Sint Jacobskruiskruid, zeer giftige plant!
Er is de laatste tijd al veel te doen geweest rond deze wilde plant. 'Het gele gevaar', groeit vooral langs onze bermen in heel Vlaanderen. Hoe meer men het sint-jacobskruiskruid maait, hoe meer hij groeit en bloeit. Deze wilde plant is zeer giftig voor alle zoogdieren, dus ook voor de mens. Het is GEEN ingrediënt in kruidenproducten maar wel een kruid dat belangrijk is om te kennen! Het kruid bevat stoffen die de lever aantasten en inname ervan kan de dood tot gevolg hebben. Een volledige bestrijding van Jacobskruiskruid in de wei en de directe omgeving ervan is beslist raadzaam. Maaien en mesten werkt voor de bestrijding van Jacobskruiskruid niet. Bovendien is hooi met Jacobskruiskruid ongeschikt om te voeren. Het kruid bestrijdt u alleen maar door het met wortel en al uit de grond te trekken, voordat de plant zaad gevormd heeft. Hoe eerder u dit onkruid verwijdert, hoe beter. Het is niet verstandig om Jacobskruiskruid met blote handen te verwijderen, ook voor mensen is het schadelijk. Jacobskruidkruid is 30-90 cm hoog en heeft gele bloemetjes. De stengel is alleen boven het midden vertakt en is meestal roodpaars maar soms ook groen. Aan de bovenkant is de stengel donkergroen en glad, de onderkant van de stengel heeft viltachtige haartjes.
(Foto: Sint-Jacobskruiskruid)

Tijdens de prehistorie al liep er volk rond in Turnhout. Het oudste document stamt uit de 12de eeuw. Het leert ons dat het vroegste Turnhout in het huidige Oud-Turnhout lag. In het begin van de 13de eeuw gaf de hertog van Brabant vrijheidsrechten aan de woonkern rond de nieuwe parochie van Sint-Pieter en vlakbij het kasteel.
Door zijn functie van administratief, economisch en militair centrum, overvleugelde het nieuwe Turnhout al snel het oude Turnhout van de Tempeliers. Halverwege de 14de eeuw vormde zich het Land van Turnhout, dat tot op het einde van het Ancien Régime een apart bestuur en financieel beleid behield. Door de eeuwen heen bloeiden de ambachten, liet het wapengekletter zijn sporen na en vonden verschillende kloosterordes hun weg naar Turnhout. In de 19de eeuw verloor de stad het grootste gehucht Oud-Turnhout, maar brak tegelijkertijd door zijn isolement heen dankzij het spoor en het kanaal. Op het einde van de 20ste eeuw is Turnhout een regionale stad, met alle faciliteiten van dien.
(foto: kunstwerk aan het gerechtshof; eigen foto)

Mispeldonk is een prachtig natuurgebied langs de rechteroever van de Dijle te Bonheiden. Om zoveel mogelijk mensen van deze natuur te laten genieten, groeide de idee om een wandelpad aan te leggen. Mispeldonk leent zich immers voor een wandeling vol afwisseling en avontuur. De mooi kronkelende Boeimeerbeek, hagen vol bloesems en bessen, bloemrijke hooiweiden, bossen met mooie voorjaarsflora of gewoon prachtige weidse gezichten…in elk seizoen valt er wel wat te beleven.
Op de foto: 'de Argusvlinder', tussen de netels.....
De vlinder vliegt meestal in twee generaties per jaar: de eerste vliegt van eind april tot midden juni (met een piek tussen 10 en 31 mei) en de tweede van midden juli tot begin september (met een piek tussen 20 juli en 10 augustus). In warme jaren kan een derde generatie vliegen van begin september tot begin november (met een piek tussen 20 september en 10 oktober).

We zeggen dat een Dahlia een balvormige bloemvorm heeft, als de bloembladen bij rijpheid van de bloem een volmaakte of bijna volmaakte balvorm benaderd. Bloemen die de vorm niet halen noemen we bolvormig.  Verder is er een onderverdeling gemaakt naar bloemgrootte.

Alle soorten met bloemen kleiner dan 6 centimeter in diameter noemt men Pompon Dahlia's.
Geschiedenis:

Vanuit die nietige positie heeft de Dahlia zich met behulp van de omgeving en dan vooral de mens ontwikkeld tot een plantensoort met ruim 40.000 geregistreerde soorten!
 

De tamme kastanje is geen inheemse boom. Hij is ingevoerd uit Zuid-Europa. Vaak staat hij alleen. Dan heeft hij een dikke korte stam en een brede bladerkroon. De schors van de kastanjeboom vertoont diepe spleten die in een spiraal om de stam draaien. Hieraan kan je 's winters de tamme kastanje herkennen. De getande bladeren kunnen wel 30 cm lang worden. Ze hebben een gezaagde rand en zijn langwerpig en veernervig. In oktober vallen de kastanjes uit de boom. De groene bolster of het vruchtomwindsel is bezet met een formidabele hoeveelheid groene stekels tot wel vijf centimeter lang. Deze stekels beschermen de vruchten tegen rovers. Eenmaal afgevallen gaan de vruchten na korte tijd vanzelf open. Je kunt een tamme kastanje dus beter een tijdje laten liggen dan ze moeizaam proberen open te maken.
Tamme kastanjes kunnen geroosterd worden op houtskool, gekookt en gepoft.
(eigen foto)

Kempische gezelligheid
Fietsend langs het kanaal aan het sas 4 te Dessel ligt een boot die gebouwd werd in 1906.
Oorspronkelijke naam: G.F. Hândel.
Lengte = 32m; breedte = 6,2m; diepte = 1,70m.
Motor: 6 cyl. Volvo penta-turbo 350PK
Inhoud: 350 ton.
Vele jaren heeft het schip gevaren als passagiersboot tussen Harlingen en Amsterdam. Daarna heeft het dienst gedaan als ziekenboot voor het Nederlandse Rode Kruis. (omgedoopt tot Prins Johan Friso) voor o.a. rondvaarten op de Rijn in Duitsland.
Vanaf 1996 is het ingericht als Pannenkoekenboot.
(eigen foto.)

" Mense komt an boord, ge zed welkom. We lopen 't vuur uit onze schoenen toch kan 't zen da ge efkes moet wachtte, zeker as gellie allemaol tegelijk an kumt. Mar mense ge moet allemaol nie zo jaoge dor zedde niks mee. Wellie zen hier um zo hard as meugelijk vur jellie te werke, maor wellie hebbe maor tweeje hande enne ge zit hier nie op unne schupstoel.
Geniet maor van 't gewiebel en 't bezien van ander manse en schenk ons uwe schoonste glimlach. Echt mense 't unmeugelijke probere we vur oe te doen, mar op wondere zulde toch efkes moete wochtte.
En dan nog iet mense wa we nog wille vroage: as ge mi klein kinder kumt zoude die dan op z'n plaots kunne laote zitte, zoals 't heurt, want wellie kenne d'r vaok nie deur mi ons drankskes, das lastig, ok vur ander mense die wille ok z'n drankske snel hebbe en in alle rust kenne geniette van ne sjat kaffee of iet anders. Kek 't is ne lenne moeite en vur ieder 'n groot plezier. Is da dan afgesproke? Wellie pleziere jellie en jellie pleziere ander en os."
(met dank aan de uitbaters voor kopie van tekst)
Dat is wat er te lezen staat in het boek aan boord van
pannenkoekenboot "Den Diel".
Gezelligheid troef zeg dat wel.........een aanrader voor wie er passeert of in de buurt komt!

Onlangs kreeg in van een Nederlandse vriendin deze foto toegestuurd van een 'European Roller'. In het Nederlands ' de scharrelaar'.
Normaal komt deze vogel voor in Afrika (thuisland).
Zeer zelden wordt deze gezien in Nederland.....

Gewoon omdat ik dit mooi vind.
Geel-Rood-Groene koe van Franz Marc (expressionisme)

Heel even was het voor de kijklustige bewoners feest aan de ingang van het rusthuis.......heel even.....zoefde het rennerspeloton voorbij.......

De Rode Kangeroe, leeft over heel Australië.
De dag wordt rustend in de schaduw doorgebracht. Tegen schemeringstijd gaan ze op zoek naar voedsel. Met de lange achterpoten kunnen ze grote sprongen maken, tijdens de vlucht zes tot acht meter ver en wel twee tot drie meter hoog, met een snelheid van zeker 40 à 50 kilometer per uur, over korte afstand zelfs bijna 90.

Sint Hubertus, apostel van de Ardennen
Volgens de legende bekeerde Hubertus zich tot het christendom na het zien van een hert met een schitterend stralend kruis tussen de geweistangen. Dat zag Hubertus toen hij in het jaar 683 het hert op Goede Vrijdag - de sterfdag van Jezus Christus - najoeg met zijn kruisboog in de bossen van de Ardennen. Vlak voor dat hij aanlegde voor het genadeschot met een pijl uit zijn boog, draaide het hert zich om een toonde Hubertus zijn gewei met daartussen het stralende kruis.
Hubertus hoort een stem zeggen: 'Hubertus, waarom verlies je je tijd in dergelijke bezigheden? Als je je niet tot de Heer keert, zul je naar de hel gaan.'
Hubertus knielt neer en vraag wat hij moet doen. 'Ga naar mijn dienaar Lambertus en doe wat hij u zegt,' is het antwoord.
Bij het zien van het kruis en het horen de stem, herinnert hij zich ook dat een hert een deel van Gods schepping is, die onderhouden en bewaard moest worden. De oorzaak voor zijn jachtpassie - zo verhaalt de legende - is dat zijn geliefde vrouw Floribanne jong was gestorven.

Tijdens onze fietsvakantie in Drenthe hebben we kennis gemaakt met een, voor ons, nieuw balspel: 'het klootschieten'.
Het spel klootschieten bestaat al sinds de dertiende eeuw in Nederland. Het was blijkbaar bijzonder populair, want rond 1500 werd in Enkhuizen een verbod uitgevaardigd tegen het "colven, clootschieten of andere wansturigheid, 't sy ook met stenen te werpen, op verbeurte van dertig stuyver". In die tijd was de kloot een gewone ronde steen of een ijzeren of houten bal. Binnen de stad Leiden mocht men alleen "doer die stede cloeten dan mit houten cloeten". Blijkbaar waren er al te veel beschadigingen of ongelukken gebeurd. Om de houten ballen zwaarder te maken werden ze verzwaard met lood. Het spel werd min of meer zoals het huidige golf gespeeld: er werd punt afgesproken waar men naar toe zou gooien. Het ging er dan om wie met de minste worpen het punt raakte.
Er wordt nog steeds klootgeschoten (of is het geklootschiet?) en alhoewel er reglementen opgesteld werden, zijn er nog vele spelvarianten. Een hedendaagse kloot is een houten bal waarin drie gaten van gelijke diameter geboord worden en gevuld met lood. De minimum diameter bedraagt 50 mm en aan een maximum diameter wordt geen eis gesteld, evenmin aan een minimum of maximum gewicht. Het spreekt voor zich dat een te grote of zware kloot niet erg gegooid kan worden. De meeste kloten hebben de afmeting van een petanquebal en wegen zo'n 500 gr.

De wedstrijd bestaat erin de kloot over een bepaald traject tot aan een afgesproken punt te gooien. De winnaar van de wedstrijd is een speler of een groep spelers die de wedstrijd besluiten met de beste score volgens vooraf besproken regels. Men kan punten geven op het minst aantal worpen (schoten) tot aan het eindpunt, het gemiddeld aantal meter per schot (de totaal afgelegde afstand delen door het aantal schoten) of zelfs de snelheid waarmee het eindpunt bereikt wordt.

Fietsend of wandelend door het Grotenhout. (ook wel Gierlese Bos genoemd)
Het is één van de weinige grote oud-boscomplexen in de Kempen. Eeuwenlang was het eigendom van grote adellijke families. Zelfs de prinsen van Monaco hebben ooit een deel van het bos in eigendom gehad. Een drietal jaar geleden is Bos en Groen erin geslaagd dit unieke complex van ca 300 ha aan te kopen. Het is een gevarieerd geheel van waardevolle oude eikenbossen, beekbegeleidend bos en jongere naaldhoutbestanden, met centraal een grote vijver, ontstaan bij de aanleg van de E34 autosnelweg. Voor het gehele gebied werd een beheerplan opgemaakt, waarbij een evenwichtige afweging werd nagestreefd tussen bosbeheer, recreatie en natuurherstel. Hierbij werden ook twee zones ‘bosreservaat’ voorgesteld. Deze werden nu officieel als reservaat aangewezen. Het westelijk deel is 45 ha groot en is langs de vallei van de oude Dijkloop gelegen, het oostelijk deel bestaat uit een compact blok van 26 ha. Het merendeel van de bosbestanden in beide delen zijn oude loofbossen, gedomineerd door Zomereik. Rond de Oude dijkloop in het westelijk deel treffen we ook beekbegeleidend bos met de bijhorende karakteristieke voorjaarsflora aan.

Niet alleen de historiek, de bosstructuur en de flora zijn bijzonder in dit bos, ook qua fauna is het bos interessant. De aanwezigheid van broedvogels als Fluiter, Havik, Wespendief, Zwarte en Kleine Bonte specht, evenals 3 vleermuissoorten die tot de Vlaamse Rode Lijst behoren bevestigt dit.
Het grotenhoutbos te Gierle.

Phalaenopsis (fal-en-OP-sis), Grieks voor “nachtvlinder”, is één van de vele geslachten behorend tot de Orchideeënfamilie (Orchidaceae).
Deze van oorsprong zeldzame plant werd rond de jaren 1700 via ontdekkingsreizen naar onze streken meegebracht en werd pas later in de eerste helft van de 20e eeuw door intense kweekmethodes gecultiveerd waarna men ze aan redelijke prijzen aan de tuinliefhebber kon aanbieden.
Deze meest verkochte en populairste bloeiende kamerorchidee is één van de makkelijkste om in onze huiskamers te houden en er bestaan ruim 50 soorten met meer dan honderdduizend cultivars.

         
(foto Pedro)

Verzorging:
Hij verlangt een lichte standplaats in huis. Bijvoorbeeld voor een raam op het noorden of oosten, waar geen rechtstreekse zon komt. Geef hem matig water (ongeveer eens per week), laat bijvoorbeeld het water door de pot heen lopen, zodat hij zeker geen natte voeten houdt. Let er op dat je de orchidee niet in gewone potgrond zet. De wortels van een orchidee hebben heel veel lucht nodig en eigenlijk maar weinig voeding. Gebruik dus speciale orchideeëngrond. Eventueel mag je de orchidee sproeien. Om een goede luchtvochtigheid rondom de orchidee te krijgen, kun je hem echter ook op een schotel met daarop water zetten. Door de verdamping krijgen de bloemen lekkere vochtige lucht. Let wel op dat je alleen de pot in het water zet, zodat de wortels niet in het water zitten! Na de bloei mag je de stengel afknippen, maar om de twee jaar moet deze boven het derde oog worden afgesneden.

Haagwinde   -   Greater bindweed
Calystegia sepium (Convolvulaceae)
De haagwinde (met als bijnaam "piespotje") is een lastig onkruid met mooie bloemen, die meestal wit zijn, maar ook weleens rose getint. Wanneer de plant eenmaal in een tuin groeit, is hij moeilijk uit te roeien omdat hij wortelstokken maakt in de grond. Hij windt zich om alles heen dat in de buurt staat, wat in de tuin vervelend is, maar in de vrije natuur wel zijn charme heeft.

 

Het "piespotje" dat de beukenhaag overwoekert...........

De bloemen

De bloemen
Zij slapen niet
Zij kleuren hun
leven
Zij geuren
om 't even
De bloemen;
wie kent ze niet?
(Pierre Maréchal)