Het jachtseizoen
is in volle gang. Dat betekent dat we met rode kleding of petjes moeten gaan
wandelen, want je kan zomaar aangezien worden voor een ree of een everzwijn.
Dat overkwam twee weken geleden een mevrouw die paddestoelen aan het zoeken
was. Je hoort op zich snel genoeg waar de jagers zich bevinden door het blaffen
van de honden. Als we op de binnenplaats staan, horen we altijd precies waar de
jagers van Mornans aan het jagen zijn. Onze buurman monsieur Poulet is de
president van de jachtvereniging. Omdat al het gebied privé bezit is, lopen
ze regelmatig door andermans bossen en over andermans velden. Het is mij al
overkomen dat er een jager schoot terwijl ik de was stond op de hangen. Het
leek wel of ik het doelwit was, zo hard en dichtbij. Om de overlast weer goed
te maken, organiseren de jagers elk jaar rond 20 augustus een uitgebreide
zondagse lunch voor de dorpsbewoners met aansluitend een jeu de boules toernooi
met heuse bekers voor de winnaars. Als ik aan jagen denk dan zie ik een jager
urenlang door het bos struinen op zoek naar wild. Maar hier doen ze battues.
Dat betekent dat ze posten hebben. Ze staan of zitten urenlang op dezelfde
(strategische) plek te wachten tot het wild langs komt. Zo steken de reeën hier
achter de boerderij regelmatig het veld over, dus is daar een uitkijkpost. Komt
er wild langs, dan worden de collegas via portofoons ingelicht en komen ze
naar die plek om het betreffende dier in te sluiten. Jagers mogen niet zomaar
jagen. Er zijn afspraken over op welke dagen en op welke dieren ze mogen jagen.
Ook zijn er afspraken over aantallen. Half augustus had men in Bourdeaux een
administratieve jacht uitgeschreven. De overlast van de everzwijnen was voor de boeren
groot, ze woelen de grond helemaal om en dan gaat de oogst verloren. Daarom
werd er een verordening afgegeven om buiten het jachtseizoen éénmalig te jagen. Er zijn die dag negen everzwijnen
geschoten. Onze vriend Didier had er maar liefst zes geschoten. We kregen ook
een groot stuk. Dat heeft Thierry heerlijk klaargemaakt en we hebben er
uiteindelijk met zestien personen van kunnen eten. Dat is nog eens iets anders
dan kipfilet uit de supermarkt. sabine@pauroux.com
