Lichaam en psyche, in hoeverre hebben ze met elkaar te maken? Het blijft een gevaarlijke discussie. Want kun je zeggen dat mensen met kanker die optimistisch blijven meer kans hebben om te genezen?

Sterker nog, hij stelt in het Algemeen Dagblad dat de psychologische kant van borstkanker veel meer aandacht zou moeten krijgen.

Volgens Bakker denken veel mensen nog altijd dat lichamelijke klachten en psyche weinig met elkaar van doen hebben. Maar mensen die blijven geloven in het onderscheid tussen ‘somatisch’ en ‘psychisch’ negeren het feit dat een ernstige ziekte vaak gecompliceerd wordt door psychische klachten, meent de psychiater.

En het omgekeerde geldt volgens hem eveneens: mensen met psychische klachten zijn vaker lichamelijk ziek. Ter onderbouwing van zijn stelling haalt hij twee onderzoeken aan. Weliswaar enigszins gedateerd, maar wel met aardige resultaten.

Het eerste onderzoek, uit 1989, toonde aan dat vrouwen, die naast de standaardbehandeling van hun borstkanker wekelijks anderhalf uur psychotherapie kregen, twee keer zo lang leefden als de groep die ‘slechts’ de standaardbehandeling kreeg.

Ook fascinerend vindt hij een onderzoek uit 1990 waarin honderden vrouwen die behandeld waren voor vroeg ontdekte borstkanker langdurig werden gevolgd.

De vrouwen werden grofweg in twee categorieën ingedeeld: vrouwen met strijdlust en/of ontkenning, die wel het gevecht met de kanker aangingen, en vrouwen die fatalistisch en zonder hoop de ziekte accepteerden en er zich bij neerlegden.

Na vijf jaar was uit de groep van vrouwen met strijdlust nog 75 procent in leven en na vijftien jaar nog 45 procent. Uit de groep vrouwen die zich bij hun ziekte neerlegden was na vijf jaar nog 35 procent in leven en na vijftien jaar nog maar 17 procent.

Toch een groot verschil. En dat verdient in de ogen van Bram Bakker beslist aandacht in de zorg voor vrouwen met borstkanker.

En niet alleen voor vrouwen met borstkanker, maar voor alle kankerpatienten, waar de resultaten van het onderzoek enigszins gelijklopend zijn.