|
Soms moeilijk ... maar moeilijk gaat ook .xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mijn moeder had in een programma op tv "toevallig" iets over een vereniging tegen pesterijen gezien en zo goed en vlug ze kon schreef ze alle gegevens op. Ik kreeg direct het briefje van haar en ze voegde er aan toe om er eens serieus over na te denken om hulp in te roepen. Ik had het briefje dikwijls bij de hand maar durfde niet te bellen. "Alles terug uitleggen en daarna misschien nog meer miserie krijgen dan ik al had", dacht ik.
Weer had ik er een nachtje over geslapen, ik had enorme schrik gekregen, er werd me het zwijgen opgelegd en de bedreigingen van X, mijn pester en het ging al verder dan dat zoals ongewenst intiem gedrag op het werk... Ik kon het niet meer aanzien, meneer X keek steeds met dreigende blik en heimelijke lach naar mij, afdwingend, en ik kon nergens terecht op het werk. "Wie zou me 'willen' geloven? Meneer X een chef met vele vriendjespolitiek op het werk en ik een bediende ...
's Avonds nam ik de telefoon bij de hand, mijn hart bonkte, zou ik het durven of niet? "Wat als ze ook geen begrip hebben en zeggen TREK HET JE NIET AAN.. wat moest ik dan beginnen? Zouden ze denken dat ik flauw ben, zoals X me vertelde?"
Er gingen vele vragen door mijn gedachten ik draaide het nummer, een vriendelijke stem klonk aan de lijn, ik wist niet hoe ik moest beginnen uit te leggen. Wat is belangrijk genoeg en wat niet? "Met wat kunnen we U helpen?" Ik kreeg het precies niet meer uit mijn keel... "Ik word gepest op het werk, ik zie geen uitweg meer en vraag graag raad".
De lieve stem vroeg me wat er gebeurd was en of ik in korte lijnen kon vertellen waar ik graag raad voor had. Aarzelend nam ik de stem in vertrouwen, deze had voor mij de tijd en stilletjes begon ik met bibberende stem mijn verhaal te doen.
Dingen die verdwenen op mijn brureau, commentaar dat ik kreeg op mij persoonlijk, dat ze opdringerig waren door me dingen te willen laten doen dat zijn goed vonden "lach eens naar mij" enz... dat ik bij de personeelschef was geroepen en dat ik beter moest "luisteren" en omgaan met HUN en niet met de ' verkeerde personen' en dan het geval van meneer X maar ik durfde alles zo direct niet te vertellen, dus ging het maar in stukjes van het ganse verhaal.
De stem vroeg me van hoelang dit al bezig was en ik antwoordde vanaf het bedrijf verkocht was. Toen was de grote doorbraak gekomen omdat meneer en mevrouw weg waren, iedereen die vriendjes was met de huidige directie kon alles bereiken en de anderen zag ik stilletjes verdwijnen van de firma ....
Ik weende en vertelde dat we juist gebouwd hadden, dat ik mijn job graag deed en dat ik me slecht voelde omdat de pesters me alle schulgevoelens wilden aanpraten, wat ik op den duur over alles en nog wat begon te twijfelen...
Stem: " Dat is waarschijnlijk dan wel de bedoeling om u te laten twijfelen zodat ze meer vat op u proberen te krijgen".
Ik schrok even omdat ik BEGRIP van iemand kreeg, snikkend deed ik verder aan het verhaal en ik begon te denken "Wat moet die stem toch denken van mij? Hoever hebben ze me nu al gekregen? Ik voelde schaamte om het ongewenst intiem gedrag van X. Ben ik nog juist bezig? Waar ben ik toch in beland? Zou ik de juiste hulp krijgen en wat moet ik IN HEMELSNAAM NU DOEN?"
Zachtjes vertelde ik dat ik naar een andere job aan het zoeken was en de stem steunde me daarin ... deze stelde me wat gerust in de mate van het mogelijke en gaf me wijze raad, dit alles waar ikzelf nooit aan zou gedacht hebben. Ik had steeds slechte gedachten gecreëerd door alle omstandigheden dat ik had meegemaakt, voor mezelf en ten opzichte van anderen. In een cirkel met obstakels die steeds terugkwamen kon ik niet juist meer denken.
Ik voelde een steun in mijn rug, een hulp ... "Eindelijk mensen ontmoeten die begrip hadden voor mij", dacht ik. Ik voelde me toch al wat beter en ik knoopte de goede raad dubbel in mijn oren, het voelde als een sterkte ...
Ik zocht steun, sterkte, troost, begrip en goede raad en had die dan ook zo dubbel goed ontvangen.
Later belde ik mijn vakbond op, deze mensen gaven me ook raad en ik voelde me al wat sterker maar ik bevond me onder in de kan, zo een gevoel had ik gekregen. Geen uitweg meer, donkere wolken, altijd maar hetzelfde dat tegelijkertijd maar ERGER werd.
Op het werk probeerde ik me afstandelijk te houden in de mate van het mogelijke en ik lette op de tips die ik gekregen had.
Tussen korte en langere periodes heen belde ik regelmatig naar "de lieve stem". Deze had ook voorgesteld om naar de vergaderingen te gaan, weer een zware stap die ik MOEST zetten want het was voor mijn BESTWIL!! Opsluiten en wegkruipen ging niet want ik zat er midden in.
Op de eerste vergadering was ik bang, moest juist zoeken waar de zaal gelegen was en mijn partner was ziek, dus ging mijn broer mee met mij ... Zenuwen alom, toen ik binnen was schrok ik ervan dat alles zo vlot verliep, ik had daar geen gedacht van .... misschien wel slechte gedachten "Hoe gaan ze reageren tegen mij? Zoals ze op het werk doen? Ligt de fout dan toch bij mij? Ik ben het monster, mij gaan ze laten stikken"! enz... NEEN, blijkbaar was ik daar niet de enige met een probleem, IK WAS NIET ALLEEN MET EEN PROBLEEM!!! Dat was een ONGELOOFLIJKE OPLUCHTING!!! Dat kon je niet geloven hoe ik me zalig voelde, er kunnen over luisteren en dat ik dan toch geen 'trut' was zoals X me aan de oren slingerde !!! Er heerste een wederzijds GROOT RESPECT, ieder gelijk.
Andere leden deden hun verhaal, hun gesprek, ik vond het heel interessant, zou ik het mijne ook durven vertellen? "Neen", dacht ik.
Maar ja, ... was het wel, waarom moest ik zwijgen? Omdat ik niet mocht uitkomen van die pesterijen? Dan bedroog ik mezelf want dan kon ook niemand me verder helpen, dus moest ik wel iets doen! Tenslotte waren we daar om GEHOLPEN te worden en steun en goede raad te krijgen want we kregen VELE GOEDE STERKE TIPS!!!
Ik was tevreden toen ik huiswaarts keerde met mijn broer, het belangrijkste IK WAS NIET ALLEEN MET EEN PROBLEEM !!!!!
Waarschijnlijk had ik slechte gedachten gekregen omdat ze me veel isoleerden en schuldgevoelens aansmeerden ...
Ook al voelde ik me de enen keer wat beter dan de andere keer toch wou ik geen een vergadering missen, een emotionele ontlading, de gesprekken, er samen KUNNEN over praten, het verwerkingsproces, .... het was iets waar ik naar uitzag !!
PS: hierbij wil ik het SASAM-TEAM bedanken dat er nog bereidwillige goede mensen bestaan om anderen te WILLEN HELPEN
Voor al wie nood heeft aan een babbel wie gepest is op het werk, wie zich gevangen voelt en denkt alleen te staan.
Stalking, slachtoffers van een misdaad enz ... voor jullie heb ik deze site gevonden, een echte aanrader
het verhaal hierboven is overgenomen van de site en heeft in mijn leven niet plaatsgegrepen
http://www.sasam.be/doel_van_sasam.html
Groetjes Ria
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
