Vandaag binnen in de kliniek voor de verderzetting van mijn behandeling. Ondanks het feit dat het op voorhand is gevraagd, is er geen éénpersoonskamer beschikbaar. Mijn kamergenoot draagt dezelfde familienaam als mijn echtgenote, maar is in geen enkele graad familie. Hij dient ongeveer dezelfde behandeling te krijgen als deze die ik krijg, en moet ook blijven tot donderdag.

Zoals gewoonlijk wordt er eerst en vooral, na het toekennen van de kamer, bloed afgenomen. We worden ook gewogen en gemeten omdat met die parameters de verhoudingen voor de chemotherapie worden bepaald. Daarna krijgen wij het bezoek van de behandelende dokter, die nogmaals de uitleg geeft van wat verder gaat gebeuren.

De chemotherapie die ik nu krijg heeft als doel de nog goede overblijvende cellen terug in het bloed te krijgen en de aanmaak van nieuwe cellen te stimuleren. Dit moet onder scherpe controle te gebeuren, reden dat ik dien gehospitaliseerd te blijven. Als deze chemotherapie is gedaan, komt het zwaarste gedeelte, namelijk de aanmaak van de stambloedcellen, waarbij ik dan drie weken in quarantaine zal dienen te verblijven in het kliniek. Wanneer dit zal zijn kan of wil de dokter niet zeggen en hangt af van het resultaat van de huidige behandeling.

De verzorging op deze afdeling 630 is heel goed en de verpleegsters zijn allemaal heel vriendelijk en behulpzaam. Ook het eten is hier goed, we kunnen alle dagen kiezen tussen twee hoofdgerechten. Ik zie dus geen reden tot klagen, ik ben omringd door vriendelijke verpleegsters, voel mij goed, krijg op tijd eten en drinken, en ook de kamergenoot valt mee. Ik kan nu ook op internet met mijn laptop, zodat ik mijn tijd kan gebruiken om eens grondig een paar blogs te gaan lezen en ook zelf een paar artikels te zetten op het blog van mijn vriendin Miekemous.

Dit wordt dus vervolgd, als ik niet te ziek wordt van de chemobehandeling.

Tot later dus

Maatje