|
In aansluiting vorig onderwerp
Gedicht voor De Peet
Als hij zijn witte tanden even bloot lacht
in zijn forse donkerbaardig aangezicht
verschijnen rond zijn bruine ogen
warme zonnestralen
'Les pavés' hebben niet alleen zijn carrière
maar ook zijn atletische fysiek getekend:
zijn spieren zijn hard als porfier
zijn pezen lijken wel van staal
Op de kasseien van Opbrakel en Vloesberg
bereidde hij zijn eerste wielerwedstrijden voor
Zo reed hij op dag over Henegouwen naar
'les pavés de l'enfer nabij het Franse Roubaix
'Le Noir est arrivé!' Riep le Nord de la France verbaasd
Een paar jaar later won de Zwarten van Brakel
als een Flandrien, witheet,
de helse klassieker Parijs-Roubaix
Hij werd daarna, op slag' de nieuwe Bien-Aimé'
De kasseifameus leeft nu - als in een sprookje -
'Met een Engel in, Vlaanderens Mooiste,
gasthuis De Pavé
(Karel De Pelsemaeker)
27-02-2010 om 22:48
geschreven door Zilveren Schepen
|
