De drang om de ejaculatie uit te stellen is relatief nieuw...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Sinds enkele decennia wordt over voortijdige ejaculatie gesproken als over hét mannelijke seksprobleem van de eeuw. Eén op de drie mannen zou er last van hebben. Toch hebben mannen dat niet altijd zo gezien. De mannelijke seksualiteit heeft in de loop der eeuwen een hele ontwikkeling doorgemaakt, tot heuse excessen toe waarvan we nu stilaan terugkomen...

De normatieve duur is veranderd

In de 16e en 17e eeuw stelden theologen dat de man de geslachtsgemeenschap zo lang moet laten duren tot de vrouw haar liefdesvocht afscheidt. In die tijd ging men er namelijk van uit dat de vrouw bij het orgasme een stof afscheidde die noodzakelijk was voor de bevruchting. Als de vrouw niet klaarkwam, moest haar echtgenoot haar stimuleren of moest ze zichzelf stimuleren om dit vocht te produceren. Anders kon ze een zonde begaan, aldus de theologen. De vrouw haar genot ontzeggen, kwam namelijk neer op het vermijden van een zwangerschap en stond dus gelijk met een contraceptiemethode! En dat was uit den boze, want geen kinderen willen maken, was een zonde! Later veranderde die visie. Zo dacht men in de 19e eeuw dat de liefde bedrijven zonder meteen zijn zaad te lozen op een ziekelijke verzwakking wees. Alleen dronkenschap kon verklaren dat zoiets bleef duren!

Uit een enquête over seksualiteit in 1906 blijkt dat 98 % van de echtparen minder dan 2 minuten seksuele betrekkingen heeft. In het Kinsey-rapport uit 1945 staat te lezen dat de geslachtsgemeenschap in 96 % van de gevallen minder dan 3 minuten duurt (een winst van 1 minuut in 39 jaar tijd!).

De opkomst van de voortijdige ejaculatie

In de daaropvolgende jaren begon men van voortijdige ejaculatie te spreken. Men was dus van mening dat een geslaagde vrijpartij een minimale duur moest hebben.

De definitie van voortijdige ejaculatie is geleidelijk aan geëvolueerd. Aanvankelijk ging men ervan uit dat een man voortijdig ejaculeerde als hij het minder dan 10 seconden 'uithield' vanaf de vaginale penetratie. Enkele jaren later werd de lat al iets hoger gelegd en klonk het: minder dan 30 seconden. Nadien werd die tijd nog verlengd, en in 1970 formuleerden Masters en Johnson een definitie die vandaag als overdreven kan worden beschouwd! Volgens deze seksuologen lijdt een man namelijk aan voortijdige ejaculatie als zijn partner in meer dan 50 % van de gevallen geen orgasme krijgt! Als we weten dat heel wat vrouwen niet klaarkomen tijdens het vrijen, hoeveel mannen moeten vandaag dan niet 'abnormaal' zijn?

Hoe staat het vandaag?

Het is bekend dat mannen spontaan snel ejaculeren. Dat is absoluut geen afwijking, maar een functie die getraind moet worden… als het koppel dat echt wil tenminste! Sommige mannen komen immers vrij snel klaar zonder dat ze daar enige last van hebben, en sommige vrouwen die liever clitoraal gestimuleerd worden, vragen niet echt dat hun man er een 'penetratiemarathon' van maakt! Vandaag beginnen we op dat vlak dan ook misschien eindelijk ons gezond verstand te gebruiken: iedereen doet wat hij of zij lekker vindt, zonder zich abnormaal te voelen!