don't judge me by my outside, try to understand my inside....
22-02-2006
Vrijheid
Zomaar een zin uit het dagelijks leven, zomaar een zin uit een veelzeggende reclame, een woordenreeks die iedereen denkt te begrijpen. Een begrip waar we onmogelijk veel waarde aan hechten, een woord dat altijd centraal heeft gestaan in de geschiedenis van de mens. Al vanaf onze kinderjaren strijden we tot de grenzen van het toelaatbare, al sinds het begin van ons bestaan vechten we tegen overheersing en onderdrukking, oorlog en verderf, allemaal voor de vrijheid. Vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van politiek. Iedereen moet kunnen denken en doen wat mogelijk is. Iedereen moet vrij zijn om zijn eigen keuzes te maken, zijn eigen gedachten en dromen te verwezenlijken en te vechten voor alles wat belangrijk is. Vechten tot het uiterste. Nog steeds slachten hele volksstammen elkaar af om het begrip vrijheid te kunnen begrijpen.
Maar wat is vrijheid nu eigenlijk, kunnen doen wat je wilt, kunnen denken wat je wilt. Zonder zorgen kunnen leven met je eigen ideeën en gedachten. Leven zonder de angst dat iemand je zal doden, martelen of opsluiten omdat je ergens anders over denkt, omdat je er anders uitziet of simpelweg omdat je een vrouw bent. Is dat vrijheid?
Hoe zit het dan met de vrijheid zoals wij die kennen. De vrijheid om jezelf te zijn. De vrijheid om iets te willen of te denken, te dragen of te uiten. De bredere betekenis van het begrip. Want heb je de vrijheid om iets te willen, iets te denken of iets te voelen? Hoe vrij ben je eigenlijk in je eigen geest; kun je in werkelijkheid eigenlijk wel kiezen?
We moeten gelukkig zijn met de vrijheid in ons land. Ons rechtssysteem en onze samenleving laten ons vrij om te kiezen en te voelen wat we willen, zolang we andere individuen en groepen hier maar niet mee benadelen of beledigen. We hebben de vrijheid het geloof aan te hangen dat voor ons belangrijk is, we hebben de vrijheid om te stemmen op de partij die wij als de beste ervaren en zelfs de vrijheid om te trouwen met een man of een vrouw, ongeacht ons eigen geslacht. Allemaal keuzes die je in ons land helemaal zelf kunt maken.
Maar zijn we zelf ook vrij in deze keuzes? Ben je vrij om te voelen wat je wilt voelen en te denken wat je wilt denken?
Als je verliefd wordt op iemand is daar vaak moeilijk een reden voor te geven, je politieke voorkeur ligt evengoed bij je sociale omgeving en je opvoeding als bij jezelf en vervelende gedachten die je hoofd ongevraagd binnen dringen zijn soms moeilijk te accepteren. Het zijn gevoelens, gedachten, ideeën die je soms zelf niet begrijpt. Intense waarheden die je nauwelijks kunt ontkennen.
Had je ook op de CD&V gestemd als je vader iemand anders was geweest; en heb je er voor gekozen om verliefd te zijn? En als je nu niet verliefd was, maar het wel wilde zijn, zou je dan invloed hebben op je eigen wil? Zou je kunnen willen wat je wilt willen. Kun je er voor kiezen om links te denken, om van klassieke muziek te houden of om heteroseksueel te zijn?
Als je weet wat je wilt kun je kiezen of je er wel of niet aan toegeeft maar die wil, die wil die kun je niet zelf bepalen. En ik vraag me af waar de keuze van die wil dan wel ligt? Wat bepaald wat ik wil. Wat bepaald van wie ik houd, waar komt mijn keuze voor het realisme en mijn voorkeur voor schrijven vandaan? Waarom houd ik van rock en niet van R&B. Al zijn het allemaal keuzes waarvan ik blij ben dat ik ze heb willen nemen, toch vraag ik me af, hoe het komt dat ik ze ooit heb willen maken.
Reacties op bericht (3)
24-02-2006
..
Bedankt voor je mailtje. Ik heb nu de tekst inderdaad goed kunnen lezen en kan er dus ook op reageren. Ik zie dat mijn kusjes en hartjes u ook een beetje irriteerden, :) da's pas vrijheid en in mijn geval een klein beetje frivoliteit op mijn blog. Maar nu mijn reactie over Vrijheid:
Onze wil....wie bepaalt dat? Wij zijn inderdaad een product van onze opvoeding en van alle invloeden om ons heen. Maar wie we zijn zit ook in onze genen van voor de geboorte. Hoe we omgaan met al die invloeden van buitenaf? Ik heb twee broers en één zus, allen opgevoed op dezelfde manier door dezelfde ouders. Toch zijn we zo verschillend, niet alleen in uiterlijk maar ook in onze manier van denken en van zijn.
Zelf heb ik twee zonen, ook totaal verschillend ondanks de opvoeding van dezelfde ouders.
Verschillend, anders maar wel goed allemaal, op hun eigen manier. Dat is pas vrijheid: jezelf kunnen en mogen zijn.
Misschien zijn we het niet altijd met elkaar eens maar we trachten in onze micro omgeving, net zoals in de maatschappij toch open te staan voor de gevoelens en vrijheid van onze medemens en voor iedereen respect te hebben. We waarderen het dan ook wanneer we evenveel respect van diezelfde medemens terugkrijgen.
Groetjes,
24-02-2006 om 14:58
geschreven door bojako
23-02-2006
Zou het niet...
zo zijn, dat we zelfs de keuze hebben om onze wil te kunnen bepalen? Je onderwerp is in elk geval iets om over na te denken. En iderdaad, je tekst is nogal ademloos. Een ietsje meer opmaak zou het geheel een pak overzichtlijker maken. Groetjes
23-02-2006 om 01:34
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
Beste Chico,
Ik zou zo graag je tekst helemaal lezen, maar zelfs met mijn leesbril op is het heel moeilijk. Kan je de tekst niet hier en daar onderbreken met een alinea of zo. De schrijver Faulkner schreef ook zo van die ellenlange zinnen en ik heb spijtig genoeg ook dat boek om dezelfde reden opzij moeten leggen.
Er staat misschien heel veel wijsheid en schoonheid in je tekst, maar het is écht te moeilijk om het zo te lezen hoor. Ik weet niet hoe je je teksten typt, ineens in je blog? Of zet je het eerst in Word en kopieer je het dan? Indien het het eerst in Word zet, dan kan je al beginnen met anderhalve spatie ipv één, en dan nog af en toe een alinea onderbreking en dan gewoon kopiëren in je blog.
Groetjes en slaap lekker,
