In het keramiekatelier "De Versteende Stilte" aan de Rossevaalstraat (School) te Lebbeke werd zaterdag een "raku-bak" georganiseerd. 
Deze bak gebeurde wel in samenwerking met "Kunstenaarscollectief De Geus" eveneens uit Lebbeke.
"Raku" is een speciale Japanse keramiektechniek waarbij in open lucht gebakken wordt.  Als het werk gebakken is wordt het gloeiend heet uit de oven gehaald en in een ton met schavelingen gestoken. 
Daardoor wordt het werk berookt. 
In "Wikipedia" kan men lezen : Raku stoken is een techniek waarbij het glazuur van een werkstuk (sterk) craqueleert.  (Craquelé of krakeleren duidt op het verschijnen van kleine scheurtjes in materialen. Het komt voor wanneer kunststof aan trek-druk cycli wordt onderworpen, maar ook in aardewerk komen de kleine scheurtjes voor.Ook de netvormige scheuren in een wegverharding, meestal onder de wielsporen, worden craquelé genoemd. Deze worden veroorzaakt door materiaalmoeheid).  De craquelé is zwartgekleurd. Eerst wordt een (gebakken) werkstuk geglazuurd. Daarna wordt het in bijvoorbeeld een hout- of gasoven zeer snel tot op een temperatuur van ca. 1000 °C gebracht. Het werkstuk wordt uit de oven gehaald en aan de buitenlucht blootgesteld. Door de snelle afkoeling craqueleert het glazuur. Vervolgens wordt het werkstuk in een zaagselton gelegd.
Het zaagsel ontbrandt en veroorzaakt rook. De rook trekt in de craquelé.

Bij de foto's :

1. De deelnemers hebben deze keramiekstukken gemaakt.  Ze zijn al gebakken in de "ruwbak" en voorzien van glazuur. 
2. De stukken worden in de oven gezet. 
3. Twee stoere manspersonen bewaken - met de nodige ernst - de oven. 
4. Zicht op de gloeiend hete stukken in de oven (méér dan 1.000°).
5. In afwachting van het moment dat de oven opengaat. 
6. De gloeiend hete stukken worden uit de oven gehaald (door het temperatuurverschil gaat het glazuur barstjes vertonen). 
7. De hete stukken (we spreken wel over het glazuur) worden in een ton met zagemeel geplaatst en het zagemeel ontvlamt onmiddellijk. 
8. Onder streng toezicht wordt nog méér zagemeel toegevoegd. 
9.  De tonnen met zagemeel en de werken worden afgedicht om zoveel mogelijk rook te produceren, wat aardig lukt. 
10.  Als de rook zich heeft vastgezet op de werken - vooral in de glazuurbarstjes - worden ze uit de tonnen gehaald en in water gelegd. 
11.  Iedereen schuurt zijn eigen werk weer schoon.  Zwart roet blijft in de glazuurbarstjes steken en geeft een prachtig effect. 
12. ... en Jos, Jos zag dat het goed was !!! 

1. 2.

3.   4.

5.

6.    7.

8.    9.

10.  11.

12.

Bron Foto's : Guido Triest
Bron Tekst : Guido Triest en Wikipedia en tekst bij foto 7 lichtjes aangepast door mijzelf

TER INFORMATIE : Een aanrader !!! Bezoek ook eens het prachtige blog van mijn vriend Guido, nl. : http://libellenleven.blogspot.com/

Hilde Boulanger uit Lebbeke was een van de dichteressen en dichters die op 25 mei 2008 tijdens de poëziewandeling "Verse bomenversen" naar aanleiding van "De Dag van het Park" te Leuven, Kruidtuin haar bijdrage leverde.
Deze wandeling kon je maken in een unieke locatie met duizenden inlandse en exotische planten badend in een feeërieke sfeer.
Hierna volgen haar gedicht, de affiche van het evenement en enkele foto's van het gebeuren.
Toch weeral iemand waar we als Lebbekenaar terecht trots mogen op zijn.

HILDE BOULANGER






 

De door het gemeentebestuur georganiseerde Seniorennamiddag op 12 mei 2008  in de Oktoberhallen Wieze was zoals steeds een schot in de roos. 
Traden op :  Nicky Bandera, Sandra Kim, Paul Severs en Christoff & Lindsay. 
Jo met de Banjo was de presentator. 
Door een elektrische strubbeling was het wel tijdelijk "Jo zonder micro", maar dat euveltje heeft de sfeer niet geschaad.
Lebbekenaar Pierre Heymans voelde zich dan ook geroepen om een gedicht over dit prachtig jaarlijks evenement  te maken.

Seniorennamiddag

samen zijn we

duizenden jaren jong

een flits in de eeuwigheid

een ruimte boordevol

innige eenzaamheid

draagbaar

dankbaar

staren we in het licht

zien al die anderen

deinend en wuivend

harmonieus

alsof ze gelukkig zijn

toch zijn we vergenoegd

hoopvol mekaar nog

te kunnen verduren

ongeacht diverse komaf

eensgezind te genieten

van dans en licht en klank

muziek

de troost voor iedereen

zelfs voor diegenen

die niet willen luisteren

maakt ons deze namiddag

apart familie

Pierre Heymans