Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    14-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.264. een ochtendlucht

    de kleuren en de tover van een ochtendlucht

    Toen het die nacht begon te sneeuwen zag het er niet goed uit.
    Ik keek hoe de koude jagende regen veranderde in natte sneeuw.
    Het waren kleddervlokken die met harde plenzen neerkwamen.
    Dit wordt noodweer, dacht ik, en ik slaapwandelde terug naar bed
    want elke morzel slaap is belangrijker dan het weer buiten.

    Tegen de ochtend aan was het geplens voorbij, de temperatuur was voldoende gezakt om
    échte sneeuwvlokken te laten neerkomen én de wind was gaan liggen. Alles werkte mee om
    dikke wollige sneeuwvlokken zachtjes en netjes te laten neerdalen zoals de Disneyscenario’s dat willen.
    Stil en mooi. 
    Toen het daglicht kwam, was de lucht egaal zacht-lilagrijs.
    Alle tinten van het ochtendgloren werden getemperd door de trage gulle sneeuwval en
    door een paar wetten van de optica. 
    ~
    Het is al een tijdje gestopt met sneeuwen, een halfuur. Misschien een uur.
    Het doet bijna zeer aan de ziel, zo teer is het blauw van de fluwelen lucht op dit moment.
    Ze heeft haar eigen flou artistique.
    De pannendaken eronder liggen in een gemoedelijke vlakverdeling, in alle kleuren van geborgenheid.
    Hier en daar kringelt een geruststellend pluimpje rook.
    En het is stil.

    10h : zelfs de ruwbouw hier achter heeft nu iets gemoedelijks. Op alle beton ligt een laag donssneeuw. 

    Met die dunne witte contouren aan één zijde zien de bomen er eens zo sterk uit.
    Laconiek verdragen ze de broderie-fantasie van de winterlucht.

    Het sneeuwt nu weer. De lucht is heel licht grijs.
    Parelgrijs, alsof ons voor straks iets zeer chic en iets zeer bizonder beloofd wordt … 

    11h : de zon schijnt. Ze doet alle tover uit de lucht verdwijnen.
    Het kantwerk aan de bomen is verdwenen, de daken zijn hun dekentjes kwijt.
    Het is een gewone dag aan het worden. Het is tijd om aan de soep te beginnen.
    Prozaïsche preisoep.

    m
    HiH-01/2015, herzien

    14-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.263. tablet & zo II/II

    als het niet met een koordje vasthangt, raakt men het kwijt

    Ze zijn gegeerd, dus worden ze gepikt. Zelfs waar iemand bij zit.

    Een fragment uit God en Klein Pierke,
    Martin Heylen volgde Joëlle Milquet gedurende een dag.
    De uitzending is van ma-16/01/2012.

    foto Woestijnvis.

    De krant houdt de foon efkes uit het zicht, en zo verdwijnt hij definitief van de tafel.
    Het verhaal, om ons geheugen op te frissen: 

    Opmerkelijke scène gisteravond in het Eén-programma 'God en Klein Pierke',
    waar Joëlle Milquet (cdH) op de Brusselse kerstmarkt beroofd werd van haar iPhone.
    De minister van Binnenlandse Zaken zat er samen met Martin Heylen
    voor opnames van het Woestijnvisprogramma.
    Milquet heeft inmiddels de beelden van de diefstal opgevraagd en gaat klacht indienen.

    Milquet zat aan een tafeltje met Martin Heylen,
    tot haar dochter naar het toilet moet en de minister haar vergezelde.
    Even na het vertrek van de minister
    komen twee daklozen aan het tafeltje leuren met daklozenkrantjes. 

    "Een van die mannen heeft zo'n krantje op de iPhone van de minister gelegd. Het toestel
     was op het tafeltje was blijven liggen",
    zegt Lieselot Bleyenberg, woordvoerster van Milquet. 

    Heylen laat vervolgens weten geen interesse te hebben in het krantje
    en de daklozen druipen af, maar niet vooraleer
    buiten hun krantje ook snel de iPhone van Milquet mee te graaien.

     
     Identiteit snel achterhalen

    " Toen de minister opnieuw aan haar tafeltje kwam, merkte ze dat ze haar gsm kwijt was
     
    en toen is bij Martin Heylen een lichtje gaan branden, vervolgt Bleyenberg.
      De twee mannen hadden het op de iPhone van de minister gemunt."

    Tijdens de diefstal van de iPhone bleven de Woestijnvis-camera's gewoon verder draaien,
    zodat hun identiteit makkelijk moet achterhaald kunnen worden.
    In de uitzending van gisteren werden hun gezichten wel onherkenbaar gemaakt.

      
    Kaart geblokkeerd

    " De minister heeft de beelden ondertussen opgevraagd bij Woestijnvis
     
    en gaat een klacht indienen , zegt Bleyenberg.
     
    De sim-kaart van de iPhone heeft de minister wel meteen laten blokkeren,
     
    om zo te vermijden dat gegevens op haar gsm misbruikt zouden kunnen worden." 17/01/12-odbs-HLN

    Let op het manoeuvre met de krant, (witte cirkel) van 00min55 tot 01min07,
    tijdens de babbel van 12 seconden is het gebeurd.

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=IJ0gDfgYISA 
    03min48 

    Daarom dus neem ik geen duur spul meer mee buitenhuis.
    Als het niet met een koordje vasthangt, raakt men het kwijt.
    Ik héb zelfs geen dure spullen meer. Dat is wel rustig

    m
    EZW-01/2014

    14-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    13-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.262. opluchting

    We zaten een dieren-documentaire te kijken die ging over wurgslangen en gifslangen
    en ander gebroed dat lieve kleine muisjes en hamstertjes doodt en verzwelgt,
    ogenschijnlijk moeizaam en met wijd opengesperde kaken.

    Ik hield haar handje in mijn hand en LM had de afstandsbediening in de aanslag.
    Was dit wel een documentaire voor een jong kind?

    Wij waren standby om te troosten, te sussen en te zappen.
    Zolang ze wou kijken was het oké.
    Zodra de beelden te sterk werden zouden wij onmiddellijk ingrijpen.
    Als echte oppas-ninjas waren wij in verhoogde staat van paraatheid.

    Ze zat tussen ons in en leek al die gruwel vanzelfsprekend te vinden.
    In kleuterscholen gaat het er dus ook niet altijd zachtzinnig aan toe?

    Ze moet wel iets van onze gespannenheid gevoeld hebben,
    want ze wriemelde haar handje uit mijn hand en zei geruststellend :  
    "Een slang is maar een staart met een gezicht hoor!"

    Als dát geen opluchting is.

    m
    EZW-08/2012, HiH-01/2015, bijgewerkt

    13-01-2018 om 04:46 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.261. tablet & zo I/II

    er moet een koordje aan

    Tabletcomputer, daar heb ik een tijd over nagedacht
    en toen heb ik besloten : liever niet.
    Ook voor de zakcomputer. Ook liever niet.

    Zelfs in de veronderstelling dat ik na verloop van tijd handig zou worden met die dingen,
    dan is er een tweede bezwaar : ik ben niet goed met dure spullen.
    Als er geen draad aan hangt, raak ik het kwijt.
    Mijn gsm is de enige uitzondering maar die zit goed weggeborgen in mijn tas.
    Zo goed, dat ik er meestal tegenop zie hem op te diepen.

    Ik zou me trouwens niet kunnen concentreren op plaatsen waar ik liever alert blijf.
    Of omgekeerd, ik zou zo geconcentreerd kunnen raken dat ik niet meer alert ben.

    Dat laatste is al gebeurd hoor, een boek zitten lezen en de bus laten voorbij rijden.
    Maar een boek grissen ze niet uit uw handen hé.
    Een tablet of een zakcomputer misschien wel.
    Daarom blijf ik op openbare plaatsen liever alert.
    Computeren doe ik niet onderweg, dat doe ik thuis wel. In alle rust.
    Dan kan ik ook beter nadenken over de woorden, over woordkeuze.

    En ik ben niet goed met dure spullen hé.
    Twee keer ben ik duur spul kwijt geraakt waar ik zelf bij zat.

    Het eerste stuk was een aansteker die voor mijn 30ste verjaardag (1982)
    van mijn zus Tina gekregen had.
    Zo’n ultraplat damesachtig ding in blauwe lak met een fonkelsteentje in de buurt van het vlammetje.
    Duidelijk iets dat geld gekost had. Eerder een pronkstuk dan een gebruiksvoorwerp.
    Dus liet ik de aansteker veilig thuis. Tot Tina me vroeg of ik hem niet mooi vond.
    Jawel! Juist wel, ik vond hem prachtig maar ik wou hem niet kwijt. Daarom gebruikte ik hem enkel thuis.

    Goed, om haar een plezier te doen
    zou ik het pronkstuk ook buitenhuis gebruiken, ik zou er mee pronken.

    Diezelfde week zaten we iets te drinken aan de toog van ons stamcafé.
    Wij waren daar allebei al jaren kind aan huis.
    Na een tijdje lag mijn aansteker niet meer waar hij moest liggen, bovenop mijn sigaretten.
    Iemand had hem weg genomen en ik had het niet zien gebeuren.
    Tina evenmin, zij had ook niks gezien.
    De aansteker was gestolen waar we zelf bij zaten.

    Ziezo, besloot ik, nooit meer pronken.
    Want ik vond het verschrikkelijk voor Tina dat haar duur cadeau zomaar verdwenen was.
    In een vertrouwde omgeving dan nog.

    In 1992, tien jaar later, gebeurde iets gelijkaardigs. Van LM had ik een gouden pen gekregen.
    Dat pakje heeft eerst nog drie dagen in de brievenbus gelegen.
    ‘k Zag het liggen maar zijn schoonbroer was vergeten me de sleutel van de brievenbus te laten.
    Of hij vond dat ik geen zaken had in het appartement van LM, dat kan ook.
    In elk geval, ik zag het pakje liggen maar ik kon er niet aan.

    En elke avond Belgische Tijd, belde LM van aan boord.
    Ten westen van België was het dan pas middag.
    LM offerde zijn middagpauze op aan een telefoongesprek.
    Telefoneren moest toen nog van op de brug gebeuren.

    Aan zijn kant van de lijn hadden onze gesprekken plaats tijdens de wacht van de 2de stuurman.
    Ene WVR, later captain. Die jongen was dus onvrijwillig getuige van een deel van onze vrijagie.
    Een duur deel vrijagie, aan satelliet-tarief.

    Toen ik dan eindelijk het pakje uit de brievenbus had en de pen in mijn handen hield,
    voelde ik dat ze zwaar woog en ik kreeg ineens knikkende knieën,
    dit is een gouden pen … een Gouden Pen?
    Volgens de bijgaande papieren was er inderdaad een aantal karaat aan besteed.

    Die avond kon ik LM vertellen dat de schoonbroer in kwestie
    de moeite genomen had om de sleutel van de brievenbus te bezorgen
    en dat ik de pen in mijn hand hield.

    - Hou ze dan maar goed bij.
    - Jaja, dat zal wel, z’ is van goud.
    - Ja. En ze dient om te tekenen.
    - Wat moet ik tekenen?
    - Op het gemeentehuis.
    - … er begon iets te dagen.
    - Wat denkt ge ervan?

    De rest van het telefoongesprek slaan we over.
    Die pen was dus zijn manier om te zeggen dat …,
    en om te vragen of ik er ook zo over dacht.

    De schoonbroer heeft er achteraf danig spijt van gehad
    van zijn vertragingsmanoeuvre, maar dat is een ander verhaal.

    En toen gebeurde wat moest gebeuren: omdat de lading doorverkocht was
    veranderde het schip van bestemming en ging lossen in Zuid-Korea
    Geen ramp zou men denken, dat gebeurt regelmatig.
    Jawel, dat gebeurt regelmatig, daarom heet  tramping ook wilde vaart,
    maar die keer was ik daar niet zo blij mee want het schip nam LM mee,
    hij zou pas zes weken later dan voorzien afgelost worden.

    ‘k Bleef daar tamelijk kalm onder, maar ik deed wel iets dom³,
    ik nam de pen mee, ik begon ‘onze’ pen buitenhuis te gebruiken.
    Dat was sentimenteel tot en met, ik schaam me er nu nog over.

    En twee weken later, vier weken voor LM zou thuiskomen was de Gouden Pen,
    de pen waarmee we op het gemeentehuis zouden tekenen, verdwenen. Gepikt.
    Weeral waar ik zelf bij zat. 
    ‘k Was naar een cybercafé gereden om op het Net te kunnen zoeken waar precies in Korea
    de haven lag waar het schip zou lossen, waar LM dan zou afmonsteren. 
    En terwijl ik in over-focus voor het scherm zat, heeft iemand gegokt dat
    de pen die naast mij lag geen nep was maar echt. Pen weg.

    Om maar te zeggen dat ik niet goed ben met dure spullen.

    Vier weken later kwam LM thuis. Dat de pen weg was vond hij uiteindelijk niet zo erg. Nu een 170€. 
    Maar dat zijn schoonbroer dagenlang de sleutel van de brievenbus achtergehouden had,
    dat was andere koek.

    Zes weken na zijn thuiskomst zijn we getrouwd. ’t Was in een kwartiertje gefikst.
    We hebben op het gemeentehuis getekend met een gewone pen.
    E
    n we zijn nog altijd getrouwd.

    m
    EZW-01/2014

    13-01-2018 om 04:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    12-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. LIES LEFEVER

    Comédienne en cabaretière Lies Lefever (37) is woensdagnacht onverwacht overleden.
    Ze werd dood in haar woning gevonden.
    De doodsoorzaak is nog onbekend, maar door de autopsie kan kwaad opzet wel uitgesloten worden.

    De blinde comédienne zou volgende maand 38 worden. Ze viel afgelopen nacht in haar keuken.
    Haar echtgenoot trof haar lichaam aan.
    Het parket stelde een wetsdokter aan om de precieze doodsoorzaak te achterhalen.

    Het parket van Halle-Vilvoorde en het gerechtelijk lab kwamen ter plaatse om de situatie te onderzoeken.
    "De autopsie heeft de doodsoorzaak niet exact kunnen bepalen,
    maar kwaad opzet en/of tussenkomst van een derde kunnen wel uitgesloten worden."

    Lies Lefever, geboren in Rwanda en opgegroeid in Beerse,
    woonde samen met haar man en haar twee kinderen in Asse.
    Vlaanderen zal zich haar vooral herinneren als de grappige,
    slechtziende zwarte vrouw die op haar gitaar gevaarlijk lichte liedjes speelde.

    Kamagurka en Geubels

    Lefever stak haar neus aan het venster van de comedyscene eind 2009.
    Ze trad toen op als vast voorprogramma van de zaalshow van Kamagurka "Kamagurka geneest".
    In 2011 verzorgde ze het voorprogramma van Philippe Geubels’ theatertournee "Hoe moet het nu verder?".
    Haar eerste avondvullende comedyshow, "Meisje van plezier", ging datzelfde jaar in première.
    Tijdens het twaalfde seizoen van het Eén-praatprogramma "De Laatste Show" bracht Lefever iedere woensdag een protestlied.
    Ze was ook te zien in "De Rode Loper".
    In 2014 stond ze voor de Vlaamse verkiezingen op de 10de plaats op de Vlaams-Brabantse lijst van Groen.
    Lefever had onderdak gevonden bij het artiestenbureau "PretPraters",
    waar ook collega’s als Philippe Geubels, Johan Terryn, Jens Dendoncker en Thomas Smith bij zitten.

    Beerput

    Haar levensverhaal beroerde echter ook.
    In 2015 verscheen Lefever in een bijzonder emotionele uitzending van 'Heylen en de Herkomst'.
    Ze vertelde daar dat ze nagenoeg blind werd doordat ze als baby in een beerput werd gegooid door haar moeder.
    Dankzij twee mannen die 'iets hadden gehoord in de beerput', overleefde ze de verschrikkelijke omstandigheden.
    Uiteindelijk kwam ze als zwaargewonde baby bij een koppel in Vlaanderen terecht, dat haar tijdelijk wou opvangen.
    Omdat ze na de uitzending van 'Heylen en de Herkomst' voortdurend werd aangesproken,
    nam ze daarna even een time-out.

    Dikke streep onder comedy

    In november vorig jaar zei Lefever in CittA Kempen dat ze een lijn trok onder comedy.
    "Een dikke streep, geen stippellijn. Ik moet definitief stoppen,
    onder meer om mijn hoofd volledig vrij te maken voor nieuwe avonturen.
    Ik sluit niet uit dat ik ooit opnieuw op een podium stap, maar voorlopig is het genoeg.
    Trouwens comebacks zijn keihard in. Comedy is nooit mijn bedoeling geweest."

    Heylen en de Herkomst

    Heylen en de Herkomst is een Belgisch televisieprogramma waarin
    Martin Heylen reist met een bekende Vlaming naar het land vanwaar hij of zijn familie oorspronkelijk vandaan komt.
    Heylen eindigt steevast met de vraag: Gaan we naar huis, of zijn we er al?

    volledige aflevering, klank aanzetten
    https://www.vier.be/video/heylen-en-de-herkomst/2016/heylen-en-de-herkomst-lies-lefever 
    53min06
    van GvA, Wiki & You Tube, Vlaemsche Kyckbuys

    12-01-2018 om 07:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.260. uit zelfbehoud

    Erken je fouten, eer iemand anders ze gaat overdrijven. van P²

    Dat heb ik eens zeer snel moeten doen, mijn fouten erkennen en toegeven.
    Liever dat, dan in het defensief gaan.
    Iemand begon plots te tieren tegen mij, en ineens regende het beschuldigingen.
    Hij had het niet over de feiten maar hij werd persoonlijk, hij had het over karaktertrekken
    en gebreken die mij op slag totaal onleefbaar maakten.
    De interpretaties van mijn karaktertrekken werden zeer bondig en zeer luid vertolkt,
    met scheldwoorden wil dat zeggen, door iemand die tweemaal zo oud was als ik
    en die alleen al volgens de regels van het fatsoen tweemaal zo wijs had mogen zijn.

    Het enige wat ik wist te doen was meegeven.
    Niet in discussie gaan, niet contrariëren, want dat zou de zaak maar doen escaleren.

    - Gíj hé, gij hé, gij zijt … (en dan volgde een trits woorden)
    Daarop knikte ik dan. Iets anders schoot me niet te binnen : gewoon de hystericus gelijk geven.
    Waarschijnlijk was mijn reactie toen puur zelfbehoud.

    Na een keer of vier van dat 'gíj hé' waarop ik dan knikte en 'ja' en 'just' antwoordde
    was hij uitgeraasd. En viel stil. Een beetje uit zijn lood dat er geen weerwerk kwam.

    Niet in het defensief gaan, dat was intuïtief want anders werd het 'contramine'
    en dat zou de zaak maar verergerd hebben.
    Degene die uitzinnig deed kreeg van mij onmiddellijk gelijk.
    Of hij gelijk hád, dat is een andere zaak.
    Het is me wel bijgebleven, dat uitzinnig overdrijven.

    Veel later las ik deze quotes:

    Don’t argue with idiots because they will drag you down to their level
    and then beat you with experience. —Greg King
    Discuteer niet met idioten, ze halen u neer naar hun niveau
    en verslaan u daar louter op ervaring/routine.

    Never argue with a fool; onlookers may not be able to tell the difference. —Mark Twain
    Discuteer nooit met een dwaas. Omstaanders zien misschien het verschil niet.

    Tja, want bestaat de kans dat de verkeerde geholpen wordt hé, de aanvaller ipv de aangevallene.
    Maar mogelijk heeft Twain het een ietske subtieler bedoeld dan dat. :o)

    m

    12-01-2018 om 04:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.259. Lady Linn

    te gast bij Wim Helsen, Lady Linn
    met 'De Meeuw' van Sandor Marai

    Zorgvuldig schroefde hij de ebonieten dop op de vulpen, met heel trage en behoedzame bewegingen,
    ongeveer zoals een chirurg zijn scherpe instrumenten ter hand neemt
    of een scheikundige de reageerbuis die leven en dood bevat of een gif dat hele dorpen uitroeit.
    Sinds enige tijd waren zijn bewegingen zo opvallend behoedzaam.

    Zijn vingers, even bedreven in het pianospel en het schrijven als in het schermen en het tennisspel,
    lange, benige vingers, rustten nu lijdzaam, haast uitgeput op het bureaublad,
    alsof ze bijkwamen van een duel, een mannelijk treffen.

    Zoals kunstenaarshanden rusten als ze het laatste woord hebben geschreven,
    de laatste penseelstreek op het doek hebben aangebracht
    of op de piano het slotakkoord hebben aangeslagen, in de wetenschap dat er iets is volbracht,
    iets eenmaligs dat zich nooit meer zal herhalen.

    Maar de handen leken toch vooral bij te komen van het bedwingen van heftige tegenstand.
    Alsof ze met iemand hadden moeten worstelen.
    Hoe zouden de handen van een moordenaar eraan toe zijn, onmiddellijk na de daad?, dacht hij,
    terwijl hij zijn handen aandachtig bekeek.

    Zo keek hij voor het eerst in zijn leven.
    Een mens weet ontstellend weinig over zichzelf.

    Sándor Márai, De meeuw

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Lady Linn in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a39/
    11min52



    Over Lady Linn / Lien De Greef : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lady_Linn,
    https://www.youtube.com/watch?v=rKZxfs9gL7Q 05min10
    Over Sandor Marai : http://boekenroek.nl/marai/ , https://nl.wikipedia.org/wiki/S%C3%A1ndor_M%C3%A1rai 
    Over De Meeuw :

    De hoofdpersoon in de roman met de Tsjechoviaanse titel ‘De meeuw’ (1943) van Sandor Márai (1900-1989),
    een hoge ambtenaar op een Hongaars ministerie, heeft net een document afgerond,
    dat de bepalend is voor de toekomst van Hongarije en de oorlogsmachinerie in werking kan zetten.

    Juist op deze beslissende dag krijgt hij bezoek van een Finse vrouw, die hem ertoe aan wil zetten om haar een visum te verschaffen.
    Maar de man is van slag, omdat de hem onbekende vrouw sprekend lijkt op de vrouw, die hij liefhad en die zelfmoord heeft gepleegd.

    Hij vraagt zich af wat de voorzienigheid met hem wil en hij nodigt haar nog diezelfde avond uit
    om met hem naar de opera te gaan en na afloop bij hem thuis.
    Als ze over de brug naar Pest lopen, zien ze hoe de meeuwen uit verre streken hiernaartoe zijn getrokken voor voedsel en onderdak.
    En de meeuwen staan symbool voor de vrouw die ook van verre is gekomen naar Boedapest om er haar bestaan te vinden.

    In de prachtige dialogen die zich als in een Griekse tragedie lijken af te spelen in het decor van een amfitheater
    komen we dichterbij de antwoorden op vragen over lot, bestemming, oorlog, onvermijdelijkheid, de persona, eenzaamheid en liefde.

    Uiteindelijk vertrekt de vrouw in de nacht en blijft de laatste vraag onbeantwoord:
    ‘Hij doet het raam dicht. Gedesoriënteerd staat hij in de donkere kamer. Hij heeft zich nog nooit zo alleen gevoeld.
    Maar tegelijkertijd voelt hij de hand die de vlucht van de meeuwen en de gang van de mensen stuurt, op zijn schouder rusten.
    Hij loopt door de kamer als een blinde, maar het is alsof iemand hem leidt.’

    12-01-2018 om 04:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    11-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.258. Tristan da Cunha

    Het eiland Tristan da Cunha ken ik al een jaar of dertig. Dwz, de naam, niet het eiland zelf.

    Gerelateerde afbeelding van ’t Net

    En ik wist ook niet dat het bewoond was. Sinds gisteren weet ik dat wel.
    Er wonen 300 mensen op het eiland, samen in 1 dorp, Edinburgh-of-the-Seven-Seas.
    De plaats wordt door de bewoners zelf the Settlement (de nederzetting) genoemd.

     foto=wiki
    ...
    ‘k Heb het Net afgedarteld en ik heb een pak informatie & materiaal gevonden.
    ’t Was een goed gevulde namiddag.
    We hebben herinneringen opgehaald en vergeleken, want
    LM kent Tristan da Cunha natuurlijk ook. Van naam.

     foto=wiki

    Het eiland werd aan boord al eens vermeld op de ETA of de noon-position.
    Dat is het klein rapportje, de grootte van een kwart A4 blad, dat elke middag
    werd uitgehangen op het prikbord in de buurt van de pantry, ter informatie, tot nut van ’t algemeen.

    De Capt en de Chef kregen zo eentje aan hun cabine geleverd en het origineel bleef op de brug.

    Op dat papiertje staat vermeld:
    de datum, de middagpositie, de koers die gevaren wordt, het huidige aantal knopen,
    het aantal mijlen van de afgelopen 24hrs, de geschatte tijd van aankomst (= ETA),
    en misschien zo nog het een en ander. Het almanakblaadje van het schip, zeg maar.

    En als het schip in de Zuid-Atlantic was, stond er natuurlijk vermeld:
    Tristan da Cunha om zo-en-zo laat geschat.
    Niet dat we het eiland dan zagen, of we kwamen nooit dicht genoeg in de buurt, of het was nacht.
    De naam van het eiland werd gebruikt om een bepaald punt op zee aan te duiden
    waar men van koers moest veranderen om
    in de juiste stroming te raken of om de verkeerde stroming te ontwijken. 
    ‘t Hangt er van af of men van zuid naar noord vaart
    of van noord naar zuid en ook welk seizoen het is, want stromingen wisselen. 
    Op een binnenzee doen stromingen dat misschien niet zozeer,
    maar op een oceaan doen ze dat wel. Sommige stromingen doen dat zelfs extreem.  

    Tristan da Cunha is dus een punt op zee waar de koers aangepast wordt. 
    En het is een eiland, voor geologen sinds het ontstaan van die vulkaan.
    Een bewóónd eiland, voor mij sinds gisteren. 

    m

    EZW-01/2014, http://nl.wikipedia.org/wiki/Tristan_da_Cunha, voor documentaires zie You Tube

    voor meer foto’s :
    https://i0.wp.com/tiggdigg.com/wp-content/uploads/2016/09/Remarkable-distance-one-must-travel-to-get-to-Tristan-da-Cunha.jpg?resize=696%2C463 
    http://www.telegraph.co.uk/finance/jobs/12108358/farmer-advert-nuf-Tristan-da-Cunha-south-atlantic-remote-island.html

    11-01-2018 om 02:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.257. Pepijn Lanen

    te gast bij Wim Helsen, Pepijn Lanen
    met de tekst van 'Voor ik vergeet' van Spinvis

    Voor ik vergeet
    dat hier een kerk heeft gestaan

    Voor ik vergeet
    dat ik jarig was en een tic-tac in mijn neusgat had
    toen we naar Zeeland zijn gegaan

    Voor ik vergeet
    koninginnedag en wie toen mijn vrienden zijn geweest
    en ik niets meer weet
    van straten en examens en vakanties
    en ruzie op een feest ergens in de Biltstraat
    waar ik toch niemand kende

    Voor ik vergeet
    en later alles anders heet

    Voor ik vergeet
    en ik de feiten en de cijfers
    en de namen van de schrijvers niet meer weet

    De hele dag en alle woorden en elk uur
    de hele dag en ook de nacht en de zomers
    en de handen van mijn vader vergeet ik op den duur

    Voor ik vergeet
    vergeten ben van die hersenscan
    en van die toestand met dat huis

    En dat ik zo iemand was die van alles wou
    en niets begreep van de film waarin hij speelde
    en de lafbek die hij was

    Ik hou van jou
    Ik hou zoveel van jou
    Tot ik vergeet
    Jou vergeet
    Jou vergeet
    Jou vergeet
    En nog alleen maar lijk te dromen

    Spinvis / Eric De Jong

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Lanen in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a38/ 
    11min40



    Over Pepijn Lanen / Faberyayo : https://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_Lanen 
    Over Eric De Jong / Spinvis : https://nl.wikipedia.org/wiki/Spinvis 
    Over Voor ik vergeet : https://www.youtube.com/watch?v=wHDUGZZMoiI , 04min25

    11-01-2018 om 02:26 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    10-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.256. roodkapje 08/08

    Over een rode piek, een rode fez en rode haren
    Een avontuur in acht afleveringen, door SK

    U vraagt zich natuurlijk af wie de kluit van onze hoofdpersoon weer netjes in de grond plaatste,
    maar voor Roodkapje was dat geen probleem:
    het gat waar ze een dik jaar eerder was uitgespit was nog te zien,
    en na wat wiebelen en schuifelen stond ze daar weer netjes in.

    Helaas was Roodkapje geen vol jaar kluitkweken gegund:
    drie weken voor de Kerst kwamen er weer kerels met machines
    die een keuze maakten uit het beschikbare boombestand
    en ijverig begonnen te graven.

    Roodkapje was één van de eerste slachtoffers.
    Haar rode hoofdtooi viel de ruwe klanten nauwelijks op.
    Rondom oma stonden zoveel aantrekkelijke jonge kerstboompjes
    dat deze haar kluit steeds losser kwam van de zanderige bodem, en
    er was nog maar een klein windvlaagje nodig om haar omver te duwen,
    precies in de richting
    van de vrachtauto waar Roodkapje en haar pas uitgegraven zusjes al in de laadbak lagen.
    Brullend van schrik maakten de graafkerels dat ze weg kwamen.

    Toen het begon te schemeren werkte onze heldin zich rechtop.
    "Kijk, zo moet je het doen!" gaf ze de kleine zusjes les in opstaan en kluit-schuifelen.
    Ze oefenden dat het een lieve lust was, en hédaar, kijk eens,
    ook oma stond ineens recht als een kerktoren !
    Nou ja, die van Gronsveld*, die lekker tegen de zuidwestenwind in leunt dan.
    Het schuifelen had oma ook vlot door
    en toen het licht werd waren ze al een heel eind weg geschuifeld van de graafmachine.
    En als ze niet uit geschuifeld zijn ... dan zullen ze nog steeds onderweg zijn.

    Einde

    SK,E (NL) - 02/2012
    *Gronsveld, scheve toren = St.Martinuskerk - Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur.

    10-01-2018 om 02:39 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.255. Phara de Aguirre

    te gast bij Wim Helsen, Phara de Aguirre
    met 'Een verhaal van liefde en duisternis' van Amos Oz

    Wat was het geheim van Opa’s mannelijke bekoring?
    Dat ben ik misschien pas jaren later gaan begrijpen.
    Hij was begiftigd met een eigenschap die je bijna niet vindt bij mannen,
    een wonderbaarlijke eigenschap die veel vrouwen misschien wel het meest sexy vinden:

    Hij luisterde.

    Hij deed niet alsof, uit beleefdheid, terwijl hij intussen ongeduldig wachtte totdat ze eindelijk haar mond hield.

    Hij maakte zich geen meester van de zin van zijn gesprekspartner om die gehaast af te maken.

    Hij liet zijn gesprekspartner niet in het wilde weg praten terwijl hij intussen bedacht
    wat hij haar zou antwoorden als ze eindelijk klaar zou zijn.

    Hij deed niet alsof hij geïnteresseerd of geamuseerd was,
    maar was werkelijk geïnteresseerd en geamuseerd.
    Nou ja, hij was dan ook onvermoeibaar nieuwsgierig.

    Hij was niet ongeduldig.
    Hij probeerde niet het gesprek van haar onbeduidende zaakjes naar zijn belangrijke zaken te leiden.
    Integendeel: hij was dol op haar beslommeringen.

    Hij had geen haast. Hij jutte haar niet op.
    Hij wachtte totdat ze uitgesproken was, en zelfs als ze klaar was, greep hij niet meteen zijn kans,
    maar bleef hij met alle plezier nog even wachten:

    Misschien had ze nog wat?
    Misschien kwam er nog een golfje?

    Een verhaal van liefde en duisternis - Amos Oz

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Aguirre in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a37/ 
    10min54

     

    Over Phara de Aguirre : https://nl.wikipedia.org/wiki/Phara_de_Aguirre 
    Over Amos Oz : https://nl.wikipedia.org/wiki/Amos_Oz 
    Over Een verhaal van liefde en duisternis : http://www.debezigebij.nl/boeken/een-verhaal-van-liefde-en-duisternis/ 

    Amos Oz groeide op als enig kind van een afstandelijke, rationele vader en een romantische, depressieve moeder,
    in een kleine, volgepakte woning, waar boeken de hoofdbewoners zijn.
    Ook hij neemt zijn toevlucht tot de wereld van de boeken en
    observeert zijn familieleden als tragikomische personages uit het werk van Tsjechov en Tolstoj.
    Als hij twaalf is, pleegt zijn moeder zelfmoord.
    Na deze dramatische gebeurtenis die zijn leven tekent, verruilt de jongen op zijn veertiende het claustrofobische ouderlijk huis
    voor het buitenleven in een kibboets, waar hij op een tractor rijdt en schrijver wordt.

    Een verhaal van liefde en duisternis is een fenomenaal geschreven roman, vol prachtige metaforen, humor en tederheid.
    Op meesterlijke wijze vervlecht Oz het verhaal van zijn persoonlijke leven met honderdtwintig jaar familiegeschiedenis,
    die begint in Odessa en via Polen en Praag eindigt in het door vluchtelingen, pioniers en Holocaust-overlevenden bevolkte Israël.
    Oz is persoonlijk betrokken bij de hoogte- en dieptepunten in de culturele en politieke geschiedenis van het door oorlog getekende Israël.
    Een verhaal van liefde en duisternis is een groots en fabelachtig boek over een man, een familie en een natie, verwikkeld in een pijnlijke geschiedenis.

    10-01-2018 om 02:25 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.254. roodkapje 07/08

    Over een rode piek, een rode fez en rode haren
    Een avontuur in acht afleveringen, door SK

    Carnavalsfeesten zijn langgerekt en aan het eind liggen de meeste deelnemers langgestrekt.
    De groene mannetjes verwerkten het geestrijk vocht op een bijzondere manier:
    ze werden door gasontwikkeling steeds boller,
    als een ballon die opgeblazen wordt,
    en lang voor middernacht werden ze al door een windvlaag uit de feestzaal geblazen.

    Er moeten flitsen geweest zijn toen ze weer terug gingen naar de vaderplaneet,
    maar niemand heeft daar op gelet.
    Ukkie, Pukkie en Jochem wisten aan de aandacht van de groten te ontsnappen
    en proefden hier een restje bier en daar een likje likeur,
    en op een vroeg moment sliepen die al de slaap der verzadigden.

    Maar heeft u ooit een dronken kerstboom gezien?
    Nee, onze heldin zag haar kans schoon en kluit-schuifelde vastberaden de voordeur van het stadhuis uit,
    op weg naar haar oma.
    Weliswaar restten na alle avonturen van een uiterst bewogen voorvasten
    nog slechts hier en daar stukjes scherp glas van de herders en de driekoningen,
    maar de kerstmatige drievuldigheid van moedermaagd, kerstkind en vader Jozef was behouden gebleven.
    Natuurlijk was ook de rode piek nog steeds aanwezig, zodat ze zich met recht Roodkapje mocht noemen.
    Al deed ze dat niet, want ze had een zwijgzame aard.
    Ze liet dat aan anderen over, zoals schrijver dezes.

    Het heeft niet veel zin om haar moeizame avonturen op weg naar het bos waar ze opgegroeid was te beschrijven.
    Het behoeft geen betoog dat ze vooral in de vakantiemaanden toen het zo lang licht bleef
    veel moeite had om zich ongemerkt te verplaatsen.
    Maar aan iedere vakantie komt een eind,
    de grote mensen gingen weer aan het werk en
    de kinderen weer naar school, en
    eindelijk was het zo ver.
    "Dag oma, kijk eens hoe mooi ik geworden ben!" ruiste ze toen ze voor haar oma stond.

    "Kind, wat ben je klein gebleven, ik kan je nauwelijks zien!" rommelde het van boven,
    want oma was zo oud dat ze wel 30 meter hoog was.
    "Wat voor een rode hoed heb je op? Ik dacht dat alleen de baron een hoed droeg?"
    voegde oma er aan toe, en gelijk had ze, want de boswachters droegen petten.

    Roodkapje legde uit dat dat een ereteken was dat ze van de ouders van Jochem had gekregen
    voor haar bijdrage aan een feest dat ze verder niet helemaal begreep.
    En toen ging het regenen, en ze bereidde zich voor op een jaartje kluitkweken.

    SK,E (NL) - 02/2012
    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur. Wordt morgen vervolgd.

    09-01-2018 om 02:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.253. Philippe Geubels

    te gast bij Wim Helsen, Philippe Geubels
    met 'Statusangst' van Alain de Botton

    We worden ertoe verleid te geloven dat bepaalde successen en bezittingen
    ons duurzame bevrediging zullen schenken.
    We worden ertoe gebracht ons voor te stellen dat we de steile kliffen van het geluk beklimmen
    om een weidse hoogvlakte te bereiken waarop we ons verdere leven zullen slijten;
    we worden er niet aan herinnerd dat we vlak na het bereiken van de top
    weer naar beneden worden geroepen, naar nieuwe laaglanden van angst en verdriet.

    Statusangst, Alain de Botton

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Geubels in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a36/ 
    09min35 



    Over Statusangst : http://www.hetlaar.nu/statusangst.htm, kort & interessant artikel
    Over Alain de Botton : https://nl.wikipedia.org/wiki/Alain_de_Botton 
    Over Philippe Geubels : https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_Geubels 

    09-01-2018 om 02:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    08-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.252. roodkapje 06/08

    Over een rode piek, een rode fez en rode haren
    Een avontuur in acht afleveringen, door SK

    Op de hoek van de straat stonden toevallig zowel Ukkie en Pukkie als Jochem.
    Tegelijkertijd schreeuwden ze alle drie "Daar gaat onze kerstboom!"
    Hoewel Jochem vast en zeker de langste van de drie was,
    waren de twee kleuters van de dokter watervlug en wisten de marsmannetjes handig te ontwijken,
    zodat ze onze hoofdpersoon het eerst beet hadden.

    Maar helaas, het tillen van een fikse kerstboom met vers aangegroeide kluit ging hun krachten te boven.
    Toen Jochem zich tussen de verbaasde groene mannetjes door had gewrongen
    greep hij de versierde spar vastbesloten om haar stam en wilde zich er mee uit de voeten maken.
    Maar dat viel niet mee: aan de lagere takken hielden Ukkie en Pukkie zich stevig vast
    en zo ontstond er flink wat consternatie,
    vooral toen tot de buitenaardse wezens doordrong
    dat hun trofee en aanbedene ontvoerd dreigde te worden.

    De drukte trok de aandacht van de arm der wet,
    een fors uit de kluiten gewassen Bromsnor van de oude stempel.
    Deze probeerde orde te scheppen in het slot van de Carnavalsoptocht,
    die juist weer in beweging kwam onderweg naar het stadhuis, 
    en hij sommeerde met barse stem iedereen tot de orde.

    Zo kwam het dat de laatste groep van de optocht een zeer gemengd uiterlijk te zien gaf,
    d
    aarbij de jongste twee deelnemers vele moeders deerlijk ontroerden.
    "Ach, zulke schatjes toch, ze kunnen nog nauwelijks lopen en dan willen ze al meedoen in de optocht!"

    Intussen beraadde de gemeenteraad zich over de keuze van de winnende groep.
    De leden van Gemeentebelangen hadden hun keuze al bij voorbaat gemaakt
    en daar kwamen geen kerstbomen en marsmannetjes aan te pas.
    Maar sinds enkele jaren waren die niet meer oppermachtig in de raad,
    en om dat te laten merken spanden de andere leden samen
    door de groep te waarderen die het minst verwacht was.

    Zo kon het gebeuren dat bij aankomst de erekrans voor de origineelste groep
    naar Ukkie, Pukkie, Jochem, een kerstboom en zeven Marsmannetjes gegaan is.

    SK,E (NL) - 02/2012
    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur. Wordt morgen vervolgd.

    08-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.251. stekelbaarsjes

    ooit gingen we vissen
    Afbeeldingsresultaat voor dikkopjes kikker vildaphoto 

    Kikkerdril en dikkopjes kwamen van plassen en poelen, uit stilstaand water.
    Dat ging haast vanzelf, gewoon wat scheppen met het emmertje. Thuis gingen alles in de visbak.
    Er was ook de grote diepe glazen slakom die al eens diende als aquarium, naargelang het seizoen.
    Die werd boven gehaald voor het echte werk, om de wildvang te herbergen, de stekelbaarsjes.

    Stekelbaarsjes vingen we met een netje. In ’t Beekske.
    In de bocht, een verbreding van het beekske eigenlijk. Onder aan de wei van ’t Hooghof.
    Het was heel helder water en in die bocht stroomde het iets sneller en groeide er allerlei.
    Of er nu nog leven in die beek zit weet ik niet. Ik denk dat ze verdwenen is onder een verkaveling.
    Het is de Maalbeek en ze mondt uit in de Molenbeek, zegt google.
    En het water kwam er hoger dan mijn middel, maar dat hebben ze thuis nooit geweten.

    De stekelbaarsjes hadden drie pinnekes op hun rug, ze waren erg wendbaar en
    ze zwommen met snelle korte snokjes, als ik me goed herinner.
    Ik werd nogal handig met het netje. De beestjes gingen dan in een bokaal mee naar huis.
    We moesten nog een heel eind naar huis. Soms waren we te voet, soms waren we met de fiets.
    Op een keer viel de bokaal, hij brak en toen mijn jongste zus de visjes zag spartelen
    brak ze in tranen uit. En toen brak mijn hart, want er was niks wat ik kon doen om dit ongedaan te maken.
    Dat waren veel scherven op één dag. 
    Of we daarna nog stekelbaarsjes mee naar huis genomen hebben weet ik niet.

    m
    EZW-01/2014 - https://nl.wikipedia.org/wiki/Driedoornige_stekelbaars , https://www.youtube.com/watch?v=4pQVNHN86Oo 

    08-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    07-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. alles! ... alles?

    Vanilla is net zeventien en leeft op geregelde tijden in onvrede
    met de wereld, met de natuur en met het universum. Tegelijkertijd. 

    - Wat is het nut van menstrueren? Ik kan dat missen hé zeg!
      Elke keer een week van mijn leven naar de bom! 
      Zo’n 14 keren per jaar. Nog tot mijn 52!
      Ik zou het kei-cool vinden als Moeder Natuur me gewoon zou teksten: 
      'Het is in orde hoor, deze maand zijt ge niét zwanger.'

    Toen ze zag dat haar moeder haar tirade in een context aan het plaatsen was, zweeg ze abrupt.

    Ik denk dat de moeder daar efkes een pil te slikken kreeg, haar dochter was dus al … eh,
    al sexueel actief? Hoelang al? Hoe veilig? En zonder dat zij dat wist! 
    De moeder kennende vond ze dat laatste waarschijnlijk het ergste. 
    Hoe het gesprek verder verlopen is, heb ik niet afgewacht.

    Mijn dochter vertelt me 'alles' … 'k vroeg me af hoeveel moeders zo nog denken.

    m
    EZW-02/2013, HiH-01/2015, herzien

    07-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.250. roodkapje 05/08

    Over een rode piek, een rode fez en rode haren
    Een avontuur in acht afleveringen, door SK

    Hoe snel marsmannetjes ook dribbelen, op hun korte beentjes schieten ze niet echt snel op.
    Het duurde tot het eind van de morgen voor ze bij het dorpsplein waren,
    en toen konden ze niet verder, want daar stond het bomvol.
    Men was daar namelijk de carnavalsstoet aan het opstellen, en zodoende.

    De mannetjes zetten onze kerstboom eindelijk even op haar kluit,
    spreidden hun tenen en rustten uit.
    Ware het geen carnaval geweest, dan hadden ze wat meer opzien gewekt.
    Nu vroeg het publiek zich vooral af
    welke groep zich verkleed had als een klein dozijn kerstbomen.
    Of moesten ze Sneeuwwitje en de zeven dwergen voorstellen?

    "Nee joh, weet je niet meer hoe Sneeuwwitje er uitzag dan?
     
    Met haar donker als ebbenhout, en er was nog iets... maar dat weet ik niet meer..."
    "Bende gek man, 't benne Clavannetjes*. Weet je nog? Van Koot en Bie?"
    "Kennie, die was nie getrouwd. Ik hou het toch op Kerseboompies!"

    Eindelijk zette de stoet zich in beweging.
    Omdat er diverse zatte hermeniekes* in de stoet meeliepen viel het niet op
    dat het Marslied dat onze groene mannetjes inzetten om de moed er in te houden
    een merkwaardig ritme had.
    Marsmannetjes hebben nu eenmaal een oneven aantal ledematen,
    en dan krijg je zulks.

    SK,E (NL) - 02/2012
    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur. Wordt morgen vervolgd.
    * Clavannetje : https://nl.wikipedia.org/wiki/Dr._Clavan, * zat hermenieke = dronken fanfare/harmonie

    07-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.249. boeken, toen

    Boeken zijn heel vaak een manier geweest
    om efkes weg te zijn van het hier & nu,
    van het toen & daar, wil dat zeggen.

    Thuis waren er weinig vaste regels. Ongeveer alles was afhankelijk van toestemmingen
    En de toestemmingen waren afhankelijk van hun stemmingen.
    Een toestemming kon elk moment ingetrokken worden. Dié sfeer.
    Mijn boeken werden soms weggesloten, als straf voor iets
    dat gewoon hun afreageren van een eigen ongenoegen was.

    Wat was er wél betrouwbaar: een ander boek!
    Ik had mijn eigen boeken niet meer nodig, ik las de hunne.
    En boeken waren er genoeg in huis, van de kelderverdieping tot boven op de overloop.
    Alleen ging ik door de kasten als een verdwaalde kogel,
    ik las alles, als het formaat maar hanteerbaar was.
    Dat waren dus veelal dingen waar ik nog niet klaar voor was.
    De verhalen van Poe las ik op mijn twaalf ongeveer
    en dan had ik weken lang angsten over alles en nog wat.

    Pockets waren het makkelijkst te verstoppen en in mijn kamer had ik ze
    wegsteken op de meest ondenkbare plaatsen. Zelfs de poetshulp vond ze niet.
    Later werd ik nonchalanter. Ik zei gewoon dat we die werken moesten lezen voor school.
    En ze geloofden dat. 

    - Tennessee Williams voor iemand van vijftien?
    - Ja.
    - Op een katholieke school?
    - Jaja, voor Nederlands.

    En Steinbeck ook voor Nederlands … Ik kan nu nog niet geloven
    dat ik daar ooit mee weg raakte, dat iémand daar mee wegraakt.

    Ze waren dikwijls moe, te moe om na te denken.
    m

    EZW-01/2013, herzien

    07-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    06-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. de lieve kleine

    Peter had het zoontje (5j) van zijn zus op logé.
    Hij mailt :

    Een zachtgekookt eitje, dat kan toch zo feestelijk smaken hé.
    Dat wou ik voor ons ontbijt.

    Ineens kwam Darren uit de badkamer gerend en vertelde opgetogen dat hij
    straks zijn tanden niet kon poetsen omdat zijn tandenborstel in de WC lag.
    Dit had duidelijk voorrang op alles. Ik zette het vuur onder de zachte (?) eitjes af
    en ging mee naar de plek des onheils.

    Ik viste zijn tandenborstel uit de pot en deed die in het vuilbakje.
    "Deze is nu vies, deze moet nu weg Darren. Ziezo. 
     En straks halen we een nieuwe. Een die proper is."

    Darren bleef een paar tellen naar het vuilbakje kijken, keek naar de WC-pot,
    wees naar mijn tandenborstel in het rekje en danig in gedachten zei hij :
    "Dan moet die ook weg ...want die is ook al eens gevallen. Daar in."

    En Peter zijn eetlust was over.
    m
    EZW-01/2013

    06-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.248. roodkapje 04/08

    Over een rode piek, een rode fez en rode haren
    Een avontuur in acht afleveringen, door SK

    Er kwamen regenachtige weken. Er kwamen geen kindertjes buiten.
    Er kwamen geen kaarsjes. Intussen groeide ons kerstboompje stevig vast,
    dus als er niets gebeurde zou ze moeten blijven staan
    tot meneer of mevrouw dokter een schop pakte.  
    Als ze dan uitgegraven werd zou ze weer binnen worden opgesloten.

    Maar let nu op!
    Op zekere donkere nacht - die rode ster was steeds helderder geworden –
    kwam er een geflits en geflikker aan de hemel.
    Ineens stonden er allemaal groene mannetjes in de tuin van de dokter.
    Groene mannetjes met vuurrode pruiken. Net zo rood als die ster.

    Wie wat van sterrenkunde weet,
    zal opmerken dat het helemaal geen ster is, die zo helder wordt:
    het is de planeet Mars die steeds dichter bij komt.
    Iedereen weet wel dat daar groene mannetjes wonen,
    en soms komen die op bezoek.
    Het werd een heel geroezemoes om ons Roodkapje heen.

    Eén van de groene mannetjes zag wel wat in haar.
    Hij trok de stoute schoenen aan.
    (Dat is maar bij wijze van spreken natuurlijk, want wie de schoen past moet hem maar aantrekken,
    Marsmannetjes zijn wel wijzer, die houden graag de teentjes stevig in de greep van vader Mars).
    Nou ja, in elk geval vatte hij moed en sprak:

    "Kejje niks zegge? Kom ereis uit die blubber, dan kenne we een dansie make!"
    Allemaal op zijn Mars', natuurlijk, dus Roodkapje verstond er niks van.
    We weten ook al dat ze weinig spraakzaam is,
    maar dat werkte op de ambities van de andere groene mannetjes.
    De rode pruikjes rezen ten berge, en ze mopperden:
    "Playing hard to get, are you? We'll teach you a lesson!" en meer onverstaanbaars.

    Hoe graag Roodkapje ook gewild had, ze kon niks terug zeggen.
    De slimste van de groene mannetjes stootte de commandant aan en zei zachtjes:
    "We moeten het wezentje uitgraven, want ze hoort hier duidelijk niet thuis!"
    "Wabbedoelie?" zuchtte de commandant die de jaren voelde wegen
    en bovendien nog hoteldebotel was van het getuimel door de dampkring.
    "Meenemen naar huis, natuurlijk, edelachtbare sufkop!
    Ze ziet er net uit als wij, groen met rood vanboven!"
    siste de slimste, en hij was al op weg naar het schuurtje om te kijken of daar een schop stond.

    Voor ze het goed en wel wist was onze hoofdpersoon weer op vrije kluit.
    Maar ze kreeg geen gelegenheid om rustig verder naar het bos van haar oma te schuifelen,
    een half dozijn roodpruiken namen haar in een vastbesloten houdgreep
    en draafde in een snelle dribbelpas de tuin van de dokter uit.

    SK,E (NL) - 02/2012
    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur. Wordt morgen vervolgd.

    06-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!