|
Dank aan de vrienden van het blog voor de steun, ik weet wel er zijn erger dingen in leven, maar deze poes was niet zomaar een poes
Nee, ze was mijn poes.
Een ongewoon poezeverhaal van een ongewone poes
Pitou 1/04/2005 tot 31/07/2007
Wou jij geen poesje vroeg Carine? Haar collega had nog drie poesjes en die moesten de deur uit
Ja, ik wou een poes al was het maar om mijn ex Marc te bewijzen dat hij niet langer welkom was in ons huis
Marc had een allergie voor poezen en kreeg steeds rode vlekken als er een poes in de buurt was
Een poes was dan ook al die jaren niet welkom geweest bij ons thuis
Mijn eerste protest was een poes.
Het zwarte poesje was gelijk de favoriet, als halve heks kon dat niet missen een zwarte poes, net mij ding
De beslissing was bijna genomen toen een klein grijs tijgerpoesje zachtjes aan mijn vinger kwam knabbelen
Sorry poes, maar ik kies voor je zusje zei ik nog
Het kleine grijze tijgertje dacht er anders over, bleef om aandacht vragen en duwde haar kopje in mijn hand
Nee, poes echt niet zei ik zwak
Het poesje bleef aandringen gaf me een tikje met haar pootjes.
Ik nam het even in mijn armen, heb het nooit meer los gelaten
Het was liefde op eerste zicht.
Ik had geen poes gekozen zij had mij gekozen, we waren één we hadden elkaar gevonden.
Ze sliep in mijn bed, knabbelde aan mijn oude teddybeer, liep achter me aan als een hondje
Van boven naar onder van onder naar boven
Op de pc, op de strijkplank, in de keuken steeds in de weg, steeds onder mijn voeten
Midden in de nacht of dag met haar kopje onder mijn handen om wat liefkozingen soms tot vervelens toe
Als ik van werk thuis kwam zat ze me op te wachten, en dan was het eerst knuffeltijd, haar ronkmachientje begon te werken ze was gelukkig vrouwke was er.
Pitou zo lief ze was, zo gek kon ze doen, soms vloog ze door de woonkamer als een wervelwind
Van boven naar beneden, in het geweld al brekende wat ze tegenkwam
Geen boom te hoog, half dode vlinders in mijn bed, levende muisjes aan mijn voeten.
Alles bracht ze naar huis.
Ze sprong van het dak van de veranda naar de garage, geen afstand was te groot
Ze dronk met mij aan de waterkraan haar potje bleef onaangeroerd
Ze viel me aan in de tuin, van achter de struiken, van om de hoek
Keek toe als ik in bad ging, en beet in mijn natte tenen.
Ze kwam op de zonnebank liggen naast me, en verbrande bijna haar pootjes aan het kookvuur in de keuken terwijl ik aan koken was.
Maatje was echt haar maatje, op zijn schoot ging ze slapen.
Daar had ze rust, net zoals ik.
Mijn wilde tijgerpoes Pitou vocht met iedere kat uit de straat
Geen 3 maand oud en ze kon worden genaaid
Van niets of niemand bang
Ze was niet echt te temmen, toch niet als ze het niet echt wou
Mijn duivel en engeltje samen in het zelfde kattevel
Net zoals vrouwke zei maatje het poesje deed haar zin, vrouw'ke ook steeds
Poesje knabbelde zacht aan zijn vingers en vroeg om veel liefde net zoals ik.
Dat deze poes niet oud zou worden hebben we gedacht, daarom heeft ze veel te snel geleefd
Mijn duivel doe het al, nieuwschierig als ze was, zou ze er zelf wel voor zorgen dat ze in de nodige problemen geraakte
Dat het zo vlug zou gaan hebben we niet geweten
De autos van de snelweg waren net iets vlugger dan zij
Een kat heeft zeven levens zeggen ze, wel mijn wilde tijgerpoes Pitou hoop dat we elkaar ooit in een ander leven weer vinden.
Mensen die van katten houden weten al lang dat poezen slimmer en spiritueler zijn dan wij
Graag had ik jullie een boekje aanbevolen
Levenslessen van je kat geschreven door Joanna Sandsmark
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
