Eindelijk, terug van "weg geweest". 't Spijt mij, beste vrienden, ik heb u 'n hele poos in de steek gelaten. Eerlijk gezegd, ik had er niet veel zin meer in. Hoe dat dat gekomen is? Wel 't zit zo: Maanden geleden ging ik naar den doktoor voor 'n jaarlijkse kontrole. Ge weet wel, gelijk met d'autos: de moteur eens nazien, kijken of de kleppen nog goed werken, enz. Wel dat viel helemaal niet mee. Een blad vol met gaatjes zouden ze in garagisten termen zeggen. De doktoor had mij nog niet goed bezien of 't was al van:

meneere, gij ziet er helemaal niet goed uit, hij de gij geen koppijn? Zij de gij niet moe? Ik schoot in 'n lach. Maar meneer den doktoor, 'k voel mij nochtans vreed goed. Maar 'k was nog niet uitgesproken of hij had al 'n hele hoop papieren klaar om diverse onderzoeken te laten doen. Geen weg terug; meneere, gij zoudt u beter ne keer laten opnemen. Ik viel bijkan achterover van 't verschieten. Kunnen jullie geloven dat ik al begon dood te gaan.'k Heb hem geantwoord: meneer doktoor, mee alle chinezen, maar niet mee den dezen! Maar meneere, laat och maar ne keer uw bloed nemen, en ga maar ne keer onder de scanner... de caroussel moest draaien, en hun apparaten moesten opbrengen. Zo ben ik een hele tijd onderweg geweest. Van Pier naar Pol, met mij laten sollen, tegen mijn goesting, met 't gedacht dat ik ging doodgaan. Ah ja, dienen doktoor had toch gezegd dat ik er zo wreed slecht uit zag! En nu, maanden later, na al die onderzoeken, waarbij zij niets bijzonder gevonden hebben, krijg ik weer zin om te bloggen! Daarmee vandaag enkele mooie herfstbeelden.

Lieve lezers, 'nog hee fijne dag, en tot binnen kort