5

In Middelkerke waren ondertussen de vrienden van Bruno en Sonja aangekomen op het appartement. Deze twee koppels hadden ze leren kennen op hun eerste autocarreis naar Noorwegen, een  rondrit langs de Fjorden.  Hierop zaten Bruno en Sonja als enige “buitenlanders“.  Alle andere koppels waren van West-Vlaanderen, van een beproeving gesproken…

Maar uiteindelijk hadden ze er toch twee nieuwe duo's als vrienden aan overgehouden.  Als verwelkoming zette de commissaris een fles champagne koud.  Deze werd met zicht op zee rustig gekraakt.  Het bijpraten met de kameraden was aangenaam.  Iedereen was alweer eens op reis geweest en de nodige foto’s werden boven gehaald. Maria en Max waren naar Schotland geweest, een zeer mooi land met ontzettend mooie natuurgebieden. Dat stond Sonja ook wel aan. Daar zou ze nog wel eens naartoe willen, om enkele landschappen te schilderen. Zij was namelijk een niet onverdienstelijke kunstenares, vooral haar bloemenschilderijen waren gegeerd.  Maar ze deed ook van alles met verschillende materialen tot op binnenbanden van fietsen toe. Je kan het zo gek niet bedenken of ze kan er iets van maken zegt Bruno altijd.

Fred en Marietje hadden Duitsland aangedaan en maalden daar vele wandelkilometers af. De echtgenoot was op pensioen, maar hij had nog veel werk.  In zijn vrije uurtjes was hij ook nog garnaalkruier.  Hij ving zijn kleine diertjes met een net.  Dat trok hij met pure mankracht uit de zee. Als de vangst goed was, deelde hij met de vrienden. Hij toverde een zakje boven met een paar honderd grammen gepelde delicatessen, die onmiddellijk bij de champagne opgesmuld werden. Na het aperitief werd de toer rond de bierfeesten aangevat. Elk café op de dijk zette op deze dag een terras tot tegen de leuningen naar het strand. Op elke plaats kon je een ander speciaal gerstenatje drinken… gevaarlijke toestanden.