|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zoals ik al heb geschreven heb ik mijn wicca naam van mijn grootvader Adolf
Grootvader was een man die een zeer grote indruk nagelaten heeft op mijn leven en wereld.
Pas acht was ik toen hij stierf, maar zijn zwarte ogen in het graatmagere gezicht staan nog scherp voor mijn geest, en zijn levenswijze doet me met bewondering nog steeds opzien naar die man.
Hij woonde aan de rand van Gent in wat ze toen een city noemde een steegje met arme werkmanshuisjes 10 aan beide kanten en in het midden de gemeenschappelijke grondwaterpomp en het wc.
Wc kon je het niet echt noemen een gat boven een put met een plank, blauwe deur die nooit op slot ging, en een geur die er mocht zijn vooral op warme dagen.
Van Oma mochten we als kinderen daar niet naar wc, uit schrik er in te vallen dus gingen we op de nachtemmer achter het gordijn die dan maar moest worden uitgedragen
Ook Oma ging op de emmer uit schrik iets op te doen, zoals ze het zei.
Grootvader we noemde hem Pepe Dolf was een man waarvan ze zeiden ts ne rare hij doet aan toverij, sommige waren bang van hem andere benaarde hem met veel ontzag.
Pepe was een man ver zijn tijd vooruit, die geloofde in reïncarnatie van de geest, was helderziende,en kaartlegger, die kruiden verzamelde om er siroop van te maken, die zijn medebewoners maar al te graag kwamen halen als ze weer eens geen geld voor de dokter hadden en verkouden waren.
Mijn grootvader was een leerrijke man die hele dagen in zijn boeken zat te lezen en te schrijven, toen in die jaren het boedisme hier stilaan bekent geraakt was hij een van de eerste om zich te verdiepen in hun geschriften.
Hij kende als geen ander het middel om via zijn kruiden en handopleggingen de medemens gerust te stellen en te helpen.
Eindelijk waren heel de familie aan grootvaders kan nogal raar volk voor hun tijd, allemaal kunstenaars waaronder de ooms van mijn vaders de gekende kunstenaars en beeldhouwer Gustaaf en Karel van de Woestyne.
In die wereld ben ik als kind dan opgegroeid Pepe zijn lieveling en kleine volgeling, hij leerde me de kunst de natuur echt te zien, een boom was niet zomaar een boom maar een levend wezen, iedere boom had een figuur je kon er je beste fantasie in kwijt en bloem was niet zomaar een bloem maar een teken van de natuur, dat het goed ging met de wereld.
Hij leerde me ook te geloven in je eigen gave, in je kunnen, in je denken, jij nam me mee naar bos leerde me de verschillende planten en kruiden kennen.
Als 5 jarige wist ik welke paddenstoelen goed of slecht waren, hoe je vlindersiroop moest maken, hoe je, je leven ten dienste kon stellen voor je medemens onbaatzuchtig en vrijblijvend
Denk daarom ook dat mijn beroepskeuze om in de verzorging te gaan daardoor is beïnvloed.
Hij leerde me Esperanto praten en op mijn 6de kon ik al samen met vader en Pepe een aardig woordje meepraten tot groot ongenoegen van ons ma en oma, maar dat waren onze kleine geheimpje waar geen mens iets mee te maken had.
Pepe stierf vrij jong en onverwacht, we waren die middag nog op bezoek geweest kerngezond was hij, pannenkoeken van boekweitmeel met chocolademelk gehad, amper 59 jaar mijn leermeester veel te vroeg weg, Esperanto is er nooit of nimmer nog gesproken vader wou het niet meer hebben, Hij stierf op Allerzielen nu 50 jaar geleden net zoals hij had gezegd: ik zal sterven op een dag die je nooit meer zal vergeten.
Veel ben ik in de loop der jaren wel vergeten, het verschil van de paddenstoelen zie ik al lang niet meer, Esperanto nog een paar woordjes de rest is weg, maar een ding weet ik zeker ieder kind moest het geluk hebben een Pepe te hebben die ne rare was die één was met zichzelf met de natuur en met het leven.
Dit probeer ik terug te vinden als Wicca en in mijn dagdagelijks leven.
Geschreven Miekemuis, wicca naam Anifloda
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
