Bij het begin van een nieuw jaar worden er goede voornemens gemaakt en wenst men elkaar het allerbeste op allerlei vlakken … de voorbije dagen is er wat afgewenst en zondag was het in Zelzate niet anders. Toch waren dit eigenlijk vijgen na Pasen want normaliter hadden wij op deze 8ste januari helemaal niet in Zelzate moeten zijn ! Deze competitiematch was eigenlijk feitelijk de eerste match uit de heenronde maar werd door omstandigheden uitgesteld…. De Zelzatenaars wensten ons ‘het allerbeste’ maar op het gebied van petanque kwam er geen gebenedijd woord over hun lippen en dat kwam over als een emotionele mokerslag. Voeg daarbij het feit dat wij al een kleine eeuwigheid niet meer gespeeld hadden en meteen wordt duidelijk dat wij er niet gerust in waren. We speelden bovendien ook nog op wat rare velden die door de zone-indeling meer vierkant dan rechthoekig waren. De bekleding van de wanden deed ons denken aan een geluiddichte kamer en bezorgde onze SnoekstraatBasterds een iet-wat beangstigend gevoel en een zekere vleugellamheid … Slecht één triplette - de Ru.Mi.Pa. formatie – kon zichzelf vermannen (niet moeilijk want het zijn stuk voor stuk echte mannen) en sleepte een overwinning uit de brand. Zowel onze Ri.Je.Ri.championetten als de Pa.Fr.E.triplette vonden geen passend antwoord op het diagonaal spel van de ‘Loze Vissertjes’ maar toch positief was dat géén van beide ploegen een blote kont diende te kussen ! Eén van onze goede voornemens voor het nieuwe jaar was, dat we op één of andere manier een record zouden vestigen … en zonder al te veel overleg meenden wij dat het moment gekomen was om volledig de mist in te gaan vermits er toch genoeg mist voorhanden was. In de tweede ronde slaagden wij erin om met onze drie triplettes gezamenlijk zeven punten te halen …van een debacle gesproken ! Dan maar een boterhammeke gegeten en ervaren wat Fine moutarde betekent. Fine betekent in dit geval echt fijn én vooral lopend. Deze mosterd leidt vanaf het openen van het deksel een zeer agressief en lopend leven … misschien is het wel een teken van de Zelzatenaren om de tegenstrevers te laten voelen dat zij heel goed weten waar Abraham én zij ook de mosterd halen …Wat men tegenwoordig al niet doet om de tegenstrevers te imponeren ! En ja hoor we waren onder de indruk maar toch nog niet zo erg dat we in de derde ronde nog konden laten zien dat wij, Heirnissers,ze nog alle vijf op een rij hebben…we scoorden het ronde getal van vijf punten . Positief aan deze wedstrijd is dat we er in geslaagd zijn om één voornemen waar te maken: een nieuw record te vestigen ! We vergeten dan maar dat het een weinig positief record is en dat we ons nu kunnen focussen op het vestigen van een volledig positief record … Hoop doet leven, jammer genoeg levert hoop nooit punten op !
Na een korte kerstvakantiestop is de competitie alweer op gang gekomen. Deze keer moest Pc Heirnis naar Zelzate. Het verslag krijgt u later zoals gewoonlijk, nu alvast enkele foto's.
Voor de laatste thuiswedstrijd van 2016 kregen we Pc. Chapoo op bezoek, een haalbare kaart dus, dachten wij, onze thuisreputatie kennende…. Ik kan jullie helaas géén waarheidsgetrouw verslag laten lezen om de eenvoudige reden dat ik er niet bij kon zijn. Ik had die zondag een moord op te lossen: een moord in de sekte ! Misschien dat alle spelers meer met die moord in hun hoofd zaten dan met de wedstrijd want … ze bakten er niet veel van. Opgelet dat is wat ik heb horen zeggen en … van horen zeggen komen leugens ! Een analyse van de wedstrijd heb ik niet gekregen … wel enkele vermeldenswaardigheden . Onze voorzitter had zich speciaal voor deze wedstrijd zeer deftig opgetut: wit hemd, strakke broek en lederen botten … Nog voor aanvang van de eerste ronde liet een snoodaard een petanquebal op die botten vallen …met of zonder opzet…wie zal het zeggen en de vraag is of dit incident het spel van de voorzitter heeft beïnvloed ? Feit is dat hij en zijn twee kompanen een dame haar wang-snee-wang’ mochten kussen !!! Naar het schijnt was er bij de Chapoos een dame van respectabele leeftijd die de meest onmogelijke pointages uit haar hoed toverde … De Heirnissers hadden dan al eens de luxe van een reserve speelster op de bank te mogen hebben … helaas wou zij haar kwaliteiten niet ten toon spreiden aangezien het kalf reeds verdronken was na ronde twee. Een jammerlijke thuisnederlaag met zware 2-7 cijfers . We sluiten, net als de 50plussers het jaar af met een nederlaag. Het kan volgend jaar alleen maar beteren en we hopen dan ook dat iedereen tegen het begin van de volgende wedstrijden genezen mag zijn en er weer volop tegenaan kan gaan. Prettige feestdagen gewenst !!
Als je tijdig vertrekt, is het nog lang niet zeker dat je op tijd in Beveren geraakt. Dat mochten wij aan den lijve ondervinden: vrachtwagens, vrachtwagens en nog eens vrachtwagens …files en nog eens files…omleidingen en nog eens omleidingen… Zelfs de meest geavanceerde GPS raakte er niet meer aan uit. De wedstrijd kon uiteindelijk met een kwartiertje vertraging starten. Het werd meteen duidelijk dat de thuisploeg er op gebrand was om de nederlaag uit de heenronde ( 9-0 ) te wreken want onze Fr.E.Pa. werd in een mum van tijd op een 12-1 achterstand gespeeld. Toch vochten ze dapper terug om uiteindelijk op 13-8 te sneuvelen. Onze twee andere triplettes moesten ook de wet van de sterkste ondergaan en zo stond Actief Beveren bij het einde van de eerste ronde op een riante 3-0 voorsprong. Toch even enkele bedenkingen: de terreinen leken wel weggeplukt uit de steenkoolmijnen, er speelden opmerkelijk veel linkshandigen en er liepen toch enkele schutters bij die best hun broekspijpen kunnen dichtbinden teneinde geen aanstoot te geven met ‘hunne p..t’ De bejaarde supporters van Beveren kwamen kennelijk om te genieten van de grote zakken chips die aan dumpingprijzen kunnen gekocht worden én misschien ook wel van de aparte stijl van de ‘zeerover’ die vóór elk schot zijn rechter been even optilt, net een paard dat even met zijn voorpoot slaat…. Bij aanvang van de tweede ronde viel me iets heel opmerkelijks op….het witte poeder op de ballen van de zeerover. Hij beweerde dat het babytalk was maar daar geloof ik de ballen van ! Ik heb stiekem een staaltje van dat spul meegenomen en ter onderzoek aan een gerenommeerd labo gestuurd …Ik wacht nog op de uitslag om te weten of we een klacht kunnen indienen wegens druggebruik of doping van de ballen. We.Mi.Pa. trokken zich er niet al te veel van aan en stuurden de Actieve Beverenaars met 7-13 naar de boterhammen. Wij allemaal al blij want het zou al zeker géén 9-0 worden … Wel stond het bij schaftijd 5-1 en was het behalen van het wedstrijdpunt on-mo-ge-lijk geworden voor de SnoekstraatBasterds. Na de boterhammen met kaas en kaas (hoofdkaas) konden wij alleen nog maar proberen om een eervol resultaat neer te poten. De fut was er uit en met een 8-1 nederlaag mochten we terug naar Gent bollen, gelukkig zonder files op de autostrade maar jammer genoeg met file om Gent binnen te geraken. We sluiten het jaar dus af met een nieuwe nederlaag … het kan in 2017 alleen maar beter gaan ! Prettige feestdagen aan alle 50 plussers !
Hier zit ik dan voor – of is nu ‘achter’ – mijn Laptop Angèle en wij samen beginnen aan een hopelijk lang en liefdevol samenwerkingsleven vol met spannende verslagen over onze Pc. HeirnisBasterds. Het geluk is alvast aan onze kant: als je een verslag mag maken over een wedstrijd tegen PC.Haeseveld kun je er zeker van zijn dat het een toffe bedoening zal worden. De Haesevelders zijn nu eenmaal sympathieke gasten! Onze Snoekstraters moesten alweer rekening houden met enkele zieken en dus ook afwezigen maar zij kunnen gelukkig rekenen op een aantal ‘die-hard-reserven’ die bovendien, telkens zij beroep op hen doen, zeker ‘niet-onaardig’ of zeg maar ‘schitterend’ presteren. Vóór aanvang van de wedstrijd wou de kapitein van Pc.Haeseveld ons vergasten op een wetenschappelijk gebaseerde uitleg over de wat rare nummering van de terreinen, met name de terreinen met nummering 6-8-10 … zonder dat er sprake is van 5-7 en/of 9. De kapitein die van een goede tongriem gesneden is, praatte op hoog niveau maar helaas, wie geen universitaire studies gedaan heeft, snapte er de ballen van! Toch bedankt voor de uitleg, Joris !! Het moet toch zijn dat de uitleg véél indruk maakte op sommige Heirnissers want de Fr.E.Pa. triplette werd in een minimum van terrein 8 geveegd. Toch denken wij er nog steeds aan om aan de federatie een onderzoek te vragen naar het abnormale gedrag van het groene cochonnetje én de zwarte ballen van de eerste Haeseveld-pointeur. Hoe meer ik er over nadenk hoe sterker het vermoeden dat er een magneet in de ballen en/of in het cochonnetje moet verscholen gezeten hebben … Afwachten maar wat het eventuele onderzoek zal uitwijzen. Feit is dat onze dames, zonder enige technische hulpmiddelen hun tegenstrevers van het veld bliezen met 2 – 13 en dat ook de Mi.Ai.Pa triplette het pleit won met 10-13. Na de eerste ronde prijkte er een fraaie 1 – 2 op het scorebord. Onze championettes gingen door op hun elan en bij een 10-10 stand drukten zij het pedaal wat dieper in en klaarden zij de klus met 10-13.Tussenstand 1-3. De ‘twee-reserven-ploeg’ Mi.Ai.Pa. keek praktisch de hele tijd tegen een achterstand op tot zelfs 12-5 !!! Maar dan schoten ze uit hun sloffen én ballen en ze kwamen terug tot 12-12 !!! Helaas, het mocht niet zijn …. Onze Heirnis-Dolf werd ondergespoten en ja, ook de Fr.E.PA.ploeg onderging hetzelfde lot ! Tussenstand na de tweede ronde: 3-3 !! Optimistisch als we zijn, durfden we hopen op twee overwinningen en op de puntenbuit. Maar de Snoekstraters waren moe gestreden en zowel Ri.Je.Ri. als Mi.Ai.Pa. kwamen niet verder dan 7 punten … Het kalf was meteen verzopen !!! Fr.E.Pa. die er tot dan toe nog niet veel van gebakken hadden, waren daardoor danig gefrustreerd geraakt maar tevens ook extra gemotiveerd om er tegen de kapiteins-triplette wél iets van te maken kwestie van de nederlaag een meer menselijk karakter te geven … zeg nu zelf: een verlies van 5-4 klinkt helemaal anders dan een 6-3 nederlaag !!! En ja, eindelijk vonden de drie HeirnisBasterds hun ‘schwung’ en na een gelijk opgaande wedstrijd moesten de Haesevelders de duimen leggen met 10-13. Eindstand: 5-4 . Jammer dat Fr.E.Pa. pas in de laatste ronde hun petanque-niveau terugvonden … het had beslist een andere wedstrijd én uitslag geweest. Toch nog eens een dikke merci én proficiat aan onze reserven en natuurlijk ook aan Pc.Haeseveld met hun overwinning. Wij wachten af wat het onderzoek naar de ‘getrukeerde’ groene cochonet en de zwarte ballen zal uitwijzen … als er al ooit een uitslag komt ! Onze volgende zondagwedstrijd gaat door op 18 december in ons vertrouwd clubkokaal ; we ontvangen de hoge-hoeden-club Chapoo … Komaan, we gaan er voor!!!
Als je een waarheidsgetrouw verslag wil schrijven, moet je heel oplettend zijn zodat je alle details over de gebeurtenissen kunt weergeven. Die woensdag kwamen onze tegenstrevers al vroeg binnen gevallen …Je kon zo merken dat ze van KPc. Schorpioen waren. Hun stroeve gelaatsuitdrukking liet duidelijk blijken dat zij van een ‘Koninklijke’ club waren en dat zij het Heirnis plebs morres kwamen leren. We konden dadelijk ook ervaren dat het ‘handgeven’ niet iedereen uit de Botestraat is gegeven.(sic) Eén van de binnenkomers ging alles nauwkeurig onderzoeken en lezen, géén item ontsnapte aan zijn Anatool-oog. Even verwachtte ik dat hij ook nog een speurhond zou tevoorschijn toveren om een grondig drugsonderzoek uit te voeren op onze velden … De wedstrijd startte in een sfeer van intimidatie …ik citeer: “ Pas op eh, ik ben ‘bokseur’ geweest “, “ Die pleinen hier zijn veel slechter dan bij ons “… en…lap …niets meer …lap … mijn Adèle weigert dienst ! Ze vertikt het om ook nog maar één letter van het verslag verder te typen … Ik strijk liefdevol over haar toetsen … ik spreek haar geruststellend toe … ik vertel haar wat ze nog veel zal mogen typen … over de ruzie in het huishouden op terrein drie … de gore taal die gebruikt werd … het helpt niet …in tegendeel Adèle wordt nog nukkiger en besluit om te gaan updaten … Ik laat haar doen, vijf uur lang ! Intussen, zonder ook maar één toets aan te raken, vertel ik haar dat het best een leuk verslag kan worden. Ik schets heel summier het verloop van de wedstrijd: hoe we 2-1 voorkwamen … hoe de Schorpioenen in de tweede ronde terugkwamen tot 3-3 en hoe in de slotmatch een 12-13 (onverdiende) nederlaag besliste over 4-5 verlies van de SnoekstraatBasterds. Na vijf uur geduldig wachten komt er heel even terug leven in Adèle. Bij het eerste toetsencontact slaat Adèle alweer tilt… opnieuw updaten en configureren … Als de klok al lang middernacht geslagen heeft, doet Adèle nog altijd haar goesting … maar even na één uur besluit ze om ‘Windows te gaan herstellen’. Ik besluit om haar de nodige nachtrust te geven en wil haar afsluiten … helaas ! Er is niets maar dan ook niets nog mee aan te vangen ! Ik laat haar voor wat ze is en kruip in mijn bed. Als ik ’s morgens wakker word, vind ik Adèle met een zwart scherm … Ik probeer haar op te starten en … ze begint prompt met updates !!! Teneinde geen punthoofd te krijgen, gepaard met een ‘crise cardiaque’, heb ik haar in haar originele verpakking gestopt en haar terug gebracht van waar ze kwam . De specialist die haar daar ter plekke onderzocht – gedurende drie uren – moet toegeven dat er met Adèle véél meer gaande is en dat zij niet normaal kan functioneren en zeker nooit geschikt zal zijn om ook maar enig verslag te schrijven … Exit Adèle en meteen ook blijde intrede van Angèle … Afwachten wat het wordt !
Mijn excuses voor het korte verslag van de wedstrijd tegen KPc Schorpioen maar bij nader inzien heeft Adèle mij behoed voor het schrijven van … minder leuke dingen over deze wedstrijd. Tja, het was tegen de Koninklijke uit de Botestraat en dat zegt genoeg !!!
Er zijn zo van die momenten dat je het gevoel hebt dat je een klein beetje een ‘voorspeller’ of een ‘ziener’ bent … Al een paar weken had ik het gevoel dat het niet goed ging … neen… niet zo zeer met de petanque maar wel met mijn Germaine ! Je moet weten dat Germaine niets meer of minder is dan mijn wat aftandse laptop; tja na iets meer dan twee jaar is zo’n ding tegenwoordig al behoorlijk aftands ! Germaine had – zoals elke vrouw – wat kuren: niet op de juiste manier reageren als ik op bepaalde plaatsen drukte , toetsen reageerden niet meer zoals het moest en haar blik vertroebelde soms op de meest onverwachte momenten. Ik zag het ik voorspelde het … Germaine zou het niet lang meer uithouden …Het maakte me triest en wat weemoedig … hoeveel mooie momenten had ze mij in het verleden al niet geschonken. Als ik een wedstrijdstrijd verslag tikte, liet ze mijn vingers over haar gestroomlijnd lichaam glijden en was het alsof er een magische kracht van haar uitging en ze als het ware de inspiratie uit mij zoog. Ik had het gevoeld na het verslag dat ik vorige week schreef over onze wedstrijd tegen Moeskroen; Germaine was zichtbaar moe, ze stribbelde tegen, liet me niet doen wat ik wilde doen, ze was opstandig en chagrijnig terzelfdertijd. Gelukkig maar hoefde ik geen verslag te schrijven over onze vriendschappelijke ontmoeting tegen Pc. De Horizon van woensdag 30 november laatstleden… Wat rust: het zou Germaine goed doen en ik hoopte dat ze me toch weer ter hulp zou komen bij het schrijven van het verslag van onze eerste wedstrijd uit de terugronde . Alweer een ‘zien’-moment van de voorspeller toen ik me realiseerde dat de heenwedstrijd tegen Zelzate nog moest gespeeld worden … raar maar waar … Germaine, ik voelde het…zij zou het ook raar vinden en nukkig en opstandig worden als ik over zo’n raar evenement zou beginnen schrijven … Ik heb daarom heel bewust twee dagen gewacht om het te proberen: een verslag maken over onze eerste ontmoeting -die eigenlijk de tweede ontmoeting uit deze competitie moest zijn – tegen de Polkaheertjes . Ik heb Germaine proberen voor te bereiden op haar taak, via nonkel Google heb ik wat opgezocht over Zelzate en … heel wat leuke informatie kunnen verzamelen : over de brug van Zelzate, over de carnavals geplogenheden in de jaren zeventig, over Mietje Stroel, het al even goed plassende lief van Manneken Pis … Germaine scheen zich wat beter te voelen … al deze informatie nam ze liefdevol in zich op …tot op het moment dat ik begon aan het echte verslag van de wedstrijd Pc. Heirnis – Pc Zelzate.
Er was geen huis meer te houden met mijn Germaine !… Ze weigerde pertinent om letters uit te tikken, getallen veranderde ze naar eigen goeddunken in soms astronomische cijfers en zelfs schuttingswoorden kwamen zomaar uit haar nochtans zuiver klavier … Het verslag werd een ramp en was niet voor publicatie vatbaar… maar toch, als een laatste eerbetoon aan mijn Germaine heb ik haar laatste schrijfsels afgeprint, ik bewaar ze als een aandenken aan een trouwe, liefdevolle vriendin ! Als ik deze tekst nu tik op mijn Adèle , want zo heb ik mijn nieuwe tik-liefde gedoopt, en ik lees nog even het laatste schrijfsel van Germaine na, besef ik dat zij met een laatste krachtinspanning, geprobeerd heeft om voor onze SnoekstraatBasterds een fantastisch verhaal te schrijven met echter onwezenlijke gebeurtenissen en vooral cijfers: ik zal maar één voorbeeld geven: Germaine tikte in volle overgave: eindstand Pc Heirnis – Pc.Zelzate 222222 - 777 …!!! Bedankt lieve Germaine het ga je goed in de recyclagehemel en welkom Adèle, hopelijk bezorg jij mij opnieuw veel verslag-schrijf-plezier want dan komen het petanqueplezier én de nodige winstpunten voor Pc.Heirnis zeker terug !
Gisteren, woensdag 30 november, liep de club Heirnis vol voor een vriendschappellijke match tegen Pc Horizon, de petanqueclub van het lokaal dienstencentrum de Horizon. Een uiterst gezellige sfeer, serieus spelen én lol maken. Iedereen kreeg waar voor zijn inleggeld: een drankbonnetje en tot slot een prijs! Voeg daarbij dan nog héél lekkere, rijkelijk belegde boterhammen en een overheerlijke dampende kom soep mét balletjes!! Een pluim voor de organisatoren en catering!
Het is niet de eerste keer dat de twee ploegen tegen elkaar in de clinch gaan, nee, dit vraagt om meer, allicht volgende zomer in de tuin van De Horizon. daar wordt aan gewerkt!
Het zal wel nooit grote liefde worden tussen de steden Moeskroen en Gent daarvoor zijn er té grote verschillen én het zal ook wel nooit echt boteren tussen Pc.Moeskroen en Pc.Heirnis daarvoor zijn de ergernissen van onze kant en misschien ook wel van hun kant te sterk. We werden alleszins niet met open armen ontvangen , maar wel met een open deur die door de Mouscrons blijkbaar niet kon of beter gezegd: wou gesloten worden en – teneinde niet om te komen van de kou – waarin wij al onze energie moesten steken in het telkens weer gaan sluiten van de ‘sas-deur’. Het warm water hebben ze daar in la provence du Hainaut blijkbaar ook nog niet uitgevonden getuige daarvan de lauwe koffie en dito poedersoep die dan ook niet opgelost raakte en een hoopje vettige troep achterliet op de bodem van de tas. (zie foto) Vroegen we zout was het antwoord: “ On n’a pas” …Ik moet hier in dit verslag dus noodgedwongen mijn ongezouten mening geven … sorry ! Het hele lokaal bood een troosteloze aanblik en Ivago was zeker nog niet langs geweest. Aan de geur in de toiletten en het zicht van de plasbakken (zie foto) was duidelijk te rieken en te zien dat de kuisvrouw hoogstens maar één keer per maand langskomt … Wilden we iets bestellen, schreven we alles netjes op een kaartje – uiteraard in het Nederlands – en veiligheidshalve schreven we er ook het nummer van teletekst (888) bij opdat er geen vergissingen zouden gemaakt worden… Bij Pc. Moeskroen heb je twee soorten velden: een wit en een zwart. Op het witte veld klopten wij hen nog niet zo lang geleden – in de 50 plus reeks – dus hadden ze het nu zo gearrangeerd om ons op het zwarte veld te kunnen bekampen en met Black Friday in het achterhoofd – je kan moeilijk verwachten dat ze een vrijdag van een zondag kunnen onderscheiden – kozen ze allemaal om met zwarte ballen te spelen en als het enigszins kon met een zwarte cochonnet …het zal wel iets met hun zwarte magie te maken hebben zeker ? Als we dan bij het begin van de match ook nog een judaskus kregen wisten we al meteen waar we ons aan konden verwachten. Wij, met een complete ziekenboeg én ook nog wat reserven op het veld, begrepen ook dat er op die zwarte keitjes een soort black jack zou gespeeld worden maar dan met petanqueballen. En inderdaad we ondervonden alras dat er voor ons alleen een “rien ne va plus” in zat. Een snoodaard had zelfs een perfecte GPS route voor zijn ballen laten tatoeëren op zijn armen en een baardige terrorist had bij I.S .minstens twintig dagen schietlessen gevolgd. De arrogante zelfzekerheid van de -hoe kan het anders- in het zwart spelende tegenstrevers – uitte zich in het feit dat één van hen het zelfs niet nodig achtte om in het verplichte club tenue te spelen. Op het veld hoorden wij geregeld ‘kat‘ roepen maar hoe wij ook zochten … er was geen kat te bespeuren … toen wij dan maar ‘hond’ riepen kwam er ook geen respons … En dan snapten we plots dat de spelers van Pc.Moeskroen misschien wel een codetaal hanteerden en probeerden ons te misleiden door een soort Vlaams te spreken. Ik maakte de kapitein er vriendelijk attent op dat een Franssprekende ‘kat’ ‘chat’ is maar met een hautaine blik bekeek hij mij en … zweeg … om direct daarna alweer ‘kat’ te roepen en toen merkten we plots dat voor twee van onze drie ploegen de eerste ronde er al op zat …. Onze drie poesjes-ploeg Ri.Je.Ri. kon , gezien het ‘kat-ten-gedoe’, blijkbaar op enige vorm van sympathie rekenen en zij mochten stevig weerwerk bieden maar werden toch ook zonder kattenbrokken noch punten naar de koude tafels gestuurd waar Ri. het verhaal deed van de ongenode gast in haar keuken thuis: een muis . Een supporter van de SnoekstraatBasterds was zo vriendelijk om Ri. ter geruststelling over de rug te wrijven en zo te zorgen dat de puntjes op de i kwamen … In de tweede ronde was het pour nous directement pour savon en hoopvol op versterking van de inwendige mens trokken wij dan maar naar de nog altijd koude tafels. Toen de thuisspelers van boterhammen voorzien werden , meenden wij- aan hun over-luidruchtige kreten- te mogen opmaken dat het de eerste keer was dat ze belegde boterhammen kregen. Onze portie boterhamman was niet van die aard dat we konden juichen en zeker niet spreken van ‘belegd’… én de bijhorende cornichons waren eerder een kruising van een champignon en een cornichon met als resultaat … een groene slak (zie foto) Enfin vooraleer de derde ronde aan te vatten hielden wij even inspectie van onze ballen want die zagen er na twee rondes uit alsof ze vijftig jaar ouder geworden waren: vol denkrimpels en ouderdomsvlekken, putten en bulten ! Intussen waren ook de luidruchtige ‘die-hards’ komen binnenwaaien samen met de rook van hun elektronische sigaretten, om een stoomboot jaloers te maken ! Aangezien le veau était déja loin ivre-bu,* speelden wij avec le courage dans nos souliers … Toch weer un compliment pour nos souris-dames die een ferm pièce van de ‘kat-boules’ mangeerden. Nous étions engoudroné dehors du froid en du faim ** en maakten dan ook dat we zo snel mogelijk -puntenloos- naar huis konden. We onthouden dat Pc.Moeskroen géén kei-goede ploeg is maar dat het een ploeg is met rotkeien op hun veld !!! Pc. Moeskroen, nous votre club voir retour chez nous in de maand mars*** …en wij beloven jullie een chaud onthaal !
*Aangezien het kalf al lang ver-dronken was **We waren uitgeteerd van de kou en de honger ** Pc Moeskroen we zien jullie club terug in de maand maart
Zondag laatstleden waaide er een sterke wind in de Snoekstraat en op woensdag was het weer van dat … opnieuw een Mistral op bezoek ! Weliswaar géén Mistral-wind maar een Mistral-petanqueploeg uit de 50plus afdeling. Zondag was het faliekant afgelopen voor onze Snoekstraters en dus waren ze super gemotiveerd om die mannen en vrouwen uit Heusden een ‘windje te laten ruiken ‘. Een hevige Heirnis-fan had zelfs bij een leuke tekening een al even leuke slogan bedacht : “ Pc. Mistral zal Pc. Heirnis niet van het veld blazen”. Maar er werd vóór de aanvang van de wedstijd niet geblazen, neen, eerder stoom afgelaten over de parkeermeters die overal in het Gentse straatbeeld zijn opgedoken en die ook petanquers het geld uit de zakken klopt. Een goeie raad: als je naar de Snoekstraat komt, doe aan ‘carpoolen’. Kom met z’n vijven in één auto, neem een dagticket van € 6.00 en deel de kosten … voor wie moeite heeft met delen: € 1.20 per persoon en jullie zijn gerust voor de hele namiddag. Dan de orde van de dag. Bij de Heirnissers was het één grote ziekenboeg en voor de zoveelste keer moesten de ploegen herschikt worden én … door een fout op de pc. was ook de indeling van de ploegen over de drie terreinen door mekaar gehaspeld . Bij Pc. Mistral herkenden we bekende gezichten van zondag maar ook nieuwe –heel karakteristieke – koppen. Bij de opwarmings-schiet-en-plaats sessie merkten we meteen dat er naast de gekende zondagsschutters ook nieuw en goed bloed was meegekomen. Benieuwd wat het zou worden. Eerste ronde. Op terrein drie startten E.Gi.Pa. als een wervelwind. In een spetterend begin slaan ze een kloof van zes punten maar toch profiteren ze niet ten volle van de gelegenheid om de tegenstrevers definitief in een wurggreep te houden. Zeg nu zelf: in drie mènes waar de Mistrallers telkens zes ballen moeten spelen op één bal, wordt er amper drie keer één punt gescoord. Als er dan toch eens drie punten kunnen worden aangetekend, is het hét begin van het einde ! Van zes-nul gaat het al vlug naar zes-zes en dan dreigt het kalf helemaal te verzuipen. E.Gi.Pa. zijn danig de kluts kwijt …ze proberen … maar als ze op acht belanden, maken de tegenspelers gebruik van ‘acht is wacht’ en ze dienen Heirnis een uppercut van je welste toe: 8-13. Gelukkig maar zijn er onze twee andere ploegen. Zowel Pa.Ru.Fr. als Ri.Je.Ri. klaren de klus met 13-2. Eindstand na de eerste ronde 2-1. Geen reden tot paniek ! We zullen in de tweede ronde dat Mistral-varkentje wel wassen en zorgen dat de derde rond overbodig wordt… Ik maakte me –vooraleer het veld op te stappen nog de bedenking ‘Hoogmoed komt vaak voor de val’ …we mogen niet in die val trappen ! Onze half zieke dames-triplette kreeg op terrein drie een koortsblaas van 2-13 opgespijkerd en weg was onze voorsprong van 2-1. Het was nu 2-2 ! E.Gi.Pa. begonnen net zoals de vorige wedstrijd schitterend aan de match. Mistral had weliswaar een remmings-tactiek van jewelste bedacht en ze opteerden om er een wandelwedstrijd van te maken; cochonet om de haverklap buiten en …iemand opstellen die telkens moest aangemaand worden om de werpcirkel te betreden en te verlaten en die bovendien ook af en toe nog wat petanque-regels moest ingefluisterd worden… vermoedelijk via een ingenieus apparaatje achter zijn oor ... Onze SnoekstraatBasterds lieten zich niet kisten en konden uitlopen tot 7 – 1. En dan zelfde scenario als in ronde één: geen bal meer plaatsen, geen bal meer schieten en …roemloos ten onder gaan met alweer 8-13. Mistral kwam op voorsprong en er heerste een euforische sfeer bij de Heusdenaars. Gelukkig maar waren er de knappe pointeer – en schuttersballen van Pa.Ru.Fr. die de stand , met een 13-5 overwinning, terug in evenwicht konden brengen: 3-3 en tijd voor boterhammen en voor de Heirnissers ook nog voor E.P.O.* Ik nam me voor om mijn petanqueballen op te vreten als we niet zouden winnen en zette meteen ook onze wifi af zodat de man met de baard en het geheimzinnige oortje géén bevelen meer zou kunnen ontvangen via dat toestel. De tegenpartij had ons gebaar blijkbaar in de mot gekregen en schakelde meteen een reserve in … de onfortuinlijke baardmans hield het dan maar voor bekeken en verliet ons. Het kan natuurlijk ook zijn dat zijn parkeertijd verstreken was en hij niet opnieuw op zoek wou gaan naar een nieuwe plaats. Enfin, soit ! De derde ronde zou hoe dan ook beslissend worden ! Onze in bloed-vorm verkerende triplette Pa.Ru.Fr. -alhoewel Ru. er toch niet kerngezond bijliep – zette het stress-mes al vlug op de Mistral-kelen door een 13-6 te laten optekenen. Het voornemen om bij verlies mijn petanqueballen te moeten opvreten zorgde ervoor dat de zenuwen mij door de handen gierden, maar gelukkig waren er mijn twee ploegmaats om de situatie onder controle te houden en met een zeer ruime zege van 13-2 sloegen wij Mistral definitief k.o.. Vijf – drie de winst was binnen. Onze dames wilden deze wedstrijd in opperste schoonheid besluiten en er 6-3 in plaats van 5-4 van maken . Het werd een uiterst spannend slottreffen, getuige de score naar het einde toe: 10-8 … 10-11 … 11-11 en …13-10. Eindstand 6-3 want … we schitterden in de derde ronde en met de wind van achteren en een nederlaag aan hun broek en aan hun ballen werden onze tegenstrevers huiswaarts gestuurd ..en …wat nog veel belangrijker was: ik hoefde mijn petanqueballen niet op te vreten ! Volgende woensdag spelen we om 14u een vriendschappelijke oefenmatch tegen Pc. De Horizon. Spelers én supporters: op post !!
*Een Pintje Of... (voer zelf een getal naar keuze in…)
Wind, wind en nog eens wind ! Bij een weer om geen hond door te jagen kwam er toch een hond door ! Een Boarder Collie met in zijn zog de Mistral winden of beter gezegd de Mistral petanquers uit Destelbergen. We wisten bij het zien van de opwarming van de tegenstrevers meteen dat we het niet gemakkelijk zouden krijgen … Tegen de leider van het klassement is het nooit gemakkelijk ! De eerste ronde bracht al meteen bevestiging van ons vermoeden ! De Ri.Je.Ri. ploeg ontmoette de ‘madam met de blote kont …en de Ai.Ru.Pa. formatie kon alleen maar bewijzen dat ze ze nog altijd alle vijf hebben. alleen de Fr.E.Pa. triplette sleepte een 13 – 7 overwinning uit de wind, weliswaar na een match die meer van een wandelwedstrijd had …de cochonet werd minstens twintig keer buiten geschoten ! De eerste ronde eindigde dus op 1-2 . Géén paniek ! De SnoekstraatBasterds waren de laatste tijd gewoon om een achterstand na de eerste ronde te moeten ombuigen in een zege bij het einde van de rit. Vol vertrouwen in eigen kunnen, startten de Heirnissers aan de tweede ronde. Op terrein 2 ging de match gelijk op maar bij een 6-7 stand werd de cochonet met een Mistralwind buiten gekeild en meteen was het 6-11 . Toch gaf de Fr.E.Pa. ploeg zich niet gewonnen en ze vochten voor wat ze waard waren om uiteindelijk te sneuvelen op 7-13. Onze Ai.Ru.Pa. triplette was op terrein 3 in goeden doen en liet een 13-6 optekenen. Op terrein 1 vochten onze drie dames voor een puntje dat de tussenstand op 3-3 kon brengen en … jawel na een spannende wedstrijd moesten de Mistrallers het onderspit delven met 13-11 ! Tussenstand 3-3 ! Na de boterhammen moest het dus gebeuren ! Buiten was de wind gaan liggen en wij hoopten stiekem dat de Spelers van Mistral daardoor wat uit hun lood geslagen zouden zijn…. En jawel ! Op terrein 3 waaide géén Mistrtal wind meer … Fr.E.Pa. maakte er een droge 13-1 van !! Als we nog één partij konden winnen was het wedstrijd punt binnen !!! Helaas ! Noch de Ri.Je.Ri. formatie noch de Ai.Ru.Pa. triplette slaagde erin om meer dan vijf punten te scoren. Eindresultaat: 4 – 5. Proficiat aan de sympathieke Mistrallers met hun ‘Herfsttitel’ en ook een dikke proficiat aan onze spelers voor hun niet aflatende inzet. Volgende zondag trekken we naar mijn niet zo geliefd Moeskroen …daarover lezen jullie dan wel meer .
