Op een mooie zomeravond werden we zomaar
getrakteerd op een idyllisch Frans tafereeltje. We zaten met gasten aan het
aperitief op onze al zo sfeervolle binnenplaats en verwachtten nog een Frans
echtpaar, dat ons even tevoren had gebeld met de mededeling dat ze ietwat
vertraagd waren. Ineens hoorde we het ronkende geluid van een auto en daar
kwamen ze aangetuft in mijn droomauto. Een prachtige roomwitte uitvoering met
open dak. Brommend kwamen ze tot stilstand voor het hek van de binnenplaats.
Geheel in stijl droeg mijnheer een mooi klassiek wit overhemd en een strooien
hoed en mevrouw was gekleed in een prachtige elegante jurk met bolero. Wat een
klasse! Een tafel vol Nederlandse en Belgische gasten werd helemaal enthousiast
bij het aanzien van zon geit, zoals de Belgen zeggen. Het was die avond het
onderwerp van gesprek en er zijn vele vragen op het Franse echtpaar afgevuurd.
De Fransen noemen de auto liefkozend Dodoche ofook wel deux pattes wat tweepoot betekent en staat voor de twee
cilinders die de auto heeft. De Dodoche had het gered omhoog over de 1100m hoge
berg die hierachter de boerderij ligt, maar naar beneden was mijnheer toch wel
bang geweest dat de remmen zouden doorbranden. Vandaar de vertraging die ze
hadden opgelopen. Maar alles was goed gegaan en nu stond hij te pronken voor
het hek. Bij het parkeren was er eencale tevoorschijn gekomen, een schuin
aflopend blokje wat voor het achterwiel wordt gelegd en zodoende dient als
handrem. De cale werd er altijd door de fabriek bij geleverd zo vertelde
mijnheer. Dat is nog eens service! De auto is in 1990 helaas uit de productie
genomen. Oh wat zou ik graag zon auto willen hebben. Ik zie me al helemaal
toeren in mijn Dodoche, dakje open, door de Franse velden naar de markt mijn
boodschapjes doen. Maar helaas het zit er nog even financieel niet in. De
volgende dag, nadat de Dodoche weer vertrokken was, las ik in het gastenboek:
. En de volgende keer neem ik je mee voor een ritje in de Eend. Yes!!!
