Toen ik geboren ben kreeg ik de vrome naam Maria.
Het was een belofte van mijn mama.
Ze had veel moeten doen om mij 9 maanden te kunnen dragen,
Dus een gezonde dochter zou de naam van Maria krijgen had ze aan Onze lieve Vrouw in Lourdes beloofd.
Dus ik heb met die naam mijn kinderjaren doorgebracht, en hier in het Gentse zeiden ze die "Maria" op een toontje waar ik een hekel aan had, de nadruk op de maaaa en dan rja als vervolg dus iets in de zin van maarja.
Dan nog liever die naam in het frans "Marie" of in het Italiaans, dat was pas prachtig, die zwoele zachte manier van Maria te zeggen, hebben me er sterk aan doen aan denken, een Italiaans lief te nemen.
Ik heb de film "West site story" wel 100 maal gezien, alleen al om Richard Beymer (Tony) "Maria " te horen zeggen.
Stil zat ik mee te dromen met Natalie Wood, aan die ene die mijn naam zou zeggen zoals hij mijn Tony.
Eenmaal, toen ik 15 was en op verlof aan het Gardameer, heb ik "mijn Tonny, Maria horen zeggen, één maal en toen had vader het ook gehoord.
Mijn kleine broer is steeds op ½ meter van mij gebleven heel het verlof.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Van mijn grootmoeder aan vaders kant, kreeg ik steenvast op 15 augustus een boeket met gladiolen, ik had er als kind een hekel aan, van zover ik kan terug denken gaf grootmoeder mij gladiolen, 20stuks, 10 voor de naamdag en 10 voor de verjaardag 4 dagen later
vraag niet waarom we hebben het nooit geweten.
Op mijn 29ste verjaardag ben ik een nieuw leven begonnen samen met een nieuwe naam "Ria".
Het woord Maria was en is uit mijn woordenboek verdwenen. Zelfs mijn ouders zeggen nu Ria en op een paar uitzonderingen na iedereen die me kent.
Alleen op 15 augustus dan ben en voel ik me toch nog even Maria.
Aan alle Maria /Marie en aanverwanten, aan alle moeders,
een heel prettige naamdag en feestdag toegewenst.
|