Een zomerdag in Mallorca, het kon de titel zijn van een boek.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 George Sand schreef ooit een van haar bestsellers “Een winter in Mallorca “, vlak na haar verblijf en ontmoeting met Chopin in Valdemossa.

Waarom het boek (dat buiten het Nederlands in alle talen te vinden is, zelfs in het Russisch) en het bezoek aan het klooster van Valdemossa zo een indruk nalaat op mij, dat ik per sé naar de pc greep en de emotie wou afschrijven, kan ik niet echt goed uitleggen.

Klooster van Valdemossa

Tijdens ons bezoek aan Mallorca,  tijdens een daguitstap, zijn we naar het klooster van Valdemossa geweest, koud en triest, net zoals het weer die dag (het regende pijppestelen en er was een koude wind). We keken in  de cellen, waar de broeders op houten planken sliepen, de wind gierde door de open ramen, in de gangen was het donker en koud, en de dag van de broeders bestond uit bidden en lezen en het onderhouden van hun eigen kleine tuin met zicht op het prachtige eiland.

Kloostertuin

Volgens de legende hadden de broeders de gelofte van armoede afgelegd en mochten ze de hele week niet praten met elkaar, dit om geen kwaad te spreken of hun tong niet te misbruiken voor aardse middelen. Eten en drinken werden via een klein luik doorgegeven, een kleine kom om je te wassen en daar moesten ze het mee doen.


Cel van pater

Er is nog steeds een prachtige bibliotheek verbonden aan het klooster en daar konden de broeders dan 3 boeken per week lezen, die ze op woensdag moesten bespreken onder elkaar, dit was hun enige vorm van gesprek die ze mochten hebben onder het gezag van de abt.

Bibliotheek

Het leven moet hard geweest zijn binnen deze muren en laat daar dan net een romance ontstaan tussen een componist en een romanschrijfster.

Chopin verbleef er een jaar van zijn leven en hij zou er ook verschillende muziekstukken hebben geschreven. Laat nu net op het zelfde ogenblik er ook een vrouw verblijven, een schrijfster met ballen aan haar lijf, een dolle mina, maar dan lang voor deze waren uitgevonden door de flower powerdames van de jaren 60.

Ze moet geen katje om zonder handschoenen aan te pakken zijn geweest, deze Amandine Lucille Dudevant, toen ze in 1838 Chopin leerde kennen, een vrouw die aan de wieg van het socialistische bewind had gestaan en haar politieke carrière had opgegeven, ontgoochelt omdat het niet echt naar haar zin was. Een paar keer getrouwd geweest en ze kreeg twee kinderen volgens haar biografie.

 Geef toe beste lezers, het moet prachtig geweest zijn, die broeders moeten niet geweten hebben wat hun overkwam, twee mensen, totaal verschillend, die in het ijskoude klooster elkaar liefdeswoordjes hebben toegefluisterd, die misschien de liefde bedreven op de harde houten planken die een bed moesten voorstellen, misschien in de kamer waar de piano staat waarop Chopin zijn zoveelste liedje aan het componeren was. Mijn verbeelding sloeg op hol terwijl ik door de kille gang naast mijn Maatje liep.

Miekemuis bij piano van Chopin

Blij terug buiten te zijn, ga ik dus op zoek naar het vervolg van deze liefdeshistorie, maar nergens kan ik terugvinden wat er tussen die twee verder is gebeurd. Ergens lees ik via wikipedea dat ze wat wij nu een latrelatie noemen hebben gehad voor negen jaar, maar wel een relatie die toen in die tijd toch vele wenkbrauwen zal hebben doen fronsen.

 George Sand gaat alleen verder en schrijft de roman  over  haar dagen met Chopin onder de titel “Een Winter in Mallorca.” Dit boek is gelijk een bestseller van formaat. Het wordt overal op het eiland in de boeken- en krantenwinkels te koop aangeboden tegen de prijs van 10 euro, ook in het klooster.

Chopin sterft een vroege dood, zijn doodsmasker en de afdruk van zijn handen achterlatend in de ramen (en nu ook in een vitrinekast) van Valdemossa.

Een jaar van zijn leven, die van het hele dorp Valdemossa hebben gemaakt wat het nu is, een uitstapje, toeristisch uitgebuit (een bezoek aan het klooster kost 8,50 euro per persoon) en zo gemaakt onnatuurlijk dat het de echte schoonheid van het dorpje geweld aandoet.

Zou het daarom deze indruk hebben nagelaten op mij zodat ik het moet van mij afschrijven of is het toch dat beetje fantasie die ik heb ervaren tijdens mijn bezoek aan het klooster? Ik zou het echt niet weten, maar eerlijk, er zijn betere plekjes op Mallorca om de liefde te bedrijven dan een kil en triest klooster ergens in de bergen van Valdemossa.

 Miekemuis

19-06-2008 om 10:53 geschreven door zingende wielrenner

Of ze op een houten brits Chopin platgeneukt heeft, zullen we en hoeven we niet te weten. Ik vrees ervoor, Chopin de sukkel had een zeer zwakke gezondheid (tbc) vandaar dat Sand met hem naar warmere oorden trok. Trouwens Chopin was niet de eerste minnaar of de grootste liefde in Sands leven.  Zij had er voordien al enkele versleten o.m. Alfred de Musset, Mérimée, Manceau en na haar vlucht naar Parijs, zij liet haar kinderen gewoon bij hun vader achter, ontmoette ze er Jules Sandeau. Samen met hem publiceerde zij haar eerste boek onder de naam George Sand, gebruikte dit pseudenoniem eveneens om bij de krant Le Figaro aan de bak te komen, wat voor een vrouw in die tijd niet evident was. Feministe van het eerste uur, onderhield zij vriendschappelijke contacten met de elite van de literatuur, filosofie, politiek en wetenschappen. Toen ze al goed in de veertig was papte ze nog aan met de vriend van haar zoon. Deze verhouding die 15 jaar duurde werd verbroken door de dood van haar jongere minnaar ( tbc).<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Volgens de geschiedschrijving was de dame het product van een elitaire familie verwant met het Poolse koningshuis en een prostituée.

Frédéric Chopin ontmoette haar door toedoen van Franz Liszt op verzoek van George Sand zelf. Zijn eerste indruk van haar was niet erg rooskleurig. Sand was immers een soort van manwijf, kleedde zich als man en pafte sigaren als een Turk. De frêle Chopin kwam uit een goede familie, was erg beschermd opgevoed, herstelde van de zoveelste depressie (had net zijn beroemde Begrafenis Mars geschreven). Doch George Sand gaf echter niet op en uiteindelijk wist zij Chopin voor zich te winnen. Haar enthousiasme, steun en stimulering betekende voor Chopin een enorme inspiratie voor zijn composities en vanaf de zomer van 1838 waren Frédéric en George geliefden, uiteindelijk werd George Sand meer verzorgster en hoedster dan wat anders.

Volgens de analen duurde hun relatie tussen de 9 en 11 jaar. De extremen die hen in elkaar hadden aantrokken, de sterke, wilskrachte, zelfbewuste en levenslustige Sand tegenover de mysterieuze, gekwelde en ziekelijke  Chopin, begonnen nu de liefde op te breken. Sand bleef voor haar invalide of lieve skelet zorgen zoals ze Chopin noemde, maar de veranderende familieverhoudingen tussen Chopin, Sand en Sands kinderen waren uiteindelijk teveel. In een huiselijke ruzie koos Chopin partij voor Solange, de dochter van Sand ( er wordt zelfs gewag gemaakt dat Chopin verliefd werd op het meisje), en Sand verliet hem. In een wraaklustige brief aan een vriend schreef ze: Voor zeven jaar leefde ik met hem als een maagd. Als er een vrouw op aarde zou zijn die hem kon inspireren met absolute zelfverzekerdheid, dan zou ik dat zeker zijn, maar hij heeft het nooit begrepen.

Op de keper beschouwd, Muisje,veel verschil met de mannen van toen en deze van nu is er eigenlijk niet!

18-06-2008 om 22:12 geschreven door Titi

Tussen het volhouden door mag je best even uitrusten<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het grootste geschenk dat je iemand kunt geven, is oprechte aandacht

16-06-2008 om 17:56 geschreven door Amor Fati