KUNSTHISTORICUS JOHAN ANTHONIS SCHRIJFT EEN HAIKU BIJ ELK KUNSTWERK VAN TRACK

TRACK in haiku's (V): Javier Téllez

GENT - Kunsthistoricus en -liefhebber, kerkbediende van de Sint-Baafskathedraal en dichter Johan Anthonis schreef een haiku bij elk kunstwerk van de stadstentoonstelling Track. Elke dag publiceert gentenaar.be één haiku. 'Track omschrijft de kunstwerken met een onbegrijpelijk non-taaltje dat geen mens verstaat', zegt Anthonis. 'Misschien zijn mijn haiku's een voorzet om de kunstwerken van Track te introduceren bij de mensen.'

‘In de bijlage over Track die bij De Gentenaar zat stond een gesprekje met Katja Retsin', zegt Anthonis. 'Zij zei dat een korte literaire verklaring bij de kunstwerken van Track welkom zou zijn. Wel, ik heb de handschoen opgenomen en koos voor de haikuvorm. Een haiku is een gebalde vorm om een ervaring weer te geven. Ik kan daar ook al mijn vaardigheden in combineren’, 

Frank Liefooghe

‘Ik schreef altijd al gedichten, maar heb er nog nooit meer geschreven dan het voorbije jaar. Mijn ontmoeting met Frank Liefooghe was de aanzet. Het begon met ‘De blauwe engelen’, de tekeningen die Frank Liefooghe maakte met bic van allerlei beelden en beeldengroepen in Sint-Baafskathedraal. Die tekeningen met mijn gedichten worden tentoongesteld tijdens de Gentse Feesten in de Sint-Michielskerk.’

‘Als dichter heb ik bijna geen contact met andere dichters, een uitzondering niet te nagesproken. Daarentegen ben ik goed vertrouwd en bekend met heel wat Gentse als ook internationale kunstenaars. Eerlijk gezegd zoals het merendeel van de mensen laat literaire poëzie mij koud. Om een voorbeeld te geven. Leonard Nolens is ongetwijfeld een keigoede dichter, maar ik zal nooit een bundel van hem lezen, laat staan kopen. Het is mij allemaal te schrijftaalachtig.'

Eva

'De poëzie in beeldende kunst vind ik dan weer ongemeen boeiend. Magritte was een dichter die schilderijen maakte. Zelfs Jan Van Eyck al, bijvoorbeeld die citrusvrucht in de hand van Eva. Dat vind ik geniale poëzie. Dat gaat over de bitterzure nasmaak van de liefde.’

Johan Anthonis zegt dat hij zich weinig interesseert voor ander schrijvers, maar des te meer voor de kunsten van chef-koks. ‘Met een beperkt aantal zorgvuldig uitgekozen ingrediënten, iets maken dat ongelofelijk lekker is. Daar val ik wel voor. Zorgvuldig verschillende smaken afwegen, die techniek pas ik toe op woorden.’

Tracktaaltje ergert me

Al is hij manifestaties zoals Track genegen, hij ergert zich blauw aan de teksten die op de website van Track staan. ‘Zijn ze vertaald met een programma van Google? Geen mens kan iets snappen van de schabouwelijke non-taal, die op de website van Track, te lezen of liever niet te lezen valt. Misschien wil ik de mensen met mijn haiku’s een instrument aan de hand doen, dat hen introduceert in de kunstwerken van Track, hun een voorzet geven, waarop ze kunnen voort borduren.'

Hij geeft toe dat poëzie schrijven misschien wel een vorm van ijdelheid is. ‘Aangezien ik niet met een gouden ketting om de hals en een duur horloge om de pols wil gezien worden. Net als een vrouw in lingerie, met weinig veel kan onthullen, zoek ik maar mijn heil in af en toe een haiku of sonnet waarmee ik hetzelfde beoog als de klanten van Bar d'Oh.’