Gisteren - 4 augustus - reed OKRA-Lebbeke Centrum haar jaarlijkse dagfietstocht.
Tien moedigen (kwaliteit boven kwantiteit) maalden - aan een gezapig tempo - een 50tal kilometerkes af langs mooie landelijke wegen en paadjes, zoals steeds zorgvuldig uitgekozen door manusje-doe-al Raymond Vinck.
Omdat de weersvoorspellingen niet al te rooskleurig waren nam ik het risico niet om door regenvlagen verrast te worden (om de slechte karakters voor te zijn : inderdaad ik ben een "mietje"), en zodoende was ik enkel aanwezig in restaurant 't Palinghuis in Waasmunster waar actieve en passieve OKRA-leden verzamelden om tijdens de middagstop gezellig de voeten onder tafel te steken.
Na - het mag gezegd - lang wachten werden de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd.
Een speciaal woordje van dank wil ik richten aan Virginie die de moed opbracht om mijn tafeldame te willen zijn. 
Dit heeft mij enorm getroffen en het gezegde : "ze kan bij mij niet meer kapot" geldt  dan ook voor eeuwig en drie dagen.
Ik hield me - ZOALS STEEDS - nederig op de achtergrond en genoot met volle teugen van de enthousiaste gesprekken over de reeds gedane fietstocht.
Enfin, rond halfdrie sprongen de moedigen terug op hun stalen ros, om de resterende voorziene kilometers af te haspelen.
Ook wil ik eventjes - langs mijn neus om - vermelden dat omdat het plezant moest blijven je van mij geen foto in het hiernavolgend beeldverslag zult vinden.
De rest van het verhaal zal ik eerstdaags wel te horen krijgen, maar toch maak ik alvast van de gelegenheid gebruik om mijn bijdrage - hoe klein ze ook mag zijn - al af te leveren, en daarom ...
... een impresse in en om 't Palinghuis