Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
Ik ben een man en woon in Oostende () en mijn beroep is iedereens meid.
Ik ben geboren op 12/03/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat gemakkelijk is..
Profiteer van het leven, t'is al kort genoeg!!!
Mijn blogdeurtje staat altijd open, voor ieder die me weet te apprecieren, voor WIE ik ben, niet voor WAT ik ben.
17-01-2009
Vooral jij...
Mijn hoofd zit vol mooie woorden, maar op een of andere manier krijg ik ze nooit goed gekozen en zet ik ze zo stom neer op papier.
Kon je maar even in me kijken, dan weet je meteen wat ik bedoel. Dan heb je al die mooie woorden niet nodig, dan voelde je mijn gevoel....
Zo ver weg en soms zo stil.... Jij weet wel wat ik zeggen wil.... 'k Ben niet geweldig, gewoon " Eenvoud siert". Maar in gedachten ben ik echt, echt heel dicht bij jou hier....
Ik schenk aan jou een doosje stilte, toegestrikt met een zachte rust. Ook een bosje mooie vreugde, en een portie levenslust.
Voor jou speciaal een potje liefde, toffe momenten, dag na dag. Voeg daarbij een goede gezondheid, en een heel mooie lach.
k'Geef je ook een pakje blijdschap, en een flesje vol met hoop. Je ziet, de allermooiste geschenken, zijn niet overal te koop !
Neem je tijd voor heel wat vriendschap, en kijk uit naar elk vriendelijk gebaar. En als je nood hebt om het eens uit te schreeuwen, ik luister graag, je roept me maar !
Ik wilde je nog veel meer geven, maar helaas, zo werkt het niet. Kijk om je geen en laat je leiden, door alles wat het leven biedt.
Gisteren, zaterdag 3 januari, was er de traditionele nieuwjaarsduik in de Noordzee in Oostende. Er waren zomaar efkes 6500 deelnemers, 1000 meer dan vorig jaar. Het weer was koud maar schitterend, het was rond het vriespunt, en het water had amper een temperatuur van 3°. Deze foto heb ik genomen van de chiro, zij deden ook mee. Dochterlief kon daar zeker niet ontbreken! Waar staat ze? Ze staat de tweede van rechts.
En daar ging ik...
Voel de kou op mijn huid en de wind door mijn haar de zee lokt me naar zich toe en ik weet ooit was ik daar.
Proef het zout op mijn lippen het water verfrist mijn geest de golven roepen mijn naam hier ben ik eerder geweest.
Voel de eenvoud in mijn ogen het geluk in mijn ziel de zee heeft mij opgevangen zelfs ver voor ik ooit viel.
Christiane, bedankt voor je prachtige fotobewerking!
Langzaam tikken de uren naar het einde van het jaar. Ik eet nog even alle gebeurtenissen op een rijtje achter elkaar. Als ik daar over na denk dan schrik ik toch wel even. En ga ik na denken over de zin van het leven. Een verschrikkelijk familiedrama een crisis en denk eens aan al dat dierenleed. Dat zinloze geweld En moorden..om een mensenleven..., geven sommige mensen echt geen reet. Dan sluit ik mijn ogen en droom mijn droom Dat alle mensen meer respect hebben voor elkaar dat er vrede is en, iedereen heel lief is voor elkaar. Ik ben bang dat mijn ogen open zullen gaan en dan weer in deze kei harde wereld zal staan. Laten we lief zijn voor elkaar wie doet met mij mee?? Misschien wordt het dan wel een fantastisch, En een spetterend 2009.
Dat vrede jullie deel mag zijn voorspoed, liefde, harmonie mogen uren, dagen, maanden worden tot een symfonie
In de wereld zie je mensen verhongeren en creperen En vinden vele een geweldadige dood Moeten wij daar niets van leren? Of leg ik daarmee te veel bloot
Ja,het is in een ander land Waar vele verhongeren en sterven Het raakt je niet, want We zijn druk met macht en status te verwerven
Kijk eens wie of wat ik ben mijnheer Terwijl je voldaan lachte Doet het dan echt geen zeer? Wanneer we luisteren naar de kerst gedachte
Zijn we niet teveel uit op goederen en geld We hebben alles in eigen handen Niets te doen met honger en geweld Het is toch maar in andere landen
Zoek het eens wat meer in eenvoud En de echt noodzakelijke dingen in het leven Ga niet altijd voor het zilver of het goud Niet altijd nemen maar ook geven
Ook al raak je er door verward Stop eens watjes in je oren Luister eens wat meer naar je hart Dan,ja dan is de ware kerstgedachte geboren.
Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar later alleen met Kerstmis tot je helemaal niets meer hebt met elkaar?
Toch wil ik tegen al die mensen zeggen die ik nauwelijks of helemaal niet meer spreek dat ze nog steeds speciaal voor me zijn omdat zij mijn leven hebben veranderd. Elk mens dat met je meeloopt zorgt voor een rimpeling in je levenswater. Jullie hebben voor veel kringen gezorgd en daar ben ik jullie dankbaar voor ook heb ik respect voor jullie en in mijn hart ben ik jullie nooit vergeten.
Het is ergens in de Vlaanders tussen de mooie eenvoud van de velden ligt er het kleine dorpje waar ik ooit de vriendschap vond Ik werd bekoord door al het mooie wat de natuur te bieden heeft Schitterend is al z'n glorie daar waar ik ooit mijn hartje bond Het boerenleven tiert er welig daar waar de tijd had stil gestaan geen chaos van het drukke leven de straatjes zijn er romantisch rustig Het plekje ergens in de Vlaanders waar elke morgen de mensen groeten daar heb ik mijn rust gevonden daar voel ik mij blij en lustig In de vroegste ochtenduren als de nevel de vlakten vergrijst als ik en jij daar samen wandelen langs beekjes omzoomd met waterstruiken Waar een toonbeeld wordt gezet hoe het leven eigenlijk kan Waar ik,...en jij hier uit de Vlaanders de eenvoudgeuren kunnen ruiken...
De zon de maan, de aarde 't bestaan, niemand zegt of denkt hieraan. Heel erg cliché maar je gaat er in mee. Niemand iets gevraagd maar het toch doet. Daarin beland, en vraagt, is er iets? Nee, dat is te makkelijk in ons bestaan. Je leeft, leert, vecht en gaat dood, 't is wat je er tussenin doet, de emotie voedt. Ga en beleef, het doet goed voor je gemoed, ben je zo of niet. Pluk de dag en leef met gemak. Dat ben ik en wie ook niet. Dit ga je aan in ons bestaan.
Er gebeurt heel veel in één mensenleven. Momenten die blijdschap en geluk schenken, maar er zijn soms ook perioden van pijn en verdriet. Al deze gebeurtenissen slaan we op in onze herinnering.
Zonder dat wij het in de gaten hebben, kondigen deze ervaringen zich steeds weer aan. Doormiddel van signalen die ons lichaam geeft, of gedachten die blijven komen.
Hierdoor kan het zijn, dat we beperkt blijven in onze levensvrijheid (vreugde). Zou het niet een enorm cadeau zijn voor jezelf, om daar eens opnieuw naar te kijken? Vaak dan, lost er zich veel op, en mogen we DIE vrijheid voelen, waar we zo naar verlangen.
Wanneer dingen in je leven haast teveel voor je worden, wanneer 24 uren in een dag voor jou niet genoeg zijn, denk dan aan de mayonaisepot en het bier.
Een leraar stond voor zijn klas. Er stonden allerlei dingen voor hem op zijn bureau. Toen het lesuur begon, pakte hij zonder woorden een grote, lege mayonaisepot en deed hem vol met golfballetjes. En toen de pot tot de rand gevuld was, vroeg hij de jongeren of de pot vol was. Ze zeiden: 'Ja.'
Toen pakte de leraar een doos met kleine kiezelsteentjes en goot die uit in de pot. Hij schudde de pot een beetje, en de kiezelsteentjes rolden in de open plekjes tussen de golfballetjes. Toen vroeg hij zijn leerlingen opnieuw of de pot vol was. En ze beaamden het.
Nu pakte de leraar een doos met zand en goot hem uit in de pot. En natuurlijk, het zand vulde alles verder op. En weer vroeg hij of de pot nu vol was. En weer zeiden ze: 'Ja, nu is de pot vol.'
Daarop nam de leraar twee blikjes bier van de tafel, maakte ze open, en goot ze leeg in de pot. En het bier vulde de ruimte tussen de zandkorrels. De jongeren lachten.
Toen het weer rustig was zei de leraar: 'Deze pot staat voor je leven. De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in je leven - je familie, je kinderen, je gezondheid, je vrienden, je grootste hobby. Het zijn de dingen die zo belangrijk voor je zijn, dat wanneer al het andere in je leven er niet meer zou zijn, maar dit nog wel, je leven nog steeds meer dan genoeg de moeite waard zou zijn.' De kiezelsteentjes zijn de andere dingen die er toe doen - zoals je werk, je huis, je auto. Het zand is al het andere, de kleine dingen.
Wanneer je het zand eerst in de pot doet, is er geen ruimte meer voor de kiezelsteentjes of golfballetjes. Dit geldt ook voor je leven. Wanneer je heel de dag al je tijd en energie geeft aan de kleine dingen, zul je nooit ruimte of tijd hebben voor de dingen die echt belangrijk voor je zijn. Let op de dingen die belangrijk zijn voor je geluk in je leven. Speel met je kinderen. Neem tijd om naar een dokter te gaan wanneer je je niet goed voelt. Neem je partner mee uit eten. Neem tijd voor ontspanning. Er zal altijd tijd zijn om je huis te poetsen, of om boodschappen te doen. Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die er echt toe doen. Stel je prioriteiten - de rest is zand.
Toen hij uitgesproken was, bleef het een poosje stil. Toen stak een van de leerlingen haar hand op en vroeg waar het bier voor stond. De leraar glimlachte. 'Ik ben blij dat je dit vraagt. Het laat je zien, dat hoe vol je leven ook lijkt te zitten, er altijd ruimte is voor een paar biertjes met mensen die je lief zijn.
Wanneer we kijken naar mensen die in zeer slechte omstandigheden leven valt op dat er altijd mensen zijn die met een positieve levenshouding er nog het beste van proberen te maken. Sommige mensen zijn zelfs in staat onder zeer moeilijke omstandigheden zich toch gelukkig te voelen. Positief denken is de vaardigheid om met de negatieve dingen van het leven om te kunnen gaan. Het is het vermogen om niet negatiever te denken dan strikt noodzakelijk is en in minder leuke dingen ook het positieve te zien. Nu klinkt dit veel eenvoudiger dan het is. Wanneer de problemen u boven het hoofd dreigen te groeien of wanneer u in een negatieve spiraal zit, lijkt het allemaal zo eenvoudig gezegd maar voor u lijken alle problemen hoge bergen die u niet of met moeite kunt passeren. Wanneer u hier over gaat nadenken moet u eerst eens bedenken dat er veel mensen zijn die onder dezelfde omstandigheden of zelfs nog veel slechtere, positief kunnen blijven denken en zelfs gelukkig zijn. Wat hebben deze mensen dat wij missen?
DE TREIN.
Ik sta op het station, de ochtendlucht is zacht te staren in de verte, waar een toekomst op me wacht. Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis.
Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot en mensen om hun heen het leven zo onrechtvaardig, gevoelsmatig heel alleen.
Maar ligt het aan die anderen, bekijk jezelf eens goed alleen jij bent verantwoordelijk voor wat je dagelijks doet. Leer willen in plaats van moeten, neem je leven in de hand ontdek je eigenwaarde, zet jezelf niet aan de kant.
Anderen kun je niet veranderen, jezelf echter altijd pas als je dat leert inzien, heb je jezelf bevrijd. Welke weg ik ook neem en met wie aan mijn zij mijn geluk is geen illusie, de keuze is aan mij.
Jamaica, land we love. Jamaica, het land van zon en de gemakkelijke glimlach Jamaica, het land van ackee en saltfish en een goede rundvlees Patty. Jamaica, het land van de rijke cultuur, met zijn muziek, kunst en literatuur. Jamaica, het land van mooie mensen, van elke denkbare combinatie. Jamaica, het land van het helder water, een adembenemend uitzicht. Jamaica, land we love...........
soms als dagen te kort zijn en de nacht zwart en onrustig sluit ik mijn ogen en breng de wereld terug tot binnen de grenzen van mijn eigen gedachten
dan tikt de tijd haar sekonden alleen voor mij en buitengesloten staat de wereld even stil verzonken in mijn eigen werkelijkheid schrijf ik dan in mooie zinnen
over dromen die ik miste en onuitgesproken woorden over genegeerd verdriet vergeten tranen en een te kort gelachen lach
dan leef ik even zonder angst totdat ik met vers vertrouwen en open ogen de wereld weer recht aan kan kijken met een glimlach, ik ben terug.
Ik ben Hugo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piere De Beeste.
