Onze Facebook groep

 

Mijn eerste roman
WELKOM, MIJMER JE EVEN MEE?
Inhoud blog
  • De moord op de kasteelheer
  • Konijnenpijp
  • IJSPEGEL
  • Ik ben je vrouw - gedicht - schrijfopdracht van Schrijven-on-line
    Foto
    Foto


    Ik zit graag met mijn neus in de boeken.
    Zoeken met Google


    Rondvraag / Poll
    zal ik in mijn mijmeringen verder gaan met astrologische sprokkels?
    heel graag
    graag
    liever niet
    liever helemaal niet
    neutraal
    bèèèèk
    Bekijk resultaat

    Nieuws GVA
  • “Dit is weggegooid geld”: kandidate haalt 20.000 euro uit groepspot in ‘Big brother’
  • Geen water meer in sluis van Wijnegem
  • Lokaal bestuur leert kinderen de weg naar cultuur en theater
  • PVDA organiseert ‘pettenprotest’ voor betaalbare serviceflats op Sint-Andries
  • ‘Temptation’-Megan duikt opnieuw op in ‘Ex on the beach: double Dutch’
  • Civiele Bescherming pompt water uit oude kleiput om woning te vrijwaren : “Dit heb ik nog nooit meegemaakt”
  • INTEGRAAL. Anonieme brief klaagt grensoverschrijdend gedrag bij VRT aan
  • Heraanleg centrumstraten in Rumst: vernieuwing Markt van maart tot augustus
  • Leerlingen bouwen droomwereld in educatieve game: “Met deze workshop kan iedereen eens in een 3D-wereld te duiken”
  • 17-jarige opgepakt na dreiging met aanslagen tegen Franse scholen
    Foto
    Blog als favoriet !
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    rgapeeters
    blog.seniorennet.be/rgapeet
    Een interessant adres?
    Foto
    de tachtigers
    een allegaartje van proza en poëzie
    28-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over veranderingen

    De laatste keer schreef ik in mijn mijmeringen dat er weer zo veel gebeurd was. Eén van die gebeurtenissen is dat ik de lugubere parking heb verlaten. Vraag me niet waarom. De reden kan ik U niet vertellen, maar soms is de werkelijkheid nog èchter dan in de grootste fantasie.

    Holderdebolder gingen we op pad om een nieuwe stek te zoeken.

    Voorlopig staat de Moby voor 2 maanden op de linkeroever in Antwerpen. Het is gelukkig prachtig weer. De zon schijnt vrolijk over het Scheldewater waarin Chiara zwemt als ware ze een vis. Ze wordt maar niet moe om de stokken die ik in het water gooi, driftig achterna te zwemmen en weer voor mijn voeten te leggen. Aan haar smekende ogen die om nog, nog, bedelen, kan ik niet weerstaan. Zo houdt ze me wel een tijdje bezig.

    Ik luier, geniet van de zon en de aanstormende zomer, die veel te vroeg ons land binnenvalt.

    Het groen in de bomen zie je groeien terwijl je ernaar kijkt en de kaarsjes in de kastanjebomen geuren, geuren….. Een mens wordt er dronken van!

    Het is hier heel rustig. Af en toe stoomt een boot met veel lawaai voorbij en staat er iemand op de kaaien aan de overkant op een trom te roffelen. Verkeer is hier maar weinig.

    Merels, kraaien en eksters komen de broodkruimels voor mijn Mobydeur oppikken, soms voor de neus van een paar brutale eenden die zich aan land wagen. De beestenbende maakt dan ook lawaai, maar dat klinkt me als muziek in de oren!

    Ik ben al een paar keer naar het centrum van Antwerpen gewandeld. Ik doe er juist drie kwartier over. De kathedraal begeleidt mijn stappen met ieder kwartier van zich te laten horen. Het is goed om zo langs de Scheldeboord te kuieren in de vroege ochtend. Aan de overkant ligt Antwerpen nog in ochtendnevels te sluimeren, denk ik, totdat ik uit de voetgangerstunnel stap en zie dat er wel degelijk al leven in de brouwerij is.

    Chiara trippelt mee en trekt me als eerste de lift van de St.Annatunnel in. Tot ongenoegen soms van de fietsers die ze brutaal voorsteekt. De hond vindt het blijkbaar prachtig om door de tunnel te lopen. Ze heeft wel de vervelende gewoonte om regelmatig in de tunnel haar grote boodschap te doen. Dan moet ik in de weer met wc-papier en plastiek zakjes. Ik stel me dan zo voor dat ergens, in het bureau met de camerabewaking van de tunnel,  mensen zitten te ginnegappen om mijn onhandig gestuntel.

    In Antwerpen aangekomen, op de Vaartplaats, trekt Chiara  me ook weer als eerste buiten, maar voor de rest loopt ze heel netjes naast me en is zeer gehoorzaam.

    Ik vind het een aangename verandering en ik ben nieuwsgierig waar ik straks terechtkom met mijn Moby, want dit liedje is te mooi om waar te zijn. Totale vrijheid, de Schelde in al zijn pracht, het silhouet van Antwerpen, de kathedraal met zijn uurwerk van goudschittering en zijn beierende klanken die samen met het golvende water naar me toe deinen, de kastanjebomen in volle bloei, merels en eenden voor mijn deur, Chiara´s snuit terwijl ze zwemt, met natte snorharen waardoor ze op een otter lijkt, zon, veel zon en stilte, veel stilte. Kan een mens nog meer verlangen?

    28-04-2007 om 13:26 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over het boerenleven.

     

    Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog toevoegde aan mijn blog. Maar ja, er gebeurt ook weer zo veel!

    Ten eerste ben ik bezig met de taaie voorbereidingen van mijn boek: De oude man. Schrijven is een toffe bezigheid en toen ik hoorde dat er een uitgeverij bereid was om het boek uit te geven, was ik natuurlijk heel opgetogen en tevreden. Zoals aan alle dingen zijn er aan het uitgeven van een boek ook negatieve kanten, zoals o.a. de typefouten opsnorren en wegwerken.

    Ik schrok me een bult toen ik mijn schrijfsels in de door de uitgeverij gemailde format had "geplakt". Het krioelde van de rode streepjes die mij er op wezen dat er een fout was!

    Na uren zwoegen verdwenen stilaan de "rode lichtjes" en verschenen en grijze en groene onderlijningen. Nu mocht ik zelf kiezen of ik die ook wilde laten verdwijnen. Deze onderlijningen gaven geen fouten aan, maar wezen op eventuele verkeerde zinswendingen, enfin, hetgeen de zoekmachine "verkeerde zinswijzingen" vond. Nu moest ik brainstormen of ik de zin wilde veranderen of dat ik "toevoegen" moest aanstippen. Dat gaf mij toch wel een heleboel kopzorgen....

    Ondertussen was het Pasen geworden, met alle familiale, maar toch wel aangename verplichtingen. Ook al wil een mens zich creatief bezig houden, je blijft moeder, grootmoeder, vriendin en familielid. Dan blijft de laptop dus gesloten en houden we ons bezig met familie en het paasgebeuren.

    De tweede week van het paasverlof, zijn we weer naar onze boer Jan in Dalfsen gereisd.

    Op zijn groot boerenerf stond ons huis op wielen veilig, en vlak bij een prachtig bosgebied.

    We waren verleden jaar in November ook al bij boer Jan geweest. Toen was het bos doordrongen van een kruidige paddenstoelengeur, plukten we pollen donkergroen mos en raapten we herfstbladeren en dennenappels op om tot mooie kunststukjes te verwerken.

    Nu hing er een sprookjesachtige lentestemming tussen het nieuwe, tere groen. In November was het er doodstil; nu kwinkeleerden de vogels dat het een lieve lust was!

    Op de boerderij was het ook duidelijk dat er een nieuwe lente was gekomen. Er stonden veel pasgeboren kalfjes in de stal en op een ochtend vroeg werd ik door Brigitte gewekt met de vraag of ik een kalfje geboren wilde zien worden. Natuurlijk wilde ik dat. Haastig scoot ik mijn kleren aan en rende naar de koeienstal. De hoefjes van het kalfje staken al uit het moederlijf toen ik aankwam. Moeder koe gaf geen kik. Haar vriendinnen stonden rond haar en keken toe.

    Later legde boer Jan mij uit dat "het kudde-gevoel" heel belangrijk is voor een ontspannen bevalling.

    Op school leer je dat een koe een kuddebeest is en je slikt dat als zoete koek; iets begrepen van wat dat kudde-gevoel inhoudt, heb ik nu van boer Jan geleerd!

    Even later kwam het kalfje dampend en vlot uit het moederlijf. Moeder koe mocht haar kind schoonlikken en ging even later alsof er niets gebeurd was met haar zusters de wei in.

    Het kalf ging naar een box. Daar heb ik het als stadsmens wel even moeilijk mee gehad!

    Met meer respect dan vroeger drink ik nu mijn beker melk.

    Boer Jan legde mij uit dat het kalfje speciale voeding kreeg; de melk die eigenlijk voor hem bestemd was, gaat naar de mens.Tja.

    Het was een mooi, groot kalf. De ogen van boer Jan schitterden toen hij zei: "Ik ben vandaag een gelukkige boer! Het is een prachtbeestje en de bevalling is goed verlopen.En ook moeder koe stelt het goed!"

    Voor we weer naar Antwerpen vertrokken, ben ik nog even de "kinderkamer" binnengegaan om afscheid van het diertje te nemen. Het stond parmantig op zijn ranke pootjes en slobberde met veel genoegen van het brouwsel dat aan zijn boxje hing. Ik hoop dat het een mooi koeienleven tegemoet gaat!

    In ieder geval is boer Jan een man met een hart voor zijn dieren, dat zie je zo!

    Als we wegrijden plagen we hem: "Zorg goed voor je 50 vrouwen, hè!"

    Hij blijft ons nog lang nawuiven, want ja, zo´n leven op een afgelegen boerderij kan wel eens stil zijn!

    Zover ik begrepen heb hebben zijn kinderen geen zin om de boerenstiel van hun vader voort te zetten. Zij studeren, zitten achter de computer en dromen van een andere toekomst.

    21-04-2007 om 20:02 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-04-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2007
    Klik op de afbeelding om de link te volgen             


                      Vrolijke Pasen.

    03-04-2007 om 18:44 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over Pasen.

    Oorlog in Irak.

    In mijn stadstuin van vijf meter op zeven
    bloeit deze dagen het nieuwe leven
    in de vorm van een gele narcis.
    Door de wind wiegt hij zacht heen en weer.
    Het lijkt een lieve groet, keer op keer.
    De lente doet goed!
    In mijn stadstuin van vijf meter op zeven
    probeer ik ondanks alles, verder te leven,
    alsof er niets aan de hand is!

    In mijn living van vijf meter op zeven
    staar ik deze dagen naar het beven
    van een land onder oorlogsgeweld!
    Mijn tévé braakt gruwelbeelden uit;
    spuwt ze ruw en brutaal in mijn leven...
    Ik zit verwezen.
    Raketten scheren rakelings langs mijn wezen.
    Clusterbommen tintelen op mijn huid.
    Een weerloos mens tussen machtshebbers gekneld.

    In mijn stadstuin van vijf meter op zeven
    geeft de gele bloem kleur aan mijn leven.
    Een vlam van hoop in dit dom bestaan
    waarin mensen doden om geld en macht.
    Niets geleerd van het verleden....
    Pasen wordt verwacht.
    Een nieuwe lente, een nieuw geluid, liefst vrede....
    In mijn stadstuin heb ik stil gebeden:
    Laat alstublieft in Irak de narcis der vrede ontstaan!

    Marijcke Cauwe

    29-03-2007 om 14:40 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over één jaar bloggen bij SeniorenNet.be

    Hallo lieve bloggers en blogsters,

    Volgende week dinsdag, 27 maart a.s. is het precies een jaar geleden dat ik de bloggerswereld indook! En ik heb het me niet betreurd. Het is een leuke bezigheid en de groetjes die we onderling uitwisselen zijn hartverwarmend.
    In de eerste plaats wil ik hierbij nog eens alle mensen bedanken die mijn blogje bezocht hebben en mij soms mooie complimenten gaven! Dat gaf de moed om door te gaan. 
    Volgende week verwacht ik ook de 5000ste bezoeker en ik denk dat dit best een sukses mag zijn. Het doet me plezier dat de blogsters en bloggers mijn schrijfsels graag lezen en waarderen.
    Door dit actief bezig zijn met op de computer te schrijven, heb ik een manuscript van een boek dat ik in verloren, maar mooie uurtjes geschreven heb, voltooid, en naar een uitgever gezonden. En laat het nu uitgegeven worden! Ik ben ècht blij dat het manuscript "mooi en boeiend" is bevonden en in boekvorm wordt gegoten.
    Het boek draagt de titel: De oude man.
    In "De oude man" wordt grotendeels het levenspad beschreven van een man wiens leven sterk wordt beïnvloed door de 2 wereldoorlogen. Liefde, lust, sexualiteit, oorlogen, verdriet en pijn, spelen zich af tegen de achtergrond van 2 grote havensteden, nl. Antwerpen en Rotterdam.
    Ach, liefde, lust, pijn en verdriet, het zijn zaken waar iedere mens mee wordt geconfronteerd, maar zij brengen de oude man aan het einde van zijn leven in een onverwachte crisis. Niets in het felbewogen leven van deze man bracht hem van zijn stuk. Hij bleef overeind met een grenzenloze taaiheid. 
    In Antwerpen geboren als kind van duitse, hoogbeschaafde joden, ziet hij zijn familie uitgemoord worden, ziet hij het door zijn vader gestichte en door hem grootgemaakte bedrijf in puin vallen. In de eerste wereldoorlog vluchten zijn ouders naar Rotterdam. In de tweede wereldoorlog vlucht hij zelf als volwassen man met vrouw en kind naar Amerika.  
    Zijn grootste liefde echter, namelijk zijn liefde voor de kathedraal van Antwerpen, en voor gans Antwerpen, drijft hem  terug naar zijn geboorteland.
    In de laatste 7 jaar van zijn bewogen leven, beleeft hij een mooie romance met een vrouw die zich bezig houdt met astrologie en andere paranormale activiteiten. Zij boeit hem mateloos totdat hij ontdekt dat...

    Tja, het frappante einde, ga ik hier niet verklappen, hè!

    De uitgeverij heeft mij verzocht om hen een aantal E-mail-adressen toe te sturen naar wie zij een E-mail mogen sturen waarin "De oude man" gepromoot wordt. Deze E-mail is louter en alleen op te vatten als reclame voor hun uitgeverij en mijn boek wordt in het zonnetje gezet. Het is zeker geen aankoop-verplichting!

    Ik zou het prettig vinden moesten er onder mijn blogvriendinnen en blogvrienden enkelen zijn die mij hun E-mail-adres zouden willen doorgeven. Daarvoor alvast mijn beste dank.

    Tot slot wens ik hierbij aan iedereen een prettig week-end. Ik zit in mijn studioke in Antwerpen te schrijven en niet op mijn lugubere parking in de Moby en..... nu ga ik een paar boekwinkels bezoeken om mijn boek te promoten! Leuk!

    24-03-2007 om 15:06 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijeringen over de gehangene - slot
    Hoe wijzer een mens wordt, des te zwijgzamer wordt hij.
    Het gekibbel en geroddel verstomt.
    Men heeft uiteindelijk begrepen dat vrede en harmonie slechts worden bereikt door tolerantie en begrip voor elkanders anders zijn.
    Na het dierenriemteken van de wijsgeworden Boogschutter kan de mens in de energie van het volgende teken komen, het tiende teken van de sterke Steenbok. Vermaard om de onbuigzaamheid, de degelijkheid, het plichtsbesef, de ambitie om een nuttig lid van de maatschappij te worden.
    Hier wordt de mens eindelijk een beetje volwassen. Er is begrepen dat het leven geen "lolletje" is en dat, wanneer men iets wil bereiken in het leven, kinderachtige fratsen en zielig-doen overboord dienen te worden geworpen. Een gevoel van eenzaamheid breekt door. Weinig mensen kunnen nog maar volgen. Vrienden worden zeldzamer, want men wordt als saai en degelijk beschouwd.
    Het teken Steenbok is een teken van inwijding.
    De berg naar Mens worden is beklommen. Op ranke pootjes staat daar het dier de Steenbok, op eenzame hoogte, de grote kudde blijft achter in de vallei waar het goed grazen is, waar het gouden kalf kan worden aanbeden.
    Het principe van de Steenbok is onafscheidelijk verbonden met de begrippen degelijkheid, vasthoudendheid, stiptheid, correctheid. Kortom, men vindt daar een streven naar volmaaktheid. Om door die en met die volmaakte eigenschappen de berg te beklimmen tot aan de hoogste, soms onbereikbare top.
    Een alpinist heeft hoogstwaarschijnlijk een grote dosis avontuurlijkheid in zijn karakter (Boogschutter!), maar zonder de hierboven omschreven eigenschappen zou hij binnen de kortste keren in een ravijn storten. Het avontuurlijke moet samengebundeld worden met de kundigheid van het dier de steenbok zoals het met zijn talenten kan overleven in zijn natuurlijke omgeving: de hoge en gevaarlijke bergen.
    Dit dier is trouwens niet voor niets als symbool gekozen voor het dierenriemteken Steenbok, juist zoals alle andere astrologische figuren voor hun specifieke eigenschappen gekozen zijn, zoals bijv. de Ram en de Stier en de Schorpioen. Het menselijk gedrag wordt min of meer vergeleken met de uitingsmogelijkheden van deze dieren.
    Het verschil tussen de mens en het dier is dat de mens de uitingsmogelijkheden heeft van èn de schorpioen èn de leeuw èn de steenbok om er maar enkele te noemen en dat het dier daar niet toe in staat is.
    Zoals een kameleon bliksemsnel kan veranderen van kleur, al naargelang zijn omgeving, kan de mens bliksemsnel veranderen in zijn gedragspatroon.
    Krijgt een mens in een bepaalde situatie zijn prooi (lees zin) niet, dan kan hij gaan brullen als een leeuw, gaan stampvoeten als een stier en....achter onze rug om een behoorlijke steek onder water geven (schorpioen).
    Daarbij kan hij tegelijkertijd het liefste snoetje trekken van de reine maagd en de charmes ten toon stellen van de harmoniezoekende weegschaal.
    Om de berg van het leven te beklimmen, om triomfantelijk boven op de top te mogen staan zwaaien met de overwinnaarsvlag, gesymboliseerd (meestal) door een sjieke villa, een dikke auto, een borst overladen door eretekens, en met minstens een welgevulde (ministers)-portefeuille in de begerige hand, hanteert de ambtitieuze mens doorgaans ijverig de eigenschappen van het stug-omhoog klimmend steenbokje.
    Voorzichtig, diplomatisch, iedereen opzijduwend, uitgekiend tot op de milimeter, benut dit dier met zijn behendige, dunne pootjes iedere richel, iedere oneffenheid van de te beklimmen berg. Geen tijd om nog te spelen in het Tweelingen-principe of om met "de Boogschutters en Stieren" te genieten van de goede dingen des levens.
    En.....hij hangt weer, maar nu aan de status, de verplichtingen, de zorgen, aan de wetten, en uiteindelijk aan de machtshebbers die hem naar hun hand hebben kunnen zetten! 

    15-03-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over de gehangene - deel 4

    In mijn mijmeringen over de Tarotkaart nummer 12 die als titel "de gehangene"  draagt, ben ik blijven "hangen" bij het Weegschaal-principe dat onafwendbaar wordt opgevolgd door het zeer intens voelende teken van de Schorpioen.
    In het teken Weegschaal is de mens overtuigd van zijn gelijk: zo moet de vrede, de harmonie en de schoonheid eruit zien en zo moet een mens dus leven.
    In het teken Weegschaal gaat de mens met schade en schande ontdekken dat het heel moeilijk is om de eigen vrede te vinden te bewaren, want wat blijkt nu? 
    Soms, of eerlijk gezegd "meestal" heeft de medemens een andere kijk op de dingen en andere idealen over schoonheid, harmonie en vrede.
    De innerlijke vrede en harmonie in jezelf kan dus eigenlijk alleen maar gevonden worden door "het botsend" contact met de andere mens. Keer op keer wordt het Weegschaal-principe teleurgesteld in zijn vrede-brengende missie. Integendeel, het brengt meermaals twist teweeg! De bemoeienissen van Weegschaal worden niet op prijs gesteld. De andere mens beleeft immers vrede en harmonie op een heel andere wijze.
    "Dat kan niet zijn", zegt het Weegschaal-principe.
    "Luister nu eens even goed naar mijn woorden. Ik wil geen ruzie maken, maar ik vind toch dat....." en de discussie is op gang!
    Het achtste teken, het geduchte teken van de vechtlustige, moedige Schorpioen verschijnt ten tonele. Scherpe woorden en scherpe wapens worden in het strijdtoneel geworpen. Ieder wil zijn gelijk halen. In één klap wordt soms een heel bouwwerk van goede bedoelingen vernietigd en vriendschappen gaan roemloos ten onder!
    Aan beide kanten lopen de emoties hoog op. Het achtste teken is de draak met duizend koppen. Iedere kop sist en blaast, verschroeit de tegenstander. Het achtste teken is dan ook verbonden met de dood. Met het einde. Het teken Schorpioen is in onze horoscoop geplaatst om te verschroeien hetgeen de mens in de weg staat. Hetgeen hem hindert. Hetgeen belemmert.
    Met de kracht van het dierenriem teken de Ram vecht de mens zich een weg door het leven. Open en eerlijk, naïef, en stoot daarbij soms zijn kop. Denk aan de stormrammen uit vroeger tijden waarmee men bij weerstand de stadspoorten openbeukten.
    Met de kracht van het teken Schorpioen gaat de mens een stapje verder. Hier is geen naïviteit meer te bespeuren. 
    Bij tegenwerking worden we sluw, slinks, wraakzuchtig en jaloers. Het is de scherpschutter van de dierenriem.
    Judas die Christus verloochent voor 20 zilverlingen en zich daarna uit wanhoop en spijt van het leven berooft.
    Op het schilderij van Leonardo Da Vinci: "Het Laatste Avondmaal", zit Judas als enige persoon in de schaduw. Eén hand omklemt de geldbuidel, de andere hand stoot het zoutvat om. Tussen haakjes, zout zuivert!
    En toch is ook de Judasfiguur noodzakelijk in het Christusverhaal! Zonder Judas´ tussenkomst zou  "De Verrijzenis" niet kunnen plaatsvinden.In het dagelijk bestaan heeft de energie van het teken Schorpioen wel degelijk een zeer waardevolle functie. Het is als het mes van de chirurg die het kankergezwel wegsnijdt, waardoor de gezonde cellen weer kunnen ademen.
    Zoals na een fikse onweersbui de atmosfeer weer gezuiverd is!
    Ook in ons leven verschijnt af en toe een soort "Judasfiguur". Pijnlijk, zulke ontmoetingen, maar door de pijn heen kunnen we leren, groeien en tot meer bewustzijn komen. We herrijzen ook op een zekere manier...
    De mens haalt opgelucht adem. Schorpioen zuivert en geneest. Een nieuw begin is mogelijk. Na de strijd, na de woordenwisseling, na het conflict, kan weer worden gepraat, gecommuniceerd, maar dan wel op een hoger niveau. Het niveau van de Boogschutter, want dit teken volgt het teken Schorpioen op in de dierenriem. Het negende teken van de dierenriem is verbonden met wijsheid, met verkregen inzichten.
    Op de tekening van het symbool Boogschutter staat doorgaans een centauer afgebeeld. Half mens, half paard. De mens die zijn lagere instincten tracht de teugels aan te doen, te beteugelen. Boogschutter is halfweg in die opdracht. In het teken Boogschutter leert de mens zwijgen over zijn opvattingen en het is daarom dat zo veel "Boogschuttertypes" grote praats hebben! Tegenstrijdig? Jazeker. Totdat begrepen wordt dat woorden losgebroken paarden zijn die nooit meer in de stal kunnen terugkeren.
    Spreken is zilver; zwijgen goud!

    15-03-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over de gehangene - deel 3
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In deel 2 van de gehangene was ik ge-eindigd met te schrijven dat we weer terug bij kaart 12, "de gehangene" waren aangekomen!
    Men ziet de lichtkrans rond zijn hoofd. Men ziet de serene uitdrukking op zijn gelaat. De gehangene heeft zijn vrede, rust en harmonie bereikt. Hij berust erin dat niet alles gaat zoals hij wil en dat niet iedereen hetzelfde behoeft te denken over het leven, de liefde, de politiek, de religies en alle ander grote vraagstukken van het bestaan hier op aarde.
    Deze berusting geeft hem rust en hij laat zich gewillig hangen in zijn bepaalde situatie.
    Nu zult U waarschijnlijk zeggen: "hé daar, Marijcke Cauwe, hier klopt iets niet!
    Het teken Weegschaal, het teken van de vrede, is het zevende teken van de dierenriem en ineens in grote sprongen bent U bij nummer 12 belandt. Hoe zit het met de dierenriemtekens tussen de cijfers 7 en 12?
    Slaat U die zo maar over?
    Ach lieve mensen, ik wou dat dat kon! Wat zou het leven dan gemakkelijk zijn!
    Maar U weet toch dat wij mensen ongelooflijk eigenwijs(Ram) zijn; ongelooflijk koppig(Stier); ongelooflijk dualistisch(Tweelingen); ongelooflijk over-emotioneel(Kreeft); ongelooflijk hoogmoedig(Leeuw); en ongelooflijk kritisch(Maagd)!
    De werking van de dierenriem is volmaakt; de mens, helaas, kan de energieën van de dierenriem nog niet aan!
    De volgende 6 dierenriemtekens stuwen de mens naar deze volmaaktheid; als hij wil....
    En kijk hoe mooi de dierenriemtekens en de Tarotkaarten samenwerken: na kaart 12 "de gehangene" volgt kaart 13 en wie staat op kaart 13 afgebeeld? Juist, de man met de zeis, Pietje de dood!
    En welk dierenriemteken volgt het teken Weegschaal op? Inderdaad het teken Schorpioen dat verbonden is met dood, transformatie en wederopstanding....
    De man met de zeis komt verschillende malen op zijn wit paard in ons leven voorbij; verschillende malen in ons leven worden we de grond ingeboord en moeten we de kracht vinden om weer op te staan.
    Zodra er een zekere rust in ons leven is gekomen, komt dat gevreesd heerschap voorbij en snijdt het touw door waarmee we aan de boom hangen.
    Met een harde plof komen we weer terug in de realiteit en worden we voortgestuwd, naar verdere ervaringen, naar verdere groei. Willen of niet, vooruit....
    Personen met een zeer sterke wil, verzetten zich tegen deze transformatie. Hoe sterker de wil, des te meer verzet tegen de stuwende krachten die de mens in nieuwe situaties voert.
    Iedere ziekte is een verzet, zelfs een klein griepje laat zien dat er eens in de binnenkamers van het hart gekeken moet worden en er wellicht grote schoonmaak moet worden gehouden. Bij ziekte krijgt een mens de tijd om stil te staan bij de dingen en eens goed na te denken....
    Stel, een relatie eindigt. Een persoon waar je je sterk mee verbonden voelt, heeft ineens geen interesse meer voor jou!
    Dat is een klap voor het ego!
    Dat kan een geliefde zijn, maar ook een kind, een ouder, een vriend of vriendin, je baas, je collega, enz.
    Vooral bij een geliefde die het bij jou niet meer ziet zitten, kan dit gebeuren mensen zo hard kwetsen dat ze nog liever onder de trein springen dan verder te leven...
    Door de energie die door het dierenriemteken van de Schorpioen naar de aarde vloeit, wordt een mens gekwetst in het diepste van zijn gevoelens en kwetst hij op zijn manier eveneens zijn medemens.
    Soms bewust, soms onbewust!
    Soms is een mens zo gekwetst dat hij op wraak zint, tja, dat zal niet goed aflopen, niet voor degene op wie de wraakoefening gericht is, maar nog minder voor de mens die vol wrok en haat loopt en zijn schorpioenensteken op de medemens loslaat.
    Het is de bedoeling dat een mens van verdriet en tegenslagen inzichten krijgt, wijsheid krijgt, tot bezinning komt en zich zal afvragen: waar is het verkeerd gegaan? waar moet ik iets veranderen?
    hoe kan ik mijn wrok laten verdwijnen en weer rust krijgen?
    Door zich deze vragen te stellen schuifelt voorzichtig het volgende dierenriemteken, dat van de enthousiaste Boogschutter stilletjes de binnenkamers binnen. Het groeiproces is begonnen. In zijn enthousiasme kan de mens in de Boogschutter-fase wel eens overdrijven en luidruchtig worden en heel betweterig doen. Zijn pas ontdekte wijsheid wil ie letterlijk van de daken schreeuwen....maar de bedoeling is goed; haat en wrok verdwijnen en het glimpje wijsheid dat in de binnenkamers is ontstoken, laat hem vergeven wat hem is aangedaan. Het begin van de Liefde met een hoofdletter.....
    Het dierenriemteken Boogschutter heeft als symbool een mens die op een paard zit en daarmee vergroeid is. Hij is nog steeds een dier, levend met instincten van een dier, maar het mens-zijn steekt de kop op, het intellect overwint der lagere instincten. Zijn pijl is naar de hemel gericht. De Boogschutter is een ware hemelbestormer.
    En met zijn opgedane kennis gaat hij de mensheid opvoeden, in een heerlijk enthousiasme.

     

    12-03-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over levensdromen
    Hallo Blogland,

    Er is het één en ander aan de hand op onze leuke SeniorenNet.be/blog in verband met het project levensdromen.
    Ik wil me niet mengen in de hatelijke toestanden, tussen de verschrikkelijke verwijten die heen en weer vliegen, maar ik zou er wel gebruik van willen maken om MIJN levensdroom meer ruchtbaarheid te geven via mijn blogje.
    Mijn levensdroom heeft niets te maken met hebberigheid, valsheid, egoïsme en wat voor vieze woorden er nog aan vuil kunnen worden gemaakt!
    Mijn droom heeft te maken met ons allemaal en wel met onze gezondheidszorg.
    Ik houd in mijn droom een pleidooi om de kloof tussen de exacte wetenschappers (de artsen bijv.), en de paranormale genezers te dichten.
    Eigenaardig dat zeer egoïstisch-getinte dromen zoals het verkrijgen van een of ander voorwerp, of het verlangen om de lotto te winnen, het glorierijk winnen van mijn droom.
    Eigenaardig dat over de honderd mensen mijn droom lezen en er slechts een tiental hun stem geven! Is iedereen in België dan lichamelijk en geestelijk zo gezond?
    Hoe kan het dan dat de ziekenhuizen en de psychiatrische instellingen zo bomvol zitten met zieke mensen? Is het dan niet waar dat bijna iedere geneesheer overwerkt is door een te groot aantal patiënten? Heb ik het dan verkeerd gehoord dat je urenlang in de wachtzaal van de doktoren moet wachten? Dat je soms wekenlang op een bepaalde afspraak moet wachten alvorens je aan de beurt bent met je pijnen? Is het niet waar dat het zelfmoordcijfer in België één van de hoogste ter wereld is? En dan nog niet te spreken van de zelfmoordpogingen!
    En raar, als ik praat met mensen, en zeker met senioren, is iedereen steen en been aan het klagen over zijn gezondheid! Ik begrijp hier niets van!
    Een hondertal mensen lezen de droom over een betere gezondheidszorg en slechts 9 mensen geven hun stem, nogmaals hier begrijp ik niets van.
    Ik weet dat heel veel mensen paranormale personen bezoeken om advies te krijgen omtrent hun gezondheid, omtrent hun psychologische problemen. Ze zijn bij geweest, vanaf de nederige toiletdame tot aan de hooghartige politieker en niet allen bij mij....ook bij mijn collega´s....
    Verder besef ik dat er zich charlatans bevinden tussen de zogenaamde paranormale genezers, maar die charlatans vind je in alle beroepen, ook tussen de bakkers, de advocaten, de bankdirecteuren, de schrijnwerkers, de pedicures en de kappers, om maar een paar beroepen op te sommen!
    Een paranormaal begaafde mens die onder begeleiding van een officiële arts zijn talenten zou kunnen aanwenden, zou dat geen enorme vooruitgang kunnen brengen in de gezondheidssector?
    Ik heb het genoegen gehad om 2 maal een juist advies te kunnen geven, op astrologische basiskennis, aan een erkende arts die bij bepaalde ziektesymptomen met zijn handen in het haar zat! Hij bezat die open geest om mij te aanhoren en zag het welzijn van zijn patiënt in. Samen vonden wij de oplossing en konden de zieke mens helpen en daar gaat het toch om!?
    Daarom, ga naar mijn levensdroom, lees hem en als U achter het idée staat, geef dan Uw stem en vertel deze droom aan zoveel mogelijk mensen opdat ook zij zouden kunnen stemmen op hun gezondheidszorg van de toekomst! Warme dank voor Uw moeite! 
    SeniorenNet.be/blogs/levensdromen/handen ineenslaan - bij OVERIGE (volgende 20!).

    08-03-2007 om 20:03 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over een griepje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het griepvirus had mij in zijn greep. Ik, de sterke, dynamische en optimistische vrouw lag als een stuk wrakhout in mijn Moby en niets interesseerde mij nog. Bovendien goot het alle dagen. Het verbaast me nog dat het dak van mijn mobilehome niet is bezweken onder al die regen-en windvlagen. De onophoudelijke regenbuien striemden mijn kleine venstertje, mijn klein uitzicht op de wereld van de lugubere parking. Af en toe scheerde er eens een eenzame meeuw voorbij om een lekker hapje uit de overvolle container te pikken. Op mijn goede dagen werk ik geduldig mee om die container vol te krijgen. In ruil voor mijn standplaats, een zwijgende overeenkomst tussen de uitbaters van de evenementenhal en ik. In mijn jongere jaren heb ik in een asiel gewerkt, heb ik strond geraapt en hondenkotten uitgemest, in overall en lieslaarzen gekleed. Daar liep ik dan, ik met mijn grote dromen van een beroemde schrijfster te worden, of een beroemde actrice of een vermaarde journaliste. Met de centjes die ik in dat asiel verdiende kon ik mijn gezin ´s avonds een warme maaltijd voorzetten en daar was ik heus wel trots op. Trots op mijn carrière was ik echter helemaal niet. Enfin, er is een spreuk van Leonardo da Vinci die als volgt luidt: de mens hoort te weten dat slechte tijden en goede tijden elkaar afwisselen en alleen die mens verdient achting die ook de slechte tijden in berusting aanvaardt! Daar hield ik mij dan ook maar aan vast en na enkele jaren had ik de leiding over het asiel en hoefde ik mijn lieslaarzen niet meer aan te trekken. Tegelijkertijd kreeg ik de bevoegdheid om samen met de dierenarts te beslissen over dood en leven van de aan mijn zorgen toevertrouwde dieren. En dat viel niet mee! Het asiel was in die tijd door mijn toedoen, vol, te vol! Overvol! Ik kon het moeilijk over mijn hart verkrijgen een dier ter dood te veroordelen. En dan nog wel een doorgaans onschuldig dier.... Op een dag was een dobberman binnengebracht. Een prachtige hond. Hij zou gebeten hebben.. Stokstijf stond het dier midden in zijn kooi. Hij plaste niet, hij kakte niet, hij at niet, hij dronk niet! Dat is verschrikkelijk om aan te zien. Kleine pekineesjes doen dat ook. Als ze worden binnengebracht kruipen ze in het meegebrachte nest en komen er niet meer uit. Na enkele dagen liggen ze dood. Als hoofdverantwoordelijke van het asiel werd "het gevaarlijke beest" aan mijn zorgen toevertrouwd. Iedere dag schoof ik haastig en schuw een pot voedsel en een pot vers water naar binnen. Knip van de deur, deur open op een kier, potten eruit en potten erin en opgelucht verdergaan met het werk omdat er niet naar mij gebeten was! Tussen haakjes, er zijn wel wat littekens op mijn handen en armen....maar die zijn van andere sukkelaars! Na een dag of vijf kwam de dierenarts, een vrouwelijke dierenarts en zij had het er net zo moeilijk mee als ik, dus, veel honden werden er niet gedood tijdens ons bewind. We waren het er wel over eens; dit dier moest uit zijn lijden worden verlost! Een hond met de reputatie van "een bijter" te zijn, kun je moeilijk aan andere mensen toevertrouwen. En het was wel een heel grote hond met een blik in zijn ogen.... Om kort te gaan, we spraken af, ik zou hem bij zijn halsketting pakken en naar de afraastering van zijn kot trachten te trekken; de dierenarts zou dan door de opening van de afraastering haar dodelijke spuit in zijn prachtig hondenlijf duwen. Ik vergaarde al mijn moed bijeen, ging het kot binnen en nam hem bij de halsketting. Het dier volgde mij als een lammetje en, voor we het beseften deed het dodelijk gif zijn werk. De volgende ochtend gaf ik mijn ontslag..... Er dienden zich betere tijden aan; er dienden zich weer moeilijke tijden aan. Mijn leven verloopt in een golfslag. Eb en vloed. Ik heb armoede gekend, ik heb rijkdom gekend en nu zit ik in het midden daarvan en geloof mij, dat is de beste plaats voor....mij! Het leven heeft mij weer in zo´n situatie geplaatst dat ik heel nederig werk doe, maar, ik ben wel ondertussen een seniorendame die met tram 7 rijdt als U begrijpt wat ik bedoel. Ik vul dus een container met bergen sigarettenpeuken die ik verzamel met ze letterlijk uit de rubberen matten te peuteren en met veel verve zwier ik lege frisdrankblikjes en lege waterflesjes in de altijd overvolle container die in een hoekje op de lugubere parking staat. Ik veeg, ik dweil, ik wring mij in alle bochten om onder bepaalde toestellen te kruipen, want de sportende jeugd vindt het blijkbaar prettig om het lege colablikje zo ver mogelijk onder het toestel te kieperen. Hond Chiara vindt het prachtig, rent als een bezetene achter de lege flessen aan en zo amuseren we ons kostelijk....als het mooi weer is en het griepvirus mij niet te grazen neemt! En soms bekruipt mij het gevoel: tja, waar zijn je grote dromen naar toe? Ok, ik heb toneel gespeeld, zelfs in de buurt van Yvonne Lex, Anton Peters, Senne Rouffaer en Jeanine Bisschops uit Thuis. Ik was begonnen als souffleuse en begon kleine rolletjes te krijgen totdat er een kink in de kabel kwam. Ik heb een diploma van journaliste behaald in een schriftelijke cursus en ik ben even als zodanig aan het werk geweest en ja, ik heb veel geschreven, vooral horoscopen uitgeschreven en ja, ik heb een kleine naam in de wereld van het paranormale en ja, ik heb 4 kinderen grootgebracht (en ze niet klein gekregen!), en ja, ik was echtgenote en huisvrouw en ergens een duizendpoot. Tot er weer die spreekwoordelijke kink in de kabel kwam. Dus doe ik eigenlijk weer heel nederig werk en ik denk aan Leonardo da Vinci en hoop op betere tijden.

    07-03-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over angst
    ANGST

    Angst, jij monster met wel honderd monden,
    dat mij ontelbaar malen heeft verslonden
    en weer onwillig uitgebraakt, 
    levenslang omknel je mij,
    maar ook vertel je mij
    dat wij karmisch zijn verbonden,
    dat je dicht bij mij moet zijn!

    Angst, jij monster met je honderd monden,
    dat mij ontelbaar malen diep verwondde
    mij tot een weerloos wezen maakt
    levenslang vergezel je mij
    maar ook vertel je mij
    dat ik je ooit zal doorgronden,
    dat wij vrienden zullen zijn!

    Angst, voor jouw wondende monden
    die als hongerende honden
    zich haakten in mijn vel 
    vluchtte ik in werk en spel
    jouw omhelzing was mij tot een hel
    en ik....ik wenste in het paradijs te zijn!

    Angst, steeds heb je mij teruggevonden
    uitgeput, moegestreden, vastgebonden
    aan jouw zijn dat bitter smaakt,
    levenslang kwel je mij
    maar ook vertel je mij
    dat onze strijd in vrede uit kan monden!

    Angst, naar jouw hongerende honden,
    heb ik onlangs Liefde toegezonden,
    vertrouwensvol heb ik hen aangeraakt
    en zie, wat mij een leven lang beknelde
    en jij me reeds honderd maal voorspelde
    viel van mij af, was weg, verzwonden!

    Hoe kon het zo eenvoudig zijn.....







    24-02-2007 om 18:04 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over de gehangene - deel 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Gehangene.

    Een vreemde kaart. Een beangstigende kaart. En toch,...als men goed kijkt, valt alle angst en bevreemding weg. Want de gehangene, een machteloze en weerloze mens, straalt een boven aardse sereniteit uit. Een stralenkrans omringt zijn hoofd. Het is een moeilijk te vatten kaart, een moeilijk te vatten situatie. Hoe kan een mens in zo´n benarde situatie nog sereniteit en vrede uitstralen?

    Laat ik beginnen met eerst even te zeggen dat deze Tarotkaart het cijfer 12 draagt.

    Het cijfer 12 is een zeer speciaal getal. Astrologisch gezien bewandelt de mens een 12-delig pad: een pad dat de mens door de 12 dierenriemtekens doet gaan.

    In het eerste teken, dat van de vurige en aanvallende Ram, begint de jonge mens aan een nieuw leven, aan een nieuwe reïncarnatie, aan nieuwe ervaringen; staat hij voor nieuwe uitdagingen.

    Vol vuur en vlam bijt hij in het leven als ware het een heerlijke appel, de appel uit het verhaal van Adam en Eva!

    Hij stoot daarbij herhaaldelijk zijn hoofd, zowel letterlijk als figuurlijk. Personen met het dierenriemteken Ram benadrukt in hun persoonlijke geboorte-horoscoop, kunnen be-amen dat hun hoofd hun zwakke plek is en doorgaans met enkele littekens gesierd is. Volhouden is echter de boodschap en daar houdt het teken Ram niet zo van. Hij begint graag aan iets nieuws zodra de uitdaging overwonnen is. Geen nood echter, hij heeft zijn doel bereikt en anderen zullen zijn pionierswerk voortzetten. Dat zijn dan doorgaans de mensen die het dierenriemteken van de Stier sterk in hun horoscoop hebben staan! Iniatief nemen is niet hun favouriete bezigheid, maar als ze eenmaal ergens hun brede schouders onder gezet hebben, gaan ze traag en gestaag verder en kunnen zij de vruchten plukken van hun noeste arbeid.

    Het derde teken, dat van de lustige, speelse en contactvaardige Tweelingen zorgt ervoor dat de mens communiceert met de wereld rondom hem. Hij leert lopen, grijpen, bgrijpen, praten, rekenen, berekenen....en wordt de vrolijke verkoper van het produkt waar Ram het idée voor had en waar de Stier zich voorin het zweet heeft gewerkt.

    Door zijn contactvaardigheid wordt hij spelenderwijze een lid van de grote mensenfamilie.

    In het vierde teken, dat van de emotionele Kreeft, neemt het mensenkind op een andere manier deel aan het menselijk geheel, aan de menselijke familie. In het dierenriemteken van de Kreeft ontdekt de mens dat hij lid is van één speciale familie, zijn familie.

    Hij ervaart de vreugde om "er bij te horen", maar ook het verdriet wanneer de familie hem niet zo in de armen sluit...

    Een paar jaar later ontdekt hij dat hij ook vaderlandsliefde kent (de één wat meer dan de ander),en nog later, misschien, kan hij dan gaan inzien dat de gehele mensheid op een zekere manier één grote familie is. Zijn zorg en bekommernis breidt zich uit naar alle mensen. In het Kreeftteken leert de mens lachen en huilen, kortom hij ondergaat emoties. Sommige kontakten geven hem vreugde, anderen stellen hem teleur en stemmen hem verdrietig.

    In het vijfde teken, dat van de warmhartige en trotse Leeuw, wordt de wilskracht aangewakkerd. De creativiteit wordt geboren. Het verlangen om als mens mee te scheppen aan die wondere wereld. Men wil bewonderd worden om hetgeen men als mens is, om hetgeen hij kan. De bakker bakt het brood; de metser voegt stenen tot huizen; de architect tekent het bouwplan, de dokter geneest; de secretaresse telefoneert; de bloemist kweekt bloemen; de schrijver schrijft een roman. Ieder doet zijn best op zijn manier, met zijn aangeboren talenten, met zijn creativiteit. In het machtige Leeuwteken wordt de mens verliefd op de uitstraling van een ander en uiteindelijk scheppen man en vrouw samen een nieuw mensenkind. Het vijfde teken is dus een zeer belangrijk teken en is tevens zeer sterk verbonden met het zesde teken, dat van de ijverige en werkzame Maagd. De taaie stuwkracht van het dierenriemteken van de Maagd zal de creativiteit tot volle bloei voeren. Er dient wel gewerkt te worden en er moet goed gewerkt worden! Secuur en precies. Dat is het stokpaardje van de ijverige en kritische Maagd. Die baby in de wieg is dan wel een heel mooie creativiteit, maar vanzelf wordt ie niet groot...

    In iedere horoscoop volgen de dierenriemtekens elkaar trouw op en het past geheel perfect in elkaar.

    Beginnen - Ram - doorzetten - Stier - communicatie - Tweelingen - emoties - Kreeft - creativiteit - Leeuw - werklust - Maagd.

    Door kennis te nemen van de eigen persoonlijke geboorte-horoscoop kan men zien waar het soms hapert in die keten. Welk dierenriemteken legt te weinig gewichtin de schaal, of welk dierenriemteken overdrijft.....waar liggen de angsten, de beperkingen, de minderwaardigheidscomplexen.

    De werking van de 12 dierenriemtekens is volmaakt; de mens moet ze in balans zien te krijgen tijdens de voortgang van zijn leven.

    In het zevende dierenriemteken, dat van de harmonie-en vrede zoekende Weegschaal probeert men inderdaad vrede te vinden. In het eigen innerlijk, en in de communicatie met de medemens en de wereld. Hier ontstaat het verlangen om in, door, en met schoonheid te leven. Want wat is schoonheid anders dan harmonie in kleur, vorm of gedachte? Het teken Weegschaal is een verwarrend teken. Het schept juist

    veel strijd en oorlog omdat dikwijls uit het oog wordt verloren dat schoonheid voor ieder mens een andere vorm, kleur of betekenis heeft. In het teken Weegschaal aangekomen zoekt de mens wel degelijk de eigen harmonie en die kan men niet bereiken door de eigen harmonie aan een ander op te dringen...

    De eerste 6 dierenriemtekens staan op zichzelf. Ik doe - Ram - ik heb - Stier - ik communiceer - Tweelingen - ik voel emoties - Kreeft - ik eis belangstelling - Leeuw - ik verzorg - Maagd.

    Iedere mens wordt met deze instincten geboren.

    Het principe van de Weegschaal nu brengt voor de eerste keer verwarring in de communicatie tussen de mensen onderling.

    Het symbool van het teken Weegschaal laat 2 schalen zien. In de ene schaal lig "ik" en in de andere schaal ligt "de ander". Twee inhouden. Het verschil tussen ik en de ander steekt zijn kop op en daarmee wordt de strijd geboren.

    Iedere ik heeft een ander idée van harmonie, schoonheid en vrede en iedere inhoud wil zijn gelijk halen; tracht de ander te overtroeven van zijn gelijk.

    Voor de ene mens is een rode roos het summum van schoonheid; voor de ander een witte roos.De éen houdt van een modern interieur, de ander is wèg van antiek. De éen vindt het zalig om in de bergen te wandelen, de ander ligt liever rustig aan zee te zonnebaden en een derde vindt zijn rust en harmonie met thuis te zitten en een goed boek te lezen.

    23-02-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over de gehangene - deel 2

    De kleine, grote generaal Napoleon Bonaparte had de Zon (natuurlijk!) in het teken van de leidinggevende Leeuw staan en nog wel in het tiende huis van zijn horoscoop. Hij was voorbestemd een groot leider te worden alhoewel hij klein van gestalte was. Het tiende huis van de horoscoop is dat gedeelte van de horoscoop waarin men kan zien of iemand eventueel geboren is om beroemd, bekend of berucht te worden! Het dierenriemteken Weegschaal sierde zijn Ascendant. Dit teken was dus eveneens benadrukt in zijn karakter/leven. Veel beroemde politiekers en veldheren hebben trouwens het teken Weegschaal benadrukt in hun horoscoop. 
    Napoleon voerde vele oorlogen. Zijn doel? Eén groot verenigd Europa (waar hebben we dit al meer gehoord?). Een Europa waar alle mensen in vrede zouden kunnen leven onder zijn heerschappij wel te verstaan! Zoals hij het zich droomde. Voor zijn ideaal van de vrede en de harmonie zijn vele soldaten gesneuveld, zijn vele onderdanen gedood,verminkt, gemarteld!
    En zolang wij mensen niet tot het diepere inzicht kunnen komen om de vrede en harmonie in onszelf te zoeken, en ons zo weinig mogelijk met de levenswandel van de ander te bemoeien, zullen er ruzies ontstaan, misverstanden en ja, ook oorlogen! Wij zien het alle dagen op het wereldnieuws op ons televisietoestel.....
    Zodra de mens tot inzicht is gekomen dat harmonie en vrede zeer persoonlijke eigenschappen zijn, zullen we milder worden tegenover de medemens en de medemens met meer respect, liefde en begrip tegemoettreden. Dan begint er inderdaad een lichtpunt van vrede in ons bestaan te komen dat we kunnen laten groeien. Dan pas kan vrede tussen ons en de medemens groeien.
    En hier zijn we dan beland bij het begin van dit stukje proza over de Tarotkaart   "De gehangene" 

    22-02-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over Het Rad van Fortuin
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Sinds vele jaren houd ik mij bezig met het bestuderen van de mooie leer van de astrologie en de mysterieuze Tarotkaarten.Voor een bepaald tijdschrift schreef ik enkele artikels over dit onderwerp en mijn rubriek noemde:
    DE HEKSENKETEL.

    Op verzoek van een heel goede vriendin, verschijnt er vandaag één van die schrijfsels in mijn blog. Hopenlijk doe ik er haar en nog een paar andere mensen een plezier mee om mijn tot nu toe bijeen gesprokkelde kennis van de Tarotkaarten door te geven. Neergeschreven op mijn eigen wijze......     

    Ik zou willen beginnen met één van de mooiste kaarten van de Tarot, nl. Het Rad van Fortuin. Natuurlijk zou ik moeten beginnen met de eerste kaart, maar omdat ik nu eenmaal eigenwijs in elkaar zit, sla ik ik een aantal kaarten over en zal over hun inhoud op een andere dag schrijven....

    U zult bemerken dat er in de beschrijving een zekere intro is naar de eerste kaarten en een zekere uitleg waarom ik bij kaart 10 begin.                

    Het Rad van Fortuin - kaart nummer 10 van de grote Arcana van de oer-oude Tarotkaarten, voorspelt zoals zijn naam zegt: fortuin, geluk, gezondheid en voorspoed. Wat wil een mens nog meer?

    Telkens wanneer deze kaart op de proppen komt, valt als het ware een straaltje zonlicht in mijn hart en op de tafel waarop de kaarten-uitlegging gebeurt.

    Alhoewel ik heel graag in mijn heksenketel roer, dat wil zeggen met de hulpmiddelen bezig ben om de stem van mijn intuïtie beter te kunnen verstaan, is de taak om een moderne "heks" te zijn, dikwijls heel moeilijk. Want wanneer komt een mens mij vragen om met de pollepel in de mijn heksenketel te roeren? Niet wanneer hij dansend van geluk door het leven gaat en ook niet wanneer hij het groot lot gewonnen heeft! Nog minder wanneer hij op de vleugels van de liefde zweeft. Nee, een mens komt bij mij wanneer hij zodanig door de mangel van het leven wordt gehaald dat ie het even niet meer ziet zitten!

    Dan is zijn laatste uitweg: de waarzegster, de kaartlegster, de astrologe, de zieneres in de kristallen bol! Zij moet al de problemen oplossen; zij moet de zielepijn wegtoveren; zij moet het lot verlichten!

    U begrijpt: ik aanhoor veel kommer en kwel, en hopenlijk begrijpt U ook dat het een onmogelijke taak is om al die kommer en kwel om te toveren in fortuin, geluk, gezondheid en voorspoed!

    Toen ik zo´n 30 jaar geleden mijn eerste wankele pasjes zette op het paranormale pad en de eerste beginselen van het trekken van een horoscoop onder de knie trachtte te krijgen, was het echt mijn verlangen niet om "mensen te helpen".                                               

    Woorden die ik zo dikwijls hoor bij dromers en de pseudo-paragnosten.

    Ik moet eerlijk bekennen : ik dacht alleen aan mezelf. Ik was nieuwsgierig, leergierig en ik was gefascineerd door die geheel nieuwe wereld die voor mij open ging door het volgen van mijn eerste astrologische cursus. Maar bovenal vond ik het plezierig om één keer in de veertien dagen een avondje "uit" te zijn; om de dagelijkse zorgen even te kunnen vergeten en mij te verdiepen in de dieperliggende betekenis van de dierenriemtekens. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om iets met die astrologische kennis te gaan doen. Maar ja, het lot beslist doorgaans heel anders. Het dreef mij stilletjes maar vastberaden naar een zeker doel. Grillig en onontkoombaar is het lot van iedere mens....

    Zeker voor de mens die de brede weg van de grote kudde verlaat en op het smalle pad belandt. In het begin is het smalle pad even kleurrijk en beloftevol als "the starway to heaven". Men loopt op roze wolkjes, men wordt "high" zonder gebruik van drugs en de hele wereld lacht je toe. De astrologische symbolen zoals de Zon, de Maan en de planeten, de pendel, de kristallen bol, de kaarten, de I Tsing, de Runenstenen, enz. worden tot speelgoed gedegradeerd en met het Ouij-bord wordt tot diep in de nacht gefeest!

    Gelukkig is er tussen de 72 kaarten van de Tarot, de kaart met de naam "Gematigheid".

    Deze kaart toont een Engel : ik noem hem "de Engel van geduld en verdraagzaamheid".

    Verdraagzaamheid om de fouten die gemaakt worden waardoor telkens opnieuw van het smalle pad wordt afgeweken, en het eindeloze geduld van de Engel die er over waakt dat we maar heel langzaam vorderingen kunnen maken. Bij een te snelle voortgang zouden we struikelen en in de afgrond storten die op de eerste Tarotkaart afgebeeld wordt.                                                         
    Die eerste Tarotkaart draagt het cijfer 0 en draagt de titel: De Zot.

    De overmoedige, vrolijke zotte, jonge mens die opgewekt zijn eerste schreden op het smalle pad zet met als attributen een witte roos, het symbool voor de onschuldige, reine Liefde voor zijn medemens, en aan zijn achteloos over de schouder geworpen stok bungelt een piepklein knapzakje waarin hij zijn ervaringen met die Liefde gestoken heeft.

    Tijdens de zoektocht van De Zot wordt de stok hem tot stut en steun, tot staf. Dezelfde staf die ook nog steeds bij Sinterklaas gevonden wordt. En wanneer ik aan de overleden Paus Paulus denk, zie ik hem in mijn gedachten over het Sint Pietersplein wankelen, zich vastklemmend aan zijn staf waaraan de gekruisigde Christus was bevestigd.             

    De gekruisigde Christus, welk een triestig symbool, gelukkig is de mens die de Tarotkaarten leert kennen waarin de mens zich van zijn "kruis" leert bevrijden.....

    Maar een te snelle voortgang op het smalle pad kan ons lichaam en zeker onze geest niet verwerken. Personen die te snel en te intens willen gaan, komen dikwijls in de psychiatrie terecht....

    Om kort te gaan, de Engel van Gematigdheid heeft mij waarschijnlijk goed geholpen. Traag maar zeker leerde ik omgaan met de ingrediënten die in de heksenketel drijven en nog steeds, iedere dag, ieder uur, leer ik bij en ik ben tot de slotsom gekomen dat heel mijn leerschool heeft geleid tot een verhoogde graad van intuïtie. Misschien beweer ik over enige tijd weer wat anders, want het leerproces gaat maar door en wie weet welke deuren er nog open gaan...

    Of men nu de pendel gebruikt, of de astrologische symbolen, of de kaarten, of welk hulpmiddel dan ook (vroeger was er ook nog het beroemde "koffiedikkijken"), het heeft allemaal tot doel de intuïtie te verhogen. De intuïtie die een mens nodig heeft om de juiste beslissingen te nemen, om de juiste levenswijze te kiezen. De intuïtie om te voelen wat op een zeker moment "goed" is voor de verdere levenswandel en....eventueel voor de levenswandel van de persoon die om raad komt vragen.

    Gewapend met deze intuïtie kan de mens "Het Rad van Fortuin" beklimmen. Kaart 10. Een prachtige kaart; boordevol symboliek.

    De duivel is voorlopig overwonnen; hij hangt onder het rad. En ook de giftige slang die door zijn verradelijke invloed ooit Adam en Eva uit het Paradijs verjaagde, kronkelt in een neerwaartse spiraal, de duivel achterna. Een mens zal nooit helemaal van deze lastige heerschappen verlost worden, want zij horen bij het leven; zij nestelen zich in elke mens.

    De kunst is echter om "die duiveltjes in ons", zodanig te temmen dat zij ons in het beklimmen van het rad van fortuin niet meer kunnen belemmeren in zijn wenteling naar het fortuin, naar het geluk!

    Wanneer de mens in zijn dagdagelijks doen en laten, worstelend op het smalle pad, zo ver is geraakt dat de inhoud van kaart 10, het Rad van Fortuin dus, zijn plaats kan innemen, dan wordt het karakter, dat tenslotte is samengesteld uit de 12 dierenriemtekens-energieën, positief beïnvloedt en kan geluk, voorspoed, gezondheid en fortuin zijn deel worden.

    In de linkerhoek van de kaart "Het Rad van Fortuin", ziet men het symbool van het dierenriemteken "de Waterman" in zijn hoogste uiting van zijn, nl. als een engel van wijsheid met als leuze: vrijheid, gelijkheid en broederschap.

    In het kindelijk stadium is "Waterman" de rebel, de revolutionair, de excentriekeling, de alles-beter-weter. Na veel vallen en opstaan begrijpt "Waterman" dat zijn intelligentie gebruikt moet worden om de medemens een beter leven te schenken door zijn kruik met ideeën, lees "levenswater", voorzichtig en met tact, over de medemens te laten vloeien.

    In de rechterbovenhoek van deze kaart ziet men het symbool voor het dierenriemteken Schorpioen, in de vorm van een adelaar, die hoog boven het gekwetter/geroddel/gedoe van de mensen en dieren op eenzame hoogte zweeft. Begiftigd met een scherpe blik en met mededogen.

    In het kinderlijk stadium is de Schorpioen een giftig, bijtend spinnekopje die de fouten en tekortkomingen bij andere mensen drastisch te lijf gaat, maar zichzelf volmaakt vindt. Volwassen geworden door de ervaringen op het smalle levenspad heeft hij zichzelf "een doodsteek" gegeven, d.w.z. heeft zijn eigen kleinheid ingezien en is als adelaar herboren. Hij bemoeit zich nergens meer mee, tenzij men om zijn moed en doorzettingsvermogen smeekt.

    In de hoek links onderaan kaart 10 vindt men het goedmoedige, maar zeer materialistisch getinte dierenriemteken van de Stier. Hij ook heeft vleugels gekregen.

    In iedere mens woont de angst voor gebrek aan comfort. Er wordt dus (te) veel aandacht geschonken aan het verzamelen van bezittingen, zoals voedsel; aan beschutting, zoals een huis, aan geld, een flinke spaarsom. In het kinderlijke stadium van het Stierprincipe kan deze angst vele vormen aannemen, totdat de mens beseft, dat wanneer hij voldoende heeft om gewoon en goed te leven, en het te veel hebben van van alles en nog wat,alleen maar meer zorgen met zich meebrengt en niet het grote geluk, gaat dit dierenriemteken andere zaken verzamelen, zoals kennis, en rechtschapenheid om de aardse bezittingen eerlijk te verdelen onder alle mensen, want er is genoeg voor iedereen....dan schenkt hij zijn geduld en trouw aan ieder die hem dat vraagt.

    In de rechterbenedenhoek vindt men het symbool voor de creatieve, fiere en krachtige energie van het dierenriemteken van de Leeuw. In het kinderlijk stadium gebruikt de Leeuw zijn fierheid en kracht om zichzelf in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. De meeste Leeuwgetinte personen mogen inderdaad een tijdje op de troon plaats nemen, maar ook zij zullen ondervinden dat ze tezijner tijd door jalouzie en afgunst van hun troon gestoten worden. Of....door de jongere generatie en dat is helemaal heel pijnlijk.

    In zijn gerijpte zijn behoudt dit dier zijn creativiteit, zijn fierheid en kracht, maar stelt die talenten tevens ter beschikking om de medemens te steunen en te beschermen.

    Ook de Leeuw heeft vleugels gekregen en leest in het boek van de wijsheid.

    Grappig detail is wel dat de Waterman en de Adelaar op de wolken zitten; zij hebben de problemen onder zich geplaatst; de Stier en Leeuw blijven op de grond, voor de wolken door hun behulpzaamheid en betrokkenheid, maar ze worden er niet meer door aangetast.

    De sfinx, die deze 4 dierenriemtekens in één wezen weerspiegelt, zit rustig op het rad. Het zwaard, het symbool voor het denkvermogen, is aanwezig. Men ziet dat de sfinx het op de juiste manier zal hanteren; d.w.z. wanneer nodig. Het verstand, gevormd, ja gekneed door de 4 vaste dierenriemtekens zal Het Rad van Fortuin laten draaien zoals hij het wil en noch de duivel, noch de slang kunnen hem negatief doen denken en/of handelen. Hij is Meester van elke situatie.

    Wanneer dus deze kaart op tafel komt, weet ik dat het probleem waarmee geworsteld wordt, overwonnen zal worden. Het vleugje zonlicht waar de zoekende en door problemen geplaagde mens naar smacht, komt naderbij.

    Niet ik, de kaartlegster, zal het probleem oplossen, de worstelende mens tegenover mij zal het zelf doen. Hij is er rijp voor! Ik geef hem of haar alleentje maar een duwtje in de rug, in de goede richting.

    De Tarotkaarten. Mooi hè?

    10-02-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over de regen

    De wind en de regen hebben het leven in hun greep;
    zij trekken mij over de streep
    van haasten, lopen, rennen en vliegen
    tot stilstand en rust
    naar een wiegen
    in mezelf.

    Zo-even stond ik roerloos naast een grote regenplas
    zonder hoed, zonder jas of das
    zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
    koos ik heel bewust
    mee te wiegen
    met mezelf.

    De wind streek door mijn haar en de regen streelde mijn huid
    Ik was hun prooi, hun zachte buit
    zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
    werd ik stil gekust
    bij het wiegen 
    in mezelf.

    De wolken vol van regen wegen zwaar op de daken
    zij en ik, we wachten
    zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
    op het stil ontwaken
    van de zon die ergens ligt te wiegen
    in een bed van rozen.
    Ik vluchtte terug de Moby in en ik lachte
    naar mijn spiegelbeeld waarin ik stond te blozen.










     

    11-01-2007 om 16:04 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    10-01-2007 om 16:55 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerststallenwandeling in Antwerpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Klik op de foto om deze mooie kerststal te vergroten.

    10-01-2007 om 16:44 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over een eenzame kerstnacht.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

     

    Hallo Bloggers en Blogsters,

    Het gewone leven gaat weer zijn gang na alle feestelijkheden en tot mijn pleizer is het vandaag, zondag, mooi weer, zeker voor de tijd van het jaar. Af en toe schijnt er een bleek zonnetje over mijn lugubere parking, waardoor de parking er toch al wat vrolijker uitziet. De hemel is lichtgrijs van kleur en het asfalt glimt nog van de regen die er vannacht weer met bakken is uitgevallen. In mijn mobilehome hoor je dat goed, het tikkelen van de regendruppels op mijn (dunne, polyester) plafondje. Maar ik vind het een gezellig geluid. behaaglijk kruip ik dan nog iets dieper weg onder de donsdeken. Totdat hondlief begint rond te springen en mij op die manier duidelijk maakt dat er een nieuwe dag is aangebroken en dat hij nodig zijn blaas moet ledigen. Ik open dan de deur van de Moby en opgewekt springt Chiara de parking op om tussen het onkruid en de vlinderstruiken een goed plekje te vinden....Ze blijft dan een uurtje wandelen, snuffelt de hele parking af en klopt dan met haar poot tegen de deur om mij erop attent te maken dat ze binnen wil. Gisteren stonden er een krukje en een tafeltje naast de deur en zowaar, ze klopte met haar poot tegen het vensterraam. Koddig hoe menselijk zo´n hond af en toe kan zijn.

    Afgelopen vrijdag heb ik voor de eerste keer in het nieuwe jaar ook weer les gegeven in het kaartleggen. Dat zijn altijd fijne uren. Dan voel je nog wat nuttig; de mensen die er voor open staan, de mooie symboliek en psychologie die in de kaarten van de Tarot verborgen ligt, een klein beetje aan het licht brengen. Ik zeg een klein beetje, want ik denk dat er nog veel meer kennis achter zit, dan ik vermoed en kan opnemen. Net zoals mijn hersenen te klein zijn om de grootsheid van het bestaan, de natuur in al zijn facetten, het immensgrote heelal en de zin van het leven te kunnen bevatten.

    Ik kreeg een berichtje in mijn postvak van een blogger die mij er vrolijk op attent maakte dat ik niet al te veel moest mijmeren/piekeren. Tja, ik ben ervan overtuigd dat die persoon het goed met me meent en ik bedank hem dan ook voor zijn lieve geste, en waarschijnlijk heeft hij ook gelijk, maar als je nu eenmaal zo geboren bent, kun je dat mijmeren zomaar niet van je afschudden, zoals Chiara haar regendruppels afschudt voor ze de Moby binnenspringt, en naar haar nestje rent. Ik zou het wel willen. Het leven lijkt me veel gemakkelijker als je er wat meer overheen kunt glijden maar......de waardevolle uren doorgebracht met het zoeken naar de zin van het leven, zou ik voor geen goud willen missen! Heel veel jaren heb ik les gegeven in astrologie; in het de mensen aanleren hoe je een horoscoop kunt tekenen en interpreteren, heb ik les gegeven in het ontdekken van de symboliek van de Tarotkaarten, heb ik mensen geleerd hun eigen genezende krachten te vinden in het magnetiseren, waardoor ze zich beter gingen voelen, heb ik mensen laten praten over hun levensproblemen tijdens een bezoek aan mij, en heb ik geduldig geluisterd, want dat moet je het meeste doen "luisteren". Nee, al die wonderbaarlijke uren zou ik niet willen missen! Ik heb heel veel mensen geholpen, maar zij allen hebben mij geholpen en veel geleerd en dan denk nu, vandaag, (morgen kan mijn denken wellicht weer anders zijn omdat er iets of niets gebeurt!), dat het uiteindelijk de bedoeling is dat een mens wijzer wordt, liefdevoller, correcter, vastberadener, door de jaren heen, maar dat ieder mens een ander pad aflegt, andere obstakels vindt en andere hulpstukken verzamelt, en dat dat juist nu zo heel heel boeiend is.

    Mijn hulpstukken zijn ook zo treffend. Op eerste kerstdag had ik het ècht niet leuk. Ik was ten eerste alleen, terwijl ik in mijn jongere jaren een groot gezin had waarin de feestdagen heerlijk luidruchtig en druk gevierd werden. Wel ja, de kinderen worden volwassen, vliegen uit en krijgen zelf hun gezin, waar ik altijd van mag meegenieten, maar waar je toch niet altijd aanwezig kunt zijn. Ook de echtgenoot is gaan vliegen en dan gebeurt het ja, dat je daar alleen zit. Op kerstavond was ik bij een vriendin uitgenodigd, dat is zo´n beetje een traditie geworden, en ze bracht mij na de gezellige avond, met haar auto naar de laatste tram. Met mij als enige passagier reed de tram door de stille, feestelijk verlichte straten van Antwerpen, maar sukkelde toen de remise in. Tja, ook tramconducteurs vieren de kerstnacht.....

    Zodus had ik een heel eind te voet te gaan door het verlaten stadscentrum. Geen kat te zien. Wel allemaal mooie kerst-etalages met veel glitter en kerstballen, veel snoeren van kerstlichtjes aan de gevels, veel vensters waarachter je de lichtjes van de kerstboom kon zien stralen en af en toe een vrolijk gezelschap te zien was aan een feestelijk gedekte  tafel.

    Het werd juist 12 uur toen ik daar zo liep en de kathedraal en een paar andere kerken begonnen hun klokken te laten beieren. Hun klanken rolden over de daken en over mijn hoofd en voor mijn voeten. Het was een kerstavondbelevenis met een speciaal tintje en een speciale toon en het gaf me een feestelijk gevoel. Een hulpstuk werd mij aangereikt...in de vorm van een nachtelijk beiaardconcert... 

    Thuisgekomen heb ik nog een half uurtje met de hond door het nu weer stilgeworden Antwerpen rondgedwaald en voelde me best tevreden. Tot op de ochtend van de eerste kerstdag. Ik werd wakker met mijn voeten in het water. Lekkage, potverdorie. Gelukkig werd de oorzaak vlug gevonden; de douche bij de bovenburen bleek de boosdoener. Enfin, ik dweilen, dweilen en nog eens dweilen. Natgeworden spullen opgeruimd, van het één kwam het ander, en om 14 uur was de boel weer netjes en droog. Doodop plofte ik op het bed en na een uurtje uitgerust te hebben, nam ik de trein naar de Moby op de lugubere parking en ´s avonds heb ik dan toch een mooi kerstfeest gevierd met Frank en Brigitte.

    09-01-2007 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-12-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een gelukkig 2007!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gelukkig 2007!

    27-12-2006 om 23:45 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijmeringen over Kerstmis
    De laatste twee keer dat ik mijn Mijmeringen had geschreven, één over het Sinterklaasfeest en één over Kerstmis, verdwenen die in het niets. Mijn proza was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik klikte "toevoegen" aan en hup ik werd uit de blogwereld gesmeten. Na de tweede keer was ik behoorlijk gefrustreerd en ik heb mijn bloggen een beetje in de ijskast gezet. Het is niet leuk wanneer je na een uur schrijven, je mijmeringen verloren ziet gaan. Ik probeer dan in mijn geheugen terug te gaan over hoe en wat ik geschreven heb, maar het is nooit zo leuk meer als de eerste poging, de meest spontane.
    Enfin, alles gaat voorbij, dus frustraties ebben weer weg en ook Kerstmis ligt al weer achter ons. In de Moby hangt een enkele slinger en er pronkt een mooi kerststuk gemaakt door Brigitte, die het leven van Frank en mij nu al een jaar opfleurt met haar lieve persoonlijkheid. En ik hoop dat ze dat nog vele jaren zal doen! Brigitte heeft dat kerststuk gemaakt met stukjes mos en andere brokjes natuur uit de bossen rond Zwolle waar we tijdens de herfstvakantie waren.

    Het was dit jaar het laatste traditionele Sinterklaasfeest van de jongste kleinzoon, want hij weet zo ondertussen wel dat de goede, heilige man die hem met de vele mooie kadootjes verblijdt, in de hemel woont en zijn dubbelgangers stuurt. Maar ook de dubbelganger van de Sint werd door Jano met veel respect en eerbied begroet. Hij zong hem een ellenlang Pepernotensinterklaaslied voor en beloofde om het volgende jaar iets minder vergeetachtig te zijn!
    We beleefden deze avond met een beetje nostalgie. Het was toch altijd leuk geweest hoe die Sinterklaas en zijn twee zwarte Pieten de huiskamer binnenkwamen om plechtig uit het Grote Boek waar alle kinderen in vermeld staan, complimenten uit te delen voor goed gedrag en een kleine vermaning aan kleine karakterfoutjes.
    En dan die stralende oogjes te zien waarmee zo´n kind zijn geschenkjes uitpakt. Volgend jaar is Jano 10 jaar en dan is hij te groot geworden om nog aan het spel mee te doen.....
    En zo is het ook met ons, grote mensen, stilaan wordt men ieder jaar ouder en begint men het Spel van het Leven ook meer te doorgronden. Het spel rond Kerstmis bijv. Het is één grote mallemolen geworden van winkelende mensen. In de kranten wordt uitgebreid geschreven over hoeveel electronische betalingen er verricht zijn; hoeveel iemand uitgeeft per persoon, zoveel aan de zoon, zoveel aan de dochter en iets minder aan de schoonmoeder.... Op het Internet worden nu al nutteloze kerstkadoos te koop aangeboden.... Waar zijn we toch mee bezig? 
    Voor de dierenwereld is het een slechte tijd. De aura rond de wereld moet vervuld zijn van hun doodsgeschrei...
    OK, eerlijk gezegd. Ik doe mee aan dit spel. Ik ben geen kluizenaar en sta meestal nog met mijn twee voeten in deze wereld. Ook ik heb lekker gegeten, een stukje kalkoen bij mijn vriendin, en we dronken er een lekker glaasje wijn bij en ook ik heb mijn electronische kaart gebruikt om kleine verrassinkskes te kopen voor de mensen rondom mij om te laten zien dat ik ze graag zie en dat ik blij ben dat we samen Kerstfeest kunnen vieren! De geboorte van een klein onschuldig kind is inderdaad een groot wonder, iedere keer opnieuw. De 3 wijzen die destijds het Kindeke Jezus kwamen begroeten waren 3 astrologen. Zij volgden de sterren en wisten dat er een heel speciaal kind geboren ging worden. Zouden zij ook al Zijn treurig einde gezien hebben? Want vanaf menselijk standpunt bezien was Zijn marteldood diepdieptreurig. Hoe kunnen mensen elkaar zoiets aandoen? Dat vraag ik me elke dag af wanneer ik het nieuws hoor of de krant lees.....en dan word ik ook diepdieptreurig....
    Gelukkig is Kerstmis behalve een christelijk feest, ook een heidens feest. Het Zonnewende-feest waarin de mensen van toen de terugkeer van het zonlicht vierden. Vanaf 21 December komt er weer meer licht in de duisternis. De dagen lengen. En met het lengen van de dagen, met het klein beetje meer licht dat naar de aarde toestroomt, komt er ook weer wat licht in mijn denken. Neemt de treurnis af en alhoewel het hier op aarde nog lang geen vrede is, komt er wat meer vrede in mij. 
    Op onze lugubere parking staan hier en daar wat struiken en zelfs een boom. Ik zag vandaag dat er al nieuw leven in die struiken zat. Niet te geloven. Het leven is niet kapot te krijgen en juist zoals de zonnebloemen moeten wij ons naar de zon wenden, naar het Licht, naar de liefde die er toch ook is en hopend op een betere wereld doorgaan met ons best te doen. 
    Ik wens mezelf en alle mensen een vredevol en liefdevol 2007.
      

    27-12-2006 om 23:37 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2017
  • 2015
  • 2014
  • 2012
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006

    http://www.schrijverspunt.nl/

    Over mijzelf
    Ik ben Cauwe Marijcke
    Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
    Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
    Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium. Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.


    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    barcelona
    blog.seniorennet.be/barcelo
    Foto


    undefined

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Foto



    Ik hou van de natuur in al zijn facetten.
    Foto

    Dit is dus mijn mobilehome, mijn huisje op wielen, mijn toevluchtsoord!
    Foto

    Heerlijk grasduinen met Klaartje in de buurt van Rocanje.
    Foto

    Mijn zoon en chauffeur Frank!
    Gastenboek
  • de tachtigers
  • Beste blogmaatje
  • Een goeie warme dinsdag
  • Goeiedag Maijcke
  • verjaardag

    Reacties, vragen of commentaar?


    Blog als favoriet !


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Foto

     

    Op Goede Vrijdag in Frankrijk. Storm aan de kust. Cape Gris Nez.

    Foto

    Dit zijn Jano, mijn jongste kleinzoon en mijn hond Klaartje in het woud van Herenthout!
    Foto

    En dit is Nicky, mijn jongste kleindochter. Ze mag er zijn, hè?
    Foto


    Foto

    forum

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum


    Mijn favorieten
  • www.schrijverspunt.nl

  • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    peeters
    blog.seniorennet.be/peeters
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    slimmie
    blog.seniorennet.be/slimmie

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!