Eddy Wally (Zelzate, 12 juli 1932) is een Belgische zanger die bekend is van zijn hits Chérie, Dans Mi Amore en Ik spring uit een vliegmachien. Hij wordt door zijn stijl van zingen, in België gecategoriseerd als 'charmezanger'. Hij heeft een al dan niet terecht imago van iemand die sterallures heeft, en een opvallende verschijning dankzij zijn glitterkostuums. Hij wordt vooral verbonden aan ouderen - meestal vrouwen - maar heeft ook een jeugdige fanbasis. Het is echter onduidelijk of deze jongere fans hem bespotten of bewonderen (zie camp). Wally vindt zichzelf een voorbeeld van The American Dream, maar dan natuurlijk in België.

Hij werd geboren als Eduard Van De Walle. Zijn vader was markthandelaar en overleed vroeg. Van De Walle leerde accordeon spelen. Toen hij in een weverij in Sas van Gent werkte, leerde hij Mariëtte Roegoers kennen, met wie hij in het huwelijk trad. Vervolgens opende hij een dancing in Ertvelde (Oost-Vlaanderen). Maar hij bleef op de diverse markten in Vlaanderen koopman in damestassen, bevreesd als hij was om geen inkomsten te kunnen genereren met zijn talent. In 1966 leerde hij de Nederlandse producer Johnny Hoes kennen. Onder leiding van Hoes nam hij zijn eerste nummer Chérie op, dat een grote hit werd. Wally haalde er de eerste plaats mee in de Vlaamse hitparade. Nadien nam hij nog ruim 500 nummers op.

Eddy Wally geldt al vele jaren als schoolvoorbeeld van Bekende Vlaming, een positie die hij onder andere te danken heeft aan zijn optredens aan de zijde van Kamagurka in de Lava-televisiereeks. Hij noemt zichzelf The Voice of Europe (De Stem van Europa), in navolging van Frank Sinatra, met wie hij zichzelf graag vergelijkt. Hoewel een vergelijking met het uiterlijk -echter niet de verdiensten- van Liberace meer op zijn plaats is.

Wally is ook bekend buiten België. Hij heeft een fanclub in Nederland, en is zelfs bekend in het Verenigd Koninkrijk door zijn regelmatige verschijningen in het programma Eurotrash (Eurorommel). Hij trad ook verschillende keren op in China (waarvoor hij Chérie in het Chinees vertaalde naar Baobei), Duitsland, Australië, Zuid-Afrika en Rusland. In de jaren zeventig trad hij verschillende keren op in hotels in Las Vegas.

Eddy Wally kreeg medio 2006 een standbeeld ter ere van zijn œuvre. Op het standbeeld valt de titel van zijn grootste hit te lezen, Chérie'. Daarnaast staat er een marktkramerstas, wat verwijst naar Eddy's rijke historie. Eddy wilde geen borstbeeld, want daar vindt hij zichzelf te goed voor.

Eind 2007 stelde de zanger zijn eerste boek Eddy Wally. The voice of Europe voor in het Gentse stadhuis. Het boekwerk, van de hand van Kathleen Haentjens en Ivan Saerens schetst de carrière van de zanger. Het bevat een 500-tal foto's van fotograaf Patrick Dekeyser en put uit het privé-archief van Eddy Wally.

In de vroege nummers van de Urbanusstrip door Willy Linthout en Urbanus komt hij vaak voor als personage. Hij wordt dan voorgesteld als een klein mannetje met een grote hoge hoed en veel kapsones.
Urbanus vermeldt hem in het lied "Gladde Iolen" (als Eddy de Wallyvis)
Wally heeft een cameo in het Suske en Wiske-album "de Krimson crisis" waar hij meevecht met andere Bekende Vlamingen tegen Krimson. Aan het einde van het album krijgt hij een schoen tegen zijn gezicht omdat hij niet wil zwijgen.
Wally speelde de rol van ruimtekapitein in Kamagurka en Herr Seeles comedyreeks Lava. Iedere maal als hij zong "week het Kwaad". In een aflevering komt Kees van Kooten als buitenaards huis-aan-huisverkoper een stofzuiger, of preciezer een 'ruimtezuiger', aan Eddy Wally als Kapitein aanbieden, welke planeten naar elkaar toe zou kunnen zuigen, zodat je makkelijk van de ene naar de andere planeet kon lopen.
Wally had een gastrol in FC De Kampioenen in de aflevering Cherie.
In 2005 was hij één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 96 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
Planetoïde (9205) Eddywally, ontdekt in 1994 door Eric Elst als 1994 PO9, werd naar hem genoemd.
In 2008 zal Zelzate, de geboorteplaats van de zanger, een Eddy Wally-museum rijk zijn.

1979
 
Twee producers hebben het idee om een meidengroep te beginnen. Ze vragen vier meisjes die bij de Tros-top 50 dansen (Patty, Anita, Esther en Angela) om mee te doen. Het vijfde meisje, Angela, zangeres van een hardrockband, wordt ook gevraagd. Zijn neemt Ria mee, zangeres van weer een andere band. De Dolly Dots zijn geboren. Hun eerste single, Boys bereikt de negende plaats in de Top 40. Tevens wordt hun debuut LP uitgebracht.

1980
Eerste liveoptreden in Katwijk Aan Zee. De LP American Dream wordt uitgebracht.

1981
Aantal optredens in het land nemen toe. Er komt een verzamelelpee.

1982
De Dolly Dots gaan voor promotionele activiteiten naar Japan. Daar halen ze platina met het nummer Radio.

1983

Het nummerLove Me Just A Little Bit More haalt de eerste plaats in de hitlijsten. De LP Display haalt goud. Dots krijgen een auto-ongeluk en een aantal van hen is licht gewond. De Dots gaan in een tv-serie van de Tros spelen, die speciaal voor hen is geschreven.

1984

Het meest succesvolle jaar voor de Dolly Dots. Ze hebben hun eerste grote tournee door het land, met een live band en twee optredens per avond. De Dots vieren hun vijfjarig bestaan met een optreden in Carre te Amsterdam. Angela begeleidt en produceert ondertussen Roberto Jacketti & The Scooters.

1985
Anita verlaat de groep, om zich toe te leggen op het moederschap. Dots geven uitverkochte concerten in Turkije en Egypte.

1986

Dots vertrekken naar Amerika voor de opname van de speelfilm Dutch Treat. Dit neemt twee maanden in beslag. De single 'This Girl' is afkomstig van de soundtrack.

1987

De speelfilm Dutch Treat beleeft zijn premiere in Tuschinkski te Amsterdam. De Dots treden op in IJsland. Er verschijnen nog twee singles van de soundtrack: 'Hearts Beat Thunder' en Make it Up to You. De Dots scoren eind 1987 een laatste hit, 'What A Night', geproduceerd door Stock, Aitken en Waterman.

1988
Op 3 februari nemen de Dolly Dots het besluit om uit elkaar te gaan. Op 2 oktober geven ze een groot afscheidsconcert in discotheek Escape te Amsterdam. 

1998

De Dolly Dots komen bij elkaar voor een reunie. Dit ter gelegenheid van de release van de dubbel-cd 'The Collection'. Ze zijn te gast bij Paul de Leeuw. Ook treden ze op in een circustent, op een feest van oud-sponsor Aad Ouborg van Princess.

2007

Voor De vrienden van Amstel LIVE! in Ahoy 2007 besluiten de Dots nog een keer bij elkaar te komen. Dit bevalt ze goed dat ze besluiten om de reunie officieel af te sluiten met een groots eigen concert in Ahoy. Uiteindelijk worden dat er drie.

Ontdekking

We schrijven najaar 1968, de in St. Willebrord, woonachtige platenhandelaar Ries Brouwers raakt onder de indruk van het stemgeluid van plaatsgenootje Corry Konings. Hij heeft haar horen zingen in het groepje de Mooks. Ries kent Pierre Kartner en attendeert hem op het talent Corry. Pierre die pas in dienst is bij platenmaatschappij Dureco is naarstig op zoek naar een equivalent van de Heikrekel-sound. Hij kan misschien iets betekeken voor de als kapster werkzame Corry. Zo wordt er in het late najaar van 1968 een afspraak gemaakt met Pierre Kartner. In aanwezigheid van Corry's tante en Ries Brouwers wordt er naar Breda getogen om voor te zingen bij Kartner.Pierre Kartner besluit naar aanleiding hiervan een lied voor haar te schrijven. Dit wordt "Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten"

1951

De rasmuzikanten Tonny More, Carel Alberts en Ad van de Gein ontmoeten elkaar in het Amsterdamse Place Pigalle en besluiten samen te gaan werken. Het Cocktail Trio is een feit. Aanvankelijk met toeving "ol.v Ad van de Gein". Uitgangspunt is vertalingen te maken van Amerikaanse novelty hits en daarmee een komisch en aanstekelijk programma op de planken te brengen. Spoedig schrijft het drietal ook eigen materiaal. Carel Alberts schrijft of vertaalt teksten, Ad van der Gein is verantwoordelijk voor de composities.

1954

Het Cocktail Trio heeft behoorlijk succes in het land, iets waar ook Hilversum lucht van krijgt. Jan Koopman (AVRO) brengt het trio voor het eerst voor de radio in het programma Palet. De groep doet mee aan een landelijke AVRO-tournee waarbij ze opvallen met hun komische act. Binnen korte tijd is het Cocktail Trio een begrip.

1961

Volgens Tuney Tunes is Batje Vier 'één van de geestigste nummers die we de laatste jaren hoorden,' terwijl later van een 'doldwaas plaatje' sprake is. Het is de eerste single die terug te vinden is in een hitparade. Het ontbreken van dergelijke noteringen zegt echter niets over de populariteit van het trio. Hun platen zijn bijzonder grote radiofavorieten, die veelvuldig worden aangevraagd in verzoekplatenprogramma's. Gedurende de jaren is het Cocktail Trio veelvuldig op radio en tv te bewonderen. Ook voor andere artiesten maken zij nummers, bijvoorbeeld Vrijgezellenflat van Ria Valk.

1962 - 1963

TROS-directeur André Meurs schrijft veel van de komische teksten. Onder meer voor liedjes als Kom In Mijn Wigwam en Geen Bier, Geen Borrel, Geen Wijn. Meurs zorgt ook voor de vertaling van de kinderplaat Through Childerens Eyes van de Amerikaanse groep The Limeliters. De liedjes voor de plaat worden opgenomen met kinderkoren De Krekels en De Merels onder leiding van Lo van de Werf. Met het repertoire verzorgt Het Cocktail Trio speciale kindershows. In het seizoen '62-'63 speelt Het Cocktail Trio in de Snip & Snap revue Harten Troef.

1965

De single Het Vlooiencircus verschijnt in de lente en is een groot succes. De Jamaicaanse pianiste Winnifred Attwel neemt het nummer ook op. In de herfst scoort Het Cocktail Trio opnieuw een hit met Wie Heeft De Sleutel Van De Juke-Box Gezien?, een bewerking van het Amerikaanse nummer Go 'Way Christina.

1968

Het Cocktail Trio neemt liedjes op uit films van Walt Disney. Ze brengen ze uit met speciale Walt Disney-boekjes. 101 Dalmatiner Hondjes nemen ze samen op met Helen Shepard en Henk van der Molen. Er wordt een poging gedaan voet aan de grond te krijgen in Duitsland. Speciaal voor de Duitse markt wordt Batje Vier vertaald in Ich Mochte Gern An Der Theke Steh'n en Kun Je Nog Zingen Zing Dan Mee wordt Unsere Kneipe Lebe Hoch. Het Cocktail Trio heeft het echter te druk met optredens in Nederland, zodat de plaatjes niet voldoende in Duitsland kunnen worden gepromoot.

1969 - 1970

Het succes van Het Cocktail Trio neemt af. André Meurs valt weg als tekstschrijver en het schnabbelcircuit verandert ten nadele van de band.

1973

In later jaren wordt het repertoire minder verfijnd en worden ook enkele carnavalsplaten gemaakt. Lief Zijn Voor Elkaar wordt zelfs een hit. Behalve commerciële singles neemt men ook vele reclamesingletjes op, bijvoorbeeld voor Caltex, de RAI en het Broodwezen. Bekend is hun Leve De Man Van De SRV.

1980 - 1981

Ad van de Gein ondergaat een hartoperatie. Zijn plaats achter de piano wordt ingenomen door Henny Langeveld uit Leiden. Als Van der Gein weer is genezen is hij niet langer meer welkom bij het Het Cocktail Trio.

1985

Tonny More overlijdt op 11 november.

1986 - 2001

Alberts treedt niet langer op onder de naam "Het Cocktail trio", maar gaat door onder de naam "Sans Soucis". Ad Van de Gein gaat solo verder. Alberts blijft tot 1999 met twee muzikale vrienden hits van Het Cocktail Trio spelen. Paul de Leeuw zingt in zijn televisie-programma De Schreeuw van de Leeuw samen met Carel Alberts de hit Kangaroe-eiland. Groepen en acts als C'est Tout, Storm en Sugar Lee Hooper nemen nummers op van Het Cocktail Trio.

2002

Het Nieuwe Trio, een band met onder meer Clous van Mechelen, verzorgt een theaterprogramma waarin nummers gespeeld worden van het Cocktail Trio. Carel Alberts en Ad van de Gein zijn beiden aanwezig tijdens de presentatie van de cd-box De Nederlandse Cover Top 100 van Vic van der Reijt.

2005

Ad van de Gein wordt Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn werk als muzikant.