|
De commentaar die Eddy bij de foto leverde vond ik zo sappig dat ik hem integraal - om mij en jullie te plezieren - op mijn blog plaats.
Na mijn infanterie-opleiding in Turnhout waar ik het bracht tot schietinstructeur in Mauser en Sten (militiaan 69/45312) kwam ik in oktober 1969 onwelgezind en gekortwiekt terecht in het COD (Centrum voor Opzoekingen inzake Defensie). Mijn diepbetreurd Layaboutskapsel sneuvelde op de kappersstoel in Turnhout, waarbij zelfs de toegestopte 20 frank drinkgeld geen redding noch soelaas brachten. Men had mij nochtans verzekerd dat een dergelijk (toen nog waardevol) bankbiljet me de afschrikwekkende crew cut zou besparen.
Enig lichtpunt in mijn Kempisch legerverblijf was een optreden van de toen nog piepjonge Micha Marah én het behalen van mijn sportbrevet, waardoor ik toch nog enkele onverhoopte dagen verlof kon sprokkelen om mij te vertonen op de Lebbeekse jaarmarkt. Dat gebeurde weliswaar in officieel infanteristenplunje zodat de goegemeente kon vaststellen dat ik mijn lange haren niet zomaar had afgeknipt, maar wel degelijk geofferd voor Koning en Vaderland!
Ik kwam dus in het COD terecht. Een afdeling van de geheime dienst die alle legerattributen- en apparaten op microfilm moest zetten die nadien via een prematuur en archaïsch ponskaartensysteem werden ingevoerd in een soortement archief. Wij waren gehuisvest in het Arsenaal te Etterbeek en onze chef was een generaal die we gemeenzaam en in alle eerbiedwaardigste stilte Bompa noemden. Met de rechtstreekse chefs ging het er wat losser aan toe zoals de informele foto meer dan waarschijnlijk aantoont.
Deze losse omgangvormen gaven ons dan ook de mogelijkheid om de faciliteiten van geheime reproductie-apparaten volop te benutten. Initieel waren deze immers bedoeld om alle details van ons ABL rigoureus te registreren. Dat behelsde net zo goed de standaardmaten van alle kledingattributen (van klak met klep tot onderbroek met rekker), als de meer of soms minder strategische zaken (loopgraafschupke, gamel, getten en tubes vercotage...) tot de kleinste schroef in een miniem pistooltje of de moeren en bouten in een Starfighter of Leopardtank.
Dit maar om te illustreren dat wij serieuze technische marchandize in huis hadden. Waarbij een donkere kamer om al onze vakantiefoto's te ontwikkelen, afdrukapparatuur met automatische vergroter tot 50 x 70 cm om alle lieven en/of vrouwen van miliciens en boefers op slaapkamerposters te vereeuwigen, automatische tikmachines om liefdesbrieven te schrijven waarbij de naam van de bestemmelinge bij elke afdruk automatisch werd aangepast en last but not least: een afdrukapparaat voor stafkaarten op textiel. Waar dat nuttig voor was? Een frisse deern op een zakdoek was maar één voorbeeld, de rest laat ik maar aan ieders verbeelding over...
Afijn, een flink deel van deze heuglijke bende staat dus op het lichtdrukmaal in kwestie afgebeeld. Ik som ze even op vlnr voor zover de herinnering het nog toelaat: semi-boefer (wegens 2 jaar getekend) Christian Jeunehomme uit Bouillon die ik af en toe nog eens ga bezoeken, Chef Jef Arcoly uit Manage, ondergetekende troepsoldaat, militianen Jo Geebelen ergens uit de Limburg en Jan Kweetniemeer uit Antwaarpe (die de eerste keer in zijn leven konijn gegeten heeft in het leger op de Dag van de Dynastie). De auto op de achtergrond was een donkergroene TR4 van een KRO en via de poort kwam je terecht in onze geheime crypte... De fotograaf van dienst was een andere chef, Frans Verbeeck, naamgenoot van de melkboer-renner en fanaat van voetbalclub Diest. Hij was getrouwd met Ria met de big boobies en de gedetailleerde beschrijving van hun liefdesleven zindert soms ook nu nog kleurenvol na... Foto kan nagestuurd worden op aanvraag (van Frans uiteraard, niet van Ria!). Er ontbreken nog enkele memorabele figuren, maar die leven gelukkig én in 3D verder in mijn herinnering...
Met patriottische groeten,
|
Ik ben Michel
.
.
