Wie Brussel echt wil leren kennen, moet gaan wandelen. Het hotel Ibis Gare du Midi aan de rand van het oude centrum is een prachtig vertrekpunt. Even de Engelandstraat naast het hotel doorlopen, de ringweg bij de Hallepoort oversteken en binnen een kwartier sta je op het Vossenplein (Place de Balle), waar elke morgen tot iets na het middaguur (7-14 uur) de handelaren hun spulletjes uit vroeger tijden hebben uitgestald. Al heel vroeg komen de echte kenners van antiek hier naar toe en proberen op deze rommelmarkt voor een kleine prijs iets kostbaars te vinden. Vaak zijn het de eigenaren van de winkels vol curiosa in de Blaesstraat en de Hoogstraat in dezelfde buurt. Ook een man die oude schilderijen verkoopt is 's morgens om zes uur al op de Vossenmarkt te vinden. Het is voor hem een traditioneel begin van de dag. Hij drinkt dan meteen een kop koffie in een van de vele cafeetjes rond de markt. Meestal is zijn gang naar de markt tevergeefs, maar soms is het raak en krijgt hij voor weinig geld een meesterstuk in handen. Wie als toerist de Vossenmarkt bezoekt, kan dus het beste zo vroeg mogelijk komen en daarna een hele tijd slenteren tussen oude meubels, veel glaswerk, aardewerk, porselein, aftandse bromfietsen, tv's en naaimachines, muziekinstrumenten en stapels kleding, waar vooral de allochtone inwoners van Brussel in graaien.
Blaesstraat
Vanaf het Vossenplein loop je bij de winkel waar ze oude reclameborden verkopen zo de Blaesstraat en kom je in het paradijs van wat de Brusselaars brokante winkels noemen. Veel van wat op het Vossenplein te koop was, vind je hier weer terug. Soms lijken die winkels klein, maar wie er even naar binnen loopt, komt meestal in een kolossale ruimte terecht, vol gepakt met spullen van voor de Tweede Wereldoorlog. De grote winkels hebben vaak meerdere verdiepingen en urenlang kun je er rondneuzen. Wie goed zoekt, vindt er nog antiek dat betaalbaar is. Sommige zaken hebben zich gespecialiseerd door alleen glaswerk, meubels, oude schilderijen of nagemaakte 'antieke' badkuipen te verkopen. Prachtig zijn ook de panden, die boordevol zijn met houten beelden, maskers, aardewerk en kralen uit Afrika.
Aan het eind van de Blaesstraat is de Kapellekerk, die zowel romaans, gotisch en barok is, want er werd van de 13e tot de 17e eeuw aan gebouwd. Het interieur dat aangetast werd door de bouw van een spoorwegtunnel, is nog niet zo lang geleden helemaal gerestaureerd. Hier is ook het graf van de beroemde kunstschilder Pieter Breugel de Oude.
Zavel
Van hieruit is het niet ver naar de Grote Zavel, een plein waar je heerlijk kunt flaneren. Hier zijn de luxe zaken van de antiquairs, die naast allerlei meubelstukken ook kostbare schilderijen in hun collectie hebben opgenomen. Verder zijn hier enkele galerieën met moderne kunst. Op zaterdagen van 9 tot 18 uur en op zondagen van 9 tot 14 uur wordt op de Zavel een antiek- en boekenmarkt gehouden.
Wie z'n vriendin of vrouw wil verrassen, kan terecht bij de juweliers. Sommigen hebben de kostbaarheden in hun etalages niet eens geprijsd. Om overvallen te voorkomen, heeft men vaak een bewaker met een pistool in dienst genomen. Bij mooi weer genieten velen op een van de terrasjes rond het plein van het zonnetje. Jammer is, dat ze dan meestal het uitzicht hebben op de auto's, die op het plein geparkeerd staan. Eigenlijk zou men daar een parkeerverbod moeten instellen.
Taartjes
Vergeet niet om even bij Wittamer binnen te stappen, een van de beroemdste taartjesbakkers in heel Europa. Zijn taarten lijken stuk voor stuk op een kunstwerk. Een heel bijzondere winkel is 'La Vaiselle' aan het eind van een steegje bij de Zavelkerk, waar je allerlei spullen uit de keuken als borden en schotels per kilo kunt kopen.
Via de Ernest Allardstraat komen we bij het Poelaertplein met het Paleis van Justitie. Het werd in opdracht van koning Leopold II ontworpen door architect Joseph Poelaert en in 1883 in gebruik genomen. Dit geweldige pronkstuk van een gebouw moest symbool staan voor de rechterlijke macht, maar het volk moest er voor wijken. Een deel van de Marollenbuurt werd voor de bouw van het justitiepaleis afgebroken en Poelaert werd uitgescholden voor de 'Skieven Architec". Dat is nu de naam voor een restaurant aan de Vossenmarkt, waar men zelf het bier brouwt.
Het Poelaertplein ligt hoog boven Brussel. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de binnenstad met als topper het stadhuis op de Grote Markt. Sinds kort kun je met een lift weer naar de Marollenbuurt. Je komt dan in de Hoogstraat, die weer naar de Vossenmarkt leidt. Ook in deze straat zijn talrijke winkels met allerhande zaken uit de tijd van grootmoeder. Mooi zijn ook de cafeetjes als Brasserie Ploegmans, waar men zich meteen thuis voelt.
Met deze natuurstrook (gemaakt voor een natuurrubriek van een mailgroep) wil ik jullie nog een fijne avond wensen en voor straks welterusten. Op de strook staat v.l.n.r. takje lijsterbes, libelle, dahlia met bergeend, hert, vliegenzwam, herfstaster, egel, vlinder, lieveheersbeestje met 7 stippen en een buizerd.
Ik ben naar Brussel geweest met de trein. Retourtje is slechts 5 euro in de weekenden. Reistijd 1.45 uur. Afstand is iets verder dan Eindhoven-Den Haag. En Henk is met me meegegaan, mag wel in de krant. Hij is doodop. Het begon al in de trein, die best druk was en veel schreeuwende kinderen, daar kan Henk helemaal niet tegen. Dan nog veel lopen in Brussel, ook geen hobby van hem. Dan wil ik op een terrasje in de zon en hij in de schaduw en dat scheelt een jas!!
Ik vraag bij het overstappen in Berghem welk station we moeten hebben in Brussel, Centraal of Zuid. Het station Central wordt ons aanbevolen, maar het blijkt toch Zuid te moeten zijn en wij dat hele stuk dus lopen. Gare du Midi De markt van Gare du Midi is één van de grootste markten van Europa. Elke zondag trekt deze markt duizenden en nog eens duizenden mensen. Vanaf 06.00 staan er marktkramen die vers fruit, groente en vis en exotische produkten verkopen. Daarnaast staan er ook veel kramen die Noord-Afrikaanse waren verkopen, zoals olijven, olijfolie, kruiden en specerijen. Verder vind je er ook goedkope kleding, bloemen en planten.
We zijn ook op de rommelmarkt geweest op het Vossenplein en ik heb 3 kop en schotels gekocht, die passen bij het oude servies van mijn moeder. Die heb ik heel thuis weten te krijgen, maar bij het eruit halen uit de tas, laat ik ze vallen. Stom he, nou ja, er zijn ergere dingen. Ik heb 5 euro betaald en heb nu 2 kopjes en 1 schotel over.
Brussel ziet er nu prachtig uit. De gebouwen op de Grote Markt zijn opgeknapt en de steigers zijn verdwenen. De terrasjes en de restaurantjes in de Beenhouwersstraat waren gezellig.
Om 15 uur begon er een wereldvrouwenmars en we moesten tussen de optocht door oversteken naar het station. Er deden duizenden vrouwen aan mee, die opkomen voor onderdrukking en mishandeling van vrouwen in de wereld.
Op Internet het maken van een leuk bloemstukje gevonden.
Dat is het idee, dat ik veel gebruik. Ik heb dan geen bamboevaas, maar een staaf van aardewerk ooit gekocht op de jaarlijkse grote keramiekmarkt in Gouda. Je kan er allerlei bloemen in doen, zoals ik vorige week een stukje van heide heb gemaakt.
Bamboevaas:
Bloemsierkunstenaar Max van de Sluis maakt een bloemobject dat u zelf na kunt maken. Hij gebruikt steeds materialen die op dat moment goed te verkrijgen zijn. Deze maand ging Max aan de slag met een bamboestam die hij omtoverde tot vaas, die je natuurlijk steeds opnieuw kunt gebruiken. Zelf maken?
Volg hier het stappenplan.
Benodigdheden:
- Bamboestengel
- Gerbera's. Liefst vier kleuren.
- Judaspenningen
- Grassen
Bamboe is een tropisch gras met holle, knopig gelede stengels.
- Boor een vijftigtal gaatjes, groot genoeg voor de bloemstengels, in de bamboestam. Niet allemaal netjes op een rij, maar willekeurig.
- Vul de afzonderlijke holtes van de bamboestengel met water zodat de later ingestoken bloemen lang mooi blijven.
- Steek de gerbera's afzonderlijk in één van de holtes.
- Steek tenslotte de siergrassen tussen de bloemen.
Op mijn mailgroep heeft Terra iets geplaatst in de rubriek bloemen of planten ABC. Bij de letter C heeft Terra voor druiven gekozen, die met een C beginnen. Zij weet veel over wijnen. Vandaar de D van dahlia in mijn vorige bericht, dat ik op de groep heb gezet.
Ouderwets... een dahlia? Welnee, aan een dahliaknol beleef je lol
Rondom dahlia's is er het gehele jaar wel iets te melden of te doen. Vanaf het plukken van de eerste stekjes in februari tot het oprooien van de laatste knollen in november. Met als hoogtepunt natuurlijk de uitbundige bloei die begint in de tweede helft van de zomer en voortduurt tot de eerste nachtvorsten.
Klik op de foto voor vergroting. Regelmatig fiets ik door het Leenderbos en over de Leenderheide en de heidevelden zijn grotendeels uitgebloeid. Dinsdag heb ik toch nog een paar sprietjes heide geplukt en daarmee een leuk stukje gemaakt met klimop uit de tuin. Ik heb daar een foto van gemaakt en bewerkt met Photoshop, zodat ik het als een kaartje kan gebruiken en teksten erop kan zetten voor allerlei gelegenheden.
Hier wil ik een foto plaatsen van mijn goede vriendin Vicenta (Spaanse uit Zaragoza) samen met mij in haar tuin op haar 60ste verjaardag op 6 september. We zijn gelijktijdig bijna 20 jaar geleden in België komen wonen en lid geworden van dezelfde tennisclub, waar we elkaar hebben leren kennen en we zijn onafscheidelijke tennispartners en vriendinnen geworden. Vicenta is verhuisd naar Gastel, 15km van mij vandaan en ik maak regelmatig een fietstochtje door het Leenderbos en heide naar haar huis.
Helaas kreeg ze 3 of 4 jaar geleden darmkanker, maar na vele operaties en een langdurig herstel is ze er lichamelijk weer bovenop gekomen, maar mentaal heeft ze een grote klap gekregen. We doen niet meer de dingen samen zoals het vroeger was. Ze blijft toch een plaatsje in mijn hart houden en daarom is dit berichtje aan haar opgedragen.
Ik heb veel tijd besteed aan het maken van een regenbui met Photoshop. Ik had nog niet eerder gewerkt met Image Ready, maar met uitleg van Makki, lid van de Belgische Photoshop groep, heb ik het tot een goed einde weten te brengen. Eerst een geschikte foto op Internet gezocht en dat is een natte tennisbaan geworden. Kim Clijsters zal het nu niet zo erg vinden, want die mag een paar dagen uitrusten in Bilzen na haar zege op de US Open.
Maar het resultaat bleef te veel flikkeren, zoals bij iedereen in de groep, behalve bij Makki, die de oorzaak niet kon vinden. Ik heb het opgelost en ben daar best trots op. Nou is zo'n gif bestand erg groot en heeft het me weer veel moeite gekost om het onder de 100 Kb te krijgen om het op mijn blog te zetten. Het verliest dan veel aan kleur, maar dat stoort niet in een regenbui.
Voor de mailgroep chatterras ben ik op no-mail gegaan om wat meer tijd over te hebben voor andere dingen, zoals oude mailtjes nog beantwoorden, verslag van uitstap voor vriendin maken en meer tijd te hebben voor Photoshop.
Over anderhalve maand vertrekken we dan weer richting Kaapstad en er moet nog veel geregeld worden en bezoekjes afleggen en ontvangen van familie en vrienden. Kortom een beetje druk. Ik verwacht eenmaal in Zuid-Afrika meer tijd te hebben om dit blog beter bij te werken.
Groetjes van Cisca
PS: Klikken op de afbeeldingen om die groter te zien.
Vanavond weer een lesje van de mailgroep Photoshop gemaakt. Op de afbeelding staat een Siberische tijger
Grote katachtigen
Tijgers zijn katachtige roofdieren uit Azië. Ze zijn de grootste van alle katachtigen. Hun vacht is geelbruin met zwarte strepen. Sommige tijgers leven in warme streken, anderen hoog in de bergen of op de koude vlakten. Alle tijgers horen bij één soort, maar toch zijn er verschillen tussen de tijgers uit de verschillende gebieden. Zo is de Siberische tijger - die ook in Artis leeft - de grootste van allemaal. Van kop tot staart meet hij soms meer dan 3 ½ meter en hij kan wel 300 kg wegen. Om de Siberische koude te doorstaan, heeft hij een dikke vacht waarin veel lichaamswarmte wordt vastgehouden.
Dit is een afbeelding van de cheetah of jachtluipaard, één van mijn vele lievelingsdieren. Deze is slank en heeft zwarte strepen vanuit zijn ooghoeken langs zijn neus.
...jachtluipaarden vroeger zijn afgericht? De mensen richtten de jonge dieren af. Ze lieten de dieren dan jagen op gazellen, maar ze werden ook wel eens als huisdier gehouden. Jachtluipaarden zijn makkelijker te temmen en trainen dan andere wilde katten. Toch zijn het zeker geen huiskatten!
We noemen deze wilde katachtige ook wel Cheetah, dat 'de gestippelde' betekent. Dit dier is het snelste dier op land en haalt 120km p.u. en is in 2 seconden van 0 op 70 km.
Ik geef jullie deze informatie, omdat ik zojuist een briefpapiertje van de pels van een cheetah heb gemaakt met Photoshop. Ik heb deze dieren ook regelmatig kunnen aaien in dierentuinen.
Vanmorgen gehoord van de gezinsuitbreiding in ons natuurreservaat van de Tygerbergen in Zuid-Afrika, waar wij wonen. Onze overbuurman en vriend heeft vanmorgen een wandeling gemaakt en heeft bijgaande foto gestuurd. Dit is de eerste geboorte in ons park. De zeldzame bonte bokken, 3 mannetjes en 3 vrouwtjes zijn sinds 12 mei in het reservaat geplaatst. Hier heb ik al over geschreven in mijn blog op 9 juli.
Het is mooi weer vandaag en ik ga fietsen naar Lommel.
Het is in Neerpelt prachtig weer. Ik ga zo op de fiets naar Valkenswaard, afstand is 15 km. Een boek bestellen en ik zag gisteren in een flits in een etalage een leuke rok hangen, die ga ik maar eens passen als die in mijn maat is. Als mijn man erbij is zoals gisteren, dan lukt me dat niet om een kledingzaak binnen te lopen. Daar heeft hij geen geduld voor.
We doen meestal op donderdag de boodschappen samen in Valkenswaard, omdat er dan markt is en we kopen dan vis, kaas, fruit en bloemen. Gisteren was ik in de boekhandel in Valkenswaard om een boek te bestellen. Ik wist de titel en de oorspronkelijke schrijver. Nicholas Sparks schrijft veel bestsellers, zoals Message in a bottle en daar is een vertaling van en dat boek heet De Brief. Het schijnt een mooie roman te zijn. Het is ook verfilmd.
Konden ze dat niet vinden in de computer en ze vroegen of ik het ISBN nummer wist. Nee, dat wist ik niet en ik dacht, dat is zo'n bekend boek, dat kunnen ze toch wel vinden. Blijkbaar geen slimme juffrouw in die winkel. Maar er is maar 1 boekenzaak, dus vandaag er maar weer op af met het ISBN nummer. Ik vond dat gisteravond zo op Internet bij www.bibliotheek.nl dankzij een tip van iemand van het chatterras van seniorweb. Daar zie ik ook dat het al in 1999 is uitgegeven en de uitgever weet ik ook, dus het zal nu wel lukken om het te bestellen.
De Emmamolen stamt uit 1886. Daarvoor had hij elders al gefunctioneerd als watermolen. De bekende molenaars Rombouts hebben hem in onderdelen overgebracht en opgebouwd als stellingmolen. Om zoveel mogelijk wind te vangen werd deze aan de rand van het dorp op een hoog onderstel opgebouwd als een zogenoemde bovenkruier. "De molenaar had in die tijd `windrecht', wat inhield dat de gemeente geen hoge bebouwing of bebossing in de nabijheid van de molen mocht aanbrengen. Voor dat recht moest de molenaar ook betalen". Over de wijze waarop Van Buul in het bezit van de molen is gekomen vertelt hij: "Voor 1960 was de molen in zo'n slechte staat, dat het verval toesloeg. De tweede generatie van de Rombouts wilde alleen de romp laten staan. De gemeente Vlijmen heeft toen voor een symbolisch bedrag de molen gekocht en gerestaureerd. In 1967 is de molen weer in beweging gekomen. Ik heb het vak nog kunnen leren van André Rombouts, de laatste telg uit de Rombouts-dynastie. In 1993 ben ik als molenaar begonnen." De molen is eigendom van de gemeente, maar het terrein en perceel rond de molen is privé-eigendom. Op zomerse dagen kan het erg druk zijn. Hoe vangen jullie dat op? "Wij hebben een lijst met honderden oproepkrachten. Veelal zijn dat studenten. Dat heeft van twee kanten voordeel: de meeste buitenlandse klanten kunnen in hun eigen taal worden aangesproken en de studenten kunnen hun taalvaardigheid vergroten."
De Emmamolen blijkt in goede handen te zijn bij Kees en Petra van Buul. En ook hier lijkt een toekomst te zijn weggelegd voor de tweede generatie. Een poster met de pasgeboren tweeling Jop en Puk in een grote broodmand draagt als tekst: "De toekomstige directie wenst u smakelijk eten".
Wat gaat er in en wat komt er uit zo'n molen? "Wij malen uitsluitend tarwe tot volkorenmeel. Dat zijn korreltjes, die tussen molenstenen worden fijngemalen. De volkorentarwe is heel geschikt om in moderne huishoudbakovens te worden gebruikt. Willen we tarwebloem, dan moeten er de zemelen worden uitgezeefd. Samen met griesmeel vormen zij de voornaamste bijproducten".
Voor we weer verder gaan, maak ik nog een foto van Rina. Dan fietsen we richting Vught en de volgende controle is weer na 15km fietsen aan de met eiken omzoomde Loonsebaan bij café Den Heuvel, maar daar is geen plaats meer om te zitten. Er is nog een mooie uitspanning Brasserie Van Loon op nr. 107 verderop aan de linkerkant, maar ook daar is het vol. Dan fietsen we maar door tot we een bankje tegenkomen en daar eten we onze appel op, die we bij de start hebben gekregen. Dan komt al snel de splitsing tussen de 35 en de 50km route en het is een stuk rustiger op de 50km route. We fietsen dan een heel eind langs een kanaal naar Drunen. We moeten stoppen vanwege een valpartij. We zien een echtpaar met klein kind en hond naast hun fietsen trillend staan van de schrik, die van het pad door een tegenligger zijn afgereden en gevallen en de aanrijder fietst gewoon door. Gelukkig valt de schade mee en kunnen ze hun weg verder vervolgen. We geven een snoepje aan het jongetje. De vader heeft een flinke schaafwond en de moeder heeft pijn in de knie, die ze wel verdraaid zal hebben, maar de fietsen zijn nog in orde. Ze zijn het meest boos om het feit, dat de aanrijder is doorgefietst, zoiets doe je toch niet als je een moeder met hond en vader met klein kind omver rijdt. Het echtpaar reed keurig achter elkaar en de tegenliggers bleven naast elkaar rijden. Maar helaas zijn er ook op het fietspad asociale mensen, die denken dat het fietspad van hun alleen is en niet opzij willen gaan, van zo daar komen wij aan.
We hebben niet meer gestopt tot de finish en de rit blijkt 56 km te zijn. Maar dat is ongemerkt gegaan door ons geklep onderweg. Ik heb Rina sinds 17 juli bij de fiets4daagse in Achel niet meer gezien. Dan de fietsen weer op het rek van de auto en we rijden naar het plaatsje Nieuwkuijk om bij de Emma Molen een hapje te eten en te drinken. Het is daar erg gezellig en de molen maalt nog meel en de broodjes zijn erg lekker. Ik neem dan ook meergranen broodmeel mee naar huis en 4 kampioentjes. Dat zijn lekkere bruine broodjes met allerlei zaadjes erop. We zijn thuis om 18 uur en we hebben van deze dag weer genoten.
Dit fietsfestijn is elk jaar op de laatste zondag in augustus. Haarsteeg ligt tussen Drunen en Heusden en ten westen van Den Bosch. Het is prachtig weer om te fietsen en ik heb mijn Belgische vriendin Rina gevraagd om met me mee te gaan. Rina is bij mij thuis met haar fiets om 8.30 uur en het is nog fris. We zetten samen het fietsenrek op de auto, want Henk kan me nu niet helpen, want die mag niet tillen, want hij is donderdag thuis gekomen uit het ziekenhuis voor een operatie aan de prostaat. Dan eerst mijn fiets op het rek en daarna de fiets van Rina, maar die past niet, omdat er geen ruimte is bij de trapas. Gelukkig heb ik nog een nieuwe reservefiets en daar de banden van opgepompt en op het rek gezet.
Het is 85km rijden naar Haarsteeg, waar ik voor de derde keer mee doe aan deze toertocht. We kiezen voor de afstand van 50km. Het is erg druk. Er doen meer dan 1000 deelnemers mee. Tijdens het fietsen merk je daar niet zo veel van, wel op de controlepunten. De tocht gaat over mooie dijken in het Brabantse land en door pittoreske dorpjes.
De eerste stop is na 15 km op de dijk langs de Maas in het plaatsje Bokhoven. Daar is café Het Veerhuis. We nemen koffie en een worstebroodje. Op de foto staat Het Veerhuis. Wordt vervolgd.
Zoals beloofd hier dan mijn foto van het leuke olifantje Myo Set Kaung, dat geen moment week van zijn moeder. Het is onvoorstelbaar hoe het olifantje tussen al die grote poten loopt zonder vertrapt te worden.
Tijdens ons bezoek in Drente zijn we op vrijdag naar het Noorderdierenpark in Emmen geweest. Ik had in de krant wel gelezen, dat er een olifantje is geboren op 7 augustus, maar we wisten niet, dat het de eerste dag was dat de kudde de baby buiten mocht showen. We vonden het erg druk met bezoekers en we hebben geboft, dat er geen regenbuien waren.
Ik heb ook geprobeerd een foto te maken, maar die is niet zo goed als die in de krant staan. Vandaar onderstaand artikel uit de Telegraaf.
Olifant geboren in Dierenpark Emmen
EMMEN - In Dierenpark Emmen is in de nacht van zondag op maandag een olifantje geboren. Het dier, een mannetje, is 'Myo Set Kaung' gedoopt, hetgeen staat voor derde generatie. Het is de eerste keer dat een in Emmen geboren olifant voor nageslacht zorgt, moeder 'Mingalar Oo', werd in 1992 in het dierenpark geboren.
De olifantenkudde in Emmen telt nu vijftien olifanten, ongeveer net zo groot als een kudde in het wild. De opvallend roze boreling blijft zes jaar in Emmen. Daarna verhuist hij naar een ander dierenpark om voor nageslacht te zorgen.
.jpg)
Groetjes Cisca
