Ik had eind van de week een  afspraak bij de gynaecoloog. Vroeg in de

ochtend kreeg ik een telefoontje van de  assistente, dat er een afzegging

was en of het me schikte al om 9.30. Ik zei  ja.Ik had net alle gezinsleden

naar school en werk gestuurd, toen ik zag dat het  al 8.45 uur was. Ik had

35 minuten nodig om bij de praktijk te komen,dus ik had  niet veel tijd

meer.Zoals alle vrouwen, ben ik erg op de hygiëne, vooral bij een  bezoek

aan de gynaecoloog, maar nu had ik echt geen tijd meer voor een

uitgebreide wasbeurt. Ik rende de trap op, gooide m'n nachtpon in de hoek

en  maakte het washandje, wat op de rand van de wastafel lag, nat en haalde

het snel  door m'n "onderkant". Ik gooide het washandje in de wasmand, trok

snel

iets  aan,sprong in de auto en racete naar de dokter.Bij de dokter moest ik

even  wachten voordat ik opgeroepen werd.Aangezien ik de routine wel kende,

sprong ik  op de tafel, keek naar de muur aan de andere kant en wenste dat

ik in Parijs was  of ergens duizenden km verder weg in een paradijselijke

omgeving.Ik was een  beetje verbaasd toen de dokter zei : "Jeetje, we

hebben wel extra moeite gedaan  vandaag " Ik gaf geen antwoord. Toen ik

buiten kwam slaakte ik een zucht  van opluchting en ging naar huis . De

rest van de dag was ook routine :  boodschappen, schoonmaken en eten koken.

Mijn zes jarige dochter was aan het  spelen in haar kamer, toen ze ineens

uit de badkamer riep : "Mam, waar is mijn  washandje?" Ik zei dat ze een

nieuwe moest pakken. "Neeee!!!"schreeuwde ze.  Ik moet die hebben die hier

op de rand van de wastafel lag. Daar lagen al mijn  glitterdingetjes op !