Amsterdamse rockgroep, opgericht door zanger/saxofonist Siegfried 'Siebe' de Jong en gitarist/zanger Dirk van der Ploeg, die in 1968 onverwachts een nummer-1 hit heeft met het nummer Hair uit de gelijknamige musical. De groep is in verschillende bezettingen tot ver in de jaren zeventig actief, maar scoort verder geen hits.

1965 De groep Zen wordt in Amsterdam opgericht door saxofonist Siegfried 'Siebe' de Jong en gitarist Dirk van der Ploeg. Andere leden zijn Cees Visser (zang, gitaar), Valentijn Geverts (drums) en Bart Bos (bas). Van der Ploeg schrijft teksten, muziek en arrrangementen.

1967 De eerste singles You Better Start Running Away From Me en Don't Try Reincarnation, geproduceerd door Hans van Hemert, halen de tipparade.

1968 Na de tweede single komt Duco de Rijk in de plaats van Cees Visser. Als succes uitblijft wordt Wim Taaling (evenals Duco ex-Trix and the Paramounts) voor Tijn Geverts en een extra zanger John Brands (uit de Amersfoortse Elements) aangetrokken. In deze bezetting wordt Hair opgenomen, de titelsong van de musical Hair, geschreven door James Rado, Gerome Ragni en Galt McDermot. Zen heeft onverwachts succes met dit nummer. In het tv-programma Disco-duel wordt de single geprezen in plaats van afgekraakt, zoals het geval was met alle eerdere Zen-singles in de voorgaande afleveringen.

1969 De single Hair stijgt met grote vaart naar de eerste plaats in de Top 40. Ook andere nummers uit Hair haalden in 1969 de hitparade: Ain't Got No - I Got Life, Frank Mills, Aquarius/Let The Sunshine In en Good Morning Starshine. De follow-up single van Zen, geschreven door een Engelse componist/tekstdichter, flopt, waarna in de zomer Brands, De Rijk en Taaling vervangen worden door Harry Rijnbergen en Bennie Groen van de Ro-d-ys (goed voor 4 top-40 hits).

1970 De samenwerking is niet succesvol. Zen wordt in 1970 opgeheven. Harry Rijnbergen, zanger van de Ro-d-ys, neemt nog één single op met de groep Harley Jay, Rosy, wordt metselaar en werkt in de strokarton. Daarna de Hot Time Band. Duco de Rijk gaat verder met het bouwen van studio-mengpanelen (D&R). Dirk van der Ploeg staat in 1973 met een solosingle in de tipparade. Zijn soloalbum is geproduceerd door Boudewijn de Groot. Hij wordt later psycholoog. John Brands wordt directeur van Basart, een van grootste muziekuitgeverijen van Nederland. Hij maakte begin jaren zeventig een singel met Shirley en enkele solo-singles.

1971 Zen-Zanger John Brands gaat in 1971 solo verder. Van hem verschijnen er 3 singles.

1972 Zen wordt door Siebe de Jong opnieuw opgericht met een compleet nieuwe bezetting: Dave Vreeland (zang, sax, orgel, piano), Ruud Klokgieter (zang, gitaar), Ed Postema (bas, gitaar), Johan van der Meer (zang, bas) en Floris van Manen (drums). In 1973 vervangt Peter Huijing Ed Postema.

1973 Zanger/gitarist Dirk van der Ploeg brengt een solo-album en een single uit.

1974 In 1974 wordt een lp gemaakt: Zen Again.

1975 Siebe de Jong, Ruud Klokgieter en Peter Huyting werken nu samen met Tony Souren (zang), Dick Hendriks (drums), snel vervangen door Peter Swinkels en (korte tijd) Alex de Laar (zang).

1977 Rond 1977 opereert een nieuwe Zen met Ar Jelier (orgel, piano, zang), Frank Tijdink (gitaar), Dick Tolsma, Siegfried de Jong en Cor Kerker. Deze groep speelt geen nostalgische hits maar stevige rock. Ook deze bezetting is van korte duur. In de jaren tachtig doet de oorspronkelijke bezetting van Zen nog enkele reünie-optredens.

Nederlands topcabaretier en chansonier in de jaren '50, '60 en '70.

1917 Geboren op 28 juni te Utrecht.

1936 Theaterdebuut bij Louis Davids op 12 februari in de Hollandse Schouwburg te Amsterdam.

1943 Eerste eigen cabaretgezelschap. Zijn eerste programma gaat van start in het Leidsepleintheater getiteld: Alleen Voor Dames. De recensies zijn juichend. Tot en met 1959 zullen er in totaal 26 opgevoerd worden waarvan 't Is Historisch en We Spelen Pantomime extra opvallen. Vaste mensen in het gezelschap zijn Joop Doderer, Hetty Blok en Conny Stuart. Vaste schrijvers zijn Hella S. Haasse en Annie M.G. Schmidt.

1945 Tournee door Duitsland voor militairen.

1947 Sonneveld ontmoet zijn toekomstige partner en tekstschrijver Friso Wiegersma bij de artiesteningang van het Leidsepleintheater.

1954 Zijn Willem Parel creatie wordt een nationaal succes, eerst in het theater, daarna als hoorspelfiguur op de radio en vervolgens als filmster.

1955 De bioscoopfilm De Wonderlijke Wereld Van Parel gaat in première.

1956 Wim Sonneveld vestigt zich een half jaar in Hollywood en werkt mee aan vier films waarvan Silk Stockings (met o.a. Fred Astaire en Peter Lorre) de bekendste wordt.

1958 Voor de BBC maakt hij acht televisieshows.

1959 À La Carte is het laatste cabaretprogramma.

1960 Hoofdrol in de Nederlandse versie van My Fair Lady waarin Sonneveld professor Higgins speelt. Het stuk trekt drie jaar volle zalen in Nederland en is een van de grootste Nederlandse theatersuccessen.

1961 September: op brutale, spraakmakende wijze reikt hij de Edisons uit op het tweede Grand Gala Du Disc.

1962 December: Doe Es Wat Meneer Sonneveld, een televisieshow bestaande uit een collage van oude successen (uit de periode 1954-1959) is een groot succes, het programma wordt binnen 4 weken weer herhaald en levert behalve een Edison voor de elpee ook een hitsingle op met Catootje.

1963 Oktober: optreden op Grand Gala Du Disc met de onnavolgbare creatie van Frater Venantius. Nederland reageert laaiend enthousiast. Behoudende kringen spreken schande over de inhoud van de conference.

1964 Op 1 januari gaat Een Avond Met Wim Sonneveld, een programma samen met Marijke Merkens, in première. Componist/pianist Harry Bannink zorgt voor de muzikale begeleiding. Het wordt een ongekend succes. Hoogtepunten uit het programma zijn o.a. Kroketten, De Man Achter Het Loket, Tearoom Tango, Margootje en Nikkelen Nelis. Het programma loopt tot halverwege 1966.

1965 Januari: Frater Venantius wordt op single uitgebracht en bereikt de Top 10. Juni: Marijke Philips; vervangt Marijke Merckens.
December: een EP met vier kerstliedjes toont Sonneveld van een andere kant.

1966 Wim vertrekt naar Frankrijk waar hij samen met zijn levenspartner en tekstschrijver Friso Wiegersma gaat wonen. In Nederland legt hij zich toe op het begeleiden van nieuw talent.

1967 Januari: Wim En Ina, een nieuwe cabaretprogramma met Ina van Faasen, levert juweeltjes op als Het Dorp en de conference over de verkering van zijn dochter ('ene Harry, een gluiperd van het zuiverste water'). Het programma loopt door tot zomer 1969.

1968 Februari: Sonneveld speelt als gastacteur zeven rollen in de televisieserie Ja Zuster Nee Zuster, geschreven door Annie M.G. Schmidt. Het VARA-programma is het best bekeken programma van 1968.Maart: wederom presenteert Sonneveld het Grand Gala Du Disc. Kritisch bejegent hij Boudewijn de Groot en Cuby & The Blizzards.

1969 Zomer: voorbereidingen voor de productie van de musical De Kleine Parade die hij regisseert en produceert.

1970 April: regisseur Rob Touber maakt de special Wim Sonneveld In Japan, waarin hij liedjes zingt op locatie.

1971 Januari: samen met Corry van Gorp en Willem Nijholt begint de nieuwe theatershow (met o.a. Stalmeester, 'een aardigheidje meneer Sonneberg') Lieveling. Najaar 1972 vindt de laatste uitvoering plaats.

1972 Oktober: Sonneveld, een LP met luisterliedjes verschijnt.

1973 December: de speelfilm Op De Hollandse Toer komt als kerstfilm in de bioscoop. Medespelers zijn o.a. Adèle Bloemendaal en Joop Doderer.

1974 Januari: start opnamen voor de paasspecial voor de KRO waarin hij alleen liedjes zal zingen.Februari: begin opnamen van verhalen die Huub Jansen heeft geschreven. Sonneveld wordt getroffen door een hartaanval.
8 Maart: Op 56-jarige leeftijd overlijdt Wim Sonneveld.

2000 - 2001 Sonnevelds tekstschrijver en voormalige levenspartner Friso Wiegersma vindt drie nooit eerder uitgebrachte liedjes van de cabaretier. De nummers zijn onderdeel van twee cd's die als bijlage verschijnen bij Wiegersma's boek Telkens Weer Het Dorp. In dit boek staat een bloemlezing uit de teksten die Wiegersma schreef voor Sonneveld en anderen. De cd's bevatten drie andere teruggevonden liedjes, gezongen door Willem Nijholt, Erik Brey en Corrie van Gorp. Jos Brink neemt de hoofdrol voor zijn rekening in de musical over Wim Sonneveld die op 19 oktober 2001 in Haarlem in première gaat.
 
2003 Op 8 maart, de sterfdag van Wim Sonneveld, sluit Theatergroep Toetssteen in het Veghelse theater De Blauwe Kei na twee jaar de reeks voorstellingen over het leven van de cabaretier. De door Ger Beukenkamp geschreven musical Sonneveld, Angst, Illusie En Muziek bevat naast bestaand Sonneveld-repertoire ook nieuwe liedjes van Martin van Dijk. Jan Ad Adolfsen speelt de rol van Sonneveld. In de theatervoorstelling Telkens Weer Het Dorp staan de liedjes van tekstschrijver Friso Wiegersma centraal. Jenny Arean, Marnix Kappers, Joke de Kruijf en Tony Neef vertolken in het theaterstuk ongeveer 26 nummers. De teksten die de liedjes verbinden, worden geschreven door Ton Vorstenbosch en Hans van der Woude, de huidige levenspartner van Wiegersma.

2005 De box Ik Zou Nooit Iets Anders Willen Zijn bevat zestien cd's met het oeuvre van Wim Sonneveld uit zijn gehele carrière, van 1934 tot 1974. Tijdens zijn twee jaar durende research vond samensteller en theaterspecialist Hilde Scholten een grote hoeveelheid onbekend en zeldzaam materiaal in de geluidsarchieven. Zij trof onder meer 68 nummers die nooit eerder op plaat, cd of video werden uitgebracht. Op de eerste elf cd's zijn alle liedjes en conferences van Wim Sonneveld thematisch gecompileerd inclusief onbekende radio- en privé-opnamen. De twaalfde en dertiende cd Toegift 1 en Toegift 2 zijn gewijd aan alternatieve versies van bekende liedjes. Daarnaast bevat de box een dubbel-cd met een tot nu toe onbekende, unieke try-out van Sonneveld's eerste one man show: Een Avond Met Wim Sonneveld, waarbij de cabaretier terzijde wordt gestaan door Marijke Merckens. Op de overige cd's is o.a. een door Sonneveld geschreven liedje uit 1934 te horen en opnamen van een jonge Sonneveld vastgelegd op glas- en lakplaten.

2006 Het boek Wim Sonneveld: De Parel Van Het Cabaret wordt in maart gepresenteerd in het Nieuwe de la Mar Theater onder aanwezigheid van onder meer Friso Wiegersma en diens partner Hans van der Woude, Mies Bouman, Corrie van Gorp en Willem Nijholt. De Parel Van Het Cabaret is 'een vriendenboek' vol verhalen van vrienden en collega's, opgetekend door auteur Hilde Scholten.

Willem Cornelis (Wim) Kan (Scheveningen, 15 januari 1911 - Nijmegen, 8 september 1983) was een Nederlands cabaretier.

Kan werd geboren te Scheveningen als derde kind van de ambtenaar Johannes Benedictus Kan, die later minister van Binnenlandse Zaken en Landbouw zou worden, en Helena Cornelia Schalkwijk. Zijn broer Johannes Marinus (Jan) was later lid van de Raad van State. Op zijn zevende speelde Kan thuis al met een marionettentheater. Ook imiteerde hij samen met zijn zuster Truus graag buren.

Kan bezocht diverse middelbare scholen. Hij werd overal van school gestuurd en ging tenslotte naar de toneelschool in Amsterdam, die hij ook niet afmaakte. Kan speelde in 1930 buiten school in een toneelstuk mee, en leerde de tien jaar oudere revuester Corry Vonk kennen. Ze traden op 28 juni 1933 in het huwelijk.

Kan begon teksten te schrijven voor de revue van zijn vrouw, en op 15 augustus 1936 richtten ze samen het ABC-cabaret op. Dit zou een leerschool worden voor jong talent; onder meer Jenny Arean, Maya Bouma, Wieteke van Dort, Frans Halsema, Marnix Kappers en Frits Lambrechts werden hier later opgeleid. De voorstellingen waren een groot succes, en het ABC-cabaret trad in 1938 op in een experimentele televisie-uitzending die pionier Erik de Vries verzorgde in de Utrechtse Jaarbeurs.

Eind 1939 vertrok het ABC-cabaret naar Nederlands-Indië voor een tournee. Doordat de Duitsers Nederland binnenvielen, konden de Kans niet meer terugkeren. Terwijl ze in Indië bleven vielen daar echter de Japanners binnen. Zo verdwenen beiden in een Japans concentratiekamp; ze zouden elkaar jarenlang niet zien. Kan kwam tenslotte in kampen bij de beruchte Birmaspoorweg terecht, maar hij kreeg een bevoorrechte positie en hoefde niet echt te werken. Op 1 maart 1946 keerde het paar terug in Nederland. Toen keizer Hirohito in 1971 Nederland bezocht, schreef Kan een vlijmscherp protestlied.

Oudejaarsconferences

Wim Kan wordt gezien als de grondlegger van de oudejaarsconferences. Hij begon in 1954 met zijn oudejaarsconference voor de radio, vroeg daarvoor duizend gulden, en wenste dat de conference zonder de toen gebruikelijke censuur werd uitgezonden. In 1956, 1958, 1960, 1963 en 1966 volgden er nog meer, altijd bij de VARA. Het unieke aan zijn conferences was dat hij politici van alle gezindten op de hak nam, ook van zijn eigen zuil. In 1973 hield Kan zijn eerste oudejaarsconference voor de televisie. Het werd een groot succes en hij brak alle kijkcijferrecords. Ook de conferences van 1976 en 1979 werden successen. Zozeer zelfs dat veel mensen zich menen te herinneren dat Kan élk jaar een conference heeft uitgezonden. In 1981 gaf Kan een interview in de 'Alles is anders show' van Aad van den Heuvel. Dit optreden liep uit op een Oudejaarsconference van een half uur.

Kan was altijd heel kritisch over zijn eigen werk. Alles moest tiptop in orde zijn. Eerdere opnamen van voorstellingen van hem op 14 januari 1969 en 14 mei 1973 werden nooit op TV uitgezonden omdat hij er zelf niet tevreden over was (inmiddels zijn fragmenten van deze shows op DVD verkrijgbaar). Ook bij latere oudejaarsconferences was het altijd weer spannend of Kan toestemming zou verlenen voor uitzending van het materiaal.

Kan richtte zich in zijn conferences voornamelijk op de politieke actualiteit. Van De Grote Drie was hij absoluut de meest politiek geëngageerde. Hij stond voor het "intellectuele" cabaret. Met zijn imitaties van Joseph Luns, Dries van Agt en Joop den Uyl had Kan de lachers op zijn hand. Hij kon niet de hele voorstelling uit zijn hoofd spelen. Daarom had hij altijd zijn bekende spiekborden aan de rand van het toneel liggen. Zijn stoeltje en wijnkoeler waren de enige attributen op het toneel. Ru van Veen achter de piano en Corry altijd aan zijn zijde.

In 1982 kreeg Corry Vonk een hersenbloeding. Hierdoor kon Kan zich niet goed op de Oudejaarsconference van dat jaar concentreren, en de televisie-uitzending werd een debacle. Op het andere net werd diezelfde avond De Openbaring van Freek de Jonge uitgezonden. Zo werd pijnlijk duidelijk dat het tijdperk Kan definitief voorbij was. Tot een revanche kwam het niet meer; op 8 september 1983 overleed Wim Kan in het St. Radboud ziekenhuis in Nijmegen aan de gevolgen van keelkanker. Wim Kan werd gecremeerd in het Crematorium Moscowa aan de Waterbergseweg in Arnhem. De urn met zijn as stond daar enige jaren in het columbarium. Inmiddels is de as op zee verstrooid.

Op 15 augustus 1986 werd op het Leidseplein te Amsterdam een beeld van Wim Kan en Corry Vonk onthuld, ter herinnering aan de oprichting van het ABC-cabaret, 50 jaar eerder. Begin 1997 moest het beeld wijken voor een herinrichting van het Leidseplein; na tien maanden werd het in december 1997 op voorspraak van Wim Ibo herplaatst op het Gevers Deynootplein in Kans geboorteplaats Scheveningen. Ook het fameuze draaibare tuinhuisje in Kudelstaart waarin Kan veel van zijn teksten schreef is verplaatst; het staat nu bij het Koningstheater in 's-Hertogenbosch. In Kudelstaart, waar de Kans lang hebben gewoond, is een straat naar Kan genoemd: de Wim Kandreef. Hun woonhuis is inmiddels gesloopt en op de plek van het afgebroken huis is een nieuw huis gebouwd.

Op aandringen van haar ambitieuze (en gescheiden) vader wordt Wilma Landkroon op 11-jarige leeftijd door Gert Timmerman 'ontdekt'. Wilma is het muzikale antwoord op kindersterretje Heintje; haar eerste single is een antwoordlied op Ich Bau Dir Ein Schloss van Heintje: Heintje (Bau Ein Schloss Für Mich). Haar eerste drie hits zijn geproduceerd door Gert Timmerman. Later ontfermt Pierre Kartner zich over haar. Tussen 1968 en 1972 heeft Wilma acht hits in de top 40, waaronder een nummer-1 duet met Vader Abraham: Zou Het Erg Zijn Lieve Opa. Een poging tot een wat volwassener repertoire met de Makkers in 1973 mislukt. Nadien raakt Wilma diverse malen in opspraak en in aanraking met de politie door recalcitrant gedrag.

1968 Heintje (Bau Ein Schloss Für Mich) is de eerste single van Wilma, een 11-jarig kindsterretje dat door Gert Timmerman wordt gelanceerd als tegenhanger van Heintje. Van de single worden 500.000 exemplaren verkocht, met name in Duitsland.

1969 Een Klomp Met Een Zeiltje en 80 Rode Rozen zijn redelijk grote hits. Ze speelt bijrollen in drie Duitse films waaronder Unser Doktor Ist Der Beste van regisseur
Harald Vock. Eind 1969 stopt de samenwerking met Gert Timmerman. De productie van de platen komt in handen van de Duitse producer Klaus Lorenzen. Timmerman brengt Wilma onder bij manager Ben Essing (volgens Wilma vangt hij daarvoor 30.000 gulden), de man die The Beatles naar Blokker haalde. Essing regelt woonruimte voor Wilma en haar vader in Oudorp (gemeente Alkmaar). Door de vele optredens (soms drie op 1 avond) en haar veeleisende vader gaat het slecht op school.

1971 Men probeert een wat minder kinderlijk repertoire voor Wilma te vinden. Pierre Kartner schrijft het nummer Zou Het Erg Zijn Lieve Opa. Hoewel het officieel een single is van Wilma en Vader Abraham blijft de bijdrage van Kartner beperkt tot het een aantal malen zingen van 'Nee mijn kleine meisje, als jij maar van me houdt.' Het duo trekt vooral de aandacht bij tv-optredens, waarbij de 13-jarige Wilma op de schoot van de dan pas 38-jarige 'opa' Kartner zit. Het duo tourt door het land met de Vader Abraham Show. De single staat twee weken op de eerste plaats van de Top 40 en wordt dan verdrongen door een ander Kartner-succes: Manuela. In november heeft Wilma nu echt solo een hit met Ik Heb Een Vraag. Met operettezanger John van Kesteren wordt Schenkt Man Sich Rosen In Tirol opgenomen.

1972 De carriere van Wilma is voorbij. Ze keert terug naar Enschede waar ze terecht komt in een kindertehuis.

1975 In maart komt Wilma in het nieuws als ze samen met een groepje vrienden gearresteerd wordt na inbraak en vernieling in hotel Atlanta te Enschede. Wilma trouwt op achttienjarige leeftijd. Niet lang daarna overlijden zowel haar vader als Ben Essing.

1981 Na een scheiding leeft ze met twee zonen in de buurt van haar moeder.

1994 Wilma belandt vier dagen in de politiecel omdat ze ervan verdacht wordt haar eigen huis in brand te hebben gestoken om verzekeringsgeld op te strijken. Bij de brand gaan ondermeer haar gouden platen verloren. Ze probeert tevergeefs een comeback te maken met de single Het Leven Is Oneerlijk.

1995 Als ook de door haar broer geschreven single Recht Op Een Beetje Geluk flopt, keert Wilma de showbusiness definitief de rug toe en leeft ze van een bijstandsuitkering.

Willem Frederik Christiaan Dieben (Den Haag, 5 april 1886 – Den Haag, 9 april 1944) was een Nederlandse zanger die in de periode tussen de beide wereldoorlogen onder de naam Willy Derby een van de populairste artiesten van Nederland was. Tot zijn bekendste liedjes behoren: Het plekje bij de molen (Daar bij die molen), Pinda Pinda Lekka Lekka en smartlappen als: Hallo Bandoeng, Het fiere schooiershart en Witte Rozen.

Derby, afkomstig uit een Haags arbeidersgezin, werkte als zingende kelner in Antwerpen en New York en op de veerboot Hoek van Holland - Harwich voordat hij in 1915, gestimuleerd door zijn echtgenote Adelaïde de Kuijper, een serieuze carrière in het variété begon. Aanvankelijk trad hij samen met zijn broer Lou Bandy op onder de naam The Bandy Brothers (Bandy is een veramerikaanste omkering van de lettergrepen Die-ben.) Al snel bleken de karakters van de broers echter te sterk te botsen om zinvol te kunnen samenwerken; in tegenstelling tot Lou stond Willy bekend als een aimabel mens.

Willy veranderde zijn artiestennaam in het al even Amerikaans klinkende Derby en vierde in de jaren twintig en dertig successen als zanger van licht sentimentele teksten, meestal van de hand van Ferry van Delden of Jacques van Tol. Behalve artiest was hij ook eigenaar van een aantal Haagse platenzaken. Het ging Derby financieel dan ook voor de wind, wat goed uitkwam omdat hij vanaf het midden van de jaren dertig zowel zijn echtgenote als minnares Teddy Schaank onderhield.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond Derby, dankzij Jacques van Tols verkapte verzetslied Op de Grebbeberg, van meet af aan bekend als een anti-Duits artiest. Gebruikmakend van zijn grote populariteit zocht hij bij optredens de grenzen op van wat de bezetter als toelaatbaar beschouwde. Dat hij die grenzen ook wel eens overschreed blijkt uit het feit dat hij zowel in 1941 als in 1943 gedetineerd was in de Scheveningse Strafgevangenis op beschuldiging van anti-Duitse provocatie.

Tijdens de oorlog verslechterde Derby's gezondheid. Luttele tijd nadat Teddy Schaank de liefdesrelatie met hem verbrak, stierf Derby op 58-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Maastrichtse formatie, die begin jaren zeventig een carrière als hitparadegroep combineert met een even succesvolle loopbaan als stevige live-band.

1960 De band Mosam Skiffle Group wint een talentenjacht op televisie. De groep bestaat uit Fred Limpens (zang, gitaar, trompet), Leo Steinbusch, Jean Innemee (Itteren, 14 oktober 1937) en Conny Peters.

1964 Drummer en accordeonist Maddy Bleize sluit zich aan bij de Mozam Skiffle Group. De groep besluit daarop haar naam te veranderen in The Walkers. Het vijftal begeleidt andere artiesten en treedt op als dansorkest.

1967 The Walkers worden beroeps. Limpens maakt dat niet meer mee. Hij verlaat de groep en zet zijn muzikale carriere voort onder de naam Freddy Cash op. Zanger/gitarist Adrie Coenen vervangt hem.

1968 - 1969 De groep treedt op in nachtclubs en dancings. Ze brengen een rock 'n roll-show rond de 'Limburgse Elvis' Maddy Bleize en een show met oorspronkelijke Griekse volksmuziek.

1970 Met ex-Walkers Limpens als technicus neemt de groep het debuutalbum Skiffle Train op. Op dat album wordt het Indiaanse lutchy-fluitje geintroduceerd.

1971 De eerste single, There's No More Corn On The Brasos, verschijnt. Het plaatje wordt een wereldhit en verkoopt meer dan een miljoen exemplaren. Ook opvolger My Darling Helena doet het prima. Het album Helena verschijnt.

1972 Adrie Coenen wordt vervangen door zanger/gitarist Rene Innemee. Hij neemt op de meeste nummers de zang voor zijn rekening. Samen met de Zangeres Zonder Naam wordt de single Mandolinen In Nicosia opgenomen. Het nummer schiet naar de vierde plaats in de Top 40.

1973 I Adore Her komt niet verder dan de tipparde. Dance Of Love doet het beter en bereikt de tiende plaats in de Top 40.

1974 Oh Lonesome Me en Jack Of Diamond komen tot halverwege de hitlijsten. Drums Of Bora Bora behaalt een tipnotering. Het derde album, Family Reunion, verschijnt.

1975 Jean Innemee wordt vervangen door zang/(bas)gitarist John Coenen.

1976 De groep wordt uitgebreid met multi-instrumentalist Michel Nita. Het album Silhouettes verschijnt. Ook worden oude opnamen van de Mozam Skiffle Group op plaat gezet. Jean Innemee wint met zijn lied Vaan Eysde Tot De Mookerhei het eerste Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer (LVK). Samen met Beppie Kraft is hij jarenlang directeur van platenmaatschappij Marlstone in Borgharen.

1977 Bleize verlaat de groep. Zijn plek wordt ingenomen door Jan Franssen. Jean Innemee en Peters produceren de plaat Rue De La Paix van Armand en vormen de groep Carboon waarmee ze twee concept-albums in het Limburgs dialect maken. De eerste gaat over de mijnwerkersperiode in Limburg, de tweede over de Bokkenrijders uit de 18e eeuw.

1978 Conny Peters houdt het voor gezien en wordt opgevolgd door Walter Nita (ex-Chaplin Band) De band behoort inmiddels tot de top van de dansorkesten van Nederland, maar evolueert steeds meer richting popgroep.

1979 De plaat Pregnancy komt uit. Jan Franssen verlaat de groep.

1980 The Walkers verandert haar naam in The Press. The Press bestaat dan uit Rene Innemee, Michel en Walter Nita, John Coenen, Floor Minnaert (toesten/sax) en Willy Bronzwaer (drums). De eerste single van The Press, I'm Gonna Shoot The D.J., is meteen een hit.

1981 Ook opvolger Cantara Pepe is een hit. Het album Press Here wordt uitgebracht.

1982 René Innemee brengt onder het pseudoniem Ray T. Jones een country-rock album uit. Walter Nita brengt enkele solosingles uit waarvan er drie in de periode 1982-1983 de tipparade halen.

1983 Het Press-album Don't Lose The Beat verschijnt. Walter Nita treedt op met De Peers. Zowel Walter Nita als Jean Innemee werken mee aan de dialektplaat Plat In De Jaore Tachtig.

1984 De groep Dance Dance wordt opgericht, die na korte tijd weer de naam The Walkers hanteert. De formatie bestaat uit Conny Peters, Rene Innemee, Michel Nita, Andre Smith (gitaar, zang), Jan van Cep (steelgitaar) en en Loek van Heijster (drums) De groep neemt alle oude successen van The Walkers opnieuw op. De opnamen worden echter nooit op de markt gebracht.

1990 De band wordt opgeheven. In juli verschijnen de compilatie-albums The Best Of The Walkers en The Walkers History. Walter Nita treedt op met Shake Down tijdens het Moulin Blues Festival.

1992 Leden van The Walkers en Chaplin Band slaan de handen ineen en vormen Lafayette, een cajun-formatie.

1998 René Innemee maakt in 1998 met The Revival Band een Creedence Clearwater Revival coveralbum.

1999 Jean Innemee en Maddy Bleize brengen met The Mosam Skiffle Train het album Rent Party uit.

2007 Zanger/componist Jean Innemee overlijdt 1 augustus op 69jarige leeftijd.

Satirisch duo dat vooral in de jaren '70 en '80 een groot stempel heeft gedrukt op het denken in Nederland.

1959 Op het Haagse Dalton Lyceum ontmoeten Van Kooten en De Bie elkaar. Middels schoolcabaret Cebrah starten ze hun samenwerking.

1963 Na hun beider opleiding start De Bie als radioregisseur bij de VARA. Van Kooten werkt bij een reclamebureau.

1965 Van Kooten voegt zich bij de satirische cabaretgroep Lurelei waar dan ook John Lanting deel van uitmaakt. Samen met De Bie ontstaat in het radioprogramma Uitlaat de creatie van de Haagse Klisjeemannetjes.

1966 In september verschijnt de LP De Clicheemannetjes Met Gesprekken Aan Het Biljart. De Clicheemannetjes debuteren op TV in het programma Mies-En-Scene. Van Kooten start met schrijven: columns onder de titel Dagboek Van Een Vogel (later Treitertrends) worden gepubliceerd. December: Op hun eerste single bezingen de heren Wat Is Mijn Bal Nou? en Lekker Legbad.

1967 Vanaf januari krijgen de Clicheemannetjes een eigen hoekje in het tienerprogramma Fanclub. In november doen Van Kooten en De Bie de redactie en presentatie in het maatschappijkritische VARA TV-programma Yin Yan, dat na twee matige afleveringen voortijdig van het scherm zal verdwijnen.

1968 In juni verschijnt de LP De Wereld Van De Klisjeemannetjes. Na het verdwijnen van Fanclub gaat het grootste deel van de medewerkers over naar het kortlopende programma Puntje Puntje Puntje. In november voegen Van Kooten en De Bie zich bij het satirische TV-programma Hadimassa.

1969 In mei verschijnt de single Dat Is De Blues. Vanaf juni doen ze in elke aflevering van Zomaar Een Zomeravond een sketchje. Van Kooten bundelt een aantal treitertrends tot een boekje. Onder de pseudoniemen van Kikkert En Troostwijk presenteren Van Kooten en De Bie drie maanden lang de Teleaccursus Filosofie. November: Voorbij is de single van de Hadimassa LP.

1970 Tweede boekje van Van Kooten Treitertrends 2.

1971 Van Kooten en De Bie schrijven teksten voor de Johnny & Rijk Show, een TV programma rond Johnny Kraaykamp sr. en Rijk de Gooyer.

1972 Opnieuw een leidende rol in een Teleac cursus, ditmaal 20 delen Esperanto. April: mopjes over minderheden in Hadimassa leidden tot een breuk met de VARA, waar de heren dan al negen jaar werken. In oktober begint de carrière bij de VPRO waar ze meewerken aan Het Gat Van Nederland. Van Kooten brengt het laatste boekje Treitertrends uit en schrijft het scenario voor de komedie Geen Paniek (met in de hoofdrol Johnny & Rijk). De film flopt en de Johnny & Rijk Show zal later dat seizoen ook van het scherm verdwijnen.

1973 De eerste bescheurkalender bereikt de winkel (tot 1986 zal er jaarlijks een verschijnen).

1974 Het Gat Van Nederland verdwijnt na twee seizoenen van het scherm. Het Simplisties Verbond wordt opgericht. De Nipkowschijf wordt toegekend aan hun televisiewerk. Vanaf november signaleren ze trends en ontwikkelingen in de maatschappij die volgens hen eenvoudiger uit te voeren zijn.

1975 Juni: Zoek Jezelf wordt een grote hit. Het is een bewerking van het nummer Lay It Down, in 1971 voor het eerst opgenomen door Kenny Rogers. De eerste Simpelpee, een plaat over communicatie, is zeer succesvol. Het is de eerste plaat met hun vaste arrangeur, orkestleider en producer Tonny Eyk.

1976 Met het zes jaar oude liedje Stoont Als Een Garnaal hebben ze een heuse carnavalshit. Het nummer komt niet terecht op een van de albums van het duo. Juni: reclamespotjes voor de Postgiro ('ikke likke Bie'). Oktober: het tweede album continueert het succes van z'n voorganger en wordt bekroond met een Edison.

1977 April: in een avondvullende uitzending treedt voor het eerst Cor van der Laak op. Wederom een Nipkowschijf voor beiden. Het Gat Van Nederland keert even terug op televisie. Oktober: de derde LP Hengstenbal verschijnt (wederom goed voor een Edison). Van Kooten publiceert Koot Droomt Zich Af.

1978 Het Simplisties Verbond vult drie volledige TV-avonden. De Bie's creatie Meneer Foppe debuteert.

1979 Mei: op tournee door Noord Amerika met het Willem Breuker collectief. Oktober: als opvolger van Het Simplisties Verbond start een nieuwe serie maandelijkse programma's Op Hun Pik Getrapt (ook wel Aan Hun Taas Getrokken) waarin nieuwe karakters hun opwachting maken als Jacobse en Van Es, Walter De Rochebrune en De Familie Van Der Laak (met kritisch AVRO-lid Cor van der Laak, zijn vrouw Cock en zijn Ab). Koot Graaft Zich Autobio wordt het nieuwste boek van Van Kooten.

1980  Maart: Van Kooten publiceert zijn boek Veertig. De programma-formule wordt in het nieuwe winterseizoen voortgezet: maar nu kan de uitzending onderbroken worden door de Tegenpartij (o.l.v. Jacobse en Van Es). Met items van buurtopbouwwerkers Reinier en Pierre, de Vieze Man en bankier Øre Daalder. Op Hun Pik Getrapt is ook de titel van het vierde album van het Simplistisch Verbond. De plaat bevat onder meer het lijflied van de Tegenpartij (met medewerking van het Haags Haringkoor).

1981 Mei: Tedje van Es en F. Jacobse zijn te populair geworden en worden tijdens hun verkiezingscampagne op het Haagse Binnenhof door een schotenwisseling omgebracht. De maxi-single Gouden Doden bevat hun 'nagelaten tapes'. Oktober: een nieuw seizoen brengt een forumprogramma waarin journaliste Gemma Shackleton de heren kritisch vragen voorlegt. Voor het eerst komen Ralph en Thea Ternauw langs. November: De Bie start zijn literaire TV-programma De Letteren.

1982 Oktober: vanuit de St. Jodocuskerk in Juinen presenteren Van Kooten en De Bie hun maandelijkse programma. Met Wethouder Hekking en Burgemeester van der Vaart van Ter Weksel in gastitems. Van Kooten speelt voor het eerst Burgemeester van Amsterdam Ed Van Thijn. Het album Mooie Meneren bevat onder meer Het Wijnjaar Nul van het reli-duo The New Positivoos.

1983 Mei: samen met Freek de Jonge wordt de Amnesty avond Het Gebaar verzorgd. Oktober: het nieuwe TV seizoen maakt het Kreateam voor multimediale attitude-deformatie maandelijks zijn opwachting. Oudere jongeren Koos Koets en Robbie Kerkhof maken hun entree.

1984 Mei: solo-LP De Bie Zingt. Oktober: op de LP Draaikonten zingt Van Kooten als Vieze Man over Ballen In M'n Buik en The New Positivoos over Onze God Is De Beste. Op de eerste helft van de plaat staan de Van Kooten & De Bie-verhoren 'waarin enkele bijzonder leugenachtige autoriteiten met de billen bloot moeten'. Draaikonten is de zesde langspeelplaat van het Simplisties Verbond en tevens hun eerste compact disc. December: een hele avond gevuld met het Gala Van Het Gouden Hoofd, een parodie op de liefdadigheidsakties. Van Kooten schrijft Modermismen en Hedonia.

1985 De gebroeders Temmes spelen de hoofdrol in Wo Ist Der Bahnhof en overwinteren in Spanje. De oudere jongeren richten Stichting Moorkop op. Van Kooten en De Bie proberen een Nederlandse versie van Spitting Image te maken.

1986 Docudrama's: Koot en Bie adopteren een kind, Van Kooten raakt zwaar verslaafd aan tomatensap en draait door.

1987 Van Kooten maakt ronde langs programma's om als gastpanellid mee te mogen doen voor het item 'Wat kun je verder als bekende Nederlander'. De Bie schrijft Meneer Foppe En Het Gedoe. Van Kooten schrijft Zeven Sloten - Zes Uitstapjes. Van Kooten En De Bie Willen Niet Dood ('13 Scènes Uit Het Volle Leven') is de zevende en laatste langspeelplaat van het Simplisties Verbond. Een van de nummers wordt gezongen door oudere jongere Koos Koets. In zijn liedje Alles Zonder Met (een compositie van Tonny Eyk) wordt hij begeleid door Ellert Driesen (toetsen), Lex Bolderdijk (gitaar) en Jan Hollestelle (bas).

1988 Oktober: wekelijks is een directe satire op de actualiteit te zien onder de noemer Keek Op de Week. Journalisten Bulle van Berkel en Harry F. Kriele berichten uit het land op actuele zaken. Met o.a. zwerver Dirk, oud-verzetsman Bussink, voddenfilosoof Willem van der Wiel en parlementair redacteur Louc Hobbema (Kijk Op Het Rijk). De Bie schrijft de Boekencorner van Goos Verhoef.

1989 Een nieuwe serie Keek Op de Week met nieuwe karakters als: Oosting, Oosteuropa deskundige Clavan, Dien (Gerrit Braks Fanclub) en Ir. Akkerman ('ik word genoemd').

1990 De karakters breiden zich uit met Frank en Carla van Putten, vakbondsman Aad van der Naat (gebaseerd op ABVA/KABO-man Jaap van der Scheur), Diana Charité ('weet je wel weet je niet') en Neerlandicus E. I. Kipping.

1991 April: Van Kooten speelt de hoofdrol in de Nederlandse bioscoopfilm Oh Boy (regie: Orlow Seunke). Nieuwe karakters: kruidenvrouw Berendien uut Wisp, de zusjes Jet en Koosje Veenendaal, Piet Vroon Instituut, Memien Holboog en weerman Karel Timofeef. Van Kooten schrijft Zwemmen Met Droog Haar.

1992 Kiek Op De Week is een nieuwe kwis met allesweter Lex, Henk en Lucy van Dalen, Richard Buys (projectontwikkelaar), Van Klingelen (verkoper jubileumplakwettes), Keek-knipselarchivaris Herman Bongers en allesvrezer Robert van Effen.

1993 Krasse Knarren vervangt na vijf seizoenen de Keek Op De Week-formule met de jonge senioren Phons van der Kuil en Rick Dubois.

1994 In Bed Met Van Kooten en De Bie. Interactief programma met o.a. kapitein Han van Leeuwen en zijn vriend Eddie Snoei (ex-dansleraar), de tabakshandelaar en de leraar Grieks, thuis geïnterviewd met zijn immer storende dochtertje.

1995 Oktober: Deksel Op De Desk. Vanuit het huis van Gé en Arie wordt de wereld bekeken. Nieuwe karakters: Vogel en De Mik, advocaat Pief Toepoel en parlementair medewerker Archibald Hoogezand.

1996 Terug naar de Keek Op De Week formule. Leader: chroma-key met autoweg, spoorwegovergang. Nieuwe karakters: Endemol aandeelhouder Jack Rubeco en de sigaarlurkende en ex-CHU-man.

1997 Het nieuwe boek van Van Kooten heet Omnibest en is een verzameling eerder verschenen werk.

1998 Van Kooten en De Bie besluiten om hun samenwerking (tijdelijk) te stoppen, zodat ze zich kunnen toeleggen op andere bezigheden. De Bie gaat alleen door met het maken van TV-programma’s voor de VPRO.

1999 Van Kooten komt met een nieuw boek getiteld Levensnevel. Het nieuwe programma van De Bie heet De Bunker van De Bie.

2001 De Bie post dagelijks berichten op zijn weblog (bieslog.vpro.nl). In de DVD-serie Ons Kijkt Ons verschijnt ondermeer een compilatie van De Vieze Man.

2003 Na het verschijnen van deel 10 en 11 in de serie Ons Kijkt Ons worden alle 11 dvd's/video's verzameld in de box Koot & Biebliotheek. Volgens een ruwe schatting van Koot en Bie beslaat de box slechts een kwart van het complete oeuvre. Zondag 16 november wordt het anderhalf uur durend tv-programma De Terugkeek van Van Kooten en De Bie uitgezonden. De compilatie hoogtepunten is gebaseerd op een stemming onder het publiek. Maar liefst 2.293.000 mensen bekijken het programma. Speciaal voor filmhuizen maakt het duo een andere selectie, die geschikt is voor vertoning op het witte doek.

2004 Van Kooten krijgt op 22 april in het Grand Hotel te Amsterdam de Gouden Ganzenveer. Deze culturele prijs wordt uitgereikt door het Koninklijk Nederlands Uitgevers Verbond vanwege de grote betekenis van Van Kootens werk voor het geschreven en gedrukte woord in Nederland.

2005 Kees van Kooten en Wim de Bie komen na zeven jaar weer bij elkaar om opnames te maken voor de bonus-cd De Typeplanner bij de cd-box Audiotheek. Deze box verzamelt tien albums die het duo heeft gemaakt, van Gesprekken Aan Het Biljart (1966) tot en met Van Kooten En De Bie Willen Niet Dood (1987). Audiotheek gaat meer dan 15.000 keer over de toonbank en levert het duo een gouden plaat op.

2006 Koot & Bie krijgen op 15 maart in de Melkweg een Edison Music Award in de categorie kleinkunst/luisterlied. Van Kooten speelt een gastrol in de film Alles Is Liefde. Het scenario is geschreven door zijn dochter Kim. Tijdens Prinsjesdag analyseert Van Kooten voor de Partij Voor De Dieren op Radio 1 de troonrede. Zijn zoon Kasper verzorgt de muzikale begeleiding.
 
2007 Op 24 januari is het eerste van een serie concerten van Kees van Kooten samen met onder meer Corrie van Binsbergen. De voorstelling bestaat uit vijftig komische korte verhalen uit de Angelsaksische wereldliteratuur. 11 maart wordt in het kader van De Avond van het Boek 2007 op Nederland 2 de compilatie Schertz. Zatire & Yronie uitgezonden met sketches van Koot & Bie over taal en literatuur. Op 14 juni wordt in het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid te Hilversum de uitgebreide overzichtstentoonstelling 'Van Kooten en De Bie: En Wel Hierom!' geopend. Ter promotie is het duo 9 juni gezamenlijk te zien in het VARA-programma De Zomer Draait Door. Op 8 december worden Van Kooten en De Bie tijdens het congres Onze Taal, Onze Toekomst in de Jaarbeurs te Utrecht door het Genootschap Onze Taal benoemd tot ereleden. Deze benoeming wordt verleend aan personen met buitengewone verdiensten voor de Nederlandse taal.