In de lente wordt het weer een drukte van jewelste in onze tuinen.
Voor veel vogels betekent dat het begin van het broedseizoen. Je kunt de vogels helpen door het plaatsen van een goede nestkast. Eigenlijk hang je deze kastjes op voor het broedseizoen begint maar beter laat dan nooit Vorm van de nestkast Bij nestkasten komen de afmetingen niet op een centimeter aan. In de natuur verschilt een natuurlijke holte ook in grootte. Veel belangrijker is dat de invliegopening de juiste grootte heeft. Dit bepaalt welke vogel wel en welke vogel niet in een nestkast kan. Hier volgen enkele diameters van invliegopeningen: 25-28 mm: pimpelmees, zwarte mees, glanskop, matkop; 30-32 mm: koolmees, kuifmees, boomklever, bonte vliegenvanger, zwarte mees, pimpelmees; 34-35 mm: huismus, koolmees, boomklever, bonte vliegenvanger; 40 mm: ringmus; Nestkast ophangen kies een rustige plek, niet bereikbaar voor katten; hang de kast op minimaal op twee meter hoogte; zorg voor voldoende beschutting tegen wind en regen; zorg voor een vrije aanvliegroute; plaats de invliegopening het liefst richting het noorden, oosten of noordoosten; (info tekst: intratuin.be; foto: ÓPedro)
De Wereldgezondheidsorganisatie en de Europese Parkinson-associatie (EPDA) hebben 11 april uitgeroepen tot jaarlijkse Wereld Parkinsondag. De ziekte van Parkinson is een degeneratieve neurologische aandoening waarvan de precieze oorzaak nog grotendeels onbekend is. De ziekte wordt gekenmerkt door ernstig beven, spierstijfheid, bewegingstraagheid en gestoorde houdingsreflexen. Daarnaast heeft de patiënt last van spraak- en slikproblemen, evenwichtsstoornissen en verstopping. De behandeling richt zich op vermindering van al deze klachten met medicijnen.
Mettekoven is een typisch Haspengouws landbouwdorp. Logisch dat stadmensen hier tot rust komen. In Mettekoven vertrekken aan het Martenshof tal van natuurwandelingen.
Hoeve Martenshof, startplaats voor natuurwandelingen.
Het rad van de Mettekovenmolen.
Mettekovenkapel en de beek die daar gewoon "Beek" noemt.
Kunstwerk "Tjenne de heks"
De naam zou verwijzen naar een Johanna of Anna Machiels, die van hekserij werd beschuldigd. Na een proces van ruim twee jaar werd «Tjenne de heks» in 1667 levend verbrand. Ze zou de verpersoonlijking zijn geweest van allerlei boze machten. Ook zou ze heel wat «kwaaie daden » op haar kerfstok hebben gehad of destijds jong en oud ertoe aangezet.De doodstraf werd uitgesproken aan de voet van een reuzelinde. een goeie 100 meter beneden de Tjenneberg en de verbranding vond dan op de top plaats. Sindsdien wordt in de overlevering en geschriften gesproken over de «Tjenneboom» (de eerste). Hoe reusachtig die boom was? In een nummer van het tijdschrift «Limburgse Volkskunde» (1888-1889) schrijft Jules Frère: «De omtrek van de linde was 5,60 meter en vier personen konden makkelijk in één der spleten staan. Het takkengestel was sterk ontwikkeld en had een doorsnede van 16 meter».
Een wandeling maken doorheen het fruitigste wandelgebied van Haspengouw, zelfs zonder de bloesems en appelen en peren is altijd een belevenis. Het golvend parcours zorgt voor de nodige variatie en onderweg geen gebrek aan zit- en rustplaatsen... Met start aan de 'Kluiskapel' in Helshoven wandel je in rechte stijgende lijn tot aan het heksenmonument van Tjenne de heks. Via de Romeinse weg kom je in Mettekoven om via 'hoeve Martenshof' en opnieuw stijgend enkele kilometers verder het mooie 'Château de la Motte' tegen te komen. Een oase van rust midden een groot wandelpark in Groot Gelmen. Van daar uit sluit je de lus doorheen de boomgaarden om via 'de galg van Helshoven' opnieuw aan de Kluiskapel te belanden... Helshoven is een piepklein dorp tussen St Truiden en Borgloon. In de 13de eeuw richtten de Johanieters aan de Romeinseweg een gasthuis op met bidkapel. Een eeuw later werd het geheel verkocht aan de Teutoonse orde. Na een brand werd de kapel in 1660 verbouwd door de groot-commandeur van Alden Biesen. Tot 1908 woonden er nog kluizenaars...
De Kluiskapel in Helshoven voor meer info klik op de foto.
De drie kaarsen duiden op de jaren die nog te gaan zijn... ... voor de fietstocht naar Compostella
1 jaar bloggen juist op het moment dat het "Vuurpeloton" Pedro's blog onder de loep neemt...als dat maar goed afloopt.
Bloggen Een jaar geleden iets totaal onbekend voor Pedro, nu na één jaar trouw alle dagen, of toch bijna alle dagen, een log geplaatst te hebben ga ik mijn blogperiode evalueren wat is er na 1 jaar veranderd aan PedrosHobbyBlog?
Begonnen als proef met een hobbyblog zitten we nu 1 jaar later nog met een hobbyblog neen zeker geen dagboek.
Fietsen, wandelen, reizen, bridge, vrijwilligerswerk, tuinieren, de aanvankelijke ingrediënten van het blog gekruid met teksten en fotos.
Ondertussen is het bridgen als wekelijks item geschrapt en zal nog slechts zeer sporadisch aan bod komen Evenals het vrijwilligerswerk, daar de logs handelen over min of meer persoonlijke activiteiten van de bewoners en personeel en niet iedereen is gediend met een woord en plaatje op het internet
Het tuinieren is de laatste maanden meer omgeslagen in ik hou van de natuur gekoppeld aan de wandelingen en wandeltips
Het reizen blijft uiteraard periodiek maar foto's van de gedane reizen kunnen steeds bekeken worden via de buttons in de linker kolom... Het fietsen wordt in de toekomst één van de hoofdingrediënten, te wijten aan de geplande fietstocht naar Santiago de Compostela
De koffietic van Pedro, de tussendoortjes en losse beslommeringen van de blogger worden verweven in het geheel
De algemene top 10 der bloggers is op aanraden van een medeblogger opgesplitst in een veertiendaagse dubbele top 5 per categorie der bloggers.
PieterVé had ook al snel begrepen dat zijn wekelijks geflaneer over de bloglaan geen lang leven was beschoren. Te meer daar vele andere en meer bekwame schrijvende bloggers op de kar gesprongen zijn en PieterVé had geen zin om achter de feiten aan te lopen PieterVé blijft echter zijn medewerking geven en dat kan je wekelijks volgen in de ontmoeting met een pelgrim
En jullie beste bezoekers, bedankt voor de views, commentaren, dagboekschrijfsels en reacties. We gaan nog even door...
De voorbije week heeft Pedro zich verder gedocumenteerd met het oog op de Compostella fietstrip. St. Jacobs fietsroute deel 1 en deel 2 van Clemens Sweerman heeft Pedro zich aangeschaft. Deel 1, Haarlem-Tours is de vijfde, geheel herziene druk en deel 2, Tours-Pyreneeën de vierde geheel herziene druk. De fietskaart moet Pedro zonder omwegen leiden op zijn lange tocht.
De St. Jacobs fietsroute volgt westelijke historische pelgrimsroutes die eeuwenlang gebruikt werden door talloze Santiagogangers, handelaars, kunstenaars en koningen. Onderweg hebben zij als een rode draad overal sporen nagelaten. Hoofdthema vormt een belangrijke route vanuit de verzamelplaats Haarlem over Antwerpen en Chartres naar het zuiden, met als alternatief een route over Parijs en Orléans. Juist fietsers kunnen die rode draad volgen met oog en oor voor wat zich in de omgeving afspeelt. Zij ademen de sfeer in van de opeenvolgende streken en ontdekken de sporen uit een interessant verleden, aldus C. Sweerman.
Dat is het wat Pedro zo graag wil, het ontdekken van de historische achtergronden en waarden op Franse en Spaanse bodem. De lectuur die hij hier over leest waarin verhalen staan vanaf de 11de eeuw, dat wil hij zelf aan den lijve ondervinden. Verhalen, gebouwen, gedenkstenen en andere overblijfsels uit die lange pelgrimsperiode, dat wil Pedro memoriseren en opslaan. Ook hoopt Pedro dat een ontmoeting met andere nationaliteiten een echte openbaring wordt. Want zo heeft Pedro gelezen, en ik citeer uit De Pelgrim: volgens oud-Santiagogangers blijkt dat het samenzijn met vreemde mensen onderweg een veel grotere invloed heeft uitgeoefend op het welslagen van hun tocht dan zij voordien hadden gedacht. (info: D. Aerts, De Pelgrim)
Genieten van wat hij onderweg tegenkomt is Pedros leuze!
De weg is nog lang maar de richting is al aangegeven
Hoe is het afgelopen week geweest met de voorbereiding, Pedro?
Deze week vooral op souplesse getraind, dikwijls op de fiets, niet al te lange afstanden maar rijden met een soepele tred, dat was de opzet.
Voor wanneer de langere afstanden?
Ik heb nog drie jaar voor mijn voorbereiding. Eerst de nodige kilos er af trainen, dat zal meer dan waarschijnlijk nog de grootste hinderpaal zijn. Met de 80km plus ritten begin ik over twee maand. Volgens planning doe ik dan een 3-tal ritten per week plus een afsluitende ontspannende trip op zondag.
Worden er ook meerdaagse ritten gedaan?
Vanaf volgende maand, mei dus, wordt een tweedaagse en een driedaagse trip voorzien, ritten van plus minus 60km.
De mentale voorbereiding, hoe staat het daar mee?
Ik lees veel over de Santiagotochten zowel over de wandel- als de fietstochten. Ook heb ik reeds de routes uitgestippeld tot aan de voet van de Pyreneeën. In acht dagen rij ik tot in Tours waar ik mijn eerste rustdag zal houden, allé dat is een prognose hé.
Ooit was de scheldevallei een eindeloos meersen- en poldergebied dat tot aan de stadsrand van Anwerpen reike. Vandaag d dag blijft er slects hier en daar een strookje over, zoals de Oude Landen. 100ha opvallend gaaf gebleven natuur die uit de greep van de stad en haven bleef... Het gebied wordt doorkruist door vescheidene veldwegen en paden. Starplaats is aan het kasteel van Veltwijck in het centrum van Ekeren. Het gebied is het ganse jaar door toegankelijk. Verspreid in het gebied staan rustbanken. De voornaamste ingrediënten zijn de kronkelende Oudelandse Beek, grillig gevormde rietkragen en wilgenstruwelen. De Oude Landen staan vooral bekend om hun diverse wilde orchieeënsoorten maar ook voor het fluitenkruid, berenklauw, bitterkruid, engelwortel en koninginnekruid. Tal van greppeltjes met riet, liesgras en zeegroene rus zorgen voor een geschikte omgeving voor rietbewoners als de blauwborst, sprinkhaanrietzanger en kleine karekiet. Ook de nachtegaal voelt er zich thuis en op een zwoele lenteavond geven die vaak een gratis concert... (Info: Natuurpunt)
Tijdens de rustpauze op onze wandeltocht van het weekend las ik het volgende over mijn 'koffietic':
koffie: de vruchtpitten van de koffieplant, koffiebonen, al of niet reeds geroosterd, bereid door gemalen koffiebonen (in een filter) met kokend water te overgieten; koffie verkeerd: warme melk met een scheutje koffie; 'dat is andere koffie': dat is heel wat beters; koffiearoma: naam van een bepaalde stof die ter verbetering van het aroma aan koffie wordt toegevoegd; koffieboon: vruchtenpit van de koffieboom: gebrande, groene (ongebrande) koffiebonen; koffiebroodje: met amandelspijs, banketbakkersroom gevuld klein broodje; koffiedik: bezinksel van getrokken koffie; 'koffiedik kijken': waarzeggen uit koffiedik; 'zo helder als koffiedik': duister, onbegrijpelijk; koffiehuis: in 1659 werd het eerste koffiehuis te Marseille geopend; koffiejuffrouw: juffrouw die koffie schenkt in grote kantoren, in kantines; koffiekransje: kring bijeenkomst van dames die bij elkaar koffie drinken; koffieleut: iemand die graag en veel koffie drinkt; koffieloodje: maat om de hoeveelheid koffie voor een zetsel in af te passen; koffiemama: schaduwboom op een koffieplantage die voor stikstof in de bodem zorg; koffierat: een in geheel O-Indië voorkomende soort civetkat, die buiten zijn gewone menu van insecten, kleine zoogdieren, vogels en eieren, ook rijpe koffievruchten eet; koffietafel: tafel met benodigdheden om koffie te drinken; koffievos: koffiekleurig vospaard.
Waar Grote- en Kleine Kaliebeek samenvloeien op de grens van Lichtaart en Tielen ontstond een uitgestrekt moerasgebied dat in vele aspecten grote gelijkenis vertoont met Tikkebroeken. Het leeuwenaandeel neemt de Tielense Balderij voor haar rekening.
Kaliebeek Tielense Balderij
Fietsplant...?
Loopbrug doorheen het moeras van de Tielense Balderij (foto's: PedroÓ)
De Maat en Den Diel in Mol zijn twee natuurgebieden die het hele jaar door toegankelijk zijn voor de frevente natuurwandelaar. Het is gelegen aan weerszijden van het kanaal Herentals-Bocholt. Via de brug kan je beide gebieden in één wandeling verkennen. Dit gebied bleef onontgonnen tot het begin van de 17de eeuw, wanneer het moeras ontwaterd werd. De zwaarste ingreep op het karakter van de omgeving gebeurde in de negentiende eeuw, toen het kanaal Herentals-Bocholt werd gegraven. In de tweede wereldoorlog kende de streek een korte periode van vrij intensieve ontginning van spriet, een soort bruinkool. De winning van deze brandstof met zijn hoge zwavelgehalte beperkte de ontwikkeling van vegetatie langs de oevers sterk. De Maat en Den Diel hebben een stevige reputatie als foerageer- en broedgebied voor roofvogels. De buizerd, sperwer en torenvalk brengen er jaarlijks hun jongen groot. Bruine kiekendief, wespendief en boomvalk komen er graag foerageren. Andere broedvogels die je er kunt treffen zijn de fuut, tafeleend, waterral, ijsvogel, zwarte specht, wielewaal, blauwborst, boomleeuwerik en de wulp. Sinds een tiental jaren begrazen ook fjordenpaarden en Schotse hooglanders een deel van het gebied. Ben je in Mol, trek je laarzen aan en bezoek de beide gebieden. Het is echt de moeite waard. Vertrekpunt ligt aan het 'Ecocentrum De Goren' op de baan van Balen naar Postel.
Het weer van de voorbije week heeft de Pedro zijn trainingsschema serieus in de war gestuurd.Eerlijk gezegd is het zielig als je een paar keer tijdens een fietstocht de hemelsluizen boven je hoofd krijgt geopend. Enfin Pedro's humeur is er dan ook naar om hem even met rust te laten en hierbij de legende van Sint Jacobus mee te geven. De legende vind je terug op een paar honderd sites en blogs, maar ik kon het niet nalaten om die traditie ook op Pedro's blog te plaatsen... Zoals in vorig log genoemd heeft Pedro zijn Sint Jacobsschelp al klaar. Wijselijk heeft hij besloten om het zwaardkruis toch maar thuis te laten. Denk er aan, als je een fietser tegen komt met een schelp aan de fiets is het best mogelijk dat het Pedro is. Vanaf volgende week dus de fietsers in heel Vlaanderen in het oog houden en uitkijken naar de-man-met-de-schelp. Wie hem tegenkomt en aanspreekt wordt getrakteerd op een heerlijke tas koffie (mag ook iets straffer zijn) desnoods met Kempische vlaai...
St. Jacobus: Legende en Tradities Sint Jacobus, Jacobus de Meerdere of Santiago is de nationale heilige van Spanje.Hij geldt als één van de belangrijkste apostelen. Maar ondanks zijn belangrijke status is er in de Bijbel weinig over hem te vinden. Buiten Spanje is hij voornamelijk bekend vanwege de pelgrimage. Zijn symbolen zijn de Sint Jacobsschelp en het zwaardkruis. Er zijn aanwijzingen, dat de traditie van de pelgrimage naar de plek, waar Santiago begraven zou zijn, veel ouder is dan de christelijke geschiedenis. Vooral de plaats Fisterre, Finisterre of het eind van de wereld, duikt op als de magische plek waar de wereld ophoudt en de onderwereld begint. Het ligt aan de kust, die ook wel de kust van de dood genoemd wordt. Nu vanwege de grote kans op schipbreuk, toen om een andere reden. Het is veilig om te beweren, dat Santiago in oorsprong niet christelijk was. De meeste christelijke tradities zijn ouder dan het christendom. In voor-christelijke tijden was het altijd al traditie om op bepaalde tijden in het jaar de stamgod rond te dragen.Meestal gebeurde dit in jaargetijden die belangrijk waren voor de oogst of de vruchtbaarheid. Deze gewoonte vindt zijn navolging nog steeds in de vele christelijke proccessies in het voor- en najaar. Ook andere tradities in Spanje zijn direct te herleiden naar deze vruchtbaarheidsriten. Het meest in het oog springend is de nationale sport: het stierenvechten. Maar ook een feest als Sanfermin in Pamplona: het rennen voor de stieren. Maar er zijn ook andere bronnen die verhalen over de traditie van de pelgrimage. Van de Romeinse legioenen van Caius Brutus wordt verteld dat ze naar Fisterre zijn gemarcheerd. Vanaf de kaap hebben zij vol ontzag de zon gezien, die langzaam in de onderwereld wegzakte. Ongetwijfeld zullen ook zij de oude keltische riten van aarde, water en vuur hebben uitgevoerd. Hierbij wordt het haar geknipt, wordt in de zee gebaad en wordt iets persoonlijks uit hun verleden verbrand bij zonsondergang. Het meest in het oog springende symbool van de pelgrimage naar Santiago de Compostela is de Sint Jacobsschelp. Het wordt gebruikt als voornaamste ornament op alle gebouwen langs de Camino. Om dit symbool over te nemen moest Santiago, volgens de legende, iemand terug doen komen van de dood. Iets wat Santiago in de geest van zijn heidense alter-ego wel diverse malen doet. Dit keer redde hij een ruiter die verdronken was in zee. Toen deze terugkwam uit de zee was hij overdekt met schelpen. Via deze constructie werd de schelp toch het symbool van pelgrimage naar Galicië. Ook het andere symbool van Santiago het zwaardkruis, bekend onder zijn voorchristelijke naam lagarto of hagedis, verbonden met vruchtbaarheid en van kuisheid. Uit al deze niet-christelijke symbolen en mythen is Santiago en de pelgrimage ontstaan. Hij is nog steeds de heilige beschermer die te paard zijn gelovigen beschermt. De pelgrimage is nog steeds een reis naar persoonlijke inzicht. De reis die nog steeds een metafoor is voor het leven. Santiago is nog steeds de gids, die op het eind van de reis op de pelgrim wacht.
Voor de bloggende tuinliefhebber heb ik bij de tuinclub het volgende artikel gelezen en wil jullie dan ook mee laten genieten van zoveel tuinwijsheid... (Klik op de foto's om meer tuininformatie) Ieder voorjaar weer zijn rijk bloeiende fruitbomen een genot om te zien. En later in het jaar kunt u genieten van heerlijke, gezonde vruchten. Van appels, perziken, peren en pruimen. Maar ook van meer bijzondere soorten als abrikozen, mispels en zelfs amandelen. Sommige vertonen als extra bovendien schitterende herfstkleuren van het blad. Stuk voor stuk zijn ze ook in een siertuin zeer de moeite waard. De meeste zijn als struik en lage, tot zelfs hoge boomvormen verkrijgbaar. Er zijn daardoor rijk bloeiende fruitgewassen voor iedere tuin, van groot tot heel klein. En zelfs duoboompjes, waaraan twee soorten appels groeien en extreem smalle boomvormen (bijna zijtakloos). Een rijke keuze:
Appels (Malus domestica) bloeien bijna altijd in roze tinten. De meeste rassen moeten door een ander ras bestoven worden om veel vruchten te vormen, maar er zijn er ook die zichzelf goed bestuiven. Dan is één boompje of struik genoeg. De keuze aan rassen is groot. Voor de tuin zijn oude rassen natuurlijk erg leuk. Vaak hebben de vruchten daarvan een extra heerlijke smaak. Er zijn fris smakende handappels, moesappels en zoete appelrassen.
Peren (Pyrus communis) bloeien wit. Al in het stenen tijdperk werden de toen nog harde (stoof)peren gegeten. De bijna in de mond smeltende vruchten die wij nu vooral kennen, bestaan pas sinds ongeveer het jaar 1700. Die werden toen boterperen of beurrés genoemd. Ook peren zijn in allerlei struik- en boomvormen en tientallen (ook oude) rassen te koop.
Pruimen (Prunus domestica) zijn heel verschillend in hun vruchten: van de grote Europese pruimen tot kwetsen (voor tutti frutti en gebak), de kleine mirabellen of kroosjespruimen, Reine Claudes enz. Ze bloeien wit. Een pruimenboom is ook een geweldig bezit.
Kersen kunnen zowel zoet (Prunus avium) als zuur (P. cerasus) zijn (morellen). Meikersen zitten er qua smaak tussenin. De bloeikleur kan verschillen: van wit tot rozerood. Zoete kersen vragen kruisbestuiving voor de vruchtzetting, zure kersen zijn zelfbestuivers.
Abrikozen (Prunus armeniaca) worden meestal als struik op een beschutte plek aangeplant. Rijpe abrikozen uit eigen tuin zijn een verrukkelijke sensatie. Ze bloeien wit of rozerood. (zie ook mijn log over snoeien)
Amandel (Prunus dulcis) moet warm en beschut staan. De roze bloemen zijn erg groot en verschijnen vroeg: maart - april. Van de vruchten worden de pitten gebruikt (Amaretto). Uit een kruising met een perzik is P. x amygdalopersica ontstaan, die schitterend dieprood bloeit.
Perziken (Prunus persica) bloeien roze en moeten zonnig en beschut staan. Vooral perziken worden vaak als leiboom toegepast. Er zijn uitstekende, zelfbestuivende rassen voor buitenteelt. Nectarines zijn nauw verwant.
Ook erg leuk, mooi bloeiend en lekker: kwee (Cydonia oblonga), mispel (Mespilus germanica) en moerbei (Morus alba en M. nigra). Goed planten Plant ze even diep als ze in de pot of op de kwekerij stonden en in een ruim plantgat. Zet op winderige plekken en boompaal bij half- en hoogstamvormen. Spreid de wortels goed uit, druk de grond stevig rond de wortels aan en geef na het inplanten royaal water.
Een kleine jongen en zijn opa harken bladeren in de tuin. De jongen vindt een aardworm die tracht terug te kruipen in dat kleine holletje waar hij uit kwam.
Hij zegt: "Opa, Ik wed dat ik die worm terug in dat holletje kan stoppen."
Opa antwoordt: "Ik wed voor 5 euro dat je het niet kunt. Hij is te glad en te slap om terug in dat holletje te steken.."
De kleine loopt in het huis en komt terug met een bus hair spray. Hij bespuit de worm tot hij recht en stijf is, en dan duwt hij de worm moeiteloos in dat holletje.
Opa geeft de kleine 5 euro, grabbelt de hair spray, en loopt ermee naar binnen. Een half uur later komt opa terug buiten en geeft nog 5 euro aan de kleine.
De kleine zegt: "Opa, Ge hebt mijn al 5 euro gegeven." En opa antwoordt: "Ik weet het jongen. Maar de deze zijn van Oma."
Snoeien is een zeer belangrijke tuinhandeling voor bomen en heesters. Snoeien is een noodzaak! Goed snoeien bevordert de groei van de beplanting, zorgt er voor dat de vertakking gestimuleerd wordt en vooral ook dat een oudere boom of heester een tweede jeugd kent.
Snoeien bij de beplanting heeft tot doel de vertakking van de wortels en van de takken aan te moedigen. Het is trouwens de garantie dat de planten in je tuin opnieuw gaan groeien. De werkwijze verschilt al naargelang de soort van de plant, heester of boom.
Snoeien van bomen, planten en heesters gebeurt vanaf het planten van het jonge groen en gaat het hele leven door.
Snoeien doet je om de gezondheid van de plant, heester of boom tebewaren en om en elegante vorm te behouden. De beste periode om de snoei toe te passen is de periode waarin de vegetatie ontwaakt uit haar winterslaap in maart. Wanneer je echter in deze periode de heesters met lentebloesem zou snoeien, zouden de reeds gevormde bloemknopjes verdwijnen. Daarom is het beter te wachten tot ze bloeien alvorens in te grijpen.
Moet men nu veel bij snoeien of weinig? Alles hangt af van de kracht van de boom, plant of heester. Een korte snoei zal en sterke groei teweeg brengen, terwijl wanneer men een beetje bij snoeit de groei beperkt zal blijven. Zo zal een zwakke heester sterk gesnoeid worden en een groot en krachtige heester nauwelijks wordt ingekort.
Hoe snoeien? Snoei de tak steeds 4 tot 6 mm boven en goed zichtbare knop. Van daaruit zal een nieuwe vertakking ontstaan die gestimuleerd wordt door de snoei. Bij voorkeur bevindt de knop zich aan de buitenkant van de struik.
Gereedschappen: snoeimesje, snoeischaar, takkenschaar, rupsenschaar (snoeischaar vastgemaakt op een lange greep), handzaag, heggenschaar (info: ABC van het snoeien)
Tekening toont de zomersnoei van een 'geleide' abrikozenboom.
Vandaag pikken we in avant-première een film mee in het UGC op de Keyserlei te Antwerpen. "V for Vendetta" noemt het spektakel. Een film van James McTeigue met in de hoofdrollen de bevallige Natalie Portman stoere Hugo Weaving.
In een alternatieve realiteit hebben de Nazi's de oorlog gewonnen en gaat Groot-Brittannië gebukt onder een totalitair bewind. De jonge vrouw Evey wordt van de dood gered door een gemaskerde man, die door het leven gaat onder de naam V. V is charismatisch, een meester in list en bedrog en uiterst bedreven in de vechtkunst. En wat meer is: V voert een guerrillastrijd tegen het regime. Door het opblazen van twee belangrijke overheidsgebouwen en de overname van de staatszender ontketent hij een revolutie. Wanneer Evey de waarheid ontdekt over V's mysterieuze achtergrond wordt ze zijn onwaarschijnlijke bondgenoot in de strijd voor vrijheid en gerechtigheid
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
Tijdens de rustpauze op onze wandeltocht van het weekend las ik het volgende over mijn 'koffietic':
Het weer van de voorbije week heeft de Pedro zijn trainingsschema serieus in de war gestuurd.Eerlijk gezegd is het zielig als je een paar keer tijdens een fietstocht de hemelsluizen boven je hoofd krijgt geopend. Enfin Pedro's humeur is er dan ook naar om hem even met rust te laten en hierbij de legende van Sint Jacobus mee te geven. De legende vind je terug op een paar honderd sites en blogs, maar ik kon het niet nalaten om die traditie ook op Pedro's blog te plaatsen... 
