Buiten het regionale nieuws lees ik ook de overlijdensadvertenties.
Een ondankbare bezigheid want er gaan veel meer mensen dood die ik niet ken, dan die ik wel ken.
En het gaat mij om het traceren van mensen die ik kende. Geboorteadvertenties lees ik niet omdat ik de borelingen niet ken.
Het lijkt het zoeken van een speld in een hooiberg; is de speld eenmaal gevonden dan doet die mij stekend pijn.
Gelukkig een zeldzaamheid!
Als ik de advertenties doorploeg, doe ik dat met een dubbel gevoel. Enerzijds op zoek naar bekenden, anderzijds wil ik bekenden niet tegenkomen omdat ik ze zonder uitzondering een lang leven gun.
Om aan dit duivelse dilemma te ontsnappen ga ik op de details letten.
Hoe velen rusten veilig in Jezus armen?
Wie deed aan zelfdoding?
Hoeveel dagen na de ene stierf de andere partner?
Maar bovenal raak ik geïrriteerd als er teksten staan als: hij stierf veel te vroeg, vóór zijn tijd, en meer van dat soort irrationele teksten.
Mensen leven vanaf één seconde tot 115 jaar (wijlen mevrouw Van A.-S., wier naam ik niet voluit noem om haar privacy niet onnodig te schenden).
Ik stel dat niemand maar dan ook helemaal niemand vóór zijn of haar tijd sterft.
Iedereen sterft op zíjn tijd: tussen één seconde en 115 jaar. En geen seconde te vroeg of te laat, ook niet naar menselijke berekening!
Het zijn irrationele teksten te vergelijking met uitdrukkingen: als ik jou was, zou ik.
Áls je mij was, zou je precies hetzelfde handelen als ik! En exact hetzelfde schrijven.
En áls ik jou was, zou ik dit met precies hetzelfde gevoel als jij nu voelt (verbazing, onbegrip, toewijding, plezier, ergernis?) lezen.
Tenzij je vóór je tijd gestorven bent
