Laat ons hopen dat het niet waar is en dat de ouders van Maddy niet schuldig zijn
Er is bloed gevonden op hoofdhoogte van het kind, de honden hebben dat ontdekt. Het kan gaan om een ongeluk...of moord... Truth, lies and the smearing of the McCanns
After three days of claims in Britain and Portugal, The Independent looks at the truth behind the lurid headlines
By Ian Herbert
Published: 09 August 2007
The traces of blood
The story The Portuguese daily Diario de Noticias ran reports on Monday that sniffer dogs from Leicestershire Constabulary found blood on the wall of the McCanns' apartment at the head height of a child Madeleine's size.
The paper said sniffer dogs which were "looking for DNA [evidence], not blood" were at the same point in the apartment where a previous dog had "sensed death". There were signs of an attempt to wipe the blood away. The revelations were seized upon by some British newspapers.
Significance Anything between crucial and irrelevant. The trace of blood may have nothing to do with the McCanns. The apartment has been let to hundreds of holidaymakers over the years. An attempt to wipe blood off the wall could have been a holidaymaker cleaning up after an accident.
Police sources in Portugal have been unwilling to offer insights into the validity of the story though it is understood that it was given to two respected Portuguese journalists by police in Lisbon, rather than the Algarve.
Maddie died in the flat
The story Diario de Noticias reported: "This evidence [the traces of blood] locates Madeleine's death inside the apartment, but the investigators are still not certain it was murder, despite the fact that forensic experts have revealed that somebody did try to erase the blood traces. The theory most favoured by detectives to explain Maddie's death - now taken as almost certain - is that it involved an accident." The paper said officers believe Madeleine died from "negligence or murder".
It asserted yesterday that intercepted emails and telephone conversations between the McCanns and their friends showed they had information about their daughter's death. Diario alleged that these intercepted phone calls and emails have influenced the police's new theory that Madeleine died in the apartment.
The paper has often been vehemently "anti-McCann", claiming within days of her disappearance that her parents may be culpable.
Significance The claims have led to lurid, emotive headlines such as "Murdered in her apartment". But Portuguese police have insisted that the McCanns are not suspects and that they would be reinterviewed only as part of a second review of all evidence in the case. The allegations pushed the McCanns to make a televised appearance denying their involvement. From the start the Portuguese press has questioned the theory that Madeleine was abducted. The lack of leads appears to have led journalists to return to their suspicions she was murdered. But no evidence has been produced to support this contention.
Friends under suspicion
The story Another paper, 24 Horas, claimed on Tuesday that members of the party who were on holiday with the McCanns when Madeleine vanished, are "under surveillance" in the UK. Diario has also suggested police concerns about inconsistencies between the statements given by the McCanns, three other couples and a single woman who were part of the contingent at Praia da Luz.
The couples are Russell O'Brien (pictured on the front page) and Jane Tanner, both aged 36, from Exeter, Fiona Payne, 34, and her husband, David, from Leicester, and Rachel Oldfield, 36, and her husband, Matthew, from London.
Hitting out at the press speculation for the first time yesterday, Mrs Oldfield said in London: "I think there are some leaks coming from the police because a lot of what I have read recently has been completely untrue.
"It is very hurtful and it is all rather ludicrous. But it is difficult to defend ourselves because the investigation and everything in it is confidential."
Significance As with the casting of suspicion on the McCanns, the assertions being made, particularly in the Portuguese press, are entirely based on unverifiable leaks, ostensibly from the Portuguese police.
The police leaks
The story From the outset, the local police in Praia da Luz, whose working methods are less media-friendly, have been accused by the British press of mismanaging the investigation. They have been accused, among other things, of failing to preserve the crime scene and failure to conduct comprehensive searches of the area quickly enough.
This week unnamed sources "close to the investigation" have provided stories for Portuguese papers, which have been followed up by British journalists. On Saturday, amid intense media interest, it will be 100 days since Madeleine's disappearance.
Significance Are local police trying to set their own agenda?
One respected Portugal-based observer says that the story may have been leaked to the newspapers in an attempt to enable police to gauge the reaction of those, still in Portugal, who they might consider suspects.
A more cynical interpretation is that Portuguese police want to create the impression that their investigation has momentum at a time when British journalists are returning to Portugal to report on the 100-day mark. "It is perhaps no coincidence that as soon as six or seven journalists arrive from Britain that things start to happen," he said.
The sighting
The story A speech therapist last week reported to Belgian police that she was "100 per cent certain" of sighting Madeleine after seeing a couple and a girl at the De Pauze restaurant, a service station in the border town of Tongeren, 80 miles from Brussels. The witness called police from the restaurant but, when she returned to the table, the two adults and the young girl had left - possibly in a black Volvo with Belgian number plates.
Initially this seemed more promising than many other such sightings since Belgian police saw fit to issue a rudimentary computer-generated image of the unshaven Flemish-speaker, said to be in his 40s. The woman, aged about 25, spoke with a southern English accent. The child with them wore a pink dress and was drinking a bottle of strawberry-flavoured Fristi milk drink through a straw. A local detective said he was suspicious about the couple's failure to respond to requests to come forward and DNA tests were subsequently carried out on the milkshake bottle.
Significance So far, none. DNA tests yesterday on the milk drink bottle and straw used by the girl showed no match with Madeleine
"[This] doesn't mean that the presence of Maddie is excluded," Belgian police said yesterday.
The suspect
The story The Portuguese and British police last week made no attempt to hide the latest search of the home of the British expatriate Robert Murat, the only named suspect in the case. Ten detectives, including two from Britain, sealed offhis home, yards from where Madeleine was snatched.
They brought in industrial chainsaws from 7am, to fell trees and clear branches at the rear of the property, and deployed forensic teams. Murat, accompanied by his lawyer, was visibly distraught and confronted police.
Sources in Portugal suggested the involvement of British criminal profilers had prompted the search after they concluded an initial search was inadequate. But the latest search, involving two British cocker spaniel sniffer dogs and scanning equipment, ended as bizarrely as it had begun. Although they were expected to continue work for a week, officers packed up within 24 hours.
Significance Mr Murat remains at large, protesting his innocence, and there are now hints from the police that he is about to be cleared of any involvement.
The dead paedophile
The story Swiss police reveal that Urs Hans Von Aesch killed himself in a Swiss forest near the belongings of Ylenia Lenhard, who remains missing. Earlier, he shot and injured a man in the same forest. Aesch was thought to have been close to Praia da Luz when Madeleine disappeared.
De Wreedheden overstijgen de verkrachtingen in Congo
Beestachtige wreedheden tegen Congolese vrouwen
Wreedheden die in de Congolese provincie Zuid-Kivu tegenover vrouwen worden begaan, gaan veel verder dan verkrachting en aanranding. Ze omvatten slavernij, gedwongen incest en kannibalisme. Een mensenrechtenexpert van de Verenigde Naties, Yakin Erturk, heeft dit maandag gezegd.
Erturk noemde de situatie in Zuid-Kivu de ergste die zij in haar vier jaar als VN-onderzoeker heeft meegemaakt. Erturk rondde vorige week een onderzoek van elf dagen in de regio af. Zij noemde als voornaamste schuldigen rebellen uit Rwanda die na de genocide in 1994 naar Congo zijn gevlucht.
"De wreedheden die door deze gewapende groeperingen worden begaan zijn van onvoorstelbare beestachtigheid en gaan veel verder dan verkrachting", zei Erturk. "Vrouwen worden met geweld groepsgewijs verkracht, veelal in aanwezigheid van hun gezinnen en gemeenschappen. In veel gevallen zijn mannelijke familieleden onder bedreiging van vuurwapens gedwongen eigen dochters, moeders of zusters te verkrachten."
Volgens Erturk worden vrouwen vaak na verkrachting doodgeschoten of hun geslachtsorganen met messteken verminkt. Vrouwen die maandenlange slavernij overleefden vertelden dat hun beulen hun dwongen uitwerpselen of vlees van vermoorde verwanten te eten.
Erturk zei dat dit jaar al 4.500 gevallen van seksueel geweld in de regio zijn geregistreerd, maar dat het werkelijke aantal vermoedelijk veel hoger is. Zij concludeerde dat de situatie de onmiddellijke aandacht vereist van de regering in Kinshasa en de internationale gemeenschap.
Het Panzi-ziekenhuis in Bukavu bij de grens met Rwanda behandelt jaarlijks 3.500 vrouwen die met fistels en andere genitale problemen zitten als gevolg van de geweldpleging, aldus Erturk, die als voorbeeld een 10-jarig meisje noemde dat een spoedoperatie moest ondergaan omdat een stok in haar vagina was geramd.
Erturk wees er op dat het fenomeen niet beperkt blijft tot Zuid-Kivu, maar dat het een landelijk verschijnsel is. Bovendien zijn het niet alleen rebellen die zich schuldig maken aan wreedheden, maar zijn regeringstroepen en de nationale politie verantwoordelijk voor bijna 20 procent van de gemelde gevallen. Zo vonden in de provincie Equator en het district Ituri vergeldingsacties door het leger en de politie plaats waarbij sprake was van plundering, marteling en groepsverkrachting. Soortelijke operaties werden gemeld in Bonyanga en Bongulu, ook beide in het noordwesten.
Erturk zal haar bevindingen in september melden aan de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties.
NEW YORK - De Verenigde Naties zijn een onderzoek begonnen na beschuldigingen van grootscheeps seksueel misbruik door een eenheid blauwhelmen in Ivoorkust. De beschuldigde eenheid, een bataljon van achthonderd man, mag de basis niet verlaten.
In een verklaring noemden deVN niet uit welk land de militairen kwamen en hoeveel er worden verdacht. Een anonieme functionaris liet evenwel weten dat het gaat om Marokkaanse militairen. Zij zouden seks hebben gehad met minderjarige meisjes. De VN hebben de Marokkaanse autoriteiten opgeroepen uitleg te geven.
Meerdere vredesoperaties zijn de laatste jaren in een kwaad daglicht gekomen vanwege verkrachting en seksuele uitbuiting. Dat gebeurde onder meer in Oost-Timor en de Democratische Republiek Congo. Het bracht de VN er toe met strenge regels te komen voor militairen die zich misdragen.
De beschuldigde militairen zijn gestationeerd in Bouaké, een bastion van rebellen in het noorden van Ivoorkust. In het West-Afrikaanse land zijn iets meer dan negenduizend VN-militairen gelegerd uit ruim veertig landen.
Naar aanleiding van de International Boy Love Day en de activiteiten van de Vereniging Martijn is vandaag het Actiecomité STOP MARTIJN opgericht. Het actiecomité is gestart na vele reacties van verontruste Nederlandse ouders. Het actiecomité wordt geleid door Michiel Smit (lid gemeenteraad Rotterdam) en Florens van der Kooi (lid deelgemeenteraad Feijenoord) en krijgt ondersteuning van een aantal fanatieke universiteitsstudenten Rechten.
In Nederland krijgen pedofielen alle ruimte om zich te organiseren en profileren. De vereniging Martijn pleit openlijk voor relaties tussen jongeren en ouderen waarbij eventueel seks in het spel is (ad.1). Tevens wordt zaterdag 21 juni op een geheime locatie in Nederland de International Boy Love Day (IBLD) gehouden, de samenkomst van pedofielen uit Nederland en België. Wij van het actiecomité STOP MARTIJN vinden pedofilie moreel verwerpelijk. Het actiecomité heeft tot doel om deze praktijken te stoppen.
Vandaag heeft het actiecomité STOP MARTIJN in het belang en tot bescherming van alle minderjarigen in Nederland zich bij het hoofdbureau van politie Rotterdam-Rijnmond gemeld als partij tegen de Vereniging Martijn.
Michiel Smit (lid gemeenteraad Rotterdam): We moeten niet trappen in de praatjes van de mensen achter de vereniging Martijn. De werkelijke bedoeling erachter is heel anders. Het is schandalig dat deze mensen met een fluwelen handschoen worden aangepakt, het Openbaar Ministerie moet nu snel in actie komen.
Florens van der Kooi (lid deelgemeenteraad Feijenoord): Laat Minister-president Balkenende hier zijn normen en waarden eens doen gelden. Ik zie het als een morele plicht om tegen de Vereniging Martijn in het verweer te komen. Dit voor een veilige toekomst van onze kinderen.
Het actiecomité zal strijd gaan voeren tot het moment van opheffing van deze vereniging. Met de aangifte bij de politie is deze strijd geopend en in de komende tijd zullen nog meerdere acties volgen. Hiervoor wordt u per actie middels een bericht op de hoogte gehouden.
Het actiecomité STOP MARTIJN stopmartijn@hotmail.com
Iraakse meisjes en jonge vrouwen zijn erg kwetsbaar voor seksueel misbruik. Meisjes die als hulp in het huishouden worden aangeworven, eindigen vaak als seksslaaf. Dat schreef de Iraakse journaliste Sahar Al Haideri enkele weken voordat ze vermoord werd.
Al Haideri beschreef onder meer de lotgevallen van een 17-jarig meisje dat werk zocht omdat haar moeder blind is en haar vader een handicap heeft. Ze kon aan het werk als hulpje in een familie voor zo'n 145 euro per maand, maar al snel moest ze seks hebben met de zoon van haar werkgever en diens vrienden.
Uit het artikel van Al Haideri blijkt nog dat veel Irakese vrouwen in de prostitutie gelokt worden door gehaaide zakenlui die hen een beter leven beloven in de Golfregio. De 18-jarige Alia trouwde met Khaled, die betaalde voor haar paspoort en haar nieuwe kleren kocht. Maar eens ze in de Golf arriveerden, bleek de bruidegom een nachtclub te bezitten waar veel andere Iraakse meisjes werkten. "Ik huilde toen de klanten seks met me hadden. Ze beschouwden me als een slaaf die ze hadden gekocht. Ik verloor mijn dromen, mijn hoop en mijn toekomst", zegt Alia.
Ook het laatste rapport over de mensenhandel van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken stelt dat Iraakse vrouwen en kinderen in de prostitutie gedwongen worden. Ze moeten ze tot in Syrië, Jordanië, Qatar, Turkije, Iran en Saudi-Arabië aan de slag. De Iraakse overheid doet daar volgens het rapport weinig of niets aan. Geen enkele mensenhandelaar werd dit jaar veroordeeld, slachtoffers worden niet beschermd en de regering voert geen preventiebeleid.
De 45-jarige journaliste Al Haideri, die onder meer voor de Middle East Times en nieuwsagentschap Voices of Iraq werkte, werd op 7 juni vermoord in Mosoel. Al Haideri schreef ook over de pogingen van extremisten om de Noord-Iraakse stad in te palmen. Haar laatste artikel ging over een jezidisch meisje dat gestenigd werd omdat ze verliefd was geworden op een moslimjongen.
"Al Haideri was een bron van inspiratie voor alle jonge activisten die aan een ander Irak willen meewerken", klinkt het op het internetforum Midseast Youth.
Nota van mezelf :Ze hebben geen verweer, maar bij ons is het nog erger, het gaat meestal over gedwongen seks in de familie waardoor het moeilijk te geloven valt en daders meestal vrijuit gaan.Zo duurt het jaren, soms tot laat in de volwassenheid en vinden deze slachtoffers geen voldoening in eender welke relatie of ontsporen soms tot in de misdaad toe.
Justitie en dader naar hof in zaak-Suzanne van onze redactie binnenland ASSEN/VALTHERMOND , Nederlands Dagblad- Het Openbaar Ministerie (OM) in Assen én Henk van D. (46) uit Nieuw-Buinen gaan in beroep tegen het vonnis van de Asser rechtbank. Voor de verkrachting van en moord op Suzanne Wisman (12) uit 2e Exloërmond, in december in Valthermond, kreeg Van D. vorige week 20 jaar cel en TBS met dwangverpleging. Justitie eiste 30 jaar, waarvan Van D. er zeker 20 moest uitzitten, en TBS met dwangverpleging. De rechtbank liet de bepaling achterwege dat hij voorafgaand aan de behandeling twee derde van zijn celstraf moet hebben uitgezeten. Dit betekent dat Van D. al na een derde van zijn straf (krap zeven jaar cel) voor behandeling naar een TBS-kliniek moet.
Het OM vindt de opgelegde straf te laag en acht Van D. ook schuldig aan vrijheidsberoving. De rechtbank sprak hem daarvan vrij omdat nergens uit bleek dat Suzanne werd gedwongen in zijn camper te stappen.
,,Het zwaartepunt moet meer liggen bij beveiliging van de maatschappij en vergelding'', aldus het OM in een verklaring.
Opmerkelijk is dat ook Van D. in hoger beroep gaat. Zijn advocaat Hans Klopstra heeft grote twijfels over de bekentenis die Van D. bij de politie aflegde. ,,Heeft hij verklaard wat er echt is gebeurd of heeft hij achteraf geredeneerd hoe het moet zijn gegaan? Ik denk dat hij, mede door de vragen die de politiemensen stelden, zijn verhaal heeft geconstrueerd. Dan is er geen sprake van voorbedachten rade en dus geen moord, maar doodslag.'
Klopstra wil de verhoren van Van D., die op beeld zijn vastgelegd, laten analyseren door een deskundige. ,,Het is een bekend gegeven in de psychologie dat mensen, vooral als ze in een diep zwart gat zitten, achteraf beredeneren hoe en waarom ze tot hun daden zijn gekomen. Een deskundige moet dat kunnen zien.''
Met het hoger beroep neemt Van D. het risico dat het hof hem zwaarder bestraft dan de rechtbank, erkent Klopstra.
Vader Maasmeisje zwijgt in alle talen ROTTERDAM - António G., de vader van het Maasmeisje Gessica, hield ook gisteren bij de rechtbank in Rotterdam zijn mond. De rechters hadden de verdachte van de moord op zijn dochter een maand geleden gedwongen te komen. Zij wilden zelf van hem horen of en wanneer ze een verklaring van hem konden verwachten. Tot nu toe heeft de Rotterdammer steeds zijn mond gehouden of ontkent hij betrokken te zijn bij de dood van Gessica, het 12-jarige meisje dat vorig jaar zomer in delen werd teruggevonden in de Maas. Volgens zijn advocaat Casper Jongsma is zijn cliënt er psychisch slecht aan toe. G. beseft naar zijn zeggen niet eens dat zijn dochter dood is. ,,Hij is een hele, hele, hele zieke man.''
Sinds een tijdje zit hij daarom in de FOBA (Forensische Observatie en Begeleidings Afdeling) in Amsterdam, waar gedetineerden met een psychiatrische stoornis worden opgevangen. Zo zou hij kwaadaardige stemmen horen en heeft hij last van hallucinaties. Jongsma ziet zijn cliënt steeds verder achteruit gaan.
Hij kan zich niets herinneren van de periode rond het overlijden van zijn dochter. Enkele maanden voor haar verdwijning kreeg G. volgens Jongsma nieuwe medicijnen voorgeschreven, waardoor zijn geestelijke klachten verergerden. De medicijnen die hij nu krijgt, slaan nog niet aan.
De raadsman is bang dat de 47-jarige G. zich opnieuw iets zal aandoen. In januari ondernam hij een zelfmoordpoging door een overdosis medicijnen in te nemen. Hij kan niet voor de gevolgen in staan als de verdachte de gruwelfoto's uit het dossier en de verklaringen van andere mensen onder ogen krijgt. Volgens hem probeert G. het proces niet te frustreren, maar kan hij in zijn huidige toestand niet terechtstaan.
Proceshouding Rechtbankvoorzitter Evert Koning wil dat het proces gewoon doorgaat, mogelijk in een aangepaste vorm. Het stoorde Koning dat G. als een 'standbeeld' voor hem zat. Op geen enkele vraag gaf hij antwoord. ,,Als dit een uiting is van zijn proceshouding, dat is dit iets om rekening mee te houden.'' Zijn zaak komt vermoedelijk halverwege oktober voor.
Voor die tijd moet nog een aantal getuigen en deskundigen worden gehoord. Het dossier is verder af. Over de doodsoorzaak doen deskundigen geen stellige uitspraken.
Justitie en verdediging leggen het sectierapport elk op hun eigen wijze uit. Het meisje is door geweld om het leven gekomen. Het maakt dan niet uit hoe, zegt het OM. De doodsoorzaak is niet duidelijk en wordt ook nooit bekend, concludeert de advocaat. ,,Misschien heeft het meisje te veel medicijnen van haar vader ingenomen of zijn deze verkeerd gevallen. Dat is net zo waarschijnlijk.''
Veel jeugdzorgwerkers houden het geen jaar vol door onze redacteur Hilbert Meijer - Nederlands Dagblad van 12 juli 2007 Eén op de acht jeugdzorgwerkers haakt binnen een jaar af. Ze worden onvoldoende opgeleid en begeleid. ,,Het komt voor dat een 22-jarige die net klaar is met zijn opleiding, gezinsvoogd moet wordt in een multiprobleemgezin. Dat kan niet.''
DEN HAAG - Werkers in de jeugdzorg zijn nauwelijks lid van beroepsverenigingen, er is geen duidelijke beroepscode, een eigen tuchtrecht ontbreekt en de opleidingen maken te weinig uren vrij om hun studenten in te wijden in de complexe problematiek van de gedwongen hulpverlening.
Impliciet levert het gisteren gepresenteerde actieplan om de jeugdzorg te professionaliseren, forse kritiek op de volle breedte van de jeugdzorgsector. De jeugdzorg - variërend van preventieve zorg tot gedwongen hulpverlening - moet professioneler worden, en snel ook, is de teneur van het actieplan, dat door diverse organisaties in de jeugdzorg is opgesteld.
Minister Rouvoet waarschuwde gisteren overigens wel om niet te makkelijk mee te gaan in de slechte beeldvorming rond de jeugdzorg. ,,Na een gezinsdrama komen vaak verbijsterde buren in het Journaal die zeggen: 'Het was een heel normaal gezin'.'' Dat bewijst volgens de minister dat niet alle gezinsdrama's met jeugdzorg te maken hebben. Rouvoet: ,,Mij wordt wel eens gevraagd hoe ik gezinsdrama's ga voorkomen. Maar die vraag is te makkelijk. Er komt geen wettelijk verbod op gezinsdrama's.''
Natuurlijk spelen Savanna, Rowena en het 'Maasmeisje' - de vermoorde kinderen die symbool geworden zijn van een falende jeugdzorg - een rol, erkent Ella Kalsbeek, voorzitter van de stuurgroep die de kwaliteit van de jeugdzorg onder de loep neemt. Maar niet alleen daarom moet de jeugdzorg met spoed professioneler gaan werken. Het is simpelweg een jonge sector, en daardoor nog niet uitontwikkeld. ,,Kinderen die mishandeld worden, zijn er altijd al geweest, maar het is nog niet zo lang dat we dat onacceptabel vinden.'' Zo is het met de hele breedte van de jeugdzorg: kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld worden pas sinds een aantal jaren als slachtoffer gezien en het verband tussen kinderen met een stoornis in het autistisch spectrum en hun moeilijke gedrag werd vroeger niet gelegd. Eerst is het onderwijs aan zet: De problemen waar de werkers in de jeugdzorg mee te maken krijgen, worden steeds ingewikkelder, maar met name de hogescholen, die zeker zeventig procent van de werknemers in de jeugdzorg leveren, passen de inhoud van de lessen daar niet voldoende op aan. Gevolg is dat één op de acht mensen die in de jeugdzorg aan de slag gaan, er binnen een jaar weer mee stopt. Kalsbeek snapt dat wel: ,,Het komt voor dat een 22-jarige die net klaar is met zijn opleiding gezinsvoogd moet worden in een multiprobleemgezin. Dat kan niet. Het zou helpen als jonge mensen beter worden toegerust.
Beroepscode Het verbeteren van de opleidingen is de vierde en laatste poot van het actieplan om de jeugdzorg te professionaliseren. Meest in het oog springend zijn echter de plannen voor een beroepscode voor (ethisch) handelen, met daaraan gekoppeld een systeem van verenigingstuchtrecht, zodat de jeugdzorg zelf regels kan opstellen en handhaven. Een commissie beoordeelt of er goed gehandeld is en kan zo nodig waarschuwen, berispen of schorsen. De stuurgroep vindt dit zo dringend, dat zij een Tijdelijk Kwaliteitscollege Tuchtrecht in de Jeugdzorg wil instellen om jurisprudentie op te bouwen. De instelling hiervan moet er toe leiden dat zaken in de jeugdzorg minder snel bij de rechter komen. Een eigen tuchtrecht is mede ingegeven door de vervolging van de voogd van de in 2004 vermoorde peuter Savanna. De voogd moet voor de rechter verschijnen vanwege dood door schuld. ,,Het zal je gebeuren, zegt Kalsbeek, ,,word je opeens voor de strafrechter gedaagd. Dat geeft zoveel onveiligheid en slapeloze nachten. De vraag die een tuchtcollege kan beantwoorden is waar je een professional op kan aanspreken en wat er buiten de reikwijdte van zijn verantwoordelijkheid valt.
Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin omarmt de instelling van een tuchtcollege. ,,Natuurlijk heeft het Openbaar Ministerie een eigen rol als het gaat om ernstige fouten, maar justitie moet niet de enige instantie zijn die zich bezighoudt met mogelijk verwijtbare fouten. Het is goed als de jeugdzorg zelfreinigend vermogen krijgt. Een andere doelstelling van Kalsbeeks stuurgroep is om gedegen beroepsverenigingen van jeugdzorgwerkers van de grond te tillen. Op dit moment hebben werkers in de sociaal-agogische sector zich nauwelijks georganiseerd, terwijl een beroepsvereniging volgens Kalsbeek bij uitstek een mogelijkheid is om te professionaliseren. ,,Als je je niet organiseert, heb je ook minder invloed, zegt Kalsbeek. ,,Beroepsverenigingen houden het peil van de beroepsgroep hoog.
Jaarlijks worden minstens 100.000 kinderen mishandeld. Als zij volwassen worden, laat dit vaak sporen na. In vier nieuwe behandelcentra kunnen deze volwassenen nu in therapie.
Ik ben een niemand. Ik ben helemaal niks waard. Ik doe nooit iets goed. De 40-jarige Anna Janssen somt met haar typisch Haags accent, maar zonder zichtbare emotie, het gevoel op dat haar moeder haar als kind gaf.
Ze is destijds mishandeld. Vaak kreeg ik straf, als peuter al, dan werd ik opgesloten, zonder eten, soms 24 uur lang. Ik ben ook langdurig seksueel misbruikt.
Janssen is al tien jaar in therapie bij psychotherapeute Paula de Jong (51) van PsyQ in Den Haag, de vroegere Riagg. Deze instelling opende onlangs een nieuw centrum dat zich alleen nog met patiënten met een vroegkinderlijk trauma bezighoudt.
Het gaat om volwassenen die voor hun achtste jaar langdurig zijn mishandeld, legt De Jong uit. Zij hebben een uitzonderlijk probleem, omdat ze als klein kind geen normale hechtingsrelatie met een verzorger hebben opgebouwd. Gevolg is dat ze helemaal niemand vertrouwen en geen gezonde relaties aan kunnen gaan.
Janssen vertelt wat dit voor haar betekent. Vrienden of vriendinnen heeft ze niet. Haar kinderloos huwelijk eindigde in een scheiding, haar ex-man mishandelde haar.
Als ze op haar werk - ze is administratief medewerkster - geen zicht op de deur heeft, raakt zij in paniek. Ze heeft een eetstoornis, is te dik. Voelt ze zich slecht, dan propt ze zich vol vette happen, dat geeft haar troost.
En toch is er voor mensen als Janssen hoop. Want met de juiste therapie kan hun leven sterk verbeteren, is de ervaring van de geestelijke gezondheidszorg.
Niet alleen in den Haag, maar ook in Drenthe, Brabant en Utrecht zijn daarom dit voorjaar aparte centra geopend waar deze patiënten terecht kunnen.
Jaarlijks vragen naar schatting 3600 patiënten die last hebben van mishandelingen in hun vroege jeugd om hulp, zeggen de instellingen. Met deze centra wordt de kennis over hun behandeling gebundeld. Verder zal er worden onderzocht welke behandelingen goed aanslaan.
Ook volgens Francien Lamers-Winkelman, als onderzoekster verbonden aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, zijn er duizenden en duizenden mensen die problemen hebben vanwege mishandeling in hun jeugd, maar geen goede hulp vinden. Zij verwijst naar recente onderzoeken van de Universiteit van Amsterdam en de Universiteit Leiden waaruit blijkt dat jaarlijks tussen de 100.000 en 160.000 kinderen worden mishandeld.
Lamers-Winkelman: Er is in Nederland allereerst veel te weinig voor kinderen die verwaarloosd, geslagen, misbruikt zijn. Er is maar een hele kleine groep therapeuten in gespecialiseerd.
Als die kinderen volwassen zijn, zijn ze dus niet, of nauwelijks, behandeld. En dus is er een grote groep volwassenen die hiermee rondloopt en gebaat zou zijn bij een veel betere opvang.
Want het trauma zit hen in de weg. Als je nooit geknuffeld bent in je gezin, er altijd tegen je gezegd is: jij bent een klotekind, dan heb je echt een superspecialist nodig om daarover heen te komen. Als een kind ook nog eens seksueel misbruikt is, geldt dat helemaal.
Janssens therapeute Paula de Jong specialiseerde zich al eerder in deze patiënten, voorheen als psychotherapeut bij de Haagse Riagg. Nu is zij manager van het nieuwe centrum. Therapie helpt deze mensen zeker, maar is wel zwaar en langdurig.
De eerste fase van de behandeling bestaat uit het winnen van vertrouwen, vertelt De Jong. Pas als de patiënt zich veilig voelt, dat kan vele maanden van wekelijkse gesprekken duren, komen de klachten aan de beurt.
Depressies, nachtmerries, allerlei angsten en paniekaanvallen zijn bekende symptomen. Je zit in de tram, kijkt in de ogen van zomaar iemand en je denkt de dader te zien. Dan voel je de angst zoals je die vroeger voelde. Gevolg is paniek, je durft je niet meer onder mensen te begeven.
De Jong leert de patiënten vervolgens hier beter mee om te gaan. Op het moment dat je de paniek voelt opkomen, moet je je oriënteren in het hier en nu. Je zegt tegen jezelf: het is 2007, ik zit nu hier in de tram, ik let op mijn ademhaling, ik voel hoe mijn voeten op de grond staan.
Ook kan het helpen bij een aanval van paniek een veilig beeld op te roepen, vertelt haar patiënte Anna Janssen. Ik heb mijn huisje opgeknapt, daar ben ik trots op. Ik neem bij paniek een beeld in mijn hoofd van mezelf met de verfkwast in mijn hand. Daar heb ik een zin bij: wow, ik heb dat te gek gedaan, zeg ik dan. Dat helpt.
In de tweede fase van de behandeling is ze onder hypnose gebracht en geconfronteerd met haar moeder. Je moet enge dingen onder ogen zien. Ik vind jou een trut, heb ik gezegd tegen mijn moeder tijdens de hypnose. Dat was een hele overwinning.
De Jong: In hypnose confronteer je patiënten met de daders, en kunnen zij boosheid en verdriet gaan voelen. Daarmee begint de verwerking, die er uiteindelijk toe leidt dat je verder kunt.
Een illustratie van de moeizame zoektocht naar hulp vormt het verhaal van Sylvia de Vries (37) uit Amsterdam komen de centra te laat, maar dat geeft tegelijk aan dat ze wel hard nodig zijn, vindt ze. Zij heeft lang naar bruikbare hulp gezocht en vond die bij een particuliere psychiater en een internetsite.
De Vries: Als het te erg is wat je overkomt, dan treedt een overlevingsstrategie in werking die zorgt dat je vergeet. Mijn verleden zit vol zwarte vlekken, ik weet van bepaalde dingen gewoon niet meer hoe het gegaan is. Ik heb veel gehad aan een internetsite, www.empty-memories.nl. Die is bedoeld voor de duizenden mensen die hetzelfde hebben.
Haar geschiedenis lijkt op die van Anna Janssen. Als baby ben ik al een paar keer naar het ziekenhuis gebracht door mijn oma, omdat ik ondervoed was, vertelt De Vries. Mijn moeder kon niet voorzien in mijn behoeften. Huilen mocht niet, dan deed ze de deur gewoon dicht. Ik moest lachen en goed zijn, dan voldeed ik. Maar niet altijd, hoor, soms kreeg ik ook dan niks te eten.
Al heel vroeg is ook zij ernstig seksueel misbruikt. Ik werd uitbesteed voor kinderporno. Daarvoor kreeg ik drugs, zo werd ik verdoofd. Doordat zij al heel jong geen normaal eetpatroon kende, lijdt zij aan anorexia. Niet eten, daar had ik tenminste controle over.
Ze liep op haar veertiende weg van huis, leefde op straat. Vaak is ze in behandeling geweest bij de Riagg, maar pas een jaar of zes geleden kwam ze bij een particuliere psychiater aan wie ze wat heeft. Hij hielp haar van haar eetstoornis af.
Ik ga met hem niet mijn verleden weer oproepen. Dat is niet nodig. Hij luistert eigenlijk voornamelijk. Met mij gaat het nu goed, ik heb een eigen woning.
Sinds een jaar is ze moeder. Ik heb lang gewacht met een kind, omdat ik de oude cirkel van misbruik wil doorbreken. Maar nu kan ik het aan. Een relatie met een man is voor mij heel moeilijk. Daarom heb ik een zaaddonor gevonden via internet.
De Vries heeft tegenwoordig wel een vriend en gaat samenwonen. Ze leeft van een uitkering. Mijn eerste taak is nu om dit kleintje op een goede manier groot te brengen.
Ook met Anna Janssen uit Den Haag gaat het beter. Ze zit in de derde en laatste fase van haar therapie. Ze moet nog leren met andere mensen op een gewone manier om te gaan. En ik moet geen terugval meer krijgen.
Janssen: Ik ben er nog niet, maar ik kan wel al erg genieten, van een mooie bloem bijvoorbeeld. Mijn werk kan ik aan, maar relaties, dat wil ik nog niet. Weet je wat ik op mijn verjaardag doe? Dan trakteer ik mezelf op een bezoek aan de dierentuin. Dan heb ik in mijn eentje een heerlijke dag.
De namen van Anna Janssen en Sylvia de Vries zijn om privacy-redenen gefingeerd.
Vrijdag 6 juli 2007 - MIDDELBURG - De 24-jarige Tholenaar zat er gisteren bij de rechtbank in Middelburg wat lacherig bij.
Zijn broer, twee jaar ouder, keek vrijwel constant naar de punten van zijn schoenen en liet bij tijd en wijle zijn tranen de vrije loop. Het duo moest zich verantwoorden omdat zij in de periode 1994 tot en met 2002 hun nichtjes seksueel hadden misbruikt. De vijf nichtjes varieerden destijds in leeftijd van vier tot acht jaar. Er kwam een einde aan de seksuele escapades van beide mannen toen zij achttien werden. Volgens de jongste broer was het allemaal niet zo bijzonder, wat er zich allemaal had afgespeeld. Het gezin waaruit hij kwam, zeventien kinderen, was strikt in de leer en ging zelfs zover, dat uit de postordercatalogus plaatjes werden verwijderd. Geen wonder dat er drang was tot experimenteren. Het was wat hem betrof niet meer dan doktertje spelen geweest.
"Doktertje spelen doe je niet met meisjes die zes jaar jonger zijn," zei officier van justitie Oosterveld. Ze eiste tegen de oudste broer driehonderd uur taakstraf plus een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden. Tegen de jongere broer eiste ze eenzelfde voorwaardelijke straf en een taakstraf van 250 uur. Ook eiste ze een schadevergoeding van 5000 euro.
We hadden juist een harde tegenstand vanuit Tessenderlo. Goed dat ik van daar toch ook een positief element ondervind. Andrea De Jong van Moeders tegen Incest
Lees mijn boek : De Perfecte Misdaad, Incest tussen Misvatting en Werkelijkheid, van Andréa De Jong, 197 pagina's ISBN 0090809174002 bij Desk.Nijverdal.nl Men wijt incest met kinderen aan alles behalve aan de dader zelf Bestellen kan ook via auteur Andréa De Jong, storting van 19.50 Euros plus kosten 3,50 Euros rekening 063 4122245-71behalve afhalen op adres Moeders tegen Incest, 5 Prosper Claeysstraat te 9000 Gent
Van 27 februari tot 1 maart 2006 heeft er in Genève een vorming plaats op initiatief van het Institut de Médecine Légale en van het Parket van Genève, met de steun van de Société Suisse de Psychologie Légale onder de titel: Evaluation de la crédibilité du discours des enfants dans le cadre de procédures pénales en matières dabus sexuels of Evaluatie van de Geloofwaardigheid van de Verklaringen van Kinderen in het kader van strafrechtelijke procedures betreffende Seksueel Misbruik. Deze vorming (...)
Kinderen die kinderen misbruiken...is het alleen in Nederland?
In Utrecht hebben Marokkaanse jongeren rond de 12 jaar kinderen van 6 tot 10 in bosjes getrokken om ze seksueel te vernederen, broek afzakken en betasten.
Of het nu Marokkaanse kinderen zijn of niet, heeft niet zoveel belang, het is het lot van kinderen die rondhangen zonder doel en zich dodelijk vervelen. Onverantwoord ouderschap doet zich meer en meer voor...Met andere woorden, men neemt kinderen en kan/wil er niet voor zorgen, maar wil wel de materiële voordelen die aan het hebben van veel kinderen verbonden zijn.
Ook bewijst het dat een verkrachter niet noodzakelijk de slecht uitziende boef van ginderachter is, maar dat ze overal kunnen zitten, want van betastingen en seksuele intimidatie is de stap gauw gezet naar verkrachting van kinderen. Het aanbod op TV en Cinema is ook zeer discriminerend voor vrouwen en meisjes. Meisjes worden er voorgesteld als sekswezens die op elk moment van de dag de wensen van mannen moeten/kunnen vervullen. Helaas werken sommige vrouwen daar aan mee en gaan ze in op verleidelijke aanbiedingen die hen in de kortste keren rijk moeten maken, en daarvoor nemen ze wel een moreel ommetje als het moet
Zes maanden per verkracht en voor het leven beschadigd kind
Tien jaar gevorderd voor misbruik bij onthaalmoeder Deurne(15.6.2007Gaz.v.Antwerpen)
De correctionele rechtbank van Antwerpen kreeg vrijdag een hallucinant dossier over kindermisbruik voorgeschoteld. Het openbaar ministerie vorderde de maximumstraf van tien jaar cel.
De echtgenoot van een onthaalmoeder uit Deurne wordt vervolgd voor het jarenlang seksueel misbruik van twintig kinderen, onder wie ook zijn twee eigen dochters, het toebrengen van slagen en verwondingen en het bezit van kinderporno.
Ook de onthaalmoeder zelf moest voor de rechter verschijnen. Zij wordt vervolgd voor schuldig verzuim en het toebrengen van slagen en verwondingen. Voor haar vorderde het openbaar ministerie twee jaar cel, waarvan een jaar met uitstel. De procureur vraagt ook dat de vrouw nooit meer in de hulpverstrekkende of sociale sector kan werken.
Hij is een psychopaat is min of meer een begrip geworden voor iemand waarvan men vindt dat hij eigenlijk niet meer in de maatschappij thuis hoort omdat zijn gedragingen zo aanstootgevend zijn dat hij langdurig zo niet levenslang opgeborgen zou moeten worden. Daarbij mag echter niet vergeten worden dat, als het werkelijk om psychische aandoening gaat, er sprake is van een zeer ernstige psychische afwijking waar de betrokkene weinig of niets aan kan doen. Wil hiermee gezegd worden dat het daar dan uit voortvloeiende afwijkende gedrag nooit verwijtbaar is? Zeker niet! Zoals iemand niet verweten kan worden dat hij t.b.c heeft, maar wel dat hij bijvoorbeeld anderen aanhoest.
Wat vaak een misverstand is, is dat iemand met psychopathie daar zelf geen last van zou hebben. Dit is wel begrijpelijk omdat hij of zij er vaak weinig blijk van geeft onder deze afwijking te lijden. Toch is dat niet het geval. Een van de kenmerken is dat men, meer onbewust dan bewust, er veel aan zal doen om uit te stralen dat men meer in zijn mars heeft dan feitelijk het geval is (zie ook NPS). Een gedrag dat voor de omgeving als regel moeilijk geaccepteerd wordt en daardoor vaak tot afwijzing leidt, waardoor een grote eenzaamheid ontstaat. Daar komt nog bij dat men wel in de gaten heeft dat men anders is en dat dit tot tal van conflicten kan leiden. Dit ligt echter naar het gevoel zelden of nooit aan de patiënt zelf, maar aan anderen. Dat komt omdat het ziekte-inzicht uiterst beperkt is. Nog los van de complexiteit van deze ziekte maakt juist het ontbreken van ziekte-inzicht het met succes behandelen zo moeilijk.
Met name in de forensische psychiatrie worden criteria gehanteerd die niet overeenkomen met de persoonlijkheidsstoornissen die zijn gedefinieerd in de ICD-10 en het DSM-IV. Een belangrijk doel is het beoordelen van de kans op herhaling.
In 1941 publiceerde Hervey Cleckley het boek The Mask of Sanity, waarin hij 16 criteria voor de psychopatische persoonlijkheid gaf. Op basis hiervan ontwikkelde de Robert Hare zijn Psychopathy Checklist (de huidige versie is de PCL-R). Hiermee wordt de persoonlijkheid beoordeeld aan de hand van agressief narcisme en een sociaal afwijkende levenstijl. Deze laatste groep criteria komt in grote lijnen overeen met anti-sociale persoonlijkheidsstoornis.
door een opvoeding waarin geborgenheid en genegenheid, met name in de eerste levensjaren, onvoldoende aanwezig is kan er een persoonlijkheidsstructuur ontstaan waarin het WIJ-gevoel (socialisatie) onvoldoende is en het IK-gevoel (egocentriciteit) op de voorgrond komt te staan. Deze verstoring en onevenwichtigheid kan later in psychopathisch gedrag zichtbaar worden. Vrijwel altijd is op weg naar de volwassenheid een gedragsstoornis opgetreden (met name CD). In de vroege jeugd kan als gevolg van pathologische zorg reactieve hechtingsstoornis zijn voorgekomen.
Organische oorzaken
hersenontsteking, hersenvliesontsteking en andere ernstige hersenbeschadigingen door ongelukken of vergiftigingen door een verslavingsziekte, kunnen tot een zodanige karakterverandering leiden dat een verpsychopathiseerde persoonlijkheid ontstaat.
Erfelijkheid
in bepaalde situaties kan gedacht worden dat psychopathie mede een erfelijke oorzaak heeft.Welke beschadiging of afwijking in de structuur van hersencellen hierbij een rol speelt is onvoldoende bekend.
Doorgaans is een combinatie van deze factoren aanwezig bij psychopathische personen, het combineren van zulke factoren doet men volgens het biopsychosociaal model.
Door een emotionele verwaarlozing of in die gevallen waar sprake is van een organische oorzaak is er een zo grote gevoelsarmoede en lage gewetensfunctie opgetreden dat men het vermogen mist om zich aan te passen aan de normen en de eisen die een samenleving stelt. Dit wordt vooral zichtbaar in sterk egocentrisch gedrag, waarbij het eigenbelang altijd boven dat van anderen gaat. Dit kan op een duidelijk zichtbare wijze gebeuren, maar het kan ook zo zijn dat men zich schijnbaar aardig en sociaalvoelend voordoet om daarmee te bereiken dat er later rechten of gunsten kunnen worden geëist. Een ander kenmerkend verschijnsel is dat zij zo manipuleren dat de ander dat niet direct in de gaten heeft en zich ongewild voor het karretje laat spannen.
Een heel specifiek verschijnsel bij psychopathie is het ziekelijk liegen. Een psychopaat kan een uitgebreid web van leugens vertellen om daar later zijn voordeel mee te kunnen doen. Hij kan bijvoorbeeld iemand financieel voordeel of romantiek in het vooruitzicht stellen, maar het verantwoordelijkheidsgevoel om aan de geschapen verwachtingen te voldoen, ontbreekt volledig. Het komt voor dat het liegen zodanig een tweede natuur geworden is, dat het ook gebeurt zonder dat de psychopaat er een concreet plan mee heeft. Opvallend is voorts dat zij zich enerzijds gedragen als mensen die in de hoek zitten waar de klappen vallen en anderzijds zich voordoen als iemand die het gemaakt heeft.
Uit de voorgaande beschrijving laat het zich begrijpen dat het leggen en onderhouden van relaties voor iemand met psychopathie erg moeilijk is. Niet alleen omdat hij of zij dat zelf niet kan, maar ook omdat de omgeving dit gedrag begrijpelijkerwijze afwijst. Door deze communicatiestoornis zal het toch al grote isolement nog groter worden wat de egocentriciteit versterkt.
Hoe moeilijk dat ook kan zijn, is het toch van groot belang dat iemand met psychopathie als een zieke gezien blijft worden die hulp nodig heeft. Dat wordt nog moeilijker als zij, wat wel eens gebeurt, hulp afwijzen. Als zij niet als een zieke gezien kunnen worden is goede hulp eigenlijk uitgesloten. Dat wil overigens niet zeggen dat hun gedrag dan geaccepteerd moet worden. Waar het om gaat is dat zij, ondanks hun ongewenste gedrag, zich als mens aanvaard kunnen voelen. Dat zij voelen dat de omgeving belang bij hen heeft en hen niet afschrijft. Als zij dit voelen, wil dat lang niet altijd zeggen dat zij hier over staan te juichen. Het omgekeerde gebeurt ook wel. Dit komt omdat zij door de nabijheid van de ander zich onzeker gaan voelen omdat men daar niet mee om weet te gaan en hun gedrag meer afwijzend wordt. Van groot belang is het dan om dit bespreekbaar te maken. Niet met veel omhaal van woorden, maar door bijvoorbeeld tegen hen te zeggen: Je kan mij wel afwijzen, maar ik doe dat naar jou toe niet. Niet omdat ik je wil plagen, maar omdat ik belang bij je heb. Op die wijze kunnen zij ervaren: Ik hoor er toch bij. Dan is mogelijk een allereerste begin gemaakt om de relatie wat beter te laten worden.
Een vastgesteld dagprogramma is een goed hulpmiddel om te proberen het gedrag te reguleren. Als een dergelijk programma gemaakt wordt, moet dit wederzijds stipt worden nagekomen. Hierdoor geeft men hen houvast en ontneemt men hun de kans gedragingen van anderen tegen elkaar uit te spelen. Als zij op een bepaalde tijd iets moeten doen, bijvoorbeeld huishoudelijke taken, dan mag het niet zo zijn dat de ene hulpverlener hierbij erg streng is en de andere niet. Hen overal hun zin in geven is een schijnbaar gemakkelijke, maar zeker geen doelmatige weg. Nog los van het gegeven dat het gedrag daardoor nog meer egocentrisch wordt, helpt men hen niet echt. Gedrag, en vooral psychopathisch gedrag, begrijpen wil niet zeggen dat dit gedrag niet zou mogen worden gecorrigeerd. Integendeel. Correctie is zeker noodzakelijk maar wel vanuit een instelling dat het een hand is die lief heeft die straft .
De gevoelens die het gedrag van iemand met psychopathie bij de hulpverleners oproepen, zullen regelmatig met elkaar besproken moeten worden. Gevoelens van agressie, onlustgevoelens e.d. worden dan bespreekbaar, hetgeen ertoe kan bijdragen dat de kijk op hen zo objectief mogelijk blijft en de onderlinge relaties tussen de teamleden niet verstoord raken. Evenals bij andere psychische ziekten is er ook bij deze ziekte nog een gezond deel aanwezig. Dat deel kan erg klein zijn, maar het is er wel. De mate waarin iemand met een psychopathie toerekeningsvatbaar is zal bepalend zijn voor een eventuele strafbepaling als zij tot misdadig gedrag komen.
Voor moord( meestal éénmalige misdaad) 30 jaar, voor levenslange geesteijke, emotionele en seksuele verminking enkele maanden...
Tot 2,5 jaar cel voor groepsverkrachting
Mechelen - MECHELEN - Door de correctionele rechtbank van Mechelen zijn vrijdag drie mannen veroordeeld tot effectieve celstraffen tot 2,5 jaar voor de verkrachting van een 14-jarig meisje. Een vierde betrokkene werd ter beschikking gesteld van de jeugdrechter. Een vijfde kreeg de vrijspraak.
De feiten dateren van eind 2004. Het meisje begon uitermate vreemd en onhandelbaar gedrag te vertonen waardoor ze in behandeling ging. Psychologen ontdekken dat de tiener seksueel misbruikt werd.
'Het meisje moest onder dwang seks hebben met een groepje vrienden. Op één van hen was ze verliefd, waardoor ze zich niet durfde te verzetten', sprak procureur Goedele Van den Brande vrijdag.
Volgens het openbaar ministerie werd het meisje regelmatig 's nachts opgebeld. De jongens pikten haar op met de wagen. 'Ze werd gedwongen seksuele betrekkingen met hen allen te hebben in de wagen of op eender welke andere plaats', aldus nog de procureur. 'Eén van hen sloeg haar zelfs. De jongens maakten schaamteloos misbruik van haar zwakheden.'
Enkel de minderjarige betrokkene geeft de feiten toe. De vier anderen beweren dat er nooit iets gebeurd is. De hoofdverdachte werd vrijdag onmiddellijk aangehouden en veroordeeld tot vijf jaar cel, waarvan de helft met uitstel. De tweede en derde veroordeelde kregen respectievelijk een celstraf van vier jaar en achttien maanden, ook telkens voor de helft met uitstel.
Een psychose is een psychiatrisch toestandsbeeld (een syndroom), waarbij de patiënt het normale contact met de - door zijn omgeving ervaren - werkelijkheid kwijt is. Bij een psychose kunnen de volgende symptomen voorkomen:
Wanen - Het koesteren van denkbeelden die niet overeenkomen met algemeen geaccepteerde opvattingen en/of ideeën waarvan de patiënt niet af te brengen is met logisch redeneren. Vaak, maar niet altijd, is er ook sprake van paranoia: achtervolgingswaan, zich inbeelden dat er overal camera's of microfoons verstopt zitten, dat er complotten zijn of dat de persoon in kwestie gezocht wordt door de politie of internationale veiligheidsdiensten.
Hallucinaties - Het waarnemen van zaken die er niet zijn (zoals stemmen in het hoofd, beelden, geuren, of zelfs aanrakingen)
Verward denken - Over en weer begrijpen psychotici en hun omgeving elkaar niet doordat het denkproces veranderd is door de psychose (chaotisch, te langzaam, te snel). Het gedrag van de patiënt is door zijn omgeving vaak niet meer te plaatsen (en vice versa). De gedachtenstop (waarbij de patiënt ervaart dat zijn gedachten plotseling volledig stoppen; "Mijn hoofd is leeg") wordt meestal als een ernstige vorm van een denkstoornis gezien, die op een slechte prognose zou duiden.
Verward spreken en schrijven - Zelfs als de gedachten van de patiënt nog coherent zijn, kan hij problemen hebben deze in taal te uiten. Soms uit zich dit in gehaast spreken, vreemde woordkeuzen of het gebruik van neologismen. Bij grotere verwarring kunnen ook verschijnselen als echolalie, palilalie of glossolalie optreden.
Een psychose wordt over het algemeen niet als een zelfstandige diagnose gesteld. De symptomen van een psychose (vooral de hallucinaties of de wanen) maken in de regel deel uit van schizofrenie en andere psychiatrische ziektebeelden zoals Bipolaire stoornis type I.
Psychosen worden doorgaans behandeld met antipsychotica zoals dopamineblokkers die bekend staan om hinderlijke bijwerkingen die de motoriek storen. Het grootste probleem bij behandeling van een psychose is het gebrek aan medicatietrouw. Anti-psychotica moeten doorgaans lang (jaren) geslikt worden, terwijl de patiënt geen psychose-verschijnselen meer ervaart. Ook is de patiënt doorgaans van mening dat hem/haar niets mankeert; het is de rest van de wereld die raar doet. Zodra de medicatie gestopt wordt komt de psychose terug, en meestal heviger.
Een rechter in Canada sprak een opmerkelijk vonnis uit. Ze verbood de 24-jarige beklaagde Steven Cranley de volgende drie jaar een liefdesrelatie aan te gaan.
Cranley stond terecht voor het aanvallen van zijn ex-vriendin toen ze hun relatie wou verbreken. Hij probeerde te verhinderen dat ze de politie zou bellen door de telefoonlijn door te knippen. Hij sloeg en schopte haar en stak zichzelf neer met een mes toen de politie uiteindelijk arriveerde.
Volgens dokters kan Cranley moeilijk omgaan met afwijzing en loopt hij daardoor een groot risico te hervallen als hij opnieuw een intieme relatie zou aangaan.
''Dit is de enige manier hoe ik de maatschappij kan beschermen tot je de therapie krijgt die je nodig hebt'', aldus de rechter in haar vonnis.
De dader is een advokaat, zijn raadsman ook, en één van de beste...
De dader is een advokaat, zijn raadsman ook, en één van de beste dan nog. Dit is wat deze zaak speciaal maakt, maar niet zo speciaal want we krijgen het bekende scenario: het kind was pas drie, vertelt de details soms onsamenhangend, het is al een hele tijd in therapie en de moeder ook. Dat grijpt de advokaat aan, het zal de moeder wel zijn die uit is op wraak, had zij geen tumultueuze relatie gehad met hem? De Rechter heeft echter een verfrissende kijk : waarom zou een moeder dit zichzelf en haar kind aandoen, waarom zouden ze beiden in therapie zijn en dit nog nodig hebben? De moeder had een beter en meer samenhangend verhaal kunnen vertellen indien ze uit was op wraak... Stop met het slachtoffer en de moeder te blameren luidde het.
De man was in 2005 veroordeeld maar ging in beroep omdat hij niet tevreden was over zijn advocaat. En hij mocht vrij op borg wat zeldzaam is, op 5000 gevallen van seksueel misbruik gebeurde dat maar enkele keren. Nu heeft hij meester Mann befaamd om zijn hulp aan schuldigen. Hij kan 6 tot 30 jaar krijgen. (Star van 6 maart 2005 Illinois, VS))
