♥♥۩۞۩ ♥♥ Openbare markten-Rommelmarkten-Brocante-Toerisme Ghent .♥♥۩۞۩ ♥♥

Dertig buurtbewoners van het Zuid-kwartier legden in een overleg met burgemeester Daniël Termont en korpschef Filip Rasschaert een bundel met klachten voor. Ze zijn de overlast die de prostitutie veroorzaakt meer dan beu. Burgemeester Daniël Termont is er voor gewonnen om de rosse buurt uit de Zuid-buurt te verwijderen.

‘Met de komst van de bibliotheek op de Waalsekrook en de ontwikkeling aan de Zuid is dat niet langer houdbaar. In de Vlaanderenstraat en de Brabantdam zijn er veel mogelijkheden voor nieuwe winkels en restaurants. Mochten er alleen rustige bezoekers rondlopen, dan zouden er geen problemen zijn, maar de overlast veroorzaakt door sommigen is reëel. We lopen zelfs het risico dat er huizen komen leeg te staan en dat in die buurt een stadskanker ontstaat', zegt Termont.

Hij zou de hoerenbuurt liefst uit het stadscentrum weghalen en naar een buurt verhuizen waar geen mensen wonen. Heeft hij al een idee?

‘Neen. Maar tien jaar geleden heb ik een plek gevonden voor een nieuw voetbalstadion, wel ik zal ook een plek vinden voor een hoerenbuurt', zegt burgemeester Termont.

Radicaler

Maar heeft de stad wel de middelen om de bars, die daar al decennia zitten, uit het Zuid-kwartier te doen verhuizen?

‘Volgens een bestemmingsplan van 2002 mogen in de Schepenenvijverstraat en de Vanderdoncktdoorgang (Glazen straatje) nachtbars en aanverwante worden ingericht. In de andere straten zijn gewone horeca en cafés toegelaten. Voor andere plekken zoals de Belgradostraat hebben we de dienst voor bouw- en woningtoezicht opdracht gegeven om elk pand te controleren en na te gaan of er geen bestemmingswijzigingen zijn gebeurd', zegt Tom Balthazar (SP.A), schepen voor Stadsontwikkeling.

‘We kunnen dat bestaande bestemmingsplan laten wijzigen, maar zulke procedure kan twee jaar duren. We kunnen radicaler optreden, zoals in Antwerpen, waar de prostitutie geconcentreerd werd en streng wordt gecontroleerd. Of we kunnen een bestemming buiten het stadscentrum zoeken. Juridisch hebben we middelen om die prostitutie aan de Zuid weg te krijgen. Gelukkig zijn er in de buurt nog goed draaiende zaken en zelfs een gerenommeerd restaurant.'

De buurtbewoners beweren dat het aantal ‘vitrines' verdubbeld is sinds 2007. ‘Dat weet ik niet', zegt Balthazar. ‘Er zijn wel vitrines bijgekomen omdat de cabaretten Maxims en Crazy Horse zijn omgebouwd tot nachtbars. Hetzelfde gebeurde met het vroegere restaurant Stendhal.'

Het concept is ondertussen gekend: bedoeld als eenmalig concert voor de Radio 1-sessies, mocht Roland een aantal muzikanten uitnodigen om samen door zestig jaar blues, rock en rootsmuziek te walsen. Het verhaal sloeg in die mate aan dat ze besloten het te herhalen. Beperkt weliswaar tot een vijftal optredens, en Gent kreeg in de Handelsbeurs de première.

Ah, velen stelden zich de vraag of Lotti de blues kon zingen, en of hij wel in het rijtje van de andere muzikanten past, maar dat is een non-discussie natuurlijk. Een zanger/artiest beoordeel je niet op een imago dat hij uit een verleden meedraagt, een zanger/artiest beoordeel je ook niet aan zijn kapsel en zijn uiterlijk, maar je beoordeelt hem op zijn stem en zijn podiumact. En laat ons duidelijk zijn, op dat vlak haalt Lotti onderscheiding.

Zowel voor de manier waarop hij Cindy Cindy van Elvis Presley bracht, als met zijn versie van I’ll sleep when i’m dead van Warren Zevon als in Bad Things van Jace Everett dat hij in duet deed met bassist Jasper Hautekiet. Lotti bouwde overigens een gimmick rond zijn bindtekst, telkens hij een duet met iemand wilde doen. Eén van die duetten _ In the arms of a stranger _ deed hij met Ruben Focketeyn, van Nevada Fellow, die ook een paar eigen nummers bracht. Eén keer refereerde Lotti zelf naar de eventuele twijfels rond de combinatie Lotti en de blues: bij de afkondiging van een stomende versie van My baby just cares for me, dat hij in duet bracht met Steven De bruyn, zei hij na het lange applaus: ,Dat was ik niet, dat was mijn personage.’ Die zat.

Lotti mag dan in de groepsnaam wel als eerste staan, hij steelt niet eens de show, en eigenlijk draait dit project niet rond Lotti maar staan er vijf zangers/muzikanten op podium, met daarbij nog eens twee gitaristen en een drummer. Een bende van acht, en dat geeft uiteraard vonken.

Pieter-Jan De Smet zette het concert in met Up on Cripple Creek dat wij ons zelf vooral herinneren uit de dubbellaar Before The Flood van Bob Dylan en The Band uit 1974 (die we dringend nog eens moeten op de platendraaier leggen overigens), waarna Roland meteen van wal stak met een andere traditional Going down slow die hij op Lime & Coconut al coverde.

Vijf zangers, vijf frontmannen, elk met hun eigen stijl, en met hun eigen stem, maar geen van de vijf die de volgspot opeiste. Dat charmeerde eigenlijk, al had je soms nog de indruk dat het allemaal nogal clean klonk. De heren kennen hun stiel en hadden duidelijk gerepeteerd, en hadden er ook fel goesting in, maar je merkte dat ze nog niet echt op routine draaiden. Vonden we op een bepaald moment. Al moesten we die bewering naar het einde van het twee uur durende concert alweer intrekken. Toen waren de heren echt op dreef, en de aankondiging van Handle With Carevan The Travelling Wilburys als laatste nummer leidde tot protest van het publiek waarvan de gemiddelde leeftijd makkelijk naar de 50 draaide. Maar uiteraard kwamen de acht nog eens terug op podium. Roland waarschuwde dan wel dat ze vanaf nu niets meer gerepeteerd hadden, en in die bisronde zaten onder meer Kansas City en Johnny B. Goode.

HELMUT LOTTI & ROLAND’S SUPER ALLSTAR ENLIGHTENING MUSIC MACHINE. Helmut Lotti, samen met mondharmonicawonder Steven De bruyn (The Rhythm Junks, El Fish,…), zanger/gitarist Pieter-Jan De Smet, snarengeselaar Elko Blijweert (Pawlowski), jong talent Nevada Fellow (Ruben Focketeyn, yep, zoon van), sterbassist Jasper Hautekiet en allround drummer Jeroen Stevens (I Love Sarah)

Bekijk hier foto's van het concert door Dominique Dierick of hieronder de video door M10VDK.