Dit jaar heb ik meegeholpen met de kerstbomenverkoop op de markt in Bourdeaux. Elk jaar levert een boer gratis kerstbomen aan de school en die worden dan verkocht door vrijwilligers. De boer kapt de bomen uit eigen bos. Verser kan dus niet. Erg handig want je hebt dan geen uitvallende naalden. Het nadeel is wel dat je allerlei vormen en maten tegenkomt. Maar de dorpsbewoners hebben dat best over voor de school en een boom met een platte kant is erg handig tegen de muur. Het was heerlijk weer en we stonden lekker in het zonnetje. Kopje koffie erbij; wij kwamen de ochtend wel door. We verkochten goed. Ook aan de directeur van het bejaardentehuis, de bakker, de garagehouder en de apotheker. Bij ons kwam niemand weg zonder een boom. En zeg nou zelf voor zes, acht of tien euro hoef je het toch niet te laten. Tegen twaalven kwam het oude rode Renaultje 4 aantuffen van de familie Riaille. Pa van in de 80, met alpinopet, achter het stuur. Ma, zelfde leeftijd, achterin en hun zwakzinnige zoon (van 50) naast pa voorin. Ze reden de kerstbomen bijna omver, hetgeen ons deed twijfelen over het feit of ze langs wilden rijden en de kerstbomen over het hoofd zagen of dat ze een kerstboom wilden kopen. Door de ruit heen zagen we dat Pa met zoon in een heftige discussie was. Even later stapt de zoon, een doodgoeie vent, gedecideerd uit. Ik loop op hem af en hij zegt: Ik wil een kerstboom kopen, want het is voor de school, maar Pa zegt dat we er wel één van op ons eigen terrein kunnen kappen. Nou ik koop er toch één!. Ik zeg dat ik dat erg tof vind en we zoeken samen een kleine mooie boom uit. Hij betaalt en ik loop mee naar de auto. Met een grote glimlach zet ik de kerstboom naast Ma en bedank ik ook zijn ouders voor het geweldige idee om de school te steunen. Ma moppert nog wel een beetje na, maar kijkt me toch ook een beetje gevleid aan en glimlacht uiteindelijk zelfs naar me. Gezamenlijk, hopelijk tevreden, tuffen ze weer naar huis. Joyeux Noël!
