Er treedt jammer genoeg geen verdedigingsmechanisme in gang als vrouwen worden geconfronteerd met ongewenste intimiteiten. Geen dodelijk scherpe tepels of egelvacht. Neen, bij vrouwen komt enkel verontwaardiging, angst en daarna woede, schuldgevoel en verlies van eigenwaarde.
De woorden van Ingrid Lieten indachtig, getuig ook ik. Toen ik jonge arts in opleiding was, waren seksuele intimidatie en ongewenste intimiteit geen regel, maar ook geen uitzondering. Sommige heren waren gespecialiseerd in kleedkamerbezoeken bij vrouwen die net alleen waren of in het blazen van een vervelende hete adem tijdens het schrobben van je handen net voor een operatie. Gesterkt met het wapen dat ik feminisme noemde (we hebben toch een wapen!) besloot ik samen met twee collega-assistenten kordaat op te treden om de daders te ‘ontgeilen’. We begonnen op een maandagochtend. We spraken af dat iedereen de man in kwestie op een specifieke manier zou begroeten: “Goedemorgen dokter, goed weekend gehad? Gemogen van vrouwlief? Fijn, dan zijn we gerust deze week!” We zeiden het luid genoeg, zodat iedereen het kon horen. Meestal lukte de tactiek, bij een enkele volharder herhaalden we hetzelfde in bijzijn van mevrouw. Succes gegarandeerd!
We waren kinderen van de tweede feministische golf. Van het soort dat niet op hun mond was gevallen en zich assertief gedroegen. Sommigen verweten ons onterecht manwijven te zijn of aseksuele wezens. Vrouwen zien er blijkbaar anders uit, eens ze onder het juk vandaan komen. De kans op seksuele intimidatie en ongewenste intimiteit was bij onze groep veel kleiner. Maar tegelijk waren er ook ‘ongefeminiseerde’ assistenten of verpleegsters die in een meer afhankelijke werkrelatie stonden. Waarschijnlijk hebben sommigen van deze meer kwetsbare vrouwen wel geleden. En dat waren geen zielige wezens, zoals de vijf vrouwen suggereren die nu hun steun betuigen aan PVDD. Zij vergeten misschien dat niet alle vrouwen dezelfde verdediging hebben of in dezelfde sterke positie staan als zij. Een intelligente man kiest zijn slachtoffers niet willekeurig.
Onze maatschappij is klaar voor een nieuwe feministische golf voor vrouwen én mannen. Lieve mannen, vreest niet, jullie moeten jullie ondergoed niet in brand steken. De manier waarop ik feminisme altijd heb begrepen is het streven naar gelijke rechten voor mannen en vrouwen, het recht op vrijheid en zelfontplooiing, zonder gehinderd te worden door enige vorm van intimidatie of ongewenste intimiteiten.
“Niet haalbaar” zegt u, “want sommige mannen kan je niet veranderen?” Laat ons niet vervallen in een ‘het zal altijd gebeuren, we kunnen er niets aan doen’-mentaliteit. Hebben we de kerkelijke ontucht niet aan banden gelegd, na jaren van angstvallig gedwongen tolerantie? Blijven we niet wensen dat de treinen toch maar op tijd zouden komen? Hopen we niet allen op een mooie toekomst voor onze dochters en zonen? Een toekomst waarin een meisje, zelfs met ultrakorte rok en décolleté, tijdens de Genste Feesten zich van Baudeloo tot Kouter kan murwen, zonder te vrezen dat vreemde handen haar integriteit bevuilen.
En als woorden niet helpen om de mentaliteit te veranderen, dan heb ik al enkele straffe ideeën om de klamme Jannen van vandaag en morgen op andere gedachten te brengen. Maar daarover meer in een volgende column.
Schone groeten en tot dinsdag in de 1 mei-stoet in Gent!
Marleen Temmerman
