De link is dan ook al snel gelegd. Aan slapen hangen meestal dromen vast. Ik zie het als een manier waarop we voorbereid worden op gevoelens of een blik kunnen werpen op onszelf of anderen. De ene keer ben ik een vogel die samen met zijn geliefde een nestje bouwt. De andere keer ben ik een wolk die neerkijkt op de mensheid en ziet hoe goed men daar beneden wel bezig is. Ik heb net gezelschap gekregen van een schattig CO-wolkje en door de steeds dunner wordende ozonlaag zijn de zonnestralen des te warmer op onze rug.

Soms ben ik gewoon mezelf. Deze vergeet ik meestal snel. Gelukkig maar, ze hebben nogal de neiging om uit te komen. Misschien droom ik gewoon realistisch en mag ik mij bij de goeie dromen dan weer gelukkig prijzen. Het kan echter ook volledig absurd zijn. Zo werd ik eens achterna gezeten door een krokodillenstam met roze strikjes omdat ik in hun heilige beek gesprongen was. Welkom in mijn soms bizarre fantasiewereld.

Dromen zijn nochthans niet altijd goed. Het gevoel van een droom die keihard in mijn gezicht openspat zit nog vers in het geheugen. Dat is mijn grote probleem. Ik jaag teveel illusies na. Ik ben nu eenmaal niet met een naald in de hand geboren om die luchtbellen op tijd kapot te prikken.

Afsluiten met een positieve noot? Denk nog eens aan de krokodillen, want ik ben uitgeschreven. Het is al langer geworden dan verwacht.

Opdracht volbracht. Gelezen en goedgekeurd? Ik hoop allesinds van wel.