Hier zit ik dan vóór – of is het nu achter – mijn p.c. en verplicht mezelf om het verslag van onze wedstrijd tegen de ‘mannen van de tijd’ op papier te zetten. Géén gemakkelijke opgave want het zal helaas weer een verslag in mineur moeten worden … En dan plots valt mijn oog op een boek in mijn boekenkast: “De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst … dit kan geen toeval zijn … dat het alweer ‘helaas’ is ! Ja, winnen wordt een quasi onbekend én ongekend begrip voor de petanquers uit de Snoekstraat !!! Nochtans spelen we niet slecht maar …daar zie ik een boek van Toon Hermans staan: “Alles is heimwee” … kan ook geen toeval zijn dat ik heimwee heb naar de dagen dat ik in lyrische termen kon uitpakken over onze overwinningen. Heeft er iemand in mijn boekenkast zitten snuisteren en een aantal boeken opzettelijk netjes bij mekaar geplaatst om mij iets diets te maken met onze petanqueclub ? Het lijkt er sterk op want daar staat “ Het verdriet van België” netjes naast “Het gevaar” van Jos Vandeloo … inderdaad degradatiegevaar loert om de hoek ! Drie boeken van Maurice Roelants doen ook hun duit in het zakje: “Het leven dat wij droomden” , “Altijd opnieuw” en “Gebed om een goed einde” herinneren mij eraan dat wij droomden van een sterke prestatie in deze competitie maar dat wij altijd opnieuw op tegenstrevers stuitten die blijkbaar meer geluk dan echte kunde hadden en dat we nu misschien moeten bidden voor een goed einde ! Daar, Ward Ruyselinck’s “Wierook en tranen” dat boek wil ook iets vertellen: tranen zijn er nu inderdaad elke week bij een nieuw verlies, gelukkig is er (nog) geen wierook want Tess Gerritsen staat daar breed glimlachend in mijn boekenkast met op haar boekenrug “De laatste sterft” . Ik word er zowaar een beetje mistroostig van en dan plots valt mijn oog op een aantal boeken dat op mijn leestafel ligt: “Dan heb je geluk” van Toon Hermans doet de hoop heropleven op een wederopstanding, “Geen gezeik “ van Johan Boskamp herinnert mij eraan dat we er echt moeten voor gaan en niet oeverloos staan lullen over onze verloren partijen … Als ik mijn bureau buitenstap graai ik vlug nog twee boeken mee want volgende week zijn we ‘bye’ en onze volgende competitiematch brengt ons naar Reynaert.. Ik heb dus ruimschoots de tijd om “Van den vos Reynaerde” te lezen en ook “De exorcist” door te nemen om de verliesduivel uit onze petanquemiddens te verdrijven !... Misschien kan ik begin februari Willem Elsschot zijn boek “De verlossing’ als boek van de maand aankondigen … en kunnen we samen met Toon Hermans’ “ Tussen mei en september ” grootse plannen maken voor de nieuwe competitie…
Ach ja, we speelden helemaal niet slecht op Pc.Omega maar …we verloren en…begin maar terug bovenaan te lezen !
Vrijdag, de 13de..., was het feest in de club. eerst de nieuwjaarsreceptie met aperitief en heel lekkere hapjes, gevolgd door een schitterend diner. Een wel speciale vermelding voor een clublid Aissa, die het dessert voor haar rekening nam. Het bordje was dan ook leuk versierd met de naam van de club; Schitterend gedaan. Later volgde dan nog de tombola en kon er ook gespeeld worden op de pietjesbak. Een uiterst geslaagde avond en zeker een bedankje voor de leden die alles piekfijn hebben gerealiseerd !!
Dat de ‘mannen van de Schaapstal’ niet al te gerust waren in de echte derby tegen de SnoekstraatBasterds, bleek al onmiddellijk toen ze in de club arriveerden : een intensieve en collectieve verkenning van de velden en het niet even gelijkgestemde becommentariëren ervan … Ze wisten verduiveld goed dat wij de laatste matchen in géén goede doen waren … wij natuurlijk óók … maar wij waren echt van plan om daar verandering in te brengen ! De start was alleszins veel belovend ! Op terrein één boekten Fr.E.Pa. een mooie 13-6 overwinning en op terrein twee hadden Ru.Mi.Pa.wat meer moeite om een toch verdiende 13-10 te laten optekenen. Onze dames klampen in den beginne stevig aan maar moesten toch het onderspit delven met 7-13. Geen man overboord: 2-1 was een mooie uitgangspositie ! Ik vermoed dat er in een moment van onoplettendheid één of ander gas op onze velden gespoten is geworden want in de tweede ronde waren wij nergens meer … en alle drie onze tripletten werden wandelen gestuurd. Tussenstand 2-4 ! Toch leefde er nog hoop en dan vooral bij onze damestriplette, zij zwoeren de dure eed dat ze de derde ronde de leider zouden inpakken !!! Hun pep-talk werkte en de drie Heirnis formaties gingen er helemaal voor ! De dames hielden woord en plaatsten een fraaie 13-4 op het scorebord ! Op terrein één vlotte het niet zoals gewild en toen er een 9-13 genoteerd werd, wisten we hoe laat het was … een nieuwe nederlaag van de lijders tegen de leiders. Intussen keken Fr.E.Pa. aan tegen een 0-9 achterstand, gescoord in twee mènes ! Wie dacht dat onze Heirnissers zich gewillig naar de slachtbank zouden laten leiden, had het verkeerd voor. Puntje voor puntje vochten zij zich niet alleen terug in de wedstrijd … neen zij kwamen aan de leiding met 11-10 ; de vooruitzichten waren schitterend …het zou dus nog 4-5 kunnen worden … geen afgang tegen de aanvoerders van de competitie. Maar zoals het in deze competitie al zo vaak gebeurd is dit seizoen liet de geluksfee ons alweer in de steek en de tegenstrevers wisten drie punten te scoren en beslisten daarmee de wedstrijd. Er zat in deze wedstrijd véél meer in, de Gentenaars kwamen helemaal niet over als autoritaire leiders ! Er was beterschap bij onze Heirnissers en volgende week hopen we op Pc. Omega een volledige heropstanding te kunnen vieren … of … op Pc. Omega, bij de ‘horlogemakers' zullen we echt weten hoe laat het is ! Komaan, er tegen aan !!! De competitie is nog niet gedaan !!!
Bij het begin van een nieuw jaar worden er goede voornemens gemaakt en wenst men elkaar het allerbeste op allerlei vlakken … de voorbije dagen is er wat afgewenst en zondag was het in Zelzate niet anders. Toch waren dit eigenlijk vijgen na Pasen want normaliter hadden wij op deze 8ste januari helemaal niet in Zelzate moeten zijn ! Deze competitiematch was eigenlijk feitelijk de eerste match uit de heenronde maar werd door omstandigheden uitgesteld…. De Zelzatenaars wensten ons ‘het allerbeste’ maar op het gebied van petanque kwam er geen gebenedijd woord over hun lippen en dat kwam over als een emotionele mokerslag. Voeg daarbij het feit dat wij al een kleine eeuwigheid niet meer gespeeld hadden en meteen wordt duidelijk dat wij er niet gerust in waren. We speelden bovendien ook nog op wat rare velden die door de zone-indeling meer vierkant dan rechthoekig waren. De bekleding van de wanden deed ons denken aan een geluiddichte kamer en bezorgde onze SnoekstraatBasterds een iet-wat beangstigend gevoel en een zekere vleugellamheid … Slecht één triplette - de Ru.Mi.Pa. formatie – kon zichzelf vermannen (niet moeilijk want het zijn stuk voor stuk echte mannen) en sleepte een overwinning uit de brand. Zowel onze Ri.Je.Ri.championetten als de Pa.Fr.E.triplette vonden geen passend antwoord op het diagonaal spel van de ‘Loze Vissertjes’ maar toch positief was dat géén van beide ploegen een blote kont diende te kussen ! Eén van onze goede voornemens voor het nieuwe jaar was, dat we op één of andere manier een record zouden vestigen … en zonder al te veel overleg meenden wij dat het moment gekomen was om volledig de mist in te gaan vermits er toch genoeg mist voorhanden was. In de tweede ronde slaagden wij erin om met onze drie triplettes gezamenlijk zeven punten te halen …van een debacle gesproken ! Dan maar een boterhammeke gegeten en ervaren wat Fine moutarde betekent. Fine betekent in dit geval echt fijn én vooral lopend. Deze mosterd leidt vanaf het openen van het deksel een zeer agressief en lopend leven … misschien is het wel een teken van de Zelzatenaren om de tegenstrevers te laten voelen dat zij heel goed weten waar Abraham én zij ook de mosterd halen …Wat men tegenwoordig al niet doet om de tegenstrevers te imponeren ! En ja hoor we waren onder de indruk maar toch nog niet zo erg dat we in de derde ronde nog konden laten zien dat wij, Heirnissers,ze nog alle vijf op een rij hebben…we scoorden het ronde getal van vijf punten . Positief aan deze wedstrijd is dat we er in geslaagd zijn om één voornemen waar te maken: een nieuw record te vestigen ! We vergeten dan maar dat het een weinig positief record is en dat we ons nu kunnen focussen op het vestigen van een volledig positief record … Hoop doet leven, jammer genoeg levert hoop nooit punten op !
Na een korte kerstvakantiestop is de competitie alweer op gang gekomen. Deze keer moest Pc Heirnis naar Zelzate. Het verslag krijgt u later zoals gewoonlijk, nu alvast enkele foto's.
Voor de laatste thuiswedstrijd van 2016 kregen we Pc. Chapoo op bezoek, een haalbare kaart dus, dachten wij, onze thuisreputatie kennende…. Ik kan jullie helaas géén waarheidsgetrouw verslag laten lezen om de eenvoudige reden dat ik er niet bij kon zijn. Ik had die zondag een moord op te lossen: een moord in de sekte ! Misschien dat alle spelers meer met die moord in hun hoofd zaten dan met de wedstrijd want … ze bakten er niet veel van. Opgelet dat is wat ik heb horen zeggen en … van horen zeggen komen leugens ! Een analyse van de wedstrijd heb ik niet gekregen … wel enkele vermeldenswaardigheden . Onze voorzitter had zich speciaal voor deze wedstrijd zeer deftig opgetut: wit hemd, strakke broek en lederen botten … Nog voor aanvang van de eerste ronde liet een snoodaard een petanquebal op die botten vallen …met of zonder opzet…wie zal het zeggen en de vraag is of dit incident het spel van de voorzitter heeft beïnvloed ? Feit is dat hij en zijn twee kompanen een dame haar wang-snee-wang’ mochten kussen !!! Naar het schijnt was er bij de Chapoos een dame van respectabele leeftijd die de meest onmogelijke pointages uit haar hoed toverde … De Heirnissers hadden dan al eens de luxe van een reserve speelster op de bank te mogen hebben … helaas wou zij haar kwaliteiten niet ten toon spreiden aangezien het kalf reeds verdronken was na ronde twee. Een jammerlijke thuisnederlaag met zware 2-7 cijfers . We sluiten, net als de 50plussers het jaar af met een nederlaag. Het kan volgend jaar alleen maar beteren en we hopen dan ook dat iedereen tegen het begin van de volgende wedstrijden genezen mag zijn en er weer volop tegenaan kan gaan. Prettige feestdagen gewenst !!
Als je tijdig vertrekt, is het nog lang niet zeker dat je op tijd in Beveren geraakt. Dat mochten wij aan den lijve ondervinden: vrachtwagens, vrachtwagens en nog eens vrachtwagens …files en nog eens files…omleidingen en nog eens omleidingen… Zelfs de meest geavanceerde GPS raakte er niet meer aan uit. De wedstrijd kon uiteindelijk met een kwartiertje vertraging starten. Het werd meteen duidelijk dat de thuisploeg er op gebrand was om de nederlaag uit de heenronde ( 9-0 ) te wreken want onze Fr.E.Pa. werd in een mum van tijd op een 12-1 achterstand gespeeld. Toch vochten ze dapper terug om uiteindelijk op 13-8 te sneuvelen. Onze twee andere triplettes moesten ook de wet van de sterkste ondergaan en zo stond Actief Beveren bij het einde van de eerste ronde op een riante 3-0 voorsprong. Toch even enkele bedenkingen: de terreinen leken wel weggeplukt uit de steenkoolmijnen, er speelden opmerkelijk veel linkshandigen en er liepen toch enkele schutters bij die best hun broekspijpen kunnen dichtbinden teneinde geen aanstoot te geven met ‘hunne p..t’ De bejaarde supporters van Beveren kwamen kennelijk om te genieten van de grote zakken chips die aan dumpingprijzen kunnen gekocht worden én misschien ook wel van de aparte stijl van de ‘zeerover’ die vóór elk schot zijn rechter been even optilt, net een paard dat even met zijn voorpoot slaat…. Bij aanvang van de tweede ronde viel me iets heel opmerkelijks op….het witte poeder op de ballen van de zeerover. Hij beweerde dat het babytalk was maar daar geloof ik de ballen van ! Ik heb stiekem een staaltje van dat spul meegenomen en ter onderzoek aan een gerenommeerd labo gestuurd …Ik wacht nog op de uitslag om te weten of we een klacht kunnen indienen wegens druggebruik of doping van de ballen. We.Mi.Pa. trokken zich er niet al te veel van aan en stuurden de Actieve Beverenaars met 7-13 naar de boterhammen. Wij allemaal al blij want het zou al zeker géén 9-0 worden … Wel stond het bij schaftijd 5-1 en was het behalen van het wedstrijdpunt on-mo-ge-lijk geworden voor de SnoekstraatBasterds. Na de boterhammen met kaas en kaas (hoofdkaas) konden wij alleen nog maar proberen om een eervol resultaat neer te poten. De fut was er uit en met een 8-1 nederlaag mochten we terug naar Gent bollen, gelukkig zonder files op de autostrade maar jammer genoeg met file om Gent binnen te geraken. We sluiten het jaar dus af met een nieuwe nederlaag … het kan in 2017 alleen maar beter gaan ! Prettige feestdagen aan alle 50 plussers !
Hier zit ik dan voor – of is nu ‘achter’ – mijn Laptop Angèle en wij samen beginnen aan een hopelijk lang en liefdevol samenwerkingsleven vol met spannende verslagen over onze Pc. HeirnisBasterds. Het geluk is alvast aan onze kant: als je een verslag mag maken over een wedstrijd tegen PC.Haeseveld kun je er zeker van zijn dat het een toffe bedoening zal worden. De Haesevelders zijn nu eenmaal sympathieke gasten! Onze Snoekstraters moesten alweer rekening houden met enkele zieken en dus ook afwezigen maar zij kunnen gelukkig rekenen op een aantal ‘die-hard-reserven’ die bovendien, telkens zij beroep op hen doen, zeker ‘niet-onaardig’ of zeg maar ‘schitterend’ presteren. Vóór aanvang van de wedstrijd wou de kapitein van Pc.Haeseveld ons vergasten op een wetenschappelijk gebaseerde uitleg over de wat rare nummering van de terreinen, met name de terreinen met nummering 6-8-10 … zonder dat er sprake is van 5-7 en/of 9. De kapitein die van een goede tongriem gesneden is, praatte op hoog niveau maar helaas, wie geen universitaire studies gedaan heeft, snapte er de ballen van! Toch bedankt voor de uitleg, Joris !! Het moet toch zijn dat de uitleg véél indruk maakte op sommige Heirnissers want de Fr.E.Pa. triplette werd in een minimum van terrein 8 geveegd. Toch denken wij er nog steeds aan om aan de federatie een onderzoek te vragen naar het abnormale gedrag van het groene cochonnetje én de zwarte ballen van de eerste Haeseveld-pointeur. Hoe meer ik er over nadenk hoe sterker het vermoeden dat er een magneet in de ballen en/of in het cochonnetje moet verscholen gezeten hebben … Afwachten maar wat het eventuele onderzoek zal uitwijzen. Feit is dat onze dames, zonder enige technische hulpmiddelen hun tegenstrevers van het veld bliezen met 2 – 13 en dat ook de Mi.Ai.Pa triplette het pleit won met 10-13. Na de eerste ronde prijkte er een fraaie 1 – 2 op het scorebord. Onze championettes gingen door op hun elan en bij een 10-10 stand drukten zij het pedaal wat dieper in en klaarden zij de klus met 10-13.Tussenstand 1-3. De ‘twee-reserven-ploeg’ Mi.Ai.Pa. keek praktisch de hele tijd tegen een achterstand op tot zelfs 12-5 !!! Maar dan schoten ze uit hun sloffen én ballen en ze kwamen terug tot 12-12 !!! Helaas, het mocht niet zijn …. Onze Heirnis-Dolf werd ondergespoten en ja, ook de Fr.E.PA.ploeg onderging hetzelfde lot ! Tussenstand na de tweede ronde: 3-3 !! Optimistisch als we zijn, durfden we hopen op twee overwinningen en op de puntenbuit. Maar de Snoekstraters waren moe gestreden en zowel Ri.Je.Ri. als Mi.Ai.Pa. kwamen niet verder dan 7 punten … Het kalf was meteen verzopen !!! Fr.E.Pa. die er tot dan toe nog niet veel van gebakken hadden, waren daardoor danig gefrustreerd geraakt maar tevens ook extra gemotiveerd om er tegen de kapiteins-triplette wél iets van te maken kwestie van de nederlaag een meer menselijk karakter te geven … zeg nu zelf: een verlies van 5-4 klinkt helemaal anders dan een 6-3 nederlaag !!! En ja, eindelijk vonden de drie HeirnisBasterds hun ‘schwung’ en na een gelijk opgaande wedstrijd moesten de Haesevelders de duimen leggen met 10-13. Eindstand: 5-4 . Jammer dat Fr.E.Pa. pas in de laatste ronde hun petanque-niveau terugvonden … het had beslist een andere wedstrijd én uitslag geweest. Toch nog eens een dikke merci én proficiat aan onze reserven en natuurlijk ook aan Pc.Haeseveld met hun overwinning. Wij wachten af wat het onderzoek naar de ‘getrukeerde’ groene cochonet en de zwarte ballen zal uitwijzen … als er al ooit een uitslag komt ! Onze volgende zondagwedstrijd gaat door op 18 december in ons vertrouwd clubkokaal ; we ontvangen de hoge-hoeden-club Chapoo … Komaan, we gaan er voor!!!
Als je een waarheidsgetrouw verslag wil schrijven, moet je heel oplettend zijn zodat je alle details over de gebeurtenissen kunt weergeven. Die woensdag kwamen onze tegenstrevers al vroeg binnen gevallen …Je kon zo merken dat ze van KPc. Schorpioen waren. Hun stroeve gelaatsuitdrukking liet duidelijk blijken dat zij van een ‘Koninklijke’ club waren en dat zij het Heirnis plebs morres kwamen leren. We konden dadelijk ook ervaren dat het ‘handgeven’ niet iedereen uit de Botestraat is gegeven.(sic) Eén van de binnenkomers ging alles nauwkeurig onderzoeken en lezen, géén item ontsnapte aan zijn Anatool-oog. Even verwachtte ik dat hij ook nog een speurhond zou tevoorschijn toveren om een grondig drugsonderzoek uit te voeren op onze velden … De wedstrijd startte in een sfeer van intimidatie …ik citeer: “ Pas op eh, ik ben ‘bokseur’ geweest “, “ Die pleinen hier zijn veel slechter dan bij ons “… en…lap …niets meer …lap … mijn Adèle weigert dienst ! Ze vertikt het om ook nog maar één letter van het verslag verder te typen … Ik strijk liefdevol over haar toetsen … ik spreek haar geruststellend toe … ik vertel haar wat ze nog veel zal mogen typen … over de ruzie in het huishouden op terrein drie … de gore taal die gebruikt werd … het helpt niet …in tegendeel Adèle wordt nog nukkiger en besluit om te gaan updaten … Ik laat haar doen, vijf uur lang ! Intussen, zonder ook maar één toets aan te raken, vertel ik haar dat het best een leuk verslag kan worden. Ik schets heel summier het verloop van de wedstrijd: hoe we 2-1 voorkwamen … hoe de Schorpioenen in de tweede ronde terugkwamen tot 3-3 en hoe in de slotmatch een 12-13 (onverdiende) nederlaag besliste over 4-5 verlies van de SnoekstraatBasterds. Na vijf uur geduldig wachten komt er heel even terug leven in Adèle. Bij het eerste toetsencontact slaat Adèle alweer tilt… opnieuw updaten en configureren … Als de klok al lang middernacht geslagen heeft, doet Adèle nog altijd haar goesting … maar even na één uur besluit ze om ‘Windows te gaan herstellen’. Ik besluit om haar de nodige nachtrust te geven en wil haar afsluiten … helaas ! Er is niets maar dan ook niets nog mee aan te vangen ! Ik laat haar voor wat ze is en kruip in mijn bed. Als ik ’s morgens wakker word, vind ik Adèle met een zwart scherm … Ik probeer haar op te starten en … ze begint prompt met updates !!! Teneinde geen punthoofd te krijgen, gepaard met een ‘crise cardiaque’, heb ik haar in haar originele verpakking gestopt en haar terug gebracht van waar ze kwam . De specialist die haar daar ter plekke onderzocht – gedurende drie uren – moet toegeven dat er met Adèle véél meer gaande is en dat zij niet normaal kan functioneren en zeker nooit geschikt zal zijn om ook maar enig verslag te schrijven … Exit Adèle en meteen ook blijde intrede van Angèle … Afwachten wat het wordt !
Mijn excuses voor het korte verslag van de wedstrijd tegen KPc Schorpioen maar bij nader inzien heeft Adèle mij behoed voor het schrijven van … minder leuke dingen over deze wedstrijd. Tja, het was tegen de Koninklijke uit de Botestraat en dat zegt genoeg !!!
Er zijn zo van die momenten dat je het gevoel hebt dat je een klein beetje een ‘voorspeller’ of een ‘ziener’ bent … Al een paar weken had ik het gevoel dat het niet goed ging … neen… niet zo zeer met de petanque maar wel met mijn Germaine ! Je moet weten dat Germaine niets meer of minder is dan mijn wat aftandse laptop; tja na iets meer dan twee jaar is zo’n ding tegenwoordig al behoorlijk aftands ! Germaine had – zoals elke vrouw – wat kuren: niet op de juiste manier reageren als ik op bepaalde plaatsen drukte , toetsen reageerden niet meer zoals het moest en haar blik vertroebelde soms op de meest onverwachte momenten. Ik zag het ik voorspelde het … Germaine zou het niet lang meer uithouden …Het maakte me triest en wat weemoedig … hoeveel mooie momenten had ze mij in het verleden al niet geschonken. Als ik een wedstrijdstrijd verslag tikte, liet ze mijn vingers over haar gestroomlijnd lichaam glijden en was het alsof er een magische kracht van haar uitging en ze als het ware de inspiratie uit mij zoog. Ik had het gevoeld na het verslag dat ik vorige week schreef over onze wedstrijd tegen Moeskroen; Germaine was zichtbaar moe, ze stribbelde tegen, liet me niet doen wat ik wilde doen, ze was opstandig en chagrijnig terzelfdertijd. Gelukkig maar hoefde ik geen verslag te schrijven over onze vriendschappelijke ontmoeting tegen Pc. De Horizon van woensdag 30 november laatstleden… Wat rust: het zou Germaine goed doen en ik hoopte dat ze me toch weer ter hulp zou komen bij het schrijven van het verslag van onze eerste wedstrijd uit de terugronde . Alweer een ‘zien’-moment van de voorspeller toen ik me realiseerde dat de heenwedstrijd tegen Zelzate nog moest gespeeld worden … raar maar waar … Germaine, ik voelde het…zij zou het ook raar vinden en nukkig en opstandig worden als ik over zo’n raar evenement zou beginnen schrijven … Ik heb daarom heel bewust twee dagen gewacht om het te proberen: een verslag maken over onze eerste ontmoeting -die eigenlijk de tweede ontmoeting uit deze competitie moest zijn – tegen de Polkaheertjes . Ik heb Germaine proberen voor te bereiden op haar taak, via nonkel Google heb ik wat opgezocht over Zelzate en … heel wat leuke informatie kunnen verzamelen : over de brug van Zelzate, over de carnavals geplogenheden in de jaren zeventig, over Mietje Stroel, het al even goed plassende lief van Manneken Pis … Germaine scheen zich wat beter te voelen … al deze informatie nam ze liefdevol in zich op …tot op het moment dat ik begon aan het echte verslag van de wedstrijd Pc. Heirnis – Pc Zelzate.
Er was geen huis meer te houden met mijn Germaine !… Ze weigerde pertinent om letters uit te tikken, getallen veranderde ze naar eigen goeddunken in soms astronomische cijfers en zelfs schuttingswoorden kwamen zomaar uit haar nochtans zuiver klavier … Het verslag werd een ramp en was niet voor publicatie vatbaar… maar toch, als een laatste eerbetoon aan mijn Germaine heb ik haar laatste schrijfsels afgeprint, ik bewaar ze als een aandenken aan een trouwe, liefdevolle vriendin ! Als ik deze tekst nu tik op mijn Adèle , want zo heb ik mijn nieuwe tik-liefde gedoopt, en ik lees nog even het laatste schrijfsel van Germaine na, besef ik dat zij met een laatste krachtinspanning, geprobeerd heeft om voor onze SnoekstraatBasterds een fantastisch verhaal te schrijven met echter onwezenlijke gebeurtenissen en vooral cijfers: ik zal maar één voorbeeld geven: Germaine tikte in volle overgave: eindstand Pc Heirnis – Pc.Zelzate 222222 - 777 …!!! Bedankt lieve Germaine het ga je goed in de recyclagehemel en welkom Adèle, hopelijk bezorg jij mij opnieuw veel verslag-schrijf-plezier want dan komen het petanqueplezier én de nodige winstpunten voor Pc.Heirnis zeker terug !
Gisteren, woensdag 30 november, liep de club Heirnis vol voor een vriendschappellijke match tegen Pc Horizon, de petanqueclub van het lokaal dienstencentrum de Horizon. Een uiterst gezellige sfeer, serieus spelen én lol maken. Iedereen kreeg waar voor zijn inleggeld: een drankbonnetje en tot slot een prijs! Voeg daarbij dan nog héél lekkere, rijkelijk belegde boterhammen en een overheerlijke dampende kom soep mét balletjes!! Een pluim voor de organisatoren en catering!
Het is niet de eerste keer dat de twee ploegen tegen elkaar in de clinch gaan, nee, dit vraagt om meer, allicht volgende zomer in de tuin van De Horizon. daar wordt aan gewerkt!
%
