Dag lieve lezers.
Het is weerom al 'n heel poosje geleden dat ik op mijn blog bij u ben langs geweest. Ik mag niet zeggen: mizerie; maar 't scheelde toch niet veel. Eerlijk gezegd, 't was een beetje mijn eigen fout, door bij de dokter te gaan voor 'n bloedafname voor een jaarlijkse controle. Ik die dacht van mijn eigen dat ik nog 'n gezonde ouwe sloeber was, want ik voelde mij zo goed als 'n vis in een bokaal helder water . Maar dat viel tegen Dienen doktoor vond van alle rare dingen in mijn bloed. En dienen zelfden doktoor, hij noemde zich een specialist, gaf mij zelfs de raad mij voor enkele dagen te laten opnemen in een kliniek, om daar diverse onderzoeken te ondergaan. Kunnen jullie geloven, 'k viel bijkan op mijnen derrière van 't verschieten. 'k Zeg: wablief meneer den doktoor, meende gij dat? Geen gedacht van! 'k Peinze dat ge aan 't verkeerde adres zult zijn als ge dat denkt. Maar ondertussen was hij al 'n boel paperassen aan 't klaarmaken om mij door die verschillende onderzoeken te loodsen. Als ik niet wilde opgenomen worden, moest ik dan maar enkele dagen na elkaar, met 'n nuchtere maag naar zijn kliniek. Wat stond er mij te doen.. Hij had mij vast hé, en 't strafste van al, ik voelde mij kiplekker. Wat volgde, was 't een onderzoek na 't andere. Geen labo of radiologie kamer, geen scanner waar ze mij niet naar toe gestuurd hebben. Géén specialist, wiens onderzoektafel ik niet heb getest. Al die tijd
liep ik met 'n hartje als van 'n kikker die schrik had. Mizerie, mizerie, dagen vol ongerustheid, dat dienen meneer doktoor zou zeggen: manneke, uwen tijd van gaan is gekomen. Zo gingen weken voorbij, tot ik op een goeie dag mijn "rapport" mocht gaan ophalen. Met bijna 'n klein keutelke in mijn broek ben ik daar naar toe gegaan. 'k Moest daar op 'n bepaald uur zijn om mijn vonnis te aanhoren. Dan wachten met de piepers..en wachten, tot het mijnen toer was. En ik, zo heel voorzichtjes ah wel meneer doktoor , krijg ik nog wat respijt? Hij fronste zijn wenkbrauwen.. 'k Dacht nu zal 't gaan komen hé. Maar néé, willen jullie 't weten:
Op die drie weken waren mijn bloedwaarden zodanig verbeterd, zodat hij mij weer gezond verklaarde.
Als dat geen nieuwjaarscadeau was zeg.. En de apparatuur in de kliniek heeft weer zijn geld opgebracht, meneer doktoor krijgt zijn percentjes . En de ziekenkas zal wel betalen!
Maar ondertussen zat ik in zak en as; had ik géén zin om ook nog maar één woordje op mijn blog te schrijven.
Maar wees gerust, ik zal mijn schade inhalen . Alvast met u allen een gelukkig Nieuwjaar te wensen , en in de hoop dat u allen uit de klauwen van dienen meneer doktoor kunt blijven.
Bijgaande foto's tonen de polders in hun wintertooi. Ik zeg jullieweer, zoals vroeger..tot in den draai doei doei !!
Reacties op bericht (0)
Al deze buttons en foto's in deze kolom zijn aanklikbaar
