Pépé Martin is niet meer. Nooit meer zal de oude man op zijn fiets door het dorp slingeren op weg naar de Boulangerie voor z’n dagelijkse baguette. Nooit meer zijn fiets pal voor de deur parkeren om na z’n bezoek aan madame la Boulangere zijn ‘pain’ onder zijn snelbinders te binden. Onlangs hoorde ik bij de kapper in Bourdeaux dat hij is overleden. Hij is 97 jaar geworden en was een van de vertrouwde gezichten van het dorp. Met z’n altijd blauwe werkbroek en grijze alpinopet zat hij vaak voor zijn huisje naast de plaatselijke autogarage. Als je Bourdeaux binnen reed, kon je hem niet missen, zijn huis ligt aan de hoofdweg en iedereen wist dan ook wie Pépé Martin was. Het was een echte buitenman en toen hij in het ziekenhuis terechtkwam met z’n 97 jaar, moesten ze hem aan zijn bed vastbinden. Niks voor hem.  Hij heeft dan ook niet lang in het ziekenhuis gelegen. Maar Mamie Miraculée (madame Gresse) is er nog. Zij woonde in onze boerderij tot begin 2000. Toen werd ze door de dokter haar huis uitgehaald, omdat ze in die oude koude boerderij teveel gezondheidsklachten kreeg. Iedereen dacht dat ze snel zou overlijden, maar ze is vandaag de dag geweldig in vorm en heeft bij ons in december haar 95^e verjaardag kunnen vieren. In haar oude vertrouwde omgeving vertelt ze ons verhalen over vroeger en hoe het toch mogelijk is dat Monsieur Liotard toch nog aan de vrouw is gekomen. “Maar hij moest haar dan ook wel helemaal in Lyon gaan zoeken!” Vertrouwd ze ons dan toe. Hopelijk mogen we nog lang van haar genieten al die andere markante gezichten in ons dorp. sabine@pauroux.com

20-04-2007 om 00:00 geschreven door Sabine