Dag beste vrienden. Ja, momenteel gebeurt er heel veel in ons hofke. Overal zie je momenteel ontluikende knoppen en bloemen die zo spontaan te voorschijn getoverd worden.Op ' n paar dagen is ons hofke om getoverd in een bloemenparadijs. Een Keukenhof in miniatuur! En er is "n hele hoop werk, want ook het onkruid heeft de strenge winter goed doorstaan, en begint nu al volop om zijn plaatsje te veroveren. De merels en lijsters maken her en der hun nest. En voor de eerste keer is ons vogel hotel volledig verhuurd aan enkele koppels meesjes. Echt leuk om zien. En om dit alles te vieren, heb ik vandaag een Mechelaarke aan 't spit gestoken. Franskiljons of beter gezegd, Brusselaars, noemen dat 'n Coucou Malinois, maar hier bij ons is dat nog altijd 'n Mechelse koekoek. Bij 't zien van dit plaatje ga ik afsluiten.... 't is etenstijd... smakelijk zou 'k zo zeggen. Tot in den draai lieve mensen
Dag beste lezers. Het is gelukt, de Lente heeft het lastig gehad om door te breken; maar nu is 't zo ver. 'k Heb vlug mijn alaam boven gehaald en de tuin in getrokken. Het was verdorie nodig.. Onkruid groeit altijd. Gans de week dus hard gewerkt; kantjes gesneden. Eventjes zo'n kleine 200 meter is toch wel de moeite. Dan het "gele monster" uit het tuinhuis gehaald.(een grasmaaier, gekregen van mensen die er geen weg mee konden) Eventjes over haar kopken geaaid... Ja ze had het graag en draaide van de eerste keer. Gemakkelijk als 'n mens weet hoe ge met mekaniek moet omgaan hé. En nu ligt ons hofken er bij te schitteren gelijk een parelke. Ondertussen heb ik sla en patatten geplant en ook wat foto's gepakt van al die mooie lentbloemen, die zo ineens hun kop opsteken. Ik was versteld dat er al zoveel stonden te pronken. Serieus, beste mensen; ik voelde mij herleven bij die eerste lentekriebels. Samen met die eerste lente foto's wens ik u allen 'n heel fijn weekend. Geniet er van, ik wens het jullie van ganser harte.
Hey, beste lezers! Het is weer niet te doen, hier in de polder. Al dagenlang worden we geplaagd door een ijzige noordenwind, die op zo'n ongezellige manier over de landerijen blaast. En alle dagen die zelfde vraag: wanneer komt de Lente? 't Is triestig mensen. Her en der doen verschillende voorjaarsbloemekes hun best om de ,door de harde winter geteisterde natuur, wat op te fleuren. En het is alsof ze zeggen: 'k zou liever terug kruipen. Ze staan daar toch zo verwaaid en verkleumd te zoeken naar 'n miniem zonnestraaltje. Triestig om zien. We kunnen niet anders doen gelijk de duivenmelkers: wachten en nog eens wachten; en ons gezellig warmen bij 't stoofken, in de hoop op die eerste schone dagen, waarop we ons stalen ros kunnen buiten halen, om als jonge veulens door de polder te kunnen fietsen. En al wachtend ga ik jullie dan ook allen een fijn weekend wensen? Zo'n weekend met alles er op en er aan, gelijk ik me zelf toe wens. Lieve lezers, saluut en tot in de draai!
Dag beste lezers. ik kom nog 'n keer goeien dag zeggen. Het is weeral 'n poosje geleden dat we mekaar gezien hebben hé. Ja, ik begin weer goeie moed te krijgen. Mijn vingers beginnen te kriebelen om te weer te gaan tuinieren. Nu nog even wachten op de zon, die de laatste dagen verstek laat gaan.
Dan gaan we er weer volop tegenaan. Kunnen jullie geloven dat mijn plantpatoaters al ongeduldig liggen te wachten om in de grond gestopt te worden. Zij zijn al even ongeduldig als ik zelf. Tussen de regendruppels door, heb ik gisteren mijn rozen gesnoeid. Ik kreeg vlug gezelschap van de buren. 'k Dacht dat ze mij kwamen helpen, maar ze hadden hun snoeischaar blijkbaar vergeten. Misschien zijn jullie dat ook wel al tegen gekomen zeker?
Genoeg gezeverd; tijd om jullie allen 'n fijn weekend te wensen. Lieve lezers hou jullie allen kloek, en hou er de moed maar in.... straks komt de Lente! Tot in den draai!
Ik heb deze week nog maar eens in een van mijn schoendozen zitten rommelen. Wat moet 'n mens van jaren, zoals ik, anders doen bij zo'n koud en killig weer? En telkens weer ontdek ik dan toch weer enkele fotokes, die aantonen hoe schoon ons Vlaaanderen landje toch is. Hier bij ons zijn toch zo veel schone plekjes. Maar ja, voor veel mensen is dat niet ver genoeg hé. Ze zouden niet kunnen stoefen bij hun collega's hé. Maar ja, 't is waar ook; er moeten er van alle soorten zijn . Zie dat iedereen naar de Vlaanders komt... Wij zouden mekaar wel in de weg lopen toch? Gelukkig is er hier bij ons achter den draai nog veel plaats. 't Is wel koud en killig vandaag, maar 'k peinze toch van eens op mijn gemakske eens de polder in te trekken. Er is daar zo'n etablissement waar ze zulke danig goeie appelbeignets maken. En geloof me of niet: uwen dienaar heeft er nu echt ne keer goesting naar zie. Dus terwijl jullie naar mijn fotokes zitten te kijken, wel dan zal ik 't mij laten smaken. En nog iets: ik wens jullie al te gare nog 'n heel fijne zondag. Tot in den draai !
Zonsondergang in 't land van Gavere Zonsondergang in de Polder bij St-Jan -in Eremo Echte Vlaamse knotwilgen
Dag beste vrienden.
Ja, moeder de vrouw is gisteren weer in haar sas geweest.Het was weer " bakdag" bij ons thuis.
Ja, zegt ze, maak maar dat ge uit mijn weg zijt....'k ga bakken vandaag! En dan weet ik wat er mij te doen staat. Zo ver mogelijk uit haar omgeving blijven voor de veiligheid. 'k Moet eerlijk zijn, dat vrouwke van mij kent er wat van. Naar 't schijnt zit dat ook in de genen, zo zeggen ze toch. Een feit is zeker: 't zijn familietrekken. Iedereen in de familie bakt er zijn eigen brood. de ene natuurlijk al wat beter dan de andere. Ik persoonlijk breng er helemaal niets van terecht. Maar ja, 'n mens kan niet alles kunnen hé. En om uit haar vaarwater te zijn, ben ik maar voor mijn peeceeken gaan zitten. Dat is iets waar ik dan sterker in ben. Ondertussen heb ik de geur van versgebakken pistolekes, en koekebrood met volle teugen opgesnoven. Achteraf hoorde ik zeggen dat ze't geroken hadden tot in de draai! En 't was dan nog tegenwind. Daarmee kan ons weekend zeker niet meer stuk. wij moeten niet meer zeggen: wat eten wij vandaag? Lieve mensen, ik wens jullie allen evenzeer een heerlijk en fijn weekend toe!
Het was drassig, daarachter de draai. De sneeuw is gesmolten, en het is alsof de polders snakken naar de Lente. Ja, weliswaar nog 'n beetje ver af, maar de flauwe winterzon doet vandaag haar best om de natuur wat op te vrolijken. En niet alleen de natuur, maar ook de mens wordt er vrolijk van.
Laten wij vandaag op stap gaan en genieten. Vitamientjes opslaan voor een nieuwe werkweek. Nog 'n fijne zondag beste lezers, en misschien wel tot in den draai!
De polders rond Waterland-Oudeman
De polders rond Waterland- Oudeman
Dag beste lezers,
Ik heb vandaag toch nog 'n paar fotokes gepakt van de, misschien laatste ijskristallen, van deze winter. Zou 't kunnen ? Ik persoonlijk vrees van niet. Het weer weet niet wat het wilt. Het witte tapijt geraakt maar niet weg, en bij ons hier zeggen ze in de volksmond: ze wacht achter andere. Daarmee bedoelen ze natuurlijk : de sneeuw. Eén ding is zeker; buiten ziet alles er doorweekt, somber en grijs en 'n beetje troosteloos uit. Jullie mogen 't weten; ik verlang dringend naar 'n beetje zonneschijn.
Maar genoeg gezeverd over 't weer, wij kunnen er toch niets aan veranderen.
Daarmee zit de week er weeral op, en gaan we van 't weekend genieten. Genieten bij 'n goeie pint of 'n goed glazeke wijn, als dat nog mag van onze Meneer Doktoor hé. Da's niet goed voor de lever zeggen ze....maar ze drinken het liever zelf uit! Laten we 't niet aan ons hartje komen, en laat ons genieten met .....mate. Is het niet goed voor de lever, wel 't zal misschien elders anders deugd doen. nog 'n fijn weekend al te goare, en tot in den draai...
Dag beste vrienden. Ik kan het niet laten om nog maar enkele sneeuwfoto's aan u te tonen. Moeder natuur doet toch zo haar best om alles in 'n kristallen kleedje om te toveren. Prachtig om zien, maar misschien iets minder voor al die mensen die er dagelijks doorheen moeten. Maar ja, 't is nu eenmaal winter. Laat ons genieten van al zijn charmes!
Deze foto is genomen op onze "achteruit" .Nee , niet op de achteruit van een wagen, maar ergens achter in onze hof!
hier zeggen ze: achter den draai .....naar Zeeuwsch Vlaanderen
Bij onze noorderburen in Sas van Gent
Bij onze noorderburen in Sas van Gent
Hey beste vrienden.
Ik kon het niet laten; vandaag weer 'n paar winterse polderplaatjes. Letterlijk en figuurlijk om bij weg te smelten. Daarom wil ik er u allemaal zo graag van laten meegenieten. En, ' n fijn weekend gehad?
Ik in ieder geval wel. Kinderen en kleinkinderen zijn Nieuwjaar komen wensen. Jullie weten het voorzeker ook wel, dat kan deug doen. Onze zondag kon niet meer stuk! En nu; wel wij zijn weer met volle moed aan een nieuwe week begonnen. Vandaag zelf gaan nieuwjaren bij familie. Ja, wij zijn nog van den ouden trant, en geloof mij, wij doen dat graag want wij weten dat de "fles" overal gereed staat. En al moet dat niet, 't is toch altijd graag mee genomen. Dus is het heel normaal dat wij de week vol goede moed inzetten. Laat die oudjes maar doen! Ik kan dan ook niet anders dan u allen 'n fijne werkweek toe te wensen!
De polder in Assenede
De polder in Assenede
Sas van Gent:
Foto gemaakt hier bij ons achter den draai. Niet te verwonderen dat wij hier graag wonen
Dag beste vrienden. Moet er nog sneeuw zijn? Voor de meesten onder ons zal 't wel genoeg zijn zeker. Zo'n wit tapijt is wel schoon, maar niet gemakkelijk. Zeker niet voor mensen die niet al te goed meer te been zijn. Ik persoonlijk, geraak amper nog eens tot in de draai om wat foto's te maken; maar anderzijds kunnen de kinderen hun hartje ophalen... Dus altijd voor iemand goed hé.
Ondanks die winter perikelen, zijn we weeral 'n week verder. Wat gaat die tijd verduiveld snel dit jaar. Pas onze nieuwjaarskater verteerd, en wij zijn bij kan halverwege. Dit doet er mij aan denken om jullie allen 'n fijne zondag te wensen. Om Uw koude rillingen nog wat te versterken heb ik hier nog enkele "koudebeelden" uit de polder. Lieve lezers, hou jullie lekker warm bij 't stoofke, af en toe 'n slokje vuurwater tegen de griep. Ik ben haast zeker dat wij 't overleven! Tot in den draai zou 'k zo zegen!
In ons straatjen
Aan de Grote Kilkreek
Aan de grote kilkreek
Hey, beste lezers. Sneeuw, 'n ijzige wind vandaag. Géén weer om 'n hond door te jagen. En toch vond ik deze morgen sporen in de sneeuw... Wie weet, misschien wel van de verschrikkelijke sneeuwman? Laat ons hopen van niet. Maar 't is zaterdag; gelukkig moeten wij er niet doorheen, en kunnen wij ons lekker achter 't stoofken houden. Ge weet wel, zo met 'n fles vuurwater naast de zetel, en met de geur van versen hutsepot in de lucht.'k Geloof dat ik 't wel zal overleven. Ik ga in elk geval mijn best doen, en 'k ga wachten tot morgen om eens te gaan zien hoe 't is achter den draai ! In ieder geval wens ik jullie allen een heel fijn weekend.Hou het gezellig, en laat de weermaker gewoon doen. Wij kunnen er toch niets aan veranderen. Tot kijks!
Dag beste lezers?
't Is weer van bibberen vandaag. Min zeven graden, niet gezeverd hé. Even naar buiten geweest om fotokes te pakken. Ik was voorzeker nog niet goed wakker; in ieder geval had ik niet gezien dat alles er spekglad bij lag.Schop ik daar toch wel tegen een steen die uit de grond gevroren was! Gevolg: uw dienaar lag al even vlug met zijn pikkels omhoog. Zo zijn 't letterlijk en figuurlijk fotokes in de sneeuw geworden. Feitelijk beklaag ik al die mensen die dagelijks in zo'n weer naar hun werk moeten. 'k Heb er wel 'n beetje kompassie mee. Maar ja, 't is waar, in onze jonge tijd hebben wij dat ook moeten doen; en in die tijd waren het nog echte winters hé mensen.
Nee mensen, het is haast niet te geloven. Zitten die geleerde bollen wel op het goede spoor? Ik ben het helemaal niet eens met die geleerde kerels, met al hun statistieken en boekskes met vol met halve waarheden. Het is nu al de tweede winter na mekaar dat het vriest dat kraakt. Ik heb er verleden nacht zelfs niet kunnen van slapen. 't Vriest hier verdomme stenen uit de grond; en dan durven ze nog zeggen: 't zijn geen winters meer gelijk vroeger. Amaai mijn oren..'k heb daarjuist ons Simonneke een dubbel deken omgedaan , omdat ze toch zeker niet zou bevriezen. Ja lieve mensen, ik spreek hier over 'n prachtige laurierboom van zo'n kleine vijf meter hoog, zoals er hier in de polder maar één te vinden is. Daar moet 'n mens toch zorg voor dragen zeker.Maar ondertussen ben ik zelf verkleumd van de kou; tintelen mijn oren en kan ik met mijn verstijfde vingers amper 't knopke van mijn kodakske induwen. Daarom mijn excuses voor de minder scherpe beelden. ' k Beloof jullie, morgen beter! Nog 'n fijne dag al te gare, en tot in de draai!
Winteranemoontjes onder 'n sneeuwtapijt
Dag beste vrienden. Ik ben daar juist eventjes tot in de draai geweest. Het is bijna niet te doen. Eén ijsbaan; 't is echt om uw pikkels op te breken. Maar eerlijk gezegd: bij zo'n winters weer kan de polder ook schoon zijn. Bijgaande foto's zijn daar 't beste bewijs van. Laten wij er vanachter 't stoofke van genieten met volle teugen! Beste lezers, ik ga het hier bij laten, want de geur van moeders keuken slaat mij in de neus... konijn met pruimen...da's ook om van te genieten. Saluut, met de wind van achter!
Ja, het is inderdaad bibberen vandaag. 11 graden onder nul, alles onder 'n wit sneeuwtapijt; de vogeltjes overal op zoek naar 'n sneeuwvrij plekske, om wat voedsel te vinden. En ik met mijn kodakske weer op weg om wat fotokes te maken. En al zijn het er maar 'n paar, ik kan vandaag mijn blogske toch weer opfleuren, dat is toch 't voornaamste. Voor de rest van de dag vrees ik dat het zal zijn van ' binnenbllijven'. Zelfs daar in de draai is 't niet te doen van de gladheid. En 't is geweten, oude knorren gelijk ik moeten voorzichtig zijn...Ik wens jullie allen een goed en veilig begin van de werkweek...Tot in den draai...maar 't zal eerst moeten gestrooid zijn!
Dag beste vrienden!
Wij zijn weer vertrokken voor 'n jaartje. 't Geknal van het vuurwerk hangt nog in ons oren, en wij zijn weeral drie dagen verder. En 'n mens kan niet anders dan meedoen aan die marathon. Wees gerust, ik ga het op mijn gemakske doen, en trachten van de eindstreep te halen zonder veel inspanningen te doen, en hopen dat we zonder brokken kunnen aankomen. Op onze ouderdom is dat niet meer zo evident hé. Laat ons er voor duimen...niet pleujen, moar vuursdoen!
Deze morgen ook wakker geworden in 'n sneeuwlandschap? Hier was alles omgetoverd in 'n prachtig
pakje, net een postkaartje. Wat zijn die polders mooi onder hun witte vacht. Ik ben dan ook maar op stap gegaan met mijn 'kodakske' van twee kluiten en 'n cent, om wat plaatjes te schieten.Ja, ik weet wel dat er mensen zullen zijn die zeggen: is 't al dat hij kan? Maar eerlijk gezegd, ik doe dat op mijn manier, en ik ben geen fanatieker, en veeg bruut gezegd' mijn gat ' aan de kritiek van al degenen die 't beter menen te kunnen.
Maar met die simpele beeldekes wil ik jullie tonen hoe schoon de natuur toch kan zijn; en met diezelfde beeldekes wil ik jullie start van de nieuwe werkweek wat opvrolijken. Begin er aan met goede moed; ik zeg u weer: tot in den draai
Dag lieve lezers.
Het is weerom al 'n heel poosje geleden dat ik op mijn blog bij u ben langs geweest. Ik mag niet zeggen: mizerie; maar 't scheelde toch niet veel. Eerlijk gezegd, 't was een beetje mijn eigen fout, door bij de dokter te gaan voor 'n bloedafname voor een jaarlijkse controle. Ik die dacht van mijn eigen dat ik nog 'n gezonde ouwe sloeber was, want ik voelde mij zo goed als 'n vis in een bokaal helder water . Maar dat viel tegen Dienen doktoor vond van alle rare dingen in mijn bloed. En dienen zelfden doktoor, hij noemde zich een specialist, gaf mij zelfs de raad mij voor enkele dagen te laten opnemen in een kliniek, om daar diverse onderzoeken te ondergaan. Kunnen jullie geloven, 'k viel bijkan op mijnen derrière van 't verschieten. 'k Zeg: wablief meneer den doktoor, meende gij dat? Geen gedacht van! 'k Peinze dat ge aan 't verkeerde adres zult zijn als ge dat denkt. Maar ondertussen was hij al 'n boel paperassen aan 't klaarmaken om mij door die verschillende onderzoeken te loodsen. Als ik niet wilde opgenomen worden, moest ik dan maar enkele dagen na elkaar, met 'n nuchtere maag naar zijn kliniek. Wat stond er mij te doen.. Hij had mij vast hé, en 't strafste van al, ik voelde mij kiplekker. Wat volgde, was 't een onderzoek na 't andere. Geen labo of radiologie kamer, geen scanner waar ze mij niet naar toe gestuurd hebben. Géén specialist, wiens onderzoektafel ik niet heb getest. Al die tijd
liep ik met 'n hartje als van 'n kikker die schrik had. Mizerie, mizerie, dagen vol ongerustheid, dat dienen meneer doktoor zou zeggen: manneke, uwen tijd van gaan is gekomen. Zo gingen weken voorbij, tot ik op een goeie dag mijn "rapport" mocht gaan ophalen. Met bijna 'n klein keutelke in mijn broek ben ik daar naar toe gegaan. 'k Moest daar op 'n bepaald uur zijn om mijn vonnis te aanhoren. Dan wachten met de piepers..en wachten, tot het mijnen toer was. En ik, zo heel voorzichtjes ah wel meneer doktoor , krijg ik nog wat respijt? Hij fronste zijn wenkbrauwen.. 'k Dacht nu zal 't gaan komen hé. Maar néé, willen jullie 't weten:
Op die drie weken waren mijn bloedwaarden zodanig verbeterd, zodat hij mij weer gezond verklaarde.
Als dat geen nieuwjaarscadeau was zeg.. En de apparatuur in de kliniek heeft weer zijn geld opgebracht, meneer doktoor krijgt zijn percentjes . En de ziekenkas zal wel betalen!
Maar ondertussen zat ik in zak en as; had ik géén zin om ook nog maar één woordje op mijn blog te schrijven.
Maar wees gerust, ik zal mijn schade inhalen . Alvast met u allen een gelukkig Nieuwjaar te wensen , en in de hoop dat u allen uit de klauwen van dienen meneer doktoor kunt blijven.
Bijgaande foto's tonen de polders in hun wintertooi. Ik zeg jullieweer, zoals vroeger..tot in den draai doei doei !!
Dag beste lezers. Het was haast geen weer voor 'n hond doorheen te jagen, maar ik ben toch maar op pad geweest om naar plaatjes te schieten. Kwestie om u vandaag toch iets te kunnen laten zien.
't Was allesbehalve aangenaam weer; nat en stormachtig. Nu echt niet ideaal om foto's te maken. Maar 't is mij toch gelukt. Voor jullie zondag heb ik er een drietal uitgekozen. Nu iets helemaal anders.
Misschien is het u nog niet opgevallen dat die knop " Mijn memoires",rechtsboven op mijn blog vervangen is door " De tijd van toen".Ik heb dit gedaan om het jullie nog gemakkelijker te maken. Via die link komen jullie automatisch op mijn verschillende sites, zelfs op mijn fotoalbum, dat evenwel nog niet volledig is. Maar....busje komt zo... zingen ze toch! In ieder geval wens ik jullie veel kijkplezier, en natuurlijk allemaal een heel fijn weekend. Tot in den draai!
Dag beste vrienden. Tussen de buien en windvlagen door, heb ik voor jullie 'n serietje plaatjes geschoten.
Momenteel is de herfst op zijn mooist; dus 'k zeg zo tegen mijn eigen: manneke 't is de moment. Vlug, voordat de wind de laatste blaadjes tegen de grond blaast. Ik stond enigzinds verbaasd te kijken hoe kaal de meeste bomen er nu al bij stonden. En bladeren te ruimen! Moeder natuur geeft 'n mens toch nog al werk hé. Kunnen jullie geloven dat ik haast geen tijd heb om eens tot achter den draai te gaan kijken. Die van ginder achter zullen , net als jullie, ook wel zeggen: waar zit hij! Maar wees gerust, straks als de hof weer proper ligt, en de wintersnoei achter de rug is, krijg ik een zee van tijd. 'k Ben zelfs weer begonnen aan mijn "Mémoires". 't Is wel nog maar in 't klad, maar 't is toch al een begin. En zoals jullie wel weten: alle begin is moeilijk. 't Is daarom dat ik nu ga afsluiten, echter niet zonder u allen 'n heel fijn weekend te wensen. Mensen , hou jullie kloek; doe zoals ik: eet elke dag op uw nuchter maag 'n hele pekelharing, zo uit de pekel op jullie boterham, en laat de Mexikaanse griep buiten aan de deur staan. Saluut!
s
Een Coucou Malinois die 't warm heeft
Jonge scheuten van Gynnura
Foto gemaakt hier bij ons achter den draai. Niet te verwonderen dat wij hier graag wonen
Ja, het is inderdaad bibberen vandaag. 11 graden onder nul, alles onder 'n wit sneeuwtapijt; de vogeltjes overal op zoek naar 'n sneeuwvrij plekske, om wat voedsel te vinden. En ik met mijn kodakske weer op weg om wat fotokes te maken. En al zijn het er maar 'n paar, ik kan vandaag mijn blogske toch weer opfleuren, dat is toch 't voornaamste. Voor de rest van de dag vrees ik dat het zal zijn van ' binnenbllijven'. Zelfs daar in de draai is 't niet te doen van de gladheid. En 't is geweten, oude knorren gelijk ik moeten voorzichtig zijn...Ik wens jullie allen een goed en veilig begin van de werkweek...Tot in den draai...maar 't zal eerst moeten gestrooid zijn!
Dag beste vrienden!
Wij zijn weer vertrokken voor 'n jaartje. 't Geknal van het vuurwerk hangt nog in ons oren, en wij zijn weeral drie dagen verder. En 'n mens kan niet anders dan meedoen aan die marathon. Wees gerust, ik ga het op mijn gemakske doen, en trachten van de eindstreep te halen zonder veel inspanningen te doen, en hopen dat we zonder brokken kunnen aankomen. Op onze ouderdom is dat niet meer zo evident hé. Laat ons er voor duimen...niet pleujen, moar vuursdoen!
Deze morgen ook wakker geworden in 'n sneeuwlandschap? Hier was alles omgetoverd in 'n prachtig
pakje, net een postkaartje. Wat zijn die polders mooi onder hun witte vacht. Ik ben dan ook maar op stap gegaan met mijn 'kodakske' van twee kluiten en 'n cent, om wat plaatjes te schieten.Ja, ik weet wel dat er mensen zullen zijn die zeggen: is 't al dat hij kan? Maar eerlijk gezegd, ik doe dat op mijn manier, en ik ben geen fanatieker, en veeg bruut gezegd' mijn gat ' aan de kritiek van al degenen die 't beter menen te kunnen.
Maar met die simpele beeldekes wil ik jullie tonen hoe schoon de natuur toch kan zijn; en met diezelfde beeldekes wil ik jullie start van de nieuwe werkweek wat opvrolijken. Begin er aan met goede moed; ik zeg u weer: tot in den draai
