmis laat Hij ons nog het meest van al aanvoelen dat Hij niet dwingt, geen schrik aanjaagt, niet domineert, maar liefdevol uitnodigt, zoals een kind doet. Een pasgeboren kind is nu eenmaal hulpeloos en kwetsbaar en het heeft geen enkele uiterlijke macht om mensen tot iets te dwingen. Alleen heeft een kind het wonderlijk vermogen, gewoon door er te zijn, mensen tot een sterke liefde uit te nodigen. Zie eens tot welk een overgave en edelmoedige zorg allen worden gebracht, die rond het wiegje van een pasgeborene komen staan: ouders, grootouders, familie, kennissen, buren en vrienden. In al zijn hulpeloosheid weet een kind bij velen een warme liefde te wekken, velen ertoe te brengen ervoor te kiezen om hun liefde te tonen, graag, gul en edelmoedig. Daarom juist koos God ervoor als Kind geboren te worden.

Wij hebben er soms moeite mee om Hem zo te aanvaarden. "Hij kwam in de wereld, maar de wereld erkende Hem niet." Want soms zouden wij liever een God hebben die alles eens ondersteboven gooit en een wereld maakt zonder oorlogen, zonder haat. Van zo'n 'afgod' dromen wij soms. Maar dan zou die God een dwingende albeheerser zijn en zouden wij, mensen, robots zijn zonder vrije wil. Maar "onze God die geboren wordt als een weerloos kind", is het duidelijkste teken dat Hij Liefde wil zijn, die ons niet dwingt of verplicht, maar ons, als zijn vrije kinderen, steeds uitnodigt tot vrij gekozen overgave en gulle edelmoedigheid. Wie op die manier ingaat op zijn uitnodiging werkt mee aan de vermenselijking van onze wereld vanuit persoonlijke overtuiging en bezieling. Zo groeit Gods Rijk op aarde, vol genade en waarheid. Daarom vraagt Hij op Kerstdag van ons vooral meer vrede. Meer vrede in ons gezin, in onze familie, op ons werk, in onze vriendenkring Wat meer vrede, liefde en tederheid tegenover diegenen met wie wij dagelijks samenleven.

Het moet ons toch ook wel verwonderen dat God op deze dag niet op de eerste plaats de machtigen der aarde aanspreekt, de grootindustriëlen, de invloedrijken van onze wereld die in paleizen wonen. Neen, het is het hart van ons, eenvoudige mensen, dat wordt aangesproken. En ons hart is nu juist geen kraaknet paleis. Het gelijkt eerder op een arme stal. Het is er niet overal even proper en er zijn duistere hoekjes die wij liever verborgen houden. Maar het merkwaardige is dat God met zijn liefde juist daar, en nergens anders, in ons hart, zoals het nu is, weer wil geboren worden. Het is inderdaad alleen vanuit de vrije keuze van een mensenhart dat de liefde meer kans kan krijgen in onze wereld.

Mogen wij dan vandaag volledig vervuld worden van de deugddoende vrede van dit kind, waarin wij herkennen dat God, die Liefde is, weer wil geboren worden onder ons, dankbare en vrije mensen.

25-12-2011 om 07:33 geschreven door lucky  

Uit het tweede boek Samuël
7, 1-5 + 8b-12 + 14a + 16

zei de koning tegen de profeet Natan: ‘Kijk nu toch! Ik woon in een paleis van cederhout, terwijl de ark van God in een tent staat.’
‘Doe wat uw hart u ingeeft’, antwoordde Natan, ‘de Heer staat u immers ter zijde.’
Maar diezelfde nacht richtte de Heer zich tot Natan: ‘Zeg tegen mijn dienaar, tegen David: “Dit zegt de Heer: Wil jij voor mij een huis bouwen om in te wonen? Dit zegt de Heer van de hemelse machten: Ik heb je achter de kudde vandaan gehaald om mijn volk, Israël, te leiden. Ik heb je bijgestaan in alles wat je ondernam, Ik heb al je vijanden voor je uitgeschakeld en Ik heb je naam gevestigd als een van de groten der aarde. Ik heb aan mijn volk, Israël, een gebied toegewezen. Daar heb Ik het geplant en daar kan het nu onbevreesd wonen. Het wordt niet langer door misdadige volken onderdrukt, zoals toen het er pas woonde. Ik heb rechters over mijn volk Israël had aangesteld. Jou heb Ik rust gegeven door je van je vijanden te verlossen. De Heer zegt je dat hij voor jou een huis zal bouwen. Wanneer je leven voorbij is en je bij je voorouders te ruste gaat, zal Ik je laten opvolgen door je eigen zoon en hem een bestendig koningschap schenken. Ik zal een vader voor hem zijn en hij voor mij een zoon. Jou stel ik in het vooruitzicht dat je koningshuis eeuwig zal voortbestaan en je troon nooit zal wankelen.”’

De laatste dag van de advent leert ons dat God onder ons wil komen wonen. Niet de stenen tempel zal teken zijn van Gods trouw tegenover David en het volk, maar wel zijn belofte.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 67-79

In die dagen werd Zacharias vervuld met de heilige Geest en sprak deze profetie:
‘Geprezen zij de Heer, de God van Israël, Hij heeft zich om zijn volk bekommerd en het verlost. Een reddende kracht heeft Hij voor ons opgewekt uit het huis van David, zijn dienaar, zoals Hij van oudsher heeft beloofd bij monde van zijn heilige profeten: bevrijd zouden we worden van onze vijanden, gered uit de greep van allen die ons haten. Zo toont Hij zich barmhartig jegens onze voorouders en herinnert hij zich zijn heilig verbond: de eed die Hij gezworen had aan Abraham, onze vader, dat wij, ontkomen aan onze vijanden, Hem zonder angst zouden dienen, toegewijd en oprecht, altijd levend in zijn nabijheid.
En jij, kind, jij zult genoemd worden: profeet van de Allerhoogste, want voor de Heer zul je uit gaan om de weg voor Hem gereed te maken, en om zijn volk bekend te maken met hun redding door de vergeving van hun zonden. Dankzij de liefdevolle barmhartigheid van onze God zal het stralende licht uit de hemel over ons opgaan en verschijnen aan allen die leven in duisternis en verkeren in de schaduw van de dood, zodat we onze voeten kunnen zetten op de weg van de vrede.

Toen God David beloofde dat Hij voor hem 'een huis ... zal oprichten', was de kans groot dat David en zijn nakomelingen dachten aan een militaire leider die het koningschap van Israël in de familie zal houden; met andere woorden: een dynastie. Deze 'zoon van David' die hem zou opvolgen, zou op David zelf lijken, een groot strateeg, een vroom man die Israëls militaire en politieke vijanden zou verslaan. Hij zou de vrijheid brengen door middel van veroveringen en macht.

Nu we aan de vooravond van Kerstmis staan, met de lege kribbe voor ons, zien we dat God dit alles heel anders bedoelde. Ook Zacharias' profetie in de evangelielezing van vandaag raakt de diepere lagen aan van de vrijheid die God aan het huis van David beloofde. Dat was niet zozeer een vrijheid van externe vijanden, maar een diepe vrijheid die ons zal aanzetten Hem te 'aanbidden'; de vrijheid om heilig en rechtvaardig voor God te staan.

Jezus is gekomen om ons de genade te schenken de vijanden in ons te verslaan; de vijanden van zonde en dood. Hij gaf niet zozeer een uiterlijke vrede die gekenmerkt zou zijn door de afwezigheid van conflicten, maar Hij gaf op de eerste plaats een diepere en reëlere vrede die intreedt wanneer onze innerlijke worstelingen tot rust zijn gekomen en de gevolgen van zonde tot genezing zijn gekomen. Deze laatste zijn de echte tirannen, want zij zijn de vijanden die de oorzaak zijn van elk uiterlijk conflict, zowel in ons eigen leven als in de wereld in z'n geheel.

Jezus, die werd geboren onder nederige omstandigheden, vraagt ons bij Hem in de stal te komen. Hij zal ons de komende nacht wenken naar een plek waar wij onze vijanden bij Hem zullen mogen neerleggen: onze zonde, haar oorzaken, haar gevolgen. We mogen het bij de kribbe neerleggen, Hem aanbiddend, Hem alles gevend. Hij zal alles in zich opnemen om het met Goede Vrijdag mee te nemen naar de diepste krochten van duisternis en verlatenheid om met Pasen alles om te vormen naar zijn licht.

Laten we even de aandacht afwenden van onze kalkoen... en laat ons neerknielen voor de kribbe; verwachtend, verlangend.
Hij komt...

Goede God,
beadem ons hart in deze uren,
nu wij verwachtingsvol uitkijken
naar de geboorte van Jezus.
Maak het vanbinnen stil en vredig,
opdat ons hart de kribbe mag zijn
waar de kleine Jezus
met veel liefde en warmte
mag ontvangen worden.
Amen.

24-12-2011 om 08:23 geschreven door lucky  

Uit de profeet Maleachi
3, 1-4 + 23-24

Zo spreekt de Heer God:
'Let op, Ik zal mijn bode zenden; hij zal de weg voor mij effenen. Opeens zal hij naar zijn tempel komen, de Heer naar wie jullie uitzien, de engel van het verbond naar wie jullie verlangen. Komen zal hij – zegt de Heer van de hemelse machten.
Wie zal die dag kunnen doorstaan? Wie zal overeind blijven wanneer Hij verschijnt? Hij is als het vuur van een smid, als het loog van een wolwasser. Hij zal zitting houden als iemand die zilver smelt en het zuivert; de zonen van Levi zal Hij zuiveren en zeven als goud en zilver, en dan zullen ze op de juiste wijze offeren aan de Heer. De offers van Juda en Jeruzalem zullen de Heer met vreugde vervullen, zoals in vroeger jaren, zoals in de dagen van weleer.
Voordat de dag van de Heer aanbreekt, die groot is en ontzagwekkend, stuur Ik jullie de profeet Elia, en hij zal ervoor zorgen dat ouders zich verzoenen met hun kinderen en kinderen zich verzoenen met hun ouders. Anders zou Ik het land volledig moeten vernietigen.

De profeet Maleachi spreekt over de komst van een gezant: Elia zal komen voordat de grote en verschrikkelijke dag van de Heer aanbreekt. Hij zal de echte eredienst herstellen. Jezus zal in zijn prediking verklaren dat Elia reeds teruggekomen is in de persoon van Johannes de Doper.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 57-66

Toen de dag van haar bevalling was aangebroken, bracht Elisabet een zoon ter wereld.
Haar buren en verwanten hoorden hoe barmhartig de Heer voor haar was geweest, en ze verheugden zich samen met haar.
Op de achtste dag kwamen ze het kind besnijden, en ze wilden het Zacharias noemen, naar zijn vader.
Maar zijn moeder zei: ‘Nee, Johannes zal hij heten!’
Ze zeiden tegen haar: ‘Er is niemand in je familie die zo heet.’
Ze beduidden zijn vader te laten weten hoe hij het kind wilde noemen.
Hij vroeg om een schrijftablet en schreef erop: ‘Johannes is zijn naam.’
Iedereen was verbaasd.
En meteen werd de verlamming van zijn mond en zijn tong ongedaan gemaakt, en hij begon te spreken en loofde God.
Alle omwonenden waren diep onder de indruk, en in heel het bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken.
Ieder die het hoorde bleef erover nadenken, en vroeg zich af: Hoe zal het verder gaan met dit kind? Want de machtige hand van de Heer beschermde hem.

Bij de geboorte van Johannes de Doper valt de persoon van vader Zacharias sterk op. Hij geeft de naam. Het geven van een naam was immers een belangrijk moment, omdat door de naam ook de opdracht of de roeping van het kind werd aangeduid. Johannes betekent: God is genadig.

Alle omwonenden waren diep onder de indruk, en in heel het bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken.

Wat er in de dagen voor, tijdens en na de geboorte van Christus gebeurde, bracht de wereld in beweging. Men zag, men hoorde, men praatte. Alsof God in deze korte tijdspanne het hart en en het denken van de mensen persoonlijk kwam aanraken en beroeren.

Hoe bevrucht de aanwezigheid en de werking van God ons denken ?
En welke gevolgen heeft dit voor ons zijn ?

Vooreerst is het goed veel over God en zijn handelen na te denken. Aan wat denken wij wanneer wij door de straat lopen, met wat zijn we bezig wanneer we op de tram zitten, naar wat zijn we gericht tijdens het fietsen,...
Niet dat we ons altijd moeten wentelen in de meest vrome gedachten... Maar toch is het mogelijk al wat we zien, horen en waaraan we denken, te vullen met het besef dat God bestaat en met de mensheid iets wil doen.

Het is goed, al stappend (bij wijze van spreken), bezig te zijn, na te denken, over de grote wereldproblemen, er een visie rond te bouwen, en wel vanuit de transcendente werkelijkheid dat God onder ons woont. Dit laatste geeft ons denken en de visie die we bouwen een heel bepaalde kleur.
Het is echt niet fout over de politieke situatie van ons land na te denken vanuit het besef dat God het beste met ons land voorheeft. Ook voor de politiek zijn evangelische waarden als eenheid, vrede, broederschap, delen met de armen,... zaken die van fundamenteel belang zijn.
Of neem de problemen rond de zogenaamde klimaatsverandering. Laten we dit bekijken vanuit het feit dat God schepper is van de aarde, en ons medeverantwoordelijk heeft gemaakt respectvol met dit gebeuren om te gaan.
Of de armoede in de wereld... laten we hierover nadenken vanuit de oproep van het evangelie waar de Heer vraagt te delen met wie minder heeft... Hoe komt het toch dat wij zo rijk zijn terwijl men aan de andere kant van de wereld dikwijls 's morgens niet weet of men 's avonds eten zal hebben... Wat denkt God hierover? Wat kunnen de wereldleiders hieraan doen? Welke keuzes kunnen of moeten gemaakt worden? Wat kunnen wij persoonlijk doen?
Studio Brussel doet het op haar manier met Music for lifeVerder is het is goed het 'goede gesprek' met elkaar te houden. Geen platte cafépraat, maar die woorden (ja, mag ook in het café !)met elkaar uitwisselen die ons de juiste vragen doen stellen, die ons in verwondering brengen voor het transcendente, die ons aanzetten tot meer bezinning en een bepaalde wijze van doen...

En ja... laat ons als christen ook bidden. Het dagelijks tijd maken voor gebed is van wezenlijk belang voor het ontdekken van ons diepste zelf en wat God met ons voorheeft. In het gebed verheffen we ons hele zijn naar God, zoeken we zijn aanschijn met de blik van het innerlijk. Het is je toewenden naar Hem, het is het heilige 'Gij' zeggen.
Door met regelmaat te bidden en biddend in het leven te staan, wordt ons geweten langzamerhand datgene, wat het volgens zijn ware wezen moet zijn: Gods levende stem in ons.

Zo stellen we God niet enkel aanwezig in ons eigen leven, maar brengen Hem ook, sterker dan we vermoeden, tegenwoordig in de grote wereld rondom ons.

23-12-2011 om 08:05 geschreven door lucky  

22-12-2011 om 21:44 geschreven door lucky