‘Misschien was ik gelukkiger geweest als ik maar tot één universiteit was toegelaten, want ik heb me kapot gepiekerd. Maar ik geef toe: eigenlijk was het gewoon een luxeprobleem', zegt Jurgen Goossens.

Zoals zoveel knappe koppen hoopte de doctoraatsstudent rechten op een beurs om een jaar in de Verenigde Staten te studeren. Hij deed aanvragen bij vijf topuniversiteiten, in de hoop tot eentje te worden toegelaten. Hij kreeg een aanbod van alle vijf.

Naast Chicago, Columbia en NY University zitten bij die vijf ook dé twee beste Amerikaanse universiteiten op het gebied van rechten: Harvard en Yale. ‘Eind maart kwam ik uit de cinema toen ik een telefoontje kreeg van de universiteit van Yale. Ik was toegelaten tot hun master rechten. Mijn hart stond even stil. De volgende dag heb ik een feestje gebouwd.'

Een week later viel er brief in de bus van die andere topuniversiteit, Harvard. Toen volgde er geen feestje, maar wel veel muizenissen. ‘Een week lang heb ik mij kapot gepiekerd en met superveel mensen gepraat.' Na die week wist hij het zeker: volgend academiejaar trekt hij naar New Haven, naar de prestigieuze Yale-universiteit.

‘Harvard en Yale zijn allebei top, maar Yale is nóg exclusiever. Slechts 25 mensen worden tot de master toegelaten. Daardoor is het contact met de proffen veel intenser. Ik heb gehoord dat studenten zelfs bij hen thuis worden uitgenodigd. Ik kijk er echt naar uit om koffie te drinken met de mensen wier boeken in mijn kast staan en met hen te discussiëren over recht.'

Dat hij slim is, dat staat vast. Toch is Goossens niet het type dat door zijn schooltijd is gevlogen. ‘In de lagere school en het middelbaar was ik niet bij de slechtste leerlingen, maar zeker ook niet bij de beste.' Pas aan de unief werd hij een primus, door zijn grote passie: rechten. ‘Recht lijkt iets abstracts, maar het is overal mee verbonden. Een lettertje veranderen in een wettekst, kan gevolgen hebben voor heel veel mensen.'

Tijdens zijn eerste drie jaar rechten slaagde hij met grote onderscheiding en hij studeerde af als eerste, met liefst 87procent. Nadien vroeg professor Johan Vande Lanotte hem om te doctoreren. Keert hij na dat jaar nog wel terug naar Gent, of verzilvert hij zijn mooie diploma's in de States? ‘Natuurlijk keer ik terug. Ik heb een lief dat op mij wacht én een doctoraat dat af moet. Ik werk aan een model om ons gerecht te hervormen.'