Klimop is een geslacht van de familie araliaceae die staat voor vriendschap en trouw. Het zijn houtachtige wintergroene struiken die met behulp van hechtwortels kunnen klimmen en kruipen, zowel aan een muur als tegen een boom.  Ook als struik te gebruiken of eventueel voor snoeivorm. Deze plant zal wellicht je boom overleven en kan zo’n honderd jaar oud worden. Klimop is een prachtige groene groeier waar je verschillende doeleinden kan mee bereiken. Over het algemeen is klimop een zeer gemakkelijke plant die niet veel eisen stelt en kan zowel binnen als buiten worden toegepast.
Snoeien
Ieder moment van het jaar kan je snoeien als het gaat om ranken die in de weg zitten. Fors terugsnoeien doe je in april, oogt niet zo fraai in het begin maar in mei krijg je terug fris groen blad.
Een Klimopblad wordt ongeveer 28 maanden, het wordt geel en valt dan af.
Zieke bladeren dien je natuurlijk onmiddellijk te verwijderen.
Klimop laat in de zomer zijn oude bladeren afvallen. Daar is weinig tegen te doen behalve bij de tuinliefhebber die nu ingrijpt. Met de haagschaar knip je de klimop kort in waardoor hij compact tegen de schutting of muur aan blijft groeien.

Hoe werkt nu deze rosmolen?
In het midden staat een zware houten spil van 3,80 m hoogte, de koningsspil of boom. Aan de onderkant van deze centrale spil bevindt zich een ijzeren pen (taats) die draait in een taats- of vetpot die in de ankerbalk ingewerkt is. Daardoor kreeg men wat meer ruimte in het niet al te groot gebouw. Op 2,40 m van de onderzijde krijgt de spil die eerst vierzijdig en daarna achtzijdig is, een ronde doorsnede (versterkt met acht ijzeren staven), daar waar de spil doorheen het kransstuk draait.
Bovenaan buiten wordt dit afgedekt met een kapje tegen de regen. Aan het boveneind van de koningsspil is een staart gemaakt die schuin naar beneden loopt. Beneden de staart worden twee paarden met een zwingel vastgemaakt, die de molen kunnen doen draaien. Een vastgemaakt touw leidt de paarden en belet hen rechtdoor te lopen. De deur van de rosmolen is zo gemonteerd dat die naar binnen draait, om te beletten dat de paarden er tegenaan lopen. Het kroonwiel is aan de koningsspil bevestigd door een kruis met dubbele armen die hier uitzonderlijk aan de bovenkant is geplaatst. De kammen van dit groot kamwiel passen in de staven van de schijfloop (lantaarn) die gemonteerd is op een houten spil die zelf met een ijzeren pen in de taatpot draait. Aan deze spil bevindt zich onder aan een kamwiel dat de beweging van de spil overzet op een kleiner kamwiel dat gemonteerd is op het klauwijzer onder de maalstenen. Dit klauwijzer, dat op een beweegbare steunbalk rust, brengt door een opening in de vastliggende ondersteen (ligger) de bovensteen (loper) aan het draaien.

"Welkom in het jaar 1742"
Vlakbij de Duitse grens, in het mooie Westerwolde, ligt de vesting Bourtange. Een historisch verdedigingswerk dat zijn gelijke niet kent. De vesting Bourtange is in alle opzichten uniek. Heden en verleden gaan perfect samen in deze kleine, sfeervolle vestingstad.
Voor het ontstaan van de vesting moeten we terug naar de Tachtigjarige Oorlog. In de 16e eeuw beheersten onze voorouders de grondwaterstand nog niet. Grote onbegaanbare moerassen bedekten de helft van de huidige provincies Groningen en Drenthe. Die moerassen waren slechts op enkele plaatsen, harde zanderige passen, doorgankelijk, waaronder de 'twee uur gaans lange, slechte pas' over de plaats waar later Bourtange zou ontstaan. In maart 1580 kwam door het verraad van George van Lalaing, graaf van Rennenberg, de in 1577 door de Staten-Generaal benoemde stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe, de stad Groningen in handen van de Spanjaarden. Later in het jaar 1580 gaf prins Willem van Oranje opdracht om een schans met vijf bastions aan te leggen op de zandrug in het moerasgebied op de grens met Duitsland. Over deze zandrug, of tange, liep de weg die de stad Groningen verbond met Lingen en Westfalen. De Spanjaarden gebruikten deze route onder meer om de stad te bevoorraden. De prins hoopte door het aanleggen van de schans deze belangrijke route te blokkeren, zodat de stad Groningen geheel geïsoleerd zou komen te liggen.

Een bridgevriend nodigde ons uit om samen met 70 andere genodigden de verjaardag te vieren van 'zijn' Sarah. Bijgevoegde tekst had Adriaan voor zijn jarige Betsie gemaakt en voorgedragen. Wat kan liefde en geluk hand in hand toch zeer mooi zijn.


"Je bent een engel"
Betsie ik hou zo verdomt veel van jou.
Soms wil je het niet geloven, maar ik blijf je trouw.
In goede en slechte tijden stond jij altijd voor me klaar.
Bets je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.

We hebben in ons leven heel veel mee gemaakt.
Maar jij, jij zette door.
Waar ik al had gestaan.
Je stond altijd aan mijn zijde, want niks was je te veel.
Betsie je hield me altijd keurig in gereel.
Je zei: 'al is het nog zo donker, het wordt altijd wel weer licht.'
Zag ik het niet meer zitten, bracht jij geluk voor jou en mij in zicht.

Betsie ik hou zo verdomt veel van jou.
Soms wil je het niet geloven, maar ik blijf je trouw.
In goede en slechte tijden stond jij altijd voor me klaar.
Bets je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.

Betsie je bent een engel, we blijven bij elkaar.
Opgedragen aan Adriaan, Betsie, Adri junior en Liesbeth.

De eikels van een Amerikaanse eik vallen nu al op de grond......... Is dat de voorbode van een komende strenge winter?

Zuurgraad bepaalt kleur
Naar de verkleuring van de bloem van hortensia is veel onderzoek gedaan. Vooral roze hortensia's hebben het vermogen om van kleur te verschieten en wel naar blauw en zelfs omgekeerd. De plantkundige Molish begon als eerste te experimenteren. Hij kwam tot de ontdekking dat ijzer en aluminium invloed hebben op de kleur van de bloem. De Amerikaan Allen constateerde dat deze chemische elementen niet alleen voor de verkleuring konden zorgen.
De kleur van de hortensiabloem reageert op de zuurgraad van de grond. De zuurgraad van een grond wordt uitgedrukt in pH, een getal. Zure gronden hebben een pH-getal tussen 4,5 - 5,5, lichtzure gronden hebben een pH van 5,6 - 6,5 en basische gronden een pH tussen 6,6 - 7,2. Naarmate de grond zuurder is, kunnen meer metalen oplossen. De aanwezigheid van ijzer en/of aluminium in zure gronden bleken de verkleuring te veroorzaken. (Info: Neerlans Tuin)
(eigen foto @Pedro@)

Sint Jacobskruiskruid, zeer giftige plant!
Er is de laatste tijd al veel te doen geweest rond deze wilde plant. 'Het gele gevaar', groeit vooral langs onze bermen in heel Vlaanderen. Hoe meer men het sint-jacobskruiskruid maait, hoe meer hij groeit en bloeit. Deze wilde plant is zeer giftig voor alle zoogdieren, dus ook voor de mens. Het is GEEN ingrediënt in kruidenproducten maar wel een kruid dat belangrijk is om te kennen! Het kruid bevat stoffen die de lever aantasten en inname ervan kan de dood tot gevolg hebben. Een volledige bestrijding van Jacobskruiskruid in de wei en de directe omgeving ervan is beslist raadzaam. Maaien en mesten werkt voor de bestrijding van Jacobskruiskruid niet. Bovendien is hooi met Jacobskruiskruid ongeschikt om te voeren. Het kruid bestrijdt u alleen maar door het met wortel en al uit de grond te trekken, voordat de plant zaad gevormd heeft. Hoe eerder u dit onkruid verwijdert, hoe beter. Het is niet verstandig om Jacobskruiskruid met blote handen te verwijderen, ook voor mensen is het schadelijk. Jacobskruidkruid is 30-90 cm hoog en heeft gele bloemetjes. De stengel is alleen boven het midden vertakt en is meestal roodpaars maar soms ook groen. Aan de bovenkant is de stengel donkergroen en glad, de onderkant van de stengel heeft viltachtige haartjes.
(Foto: Sint-Jacobskruiskruid)

Tijdens de prehistorie al liep er volk rond in Turnhout. Het oudste document stamt uit de 12de eeuw. Het leert ons dat het vroegste Turnhout in het huidige Oud-Turnhout lag. In het begin van de 13de eeuw gaf de hertog van Brabant vrijheidsrechten aan de woonkern rond de nieuwe parochie van Sint-Pieter en vlakbij het kasteel.
Door zijn functie van administratief, economisch en militair centrum, overvleugelde het nieuwe Turnhout al snel het oude Turnhout van de Tempeliers. Halverwege de 14de eeuw vormde zich het Land van Turnhout, dat tot op het einde van het Ancien Régime een apart bestuur en financieel beleid behield. Door de eeuwen heen bloeiden de ambachten, liet het wapengekletter zijn sporen na en vonden verschillende kloosterordes hun weg naar Turnhout. In de 19de eeuw verloor de stad het grootste gehucht Oud-Turnhout, maar brak tegelijkertijd door zijn isolement heen dankzij het spoor en het kanaal. Op het einde van de 20ste eeuw is Turnhout een regionale stad, met alle faciliteiten van dien.
(foto: kunstwerk aan het gerechtshof; eigen foto)

Mispeldonk is een prachtig natuurgebied langs de rechteroever van de Dijle te Bonheiden. Om zoveel mogelijk mensen van deze natuur te laten genieten, groeide de idee om een wandelpad aan te leggen. Mispeldonk leent zich immers voor een wandeling vol afwisseling en avontuur. De mooi kronkelende Boeimeerbeek, hagen vol bloesems en bessen, bloemrijke hooiweiden, bossen met mooie voorjaarsflora of gewoon prachtige weidse gezichten…in elk seizoen valt er wel wat te beleven.
Op de foto: 'de Argusvlinder', tussen de netels.....
De vlinder vliegt meestal in twee generaties per jaar: de eerste vliegt van eind april tot midden juni (met een piek tussen 10 en 31 mei) en de tweede van midden juli tot begin september (met een piek tussen 20 juli en 10 augustus). In warme jaren kan een derde generatie vliegen van begin september tot begin november (met een piek tussen 20 september en 10 oktober).

We zeggen dat een Dahlia een balvormige bloemvorm heeft, als de bloembladen bij rijpheid van de bloem een volmaakte of bijna volmaakte balvorm benaderd. Bloemen die de vorm niet halen noemen we bolvormig.  Verder is er een onderverdeling gemaakt naar bloemgrootte.

Alle soorten met bloemen kleiner dan 6 centimeter in diameter noemt men Pompon Dahlia's.
Geschiedenis:

Vanuit die nietige positie heeft de Dahlia zich met behulp van de omgeving en dan vooral de mens ontwikkeld tot een plantensoort met ruim 40.000 geregistreerde soorten!
 

De tamme kastanje is geen inheemse boom. Hij is ingevoerd uit Zuid-Europa. Vaak staat hij alleen. Dan heeft hij een dikke korte stam en een brede bladerkroon. De schors van de kastanjeboom vertoont diepe spleten die in een spiraal om de stam draaien. Hieraan kan je 's winters de tamme kastanje herkennen. De getande bladeren kunnen wel 30 cm lang worden. Ze hebben een gezaagde rand en zijn langwerpig en veernervig. In oktober vallen de kastanjes uit de boom. De groene bolster of het vruchtomwindsel is bezet met een formidabele hoeveelheid groene stekels tot wel vijf centimeter lang. Deze stekels beschermen de vruchten tegen rovers. Eenmaal afgevallen gaan de vruchten na korte tijd vanzelf open. Je kunt een tamme kastanje dus beter een tijdje laten liggen dan ze moeizaam proberen open te maken.
Tamme kastanjes kunnen geroosterd worden op houtskool, gekookt en gepoft.
(eigen foto)

Kempische gezelligheid
Fietsend langs het kanaal aan het sas 4 te Dessel ligt een boot die gebouwd werd in 1906.
Oorspronkelijke naam: G.F. Hândel.
Lengte = 32m; breedte = 6,2m; diepte = 1,70m.
Motor: 6 cyl. Volvo penta-turbo 350PK
Inhoud: 350 ton.
Vele jaren heeft het schip gevaren als passagiersboot tussen Harlingen en Amsterdam. Daarna heeft het dienst gedaan als ziekenboot voor het Nederlandse Rode Kruis. (omgedoopt tot Prins Johan Friso) voor o.a. rondvaarten op de Rijn in Duitsland.
Vanaf 1996 is het ingericht als Pannenkoekenboot.
(eigen foto.)

" Mense komt an boord, ge zed welkom. We lopen 't vuur uit onze schoenen toch kan 't zen da ge efkes moet wachtte, zeker as gellie allemaol tegelijk an kumt. Mar mense ge moet allemaol nie zo jaoge dor zedde niks mee. Wellie zen hier um zo hard as meugelijk vur jellie te werke, maor wellie hebbe maor tweeje hande enne ge zit hier nie op unne schupstoel.
Geniet maor van 't gewiebel en 't bezien van ander manse en schenk ons uwe schoonste glimlach. Echt mense 't unmeugelijke probere we vur oe te doen, mar op wondere zulde toch efkes moete wochtte.
En dan nog iet mense wa we nog wille vroage: as ge mi klein kinder kumt zoude die dan op z'n plaots kunne laote zitte, zoals 't heurt, want wellie kenne d'r vaok nie deur mi ons drankskes, das lastig, ok vur ander mense die wille ok z'n drankske snel hebbe en in alle rust kenne geniette van ne sjat kaffee of iet anders. Kek 't is ne lenne moeite en vur ieder 'n groot plezier. Is da dan afgesproke? Wellie pleziere jellie en jellie pleziere ander en os."
(met dank aan de uitbaters voor kopie van tekst)
Dat is wat er te lezen staat in het boek aan boord van
pannenkoekenboot "Den Diel".
Gezelligheid troef zeg dat wel.........een aanrader voor wie er passeert of in de buurt komt!

Onlangs kreeg in van een Nederlandse vriendin deze foto toegestuurd van een 'European Roller'. In het Nederlands ' de scharrelaar'.
Normaal komt deze vogel voor in Afrika (thuisland).
Zeer zelden wordt deze gezien in Nederland.....