Dag beste lezers. ik kom nog 'n keer goeien dag zeggen. Het is weeral 'n poosje geleden dat we mekaar gezien hebben hé. Ja, ik begin weer goeie moed te krijgen. Mijn vingers beginnen te kriebelen om te weer te gaan tuinieren. Nu nog even wachten op de zon, die de laatste dagen verstek laat gaan.
Dan gaan we er weer volop tegenaan. Kunnen jullie geloven dat mijn plantpatoaters al ongeduldig liggen te wachten om in de grond gestopt te worden. Zij zijn al even ongeduldig als ik zelf. Tussen de regendruppels door, heb ik gisteren mijn rozen gesnoeid. Ik kreeg vlug gezelschap van de buren. 'k Dacht dat ze mij kwamen helpen, maar ze hadden hun snoeischaar blijkbaar vergeten. Misschien zijn jullie dat ook wel al tegen gekomen zeker?
Genoeg gezeverd; tijd om jullie allen 'n fijn weekend te wensen. Lieve lezers hou jullie allen kloek, en hou er de moed maar in.... straks komt de Lente! Tot in den draai!
Ik heb deze week nog maar eens in een van mijn schoendozen zitten rommelen. Wat moet 'n mens van jaren, zoals ik, anders doen bij zo'n koud en killig weer? En telkens weer ontdek ik dan toch weer enkele fotokes, die aantonen hoe schoon ons Vlaaanderen landje toch is. Hier bij ons zijn toch zo veel schone plekjes. Maar ja, voor veel mensen is dat niet ver genoeg hé. Ze zouden niet kunnen stoefen bij hun collega's hé. Maar ja, 't is waar ook; er moeten er van alle soorten zijn . Zie dat iedereen naar de Vlaanders komt... Wij zouden mekaar wel in de weg lopen toch? Gelukkig is er hier bij ons achter den draai nog veel plaats. 't Is wel koud en killig vandaag, maar 'k peinze toch van eens op mijn gemakske eens de polder in te trekken. Er is daar zo'n etablissement waar ze zulke danig goeie appelbeignets maken. En geloof me of niet: uwen dienaar heeft er nu echt ne keer goesting naar zie. Dus terwijl jullie naar mijn fotokes zitten te kijken, wel dan zal ik 't mij laten smaken. En nog iets: ik wens jullie al te gare nog 'n heel fijne zondag. Tot in den draai !