Cédric (inmiddels alweer 10 jaar) heeft het soms een beetje moeilijk. Het is voor hem zo anders in Frankrijk, dan in Nederland en daar kan hij af en toe last van hebben. Hij is van de zomer twee weken op vakantie geweest in Nederland. Dat was één groot feest. Daarna heeft hij het toch wel even moeilijk gehad. Hij miste Nederland. Het is heel moeilijk te omschrijven wat het verschil is. Het is vooral op school anders. Er wordt meer gestraft dan gemotiveerd, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat de jongere onderwijzeressen wel al meer proberen te motiveren. Maar ja nu is dit jaar toevallig de directrice zijn juf. Ze zit al ruim 30 jaar in het vak en is er één van de oude stempel. Er is ook een behoorlijke competitie. Hoe dat precies komt weet ik niet, dus als iemand het mij kan verklaren dan hou ik me aanbevolen. Onderling zijn ze ook best hard. Ze kunnen elkaar flink dwars zitten. Toen Cédric in het eerste jaar in Frankrijk, halverwege het jaar een groep hoger werd geplaatst, is hij een week lang door een aantal jongens uit de groep gepest en door één zelfs tot het einde van het schooljaar. In Nederland is meer aandacht voor samen werken en samen leven, dat is hier veel minder. Cédric speelt dan ook nog steeds het liefst met z’n Nederlandse vriendjes. Het is algemeen bekend dat het competitiever is in Frankrijk dan in Nederland, maar ik kijk er toch met verbazing naar. Ook op de voetbal is dat te merken. De trainer is behoorlijk fanatiek en één op de 20 keer geeft hij eens een compliment. Ach Cédric die overleeft het wel. Hij is assertief genoeg, kan voor zichzelf opkomen en wij houden de vinger aan de pols. Hij heeft zo zijn eigen oplossingen. Op het moment speelt hij op school meer met de meisjes. Zonder overigens dat hij daarvoor gepest wordt door de jongens. Dat kan dan weer wel. Toen ze laatste een klassenvertegenwoordiger moesten kiezen, werd hij gekozen. “Mam”, zei hij,”dat komt omdat ik ook met de meisjes speel, die hebben namelijk allemaal op mij gestemd”.

27-10-2007 om 12:47 geschreven door Sabine