|
Kleptomanie, steelzucht...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kleptomanen, mensen die zich niet kunnen bedwingen om in de winkels te stelen, is iets waar we makkelijk om lachen of grappen over maken, iets voor komische films. Maar voor wie het zelf elke dag moet beleven, is het helemaal geen lachertje..
Kleptomanie, de drang om te stelen
Juliette verdient goed de kost, maar ze lijdt aan boulimie... en aan kleptomanie. Ze steelt namaakjuwelen in supermarkten, al enkele jaren trouwens, en ze is nog nooit betrapt. Niemand weet dat ze aan deze manie lijdt, en ze verstopt de gestolen juwelen zorgvuldig zodat niemand argwaan zou krijgen.
Kleptomanen zoals Juliette voelen een soort spanning die lichter wordt als ze stelen. Ze voelen een heel sterke drang om zich op onwettige manier voorwerpen toe te eigen. Het gaat niet simpelweg om een verlangen om te bezitten zoals bij verzamelaars, want meestal kunnen ze zich de zaken die ze stelen op eerlijke wijze aanschaffen door ervoor te betalen. Ze worden dus niet door armoede gedreven om zo te handelen. De gestolen voorwerpen zijn trouwens vaak van weinig waarde.
Kleptomanie, een dwangmatige gedragsstoornis
Niet alle kleptomanen zijn verknocht aan de gestolen voorwerpen zoals Juliette. Zij legt immers een heuse verzameling aan. Maar sommige maken het pakje dat ze hebben gestolen niet eens open, of ze leggen het in een hoekje en denken er niet meer aan. Het is per slot van rekening de daad van het stelen zelf die een kick geeft. Het is dus dwangmatig gestoord gedrag.
Kleptomanen, wie zijn ze?
Het zijn vaak vrouwen (in drie op de vier gevallen) tussen 30 en 40 uit een sociaal eerder welstellend milieu. Een op de vier kleptomanes lijdt aan boulimie. In ongeveer 60% van de gevallen gaat het om vrouwen met psychische problemen. Dat kan gaan van angsten en depressie tot verslaving (drugs, alcohol) en dwangmatig gestoord gedrag.
Hoe wordt kleptomanie behandeld?
De meeste kleptomanen hebben niet de behoefte om zich te laten behandelen. De diefstal verschaft ze immers genot en dat willen ze zo houden. Pas als ze worden aangehouden en ze ermee geconfronteerd worden, zullen ze de stap zetten en zich laten behandelen. Antidepressiva kunnen in dat geval helpen, in combinatie met een behandeling van de psychische problemen. Gedragstherapieën zijn het meest aangewezen bij deze psychische aandoening.
Dr. Catherine Solano
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
